Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 października 2017 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 października 2017 r. w S.

odwołania S. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 29 marca 2017 r. Nr (...)

w sprawie S. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje S. G. prawo do emerytury od dnia 1 marca 2017 roku.

Sygn. akt IV U 350/17

UZASADNIENIE

Decyzją z 29 marca 2017r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, odmówił S. G. prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczony na dzień 1 stycznia 1999r. nie osiągnął 25-letniego okresu składkowego i nieskładkowego, a także nie udowodnił 15 lat pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Do pracy w szczególnych warunkach nie zaliczono okresu zatrudnienia od 6.01.1976r. do 30.04.1993r. w (...) Zakładach (...), ponieważ w przedłożonym świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach z dnia 30.04.1993r. pracodawca nie określił rodzaju wykonywanej pracy (nie przytoczył treści pozycji określającej charakter wykonywanej pracy zgodnie z rozporządzeniem) – brak informacji, czy praca na stanowisku mechanika samochodowego wykonywana była w kanałach remontowych. Ponadto wskazano, że wymagany 25-letni okres składkowy i nieskładkowy nie został uzupełniony pracą w gospodarstwie rolnym rodziców wnioskodawcy, tj. nie uwzględniono okresu od 1.10.1971r. do 31.12.1975r. z uwagi na rozbieżności pomiędzy oświadczeniem ubezpieczonego a zeznaniami świadków.

Odwołanie od w/w decyzji złożył S. G., wnosząc o przyznanie prawa do wcześniejszej emerytury w związku z pracą w warunkach szczególnych. Wskazano, że ubezpieczony pracował jako mechanik w kanałach remontowych. Wraz z odwołaniem został złożony wniosek o ponownie rozpoznanie sprawy i zaliczenie okresu pracy w gospodarstwie rolnym rodziców od 28.09.1972r. do 31.12.1975r. na podstawie przedłożonych dokumentów.

W wyniku ponownego rozpoznania sprawy decyzją z dnia 18 maja 2017r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. uchylił decyzję z 29 marca 2017r. w części dotyczącej ogólnego stażu pracy poprzez uwzględnienie pracy w gospodarstwie rolnym rodziców. Na podstawie przedłożonych dokumentów organ rentowy przyjął za udowodniony okres składkowy i nieskładkowy uzupełniony pracą w gospodarstwie rolnym w łącznym wymiarze 25 lat. Ubezpieczonemu odmówiono prawa do emerytury ze względu na brak wykazania na dzień 1 stycznia 1999r. okresu 15 lat pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

W odpowiedzi na odwołanie od decyzji z dnia 29 marca 2017r. organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując się na argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji i podnosząc, że odwołanie w zakresie uznania pracy w warunkach szczególnych oraz przyznania prawa do emerytury jest nieuzasadnione.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony S. G., ur. (...), w dniu 13 marca 2017r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury. We wniosku tym wskazał, że nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego (wniosek o emeryturę k.l-3v a.e.). Decyzją z dnia 18 maja 2017r. na podstawie przedłożonych dokumentów organ rentowy ostatecznie przyjął za udowodnione na dzień 1 stycznia 1999r. okresy składkowe i nieskładkowe uzupełnione okresem pracy w gospodarstwie rolnym w łącznym wymiarze 25 lat, w tym 22 lata, 11 miesięcy i 20 dni okresów składkowych oraz 6 dni okresów nieskładkowych. Do pracy w szczególnych warunkach nie zaliczono żadnego okresu zatrudnienia, w tym nie uwzględniono okresu pracy od 6.01.1976r. do 30.04.1993r. w (...) Zakładach (...), gdyż w przedłożonym świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach z dnia 30.04.1993r. pracodawca nie określił rodzaju wykonywanej pracy – brak jest informacji, czy praca wykonywana przez ubezpieczonego na stanowisku mechanika samochodowego była realizowana w kanałach remontowych. Z uwagi na brak wymaganego ustawą co najmniej 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania prawa do emerytury.

S. G. był zatrudniony w (...) Zakładach (...) Zakładzie Usług (...) w W. w okresie od 6.01.1976r. do 30.04.1993r. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku mechanika napraw pojazdów samochodowych. W trakcie zatrudnienia w dniu 20.09.1983r. korzystał z urlopu bezpłatnego (świadectwo pracy k. 21 akt organu rentowego za wnioskiem o ustalenie kapitału początkowego). W okresie od 26.04.1976r. do 14.04.1978r. pełnił służbę wojskową (zaświadczenie k. 11 akt organu rentowego za wnioskiem o ustalenie kapitału początkowego). Pracodawca wystawił ubezpieczonemu świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach z dnia 30.04.1993r., w którym powołał się na prace wymienione w wykazie A stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymienione w dziale XIV poz. 16 pkt 2 wykazu stanowiącego załącznik do Zarządzenia Nr 64 Ministra Komunikacji z dnia 29.06.1983r. (świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach k.17 a.e.). Pracę mechanika samochodowego ubezpieczony wykonywał w kanale remontowym przy naprawach pojazdów samochodowych, głównie samochodów ciężarowych. Przy ul. (...) w W., gdzie znajdował się Zakład Usług (...), były warsztaty samochodowe. Ubezpieczony dokonywał napraw samochodów ciężarowych i autobusów marki S., J., A., a także czasami samochodów dostawczych typu Ż. i N., będących w posiadaniu pracodawcy. Naprawiał przeważnie zawieszenia, sprzęgła, hamulce, podwozia. Praca w kanale remontowym zajmowała ubezpieczonemu około 6 godzin dziennie, pozostały czas to były inne prace poza kanałem (zeznania świadków D. P. i T. K. k.13 a.s.; wyjaśnienia i zeznania ubezpieczonego k. 12v i 13v a.s.).

Po ponownym rozpoznaniu sprawy przez organ rentowy i wydaniu decyzji z dnia 18 maja 2017r., w której ZUS uznał za udowodnione 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych uzupełnionych pracą w gospodarstwie rolnym, jedyną kwestią sporną pozostawała okoliczność wykazania przez wnioskodawcę na dzień 1 stycznia 1999r. co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Poza sporem pozostawało bowiem, że ubezpieczony osiągnął wymagany ustawą wiek w dniu 28 września 2016r., spełnił przesłankę ogólnego stażu ubezpieczenia wykazując 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych uzupełnionych pracą w gospodarstwie rolnym, jak również nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe, oparte na spójnych zeznaniach świadków – współpracowników ubezpieczonego D. P. i T. K. oraz samego ubezpieczonego, jak również świadectwach pracy zawartych w aktach organu rentowego, dało podstawy do uznania, że w okresie od 6.01.1976r. do 30.04.1993r. będąc zatrudnionym w (...) Zakładach (...) Zakładzie Usług (...) w W. S. G. świadczył wyłącznie pracę mechanika samochodowego, a czynności naprawcze w przeważającym zakresie wykonywał w kanałach remontowych. Wówczas ubezpieczony naprawiał samochody ciężarowe, autobusy i czasami samochody dostawcze, będące w posiadaniu zakładu pracy. Zeznania świadków i ubezpieczonego oceniono jako logiczne, w całości wiarygodne oraz korespondujące ze świadectwami pracy zawartymi w aktach organu rentowego. W ocenie Sądu czynności wykonywane okazjonalnie przez ubezpieczonego poza kanałem obejmujące – jak zeznali świadkowie – 20% lub 10-15% czasu pracy w ciągu jednego dnia roboczego, były nierozerwalnie związane z pracami wykonywanymi w kanale. Nie budzi bowiem wątpliwości, że naprawy pojazdów samochodowych w zakresie zawieszenia, sprzęgła, hamulców, podwozia przeprowadzone w kanale remontowym wymagają późniejszego sprawdzenia skuteczności i prawidłowości przeprowadzonej naprawy już poza kanałem. Abstrahując od powyższego prace wykonywane poza kanałem miały charakter incydentalny i nie wpłynęły na okoliczność, że ubezpieczony w przeważającym zakresie wykonywał czynności naprawcze samochodów ciężarowych i autobusów w kanale remontowym. Sąd dał wiarę zeznaniom ubezpieczonego, że średnio w kanałach remontowych spędzał około 6 godzin dziennie. Co za tym idzie, prace wykonywane przez ubezpieczonego w w/w zakładzie pracy odpowiadają rodzajowo pracom wykonywanym w kanałach remontowych przy naprawie pojazdów mechanicznych wymienionym w wykazie A, dziale XIV poz. 16 załącznika do w/w rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Pracodawca w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach z dnia 30.04.1993r. powołał się na prace zawarte w w/w pozycji załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów, co także pośrednio wskazuje na wykonywanie przez ubezpieczonego prac mechanika samochodowego w kanałach remontowych. Ubezpieczony udowodnił zatem ponad 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Całokształt okoliczności sprawy dał podstawy do uznania, że w dniu złożenia wniosku o emeryturę ubezpieczony spełnił wszystkie przesłanki przyznania prawa do świadczenia emerytalnego zawarte w art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w związku z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art.477 ¹⁴ § 2 kpc, Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał S. G. prawo do emerytury od dnia 1 marca 2017r., tj. od miesiąca złożenia wniosku o emeryturę.