Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 września 2017 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 8 września 2017 r. w Giżycku na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G.

przeciwko D. W.

o zapłatę

1.Zasądza od pozwanej D. W. na rzecz powoda (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. kwotę 361,07 zł (trzysta sześćdziesiąt jeden złotych 07/100) z umownymi odsetkami od kwoty 340,85 zł w wysokości czterokrotności stopy lombardowej (...) od dnia 19.04.2014r do dnia 31.12.2015r i w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP nie więcej niż dwukrotność odsetek ustawowych w stosunku rocznym od dnia 01.01.2016r do dnia zapłaty oraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 15,02 zł od dnia 02.03.2017r do dnia zapłaty.

2. Zasądza od pozwanej D. W. na rzecz powoda (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. kwotę 47 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

3.Oddala powództwo w pozostałym zakresie.

4.Wyrokowi nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt I C 745/17 upr.

UZASADNIENIE

Powód (...) Sp. z o. o. z siedzibą w G. wniósł pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym domagając się zasądzenia od pozwanej na swoją rzecz kwoty 375,87 zł wraz z odsetkami umownymi od kwoty 340,85 zł od dnia 19.04.2014 r. do dnia zapłaty oraz odsetkami ustawowymi od kwoty 15,02 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. W uzasadnieniu wskazał, że dochodzona kwota wynika z umowy pożyczki zawartej z pozwaną. Jak wskazał, na kwotę tę składa się należność główna w kwocie 340,85 zł, odsetki od kapitału w kwocie 15,02 zł oraz opłaty windykacyjne w wysokości 20 zł.

Postanowieniem z dnia 4 maja 2017 r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny w sprawie o sygn. akt VI Nc-e 485237/17 przekazał sprawę do Sądu Rejonowego w Giżycku wobec stwierdzenia braku podstaw do wydania nakazu zapłaty.

Pozwana D. W. pomimo skutecznego doręczenia odpisu pozwu i zawiadomienia o terminie rozprawy, nie stawiła się, nie złożyła żadnych wyjaśnień, ani nie zażądała przeprowadzenia rozprawy w swojej nieobecności.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 05.12.2013 r. pozwana D. W. zawarła z (...) Spółką akcyjną z siedzibą w G. (obecnie (...) Sp. z o. o. w G.) umowę pożyczki, na mocy której pożyczkodawca udzielił pozwanej pożyczki w łącznej kwocie 380,85 zł. Pozwana zobowiązała się zwrócić wskazaną kwotę w 40 tygodniowych ratach. W toku realizacji umowy pozwana dokonała wpłat na łączną kwotę 40 zł.

Zgodnie z postanowieniami umowy w przypadku zwłoki z zapłatą dwóch pełnych rat pożyczki wraz z odsetkami pożyczkodawca mógł wypowiedzieć umowę pożyczki z zachowaniem 30-dniowego terminu wypowiedzenia, po uprzednim bezskutecznym listownym wezwaniu pożyczkobiorcy do zapłaty zaległych rat w terminie 7 dni od otrzymania wezwania. Nadto w przypadku zaległości w spłacie zobowiązania pożyczkobiorca mógł zostać zobowiązany do zapłaty kosztów podjętych czynności windykacyjnych, w tym kosztów wezwań do zapłaty w kwocie 10 zł każde.

( dowód : umowa pożyczki – k. 14)

Wobec braku spłaty należności pożyczkodawca w pismach sporządzonych dnia 11 marca 2014 r. wypowiedział umowę pożyczki z zachowaniem 30-dniowego terminu wypowiedzenia oraz wezwał pozwaną do zapłaty należności w terminie 7 dni.

( dowód : wypowiedzenie z dowodem nadania – k. 16-17, wezwanie do zapłaty z dowodem nadania – k. 18-19)

Sąd zważył, co następuje:

Roszczenie podlegało uwzględnieniu w przeważającej części.

Powód na dowód dochodzonego roszczenia przedłożył w sprawie oryginał umowy pożyczki zawartej w dniu 5 grudnia 2013 r. z własnoręcznym podpisem pozwanej oraz wezwania do zapłaty kierowane do pozwanej, których wiarygodność nie budziła wątpliwości. Brak jest przy tym podstaw do zakwestionowania autentyczności przedłożonych dokumentów. Należy jednak zaznaczyć, iż powód nie przedłożył w sprawie dowodu nadania wezwania do zapłaty z dnia 18.02.2014 r.

Na wstępie należy wskazać, że stosownie do dyspozycji art. 339 § 1 k.p.c., jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny. W takim wypadku, zgodnie z § 2 przywołanego przepisu, co do zasady przyjmuje się za prawdziwe twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą. Wskazane powyżej domniemanie prawdziwości twierdzeń powoda nie obowiązuje, gdy twierdzenia te budzą uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa (art. 339 § 2 k.p.c.). Mając na uwadze przedstawione w sprawie i niebudzące wątpliwości co do ich treści dokumenty, należało uznać za prawdziwe zawarte w pozwie twierdzenia strony powodowej. Stąd, w oparciu o treść art. 720 k.c. zasadne było żądanie przez powoda zwrotu udzielonej pożyczki w wysokości 340,85 zł uwzględniając dokonaną na etapie przedsądowym spłatę w kwocie 40 zł, odsetek od kapitału w kwocie 15,02 zł oraz kosztów windykacyjnych w łącznej kwocie 5,20 zł. Sąd uznał także za uzasadnione roszczenie o zapłatę odsetek umownych od kwoty 340,85 zł w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od dnia 19.04.2014 r. do dnia 31.12.2015 r. i w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP, nie wyższymi niż dwukrotność odsetek ustawowych w stosunku rocznym od dnia 01.01.2016 r. do dnia zapłaty. Sąd zasądził także odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty 15,02 zł od dnia 02.03.2017 r. do dnia zapłaty.

W ocenie Sądu należało odmówić zasadności żądaniu w zakresie kwoty 14,80 zł, której powód dochodził z tytułu kosztów kierowanych do pozwanej wezwań do zapłaty przewyższających faktyczne koszty doręczenia przesyłki. Zgodnie z § 7 ust. 5 umowy pożyczki pozwana zobowiązała się do pokrycia kosztów działań windykacyjnych, których wysokość została określona w umowie. Zgodnie z postanowieniami umowy koszt wysłania listem poleconym wezwania do zapłaty wynosił 10 zł. W tym kontekście należy zaznaczyć, że zgodnie z poglądami wyrażanymi w doktrynie, opłaty wskazane w umowie pożyczki jako związane z niewykonaniem przez pożyczkobiorcę umowy, pełnią przede wszystkim funkcję kompensacyjną i mają na celu wyrównanie poniesionych przez pożyczkodawcę kosztów dochodzenia zaległej należności. Wysokość opłat powinna być zatem adekwatna do kosztów rzeczywiście poniesionych. Zawyżone opłaty przynoszą pożyczkodawcy nieuzasadnioną korzyść majątkową rażąco naruszając jednocześnie interesy ekonomiczne pożyczkobiorcy (tak też Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumenta w wyroku z dnia 15 października 2012 r., sygn. akt XVII AmC 1765/11).

W niniejszej sprawie Sąd w świetle przedłożonych wezwań do zapłaty powziął wątpliwości co do kosztów jednorazowego wezwania do zapłaty, które pożyczkodawca określił w umowie na wysokość 10 zł i których dochodził w niniejszym postępowaniu. Koszty te zostały bowiem ustalone w oderwaniu od rzeczywistych wydatków związanych z powyższymi działaniami. Koszt nadania przesyłki listem poleconym wynosi bowiem 5,20 zł, zaś listem zwykłym 2,60 zł (por. informacje udostępnione na stronie internetowej Poczty Polskiej). Ustalone koszty znacząco przekraczają obowiązujące stawki, przy czym powód nie wskazał dlaczego kształtują się na takim poziomie.

Powyższy zapis umowy należy uznać zatem za rażąco naruszający interesy konsumenta, gdyż sprzeciwia się regułom uczciwości i rzetelności kontraktowania opartym na zaufaniu kontrahenta w fazie kształtowania i wykonywania umowy. Postanowienie to doprowadziło do ewidentnie krzywdzącego ukształtowania stosunków pomiędzy stronami przy wykorzystaniu przez pożyczkodawcę swojej silniejszej pozycji. Wobec powyższego, Sąd uznał, iż zapis ustalający opłatę za pisemne wezwanie do zapłaty na wysokość 10 zł jest sprzeczny z zasadami współżycia społecznego co do nadwyżki – tj. części opłaty przewyższającej rzeczywiste koszty wezwania do zapłaty i w tym zakresie, na podstawie art. 58 k.c., nieważny. Żądanie w zakresie poniesionych kosztów pisemnych wezwań do zapłaty może znaleźć zatem uzasadnienie jedynie do kwoty 5,20 zł tytułem nadania listem poleconym wezwania do zapłaty z dnia 11.03.2014 r. (zgodnie z cennikiem operatora pocztowego Poczty Polskiej). Wskazać należy, iż powód nie przedłożył w sprawie dowodu nadania wezwania do zapłaty z dnia 18.02.2014 r., wobec czego, w świetle innych przedłożonych wraz z dowodami nadania pism kierowanych do pozwanej, koszty te nie mogły podlegać uwzględnieniu.

Stąd, Sąd uznał za uzasadnione roszczenie do kwoty 361,07 zł, a oddalił powództwo w zakresie dotyczącym kwoty 14,80 zł z tytułu opłat przewyższających rzeczywiste koszty wezwania do zapłaty naliczonych na podstawie § 7 ust. 5 umowy.

Na podstawie art. 339 § 1 k.p.c. wobec niestawienia się pozwanego na posiedzenie wyznaczone na rozprawę, o którym został skutecznie zawiadomiony oraz niezłożenia wyjaśnień Sąd wydał wyrok zaoczny.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. mając na uwadze, iż powód uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania. Należny jest jemu zatem od pozwanej zwrot poniesionych kosztów niezbędnych do celowego dochodzenia praw. Powód poniósł w sprawie koszty opłaty sądowej od pozwu w wysokości 30 zł oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł, należało zatem zasądzić od pozwanej na jego rzecz kwotę 47 zł.

Zgodnie z treścią art. 333 § 1 k.p.c. Sąd z urzędu nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności.