Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 maja 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Grzegorz Tyrka
Protokolant:	Igor Ekert

po rozpoznaniu w dniu 23 maja 2017 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy W. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania W. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 10 lutego 2017 r. nr (...)

1)  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje W. S. prawo do ponownego ustalenia wysokości emerytury na podstawie art. 110a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 ze zm.), poczynając od dnia 1 stycznia 2017 roku;

2)  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. na rzecz W. S. kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Grzegorz Tyrka

VIII U 473/17

UZASADNIENIE

Dnia 17 stycznia 2017 roku ubezpieczony W. S. wniósł o przeliczenie wysokości emerytury na podstawie art. 110a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2016 roku, Nr 887.) – zwanej dalej ustawą emerytalną.

Decyzją z dnia 10 lutego 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił ubezpieczonemu przeliczenia emerytury, albowiem nowo ustalony wskaźnik wysokości podstawy wymiaru (tzw. wwpw) emerytury nie przekroczył 250%.

Ubezpieczony wniósł odwołanie, domagając się zmiany zaskarżonej decyzji poprzez uwzględnienie wniosku złożonego dnia 17 stycznia 2017 roku oraz zasądzenie od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. na swoją rzecz zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. wniósł o oddalenie odwołania.

Na uzasadnienie podano, że organ rentowy obliczył wwpw świadczenia na podstawie przedłożonego przez ubezpieczonego zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu za lata 1980-1990; natomiast okres 1962-1968, 1971-1972 organ rentowy przyjął minimalne wynagrodzenie za pracę. Organ rentowy obliczył, że wwpw świadczenia z 20 najkorzystniejszych lat kalendarzowych wyniósł 200,44%.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony był zatrudniony na podstawie umowy o pracę w Przedsiębiorstwie (...) w G. w okresie od dnia 4 marca 1958 roku do dnia 28 września 1990 roku, przy czym od dnia 1 maja 1960 roku na stanowisku sztygara górniczego.

Decyzją z dnia 20 listopada 1990 roku organ rentowy przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury górniczej, poczynając od dnia 1 lipca 1990 roku.

Zakład pracy ubezpieczonego posiada dokumentację płacową ubezpieczonego tylko za lata 1980-1990, i na tej podstawie wystawił zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu (druk Rp-7). Za wcześniejszy okres zatrudnienia ubezpieczonego dokumentacja uległa zniszczeniu.

Na podstawie akt osobowych Sąd dokonał obliczenia rocznych zarobków ubezpieczonego za lata:1970-1978, a następnie dokonał obliczenia wwpw świadczenia za te lata. W dalszej kolejności ustalony za każdy rok wwpw świadczenia należało podstawić w miejsce wwpw świadczenia za przed 1980 rokiem

Obliczenia Sądu przedstawiają się następująco:

1.  1970 rok

(3 100 zł wynagrodzenie zasadnicze x 6 miesięcy) + (4 600 zł wynagrodzenie zasadnicze x 6 miesięcy) = 46 200 zł : 26 820 zł (średnia krajowa) = 172,26%

2.  1971 rok

(4 600 zł wynagrodzenie zasadnicze x 12 miesięcy) + (150 zł dodatek funkcyjny x 12 miesięcy) = 57 000 zł : 28 296 zł (średnia krajowa) = 201,44%

3.  1972 rok

57 000 zł (takie samo wynagrodzenie jak w 1971 roku) : 30 108 zł (średnia krajowa) = 189,32%

4.  1973 rok

57 000 zł (takie samo wynagrodzenie jak w 1972 roku) : 33 576 zł (średnia krajowa) = 169,76%

5.  1974 rok

(4 750 zł wynagrodzenie zasadnicze x 1 miesiąc) + (5 000 zł wynagrodzenie zasadnicze x 11 miesięcy) + (1 250 zł dodatek funkcyjny x 11 miesięcy) = 73 500 zł : 38 220 zł = 192,31%

6.  1975 rok

(5 500 zł wynagrodzenie zasadnicze x 12 miesięcy) + (1 000 zł dodatek funkcyjny x 12 miesięcy) = 78 000 zł : 46 956 zł (średnia krajowa) = 166,11%

7.  1976 rok

78 000 zł (wynagrodzenie takie samo jak w 1975 roku) : 51 372 zł (średnia krajowa) = 151,83%

8.  1977 rok

(5 500 zł wynagrodzenie zasadnicze x 12 miesięcy) + (1 500 zł dodatek funkcyjny x 12 miesięcy) = 84 000 zł : 55 152 zł = 152,31%

9.  1978 rok

(5 500 zł wynagrodzenie zasadnicze x 3 miesiące) + ( 1 500 zł dodatek funkcyjny x 3 miesiące) + (6 000 zł wynagrodzenie zasadnicze x 9 miesięcy) + ( 1 500 zł dodatek funkcyjny x 9 miesięcy) = 88 500 zł : 150,91%

Obliczony przez Sąd wwpw świadczenia z wybranych 20 lat pracy ubezpieczonego, przy uwzględnieniu okresu zatrudnienia pracowniczego po przejściu na emeryturę, przedstawia poniższa tabela:

1	1970	172,26%
2	1971	201,44%
3	1972	189,32%
4	1973	169,76%
5	1974	192,31%
6	1975	166,11%
7	1976	151,83%
8	1977	152,31%
9	1978	150,91%
10	1980	303,09%
11	1981	239,06%
12	1982	333,50%
13	1983	344,06%
14	1984	379,18%
15	1985	336,29%
16	1986	367,10%
17	1987	395,82%
18	1988	399,20%
19	1989	343,12%
20	1990	197,77%
		5184,44%	:20
		259,22 %

Z powyższych wyliczeń wynika, że przyjęcie za lata: 1970-1978 tylko wynagrodzenia zasadniczego oraz dodatku funkcyjnego pozwala ustalić, że wwpw świadczenia przekracza 250%.

/dowód z: akt ZUS, akt osobowych ubezpieczonego/.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie W. S. zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 110a ust. 1 ustawy emerytalnej wysokość emerytury oblicza się ponownie od podstawy wymiaru ustalonej w sposób określony w art. 15 [podstawa wymiaru składek], z uwzględnieniem art. 110 ust. 3 [wyższy wskaźnik wysokości podstawy wymiaru], jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego przypadającą w całości lub w części po przyznaniu świadczenia, a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru przed zastosowaniem ograniczenia, o którym mowa w art. 15 ust. 5, jest wyższy niż 250%.

Ubezpieczony spełnia przesłanki zawarte w art. 110a ust. 1 ustawy emerytalnej.

Należy zwrócić uwagę, że organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję na podstawie przedłożonego przez ubezpieczonego dowodu, tj. druku Rp-7 za lata 1980-1990. W przypadku ubezpieczonego należało obliczyć wwpw z okresu dowolnie wybranych 20 lat zatrudnienia pracowniczego poprzedzających rok, w którym zgłoszono wniosek o przeliczenie świadczenia w trybie art. 110a ustawy emerytalnej, z tym że część okresu musiała przypadać po nabyciu prawa do emerytury.

Ubezpieczony mógł w postępowaniu przed organem rentowym wykazać wysokość swoich zarobków za okres 1970-1978, czego nie uczynił. Dopiero w postępowaniu sądowym został przeprowadzony dowód z akt osobowych ubezpieczonego na okoliczność uzyskiwanego zarobku. Postępowanie dowodowe pozwoliło ustalić wysokość wynagrodzenia za lata: 1970-1978 oraz ponownie ustalić wwpw świadczenia, którego wartość przekracza 250%.

Skoro zostały spełnione przesłanki, o których mowa w art. 110a ust. 1 ustawy emerytalnej, to na podstawie tego przepisu oraz art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. należało uwzględnić odwołanie i przyznać prawo ubezpieczonemu do ponownego ustalenia wysokości emerytury na podstawie art. 110 a ustawy emerytalnej, poczynając od dnia 1 stycznia 2017 roku, tj. miesiąca, w którym zgłoszono wniosek (art. 129 ust. 1 ustawy emerytalnej).

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono na mocy art. 98 k.p.c. oraz § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 roku, poz. 1804) w brzmieniu obowiązującym od dnia 27 października 2016 roku.

(-) SSO Grzegorz Tyrka