Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 08 lutego 2016 roku powódka – A. K. wniosła o zasądzenie od (...) Urzędu Wojewódzkiego kwoty 11.606 złotych tytułem wyrównania wynagrodzenia za okres od 03.11.2013r. do 31.12.2015r. wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty 11.455 złotych od dnia 02.01.2016r. do dnia zapłaty, a od kwoty 151 złotych od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów postępowania sądowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Powódka wniosła o wyrównanie jej wynagrodzenia zgodnie z dyspozycją art. 186 ⁴ Kp w związku z zaniżeniem jej przez pracodawcę wynagrodzenia za pracę w powyższym okresie.

Pismem z dnia 22 marca 2017 roku powódka rozszerzyła powództwo wnosząc o zasądzenie łącznie kwoty 27.016,09 zł tytułem wyrównania wynagrodzenia za okres od listopada 2013 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku wraz z odsetkami ustawowymi od kwot:

1) 1.108,67 zł od dnia 2 grudnia 2013 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. do dnia zapłaty;

2) 1.108,67 zł od dnia 2 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. do dnia zapłaty;

3) 1.108,67 zł od dnia 2 lutego 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. do dnia zapłaty;

4) 1.108,67 zł od dnia 1 marca 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. do dnia zapłaty;

5) 1.108,67 zł od dnia 1 kwietnia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. do dnia zapłaty;

6) 1.108,67 zł od dnia 1 maja 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. do dnia zapłaty;

7) 1.108,67 zł od dnia 2 czerwca 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. do dnia zapłaty;

8) 1.108,67 zł od dnia 1 lipca 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. do dnia zapłaty;

9) 1.108,67 zł od dnia 1 sierpnia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. do dnia zapłaty;

10) 1.108.67 zł od dnia 1 września 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. do dnia zapłaty;

11) 1.108,67 zł od dnia 1 października 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. do dnia zapłaty;

12) 1.108.67 zł od dnia 1 listopada 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. do dnia zapłaty;

13) 1.108.67 zł od dnia 1 grudnia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. do dnia zapłaty;

14) 1.108,67 zł od dnia 2 stycznia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. do dnia zapłaty;

15) 1.108.67 zł od dnia 2 lutego 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. do dnia zapłaty;

16) 1.108.67 zł od dnia 2 marca 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. do dnia zapłaty;

17) 927,73 zł od dnia 1 kwietnia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. do dnia zapłaty;

18) 927,73 zł od dnia 1 maja 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. do dnia zapłaty;

19) 927,73 zł od dnia 1 czerwca 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. do dnia zapłaty;

20) 927,73 zł od dnia 1 lipca 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. do dnia zapłaty;

21) 927,73 zł od dnia 1 sierpnia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. do dnia zapłaty;

22) 927,73 zł od dnia 1 września 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. do dnia zapłaty;

23) 927,73 zł od dnia 1 października 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. do dnia zapłaty;

24) 927,73 zł od dnia 2 listopada 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. do dnia zapłaty;

25) 927,73 zł od dnia 1 grudnia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. do dnia zapłaty;

26) 27.016,09 zł od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty.

Pozwany (...) Urząd Wojewódzki wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 5 maja 2017 r. Sąd Rejonowy dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi, X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2017 r. w Łodzi sprawy z powództwa A. K. przeciwko (...) Urzędowi Wojewódzkiemu w Ł. o wynagrodzenie za pracę

1.  zasądził od (...) Urzędu Wojewódzkiego w Ł. na rzecz A. K. tytułem wyrównania wynagrodzenia za pracę następujące kwoty:

a)  1.108,67 zł (jeden tysiąc sto osiem złotych i sześćdziesiąt siedem groszy) za miesiąc listopad 2013 roku wraz z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 2 grudnia 2013 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

b)  1.108,67 zł (jeden tysiąc sto osiem złotych i sześćdziesiąt siedem groszy) za miesiąc grudzień 2013 roku wraz z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 2 stycznia 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

c)  1.108,67 zł (jeden tysiąc sto osiem złotych i sześćdziesiąt siedem groszy) za miesiąc styczeń 2014 roku wraz z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 2 lutego 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

d)  1.108,67 zł (jeden tysiąc sto osiem złotych i sześćdziesiąt siedem groszy) za miesiąc luty 2014 roku wraz z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 1 marca 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

e)  1.108,67 zł (jeden tysiąc sto osiem złotych i sześćdziesiąt siedem groszy) za miesiąc marzec 2014 roku wraz z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 1 kwietnia 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

f)  1.108,67 zł (jeden tysiąc sto osiem złotych i sześćdziesiąt siedem groszy) za miesiąc kwiecień 2014 roku wraz z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 1 maja 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

g)  1.108,67 zł (jeden tysiąc sto osiem złotych i sześćdziesiąt siedem groszy) za miesiąc maj 2014 roku wraz z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 2 czerwca 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

h)  1.108,67 zł (jeden tysiąc sto osiem złotych i sześćdziesiąt siedem groszy) za miesiąc czerwiec 2014 roku wraz z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 1 lipca 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

i)  1.108,67 zł (jeden tysiąc sto osiem złotych i sześćdziesiąt siedem groszy) za miesiąc lipiec 2014 roku wraz z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 1 sierpnia 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

j)  1.108,67 zł (jeden tysiąc sto osiem złotych i sześćdziesiąt siedem groszy) za miesiąc sierpień 2014 roku wraz z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 1 września 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

k)  1.108,67 zł (jeden tysiąc sto osiem złotych i sześćdziesiąt siedem groszy) za miesiąc wrzesień 2014 roku wraz z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 1 października 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

l)  1.108,67 zł (jeden tysiąc sto osiem złotych i sześćdziesiąt siedem groszy) za miesiąc październik 2014 roku wraz z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 1 listopada 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

m)  1.108,67 zł (jeden tysiąc sto osiem złotych i sześćdziesiąt siedem groszy) za miesiąc listopad 2014 roku wraz z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 1 grudnia 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

n)  1.108,67 zł (jeden tysiąc sto osiem złotych i sześćdziesiąt siedem groszy) za miesiąc grudzień 2014 roku wraz z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 2 stycznia 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

o)  1.108,67 zł (jeden tysiąc sto osiem złotych i sześćdziesiąt siedem groszy) za miesiąc styczeń 2015 roku wraz z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 2 lutego 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

p)  1.108,67 zł (jeden tysiąc sto osiem złotych i sześćdziesiąt siedem groszy) za miesiąc luty 2015 roku wraz z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 2 marca 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

q)  927,73 zł (dziewięćset dwadzieścia siedem złotych i siedemdziesiąt trzy grosze) za miesiąc marzec 2015 roku wraz z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 1 kwietnia 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

r)  927,73 zł (dziewięćset dwadzieścia siedem złotych i siedemdziesiąt trzy grosze) za miesiąc kwiecień 2015 roku wraz z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 1 maja 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

s)  927,73 zł (dziewięćset dwadzieścia siedem złotych i siedemdziesiąt trzy grosze) za miesiąc maj 2015 roku wraz z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 1 czerwca 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

t)  927,73 zł (dziewięćset dwadzieścia siedem złotych i siedemdziesiąt trzy grosze) za miesiąc czerwiec 2015 roku wraz z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 1 lipca 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

u)  927,73 zł (dziewięćset dwadzieścia siedem złotych i siedemdziesiąt trzy grosze) za miesiąc lipiec 2015 roku wraz z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 1 sierpnia 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

v)  927,73 zł (dziewięćset dwadzieścia siedem złotych i siedemdziesiąt trzy grosze) za miesiąc sierpień 2015 roku wraz z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 1 września 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

w)  927,73 zł (dziewięćset dwadzieścia siedem złotych i siedemdziesiąt trzy grosze) za miesiąc wrzesień 2015 roku wraz z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 1 października 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

x)  927,73 zł (dziewięćset dwadzieścia siedem złotych i siedemdziesiąt trzy grosze) za miesiąc październik 2015 roku wraz z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 2 listopada 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

y)  927,73 zł (dziewięćset dwadzieścia siedem złotych i siedemdziesiąt trzy grosze) za miesiąc listopad 2015 roku wraz z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 1 grudnia 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

z)  927,73 zł (dziewięćset dwadzieścia siedem złotych i siedemdziesiąt trzy grosze) za miesiąc grudzień 2015 roku wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

1.  zasądził od (...) Urzędu Wojewódzkiego w Ł. na rzecz A. K. kwotę 3.600 zł (trzy tysiące sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

2.  nakazał pobrać od (...) Urzędu Wojewódzkiego w Ł. na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi kwotę 1.351 zł (jeden tysiąc trzysta pięćdziesiąt jeden złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych;

3.  nadał wyrokowi w punkcie 1 (pierwszym) rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 2.100,20 zł (dwa tysiące sto złotych i dwadzieścia groszy).

Sąd Rejonowy wydał powyższe orzeczenie w oparciu o następujący stan faktyczny.

Powódka A. K. ma 41 lat, wykształcenie wyższe, studia na Wydziale E. – Socjologicznym (...) ukończyła w 2002 roku z tytułem magistra.

W (...) Urzędzie Wojewódzkim w Ł. powódka została zatrudniona od dnia 9 września 2004 roku. Początkowo podstawę jej zatrudnienia stanowiła umowa o pracę zawarta na czas określony na stanowisku starszego inspektora w Oddziale Księgowości Dochodów i Wydatków Budżetowych Wydziału Finansów i Budżetu z wynagrodzeniem zasadniczym w wysokości 1.284,86 zł zasadniczego (przy zastosowaniu mnożnika 0,74) i dodatkiem za wysługę lat w wysokości 9 % wynagrodzenia wrastającym co roku o 1 %, począwszy od 1 grudnia 2004 roku. Zajmowane przez powódkę stanowisko starszego inspektora było stanowiskiem zaliczanym do grup stanowisk wspomagających w służbie cywilnej.

Na okres od 9 grudnia 2004 roku do 31 marca 2005 roku powódka miała zawartą kolejną umowę o pracę zawartą na czas określony na tym samym stanowisku i z tym samym wynagrodzeniem.

Od 1 kwietnia 2005 roku powódka została zatrudniona na umowę o pracę zawartą na czas nieokreślony na tym samym co poprzednio stanowisku, z wynagrodzeniem zasadniczym w kwocie 1.447,25 zł (przy zastosowaniu mnożnika 0,818).

W okresie od kwietnia 2005 roku do stycznia 2006 roku powódka odbywała służbę przygotowawczą w służbie cywilnej.

W 2006 roku powódka ukończyła szkolenie z zakresu rachunkowości budżetowej.

Od 17 października 2006 roku powódka była pracownikiem Oddziału Wydatków Budżetowych Wydziału Finansów i Budżetu.

Od 1 lutego 2007 roku wynagrodzenie zasadnicze powódki wzrosło do kwoty 1.558,75 zł (przy zastosowaniu mnożnika 0,868).

W dniach od 1 stycznia 2007 roku do 30 września 2007 roku powódka brała udział w pracach zespołu ds. weryfikacji weksli in blanco za co otrzymywała miesięczny dodatek specjalny.

Zgodnie z ostatnim zakresem obowiązków podpisanym przez powódkę w dniu 27 listopada 2006 roku do powódki należało:

1. Wykonywanie z własnej inicjatywy i bez odrębnych poleceń przełożonych czynności i obowiązków określonych poniżej, a na polecenie przełożonych innych zadań statutowych Wydziału oraz zadań zleconych Wydziałowi.

2. Przyjmowanie i analiza dokumentów dotyczących zadań zaplanowanych w budżecie Wojewody (...) realizowanych przez gminy, powiaty i samorząd województwa.

3. Prowadzenie spraw w zakresie uruchamiania dotacji celowych na rzecz gmin, powiatów i samorządu województwa.

4. Wykonywanie czynności związanych z przekazywaniem dotacji celowych na rzecz gmin, powiatów i samorządu województwa.

5. Bieżąca analiza i ewidencja zmian w planach dotacji na realizację zadań przez gminy, powiaty i samorząd województwa.

6. Dokonywanie analiz dla potrzeb dysponowania środków budżetowych na rzecz gmin, powiatów i samorządu województwa.

7. Wykonywanie czynności związanych z przekazywaniem środków w ramach wdrażania programów operacyjnych współfinansowanych ze środków Unii Europejskiej.

8. Przyjmowanie i analiza dokumentów dotyczących zadań zaplanowanych w Kontrakcie Wojewódzkim.

9. Wykonywanie czynności związanych z uruchamianiem dotacji na realizację Kontraktu Wojewódzkiego.

10. Dokonywanie analiz w zakresie dysponowania środkami budżetowymi przeznaczonymi na realizację Kontraktu Wojewódzkiego.

11. Współpraca z Referatem Sprawozdawczości Zbiorczej w zakresie analiz wykorzystania przez gminy, powiaty i samorząd województwa dotacji przekazanych z budżetu Wojewody (...) w okresach kwartalnych.

W Oddziale Wydatków Budżetowych, w którym pracowała powódka, pracowało 12 osób na stanowiskach stażysty, inspektora, starszego inspektora i komisarza skarbowego.

W praktyce do zadań powódki należała analiza planowania dochodów i przychodów jednostek samorządu terytorialnego, sporządzanie na podstawie dokonanych analiz przelewów dotacji celowych zaplanowanych w budżecie wojewody (...) realizowane przez gminy, powiaty i samorządy. Powódka była również koordynatorem nad kontraktami wojewódzkimi. Realizowała zadania dotyczące środków z funduszy europejskich. W głównej mierze należała do powódki analiza planów, wydatków i przekazywanie środków na ich realizację. Powódka wykonywała przelewy, sprawdzała przelewy pod kątem merytorycznym. Nadzorowała to aby nie przekroczyć planu gminy na dany miesiąc.

Powódka była nieobecna w pracy od dnia 27 czerwca 2007 roku i była ona spowodowana chorobą przypadającą w okresie ciąży.

Od dnia 29 stycznia 2008 roku do dnia 2 czerwca 2008 roku powódka przebywała na urlopie macierzyńskim, a następnie od dnia 7 sierpnia 2008 roku do dnia 30 kwietnia 2010 roku na urlopie wychowawczym.

Od 1 maja 2010 roku do dnia 31 maja 2010 roku powódka ponownie była na zwolnieniu lekarskim w związku z ciążą.

Od dnia 1 czerwca 2010 roku do dnia 1 listopada 2010 roku powódka przebywała na urlopie macierzyńskim, a następnie od dnia 3 grudnia 2010 roku do dnia 3 listopada 2014 roku na urlopie wychowawczym.

Od dnia 1 stycznia 2009 roku wynagrodzenie zasadnicze powódki przy dotychczasowym mnożniku 0,868 wzrosło do kwoty 1.626,49 zł, plus dodatek za wysługę lat w wysokości 14% wynagrodzenia zasadniczego.

Pod nieobecność powódki na podstawie umowę o pracę na zastępstwo powódki pozwany zatrudnił M. M. na czas określony od dnia 17 września 2007 roku do dnia 30 czerwca 2008 roku na stanowisku sekretarza za wynagrodzeniem zasadniczym 1.520 zł, plus dodatek stażowy w wysokości 8% wynagrodzenia zasadniczego. Umowa ta została wypowiedziana z dniem 5 czerwca 2008 roku w związku z informacją o planowanym powrocie powódki do pracy.

W dniu 11 października 2007 roku M. M. otrzymała zakres obowiązków zbieżny z tym jaki otrzymała powódka w dniu 27 listopada 2006 roku.

Począwszy od 1 stycznia 2008 roku pismem z dnia 1 grudnia 2008 roku pozwany podwyższył wynagrodzenie zasadnicze M. M. (bez uwzględnienia dodatku stażowego) do kwoty 1.762,99 zł.

W okresie od 1 grudnia 2008 roku do 30 września 2010 roku umowę o pracę na zastępstwo za powódkę pozwany zawarł z D. M. z wynagrodzeniem zasadniczym w wysokości 1.710,53 zł od 1 grudnia 2008 roku i w wysokości 1.724,14 zł od 3 czerwca 2010 roku.

W okresie od 6 czerwca 2008 roku do 31 lipca 2008 roku M. M. miała zawartą umowę o pracę na zastępstwo innego pracownika na stanowisku i za wynagrodzeniem jak dotychczas.

Od dnia 11 lipca 2008 roku podstawę zatrudnienia M. M. stanowiła umowa o pracę zawarta na czas określony do 31 lipca 2009 roku na stanowisku starszego inspektora w Oddziale Wydatków Budżetowych Wydziału Finansów i Budżetu z wynagrodzeniem zasadniczym w wysokości 1.668,09 zł (przy zastosowaniu mnożnika 0,908) i dodatkiem za wysługę lat w wysokości 8 %.

Zakres obowiązków jaki otrzymała M. M. na stanowisku starszego inspektora w dniu 11 lipca 2008 roku był odmienny od tego jaki dotychczas miała powódka, zakres zadań wiązał się z obsługą informatycznego systemu obsługi budżetu - (...). Była to m.in. weryfikacja i korygowanie wprowadzanych danych, tworzenie harmonogramu dochodów i wydatków, sporządzanie w systemie miesięcznych/rocznych sprawozdań, tworzenie miesięcznych zapotrzebowań na środki budżetowe dysponenta głównego.

Począwszy od 1 stycznia 2008 roku pismem z dnia 18 grudnia 2008 roku pozwany podwyższył wynagrodzenie zasadnicze M. M. (bez uwzględnienia dodatku stażowego) do kwoty 2.186,15 zł.

Od dnia 30 lipca 2009 roku podstawę zatrudnienia M. M. stanowiła umowa o pracę zawarta na czas nieokreślony na stanowisku starszego inspektora w Oddziale Dochodów i Wydatków Dysponenta Części Budżetowej Wydziału Finansów i Budżetu z wynagrodzeniem zasadniczym w wysokości 2.293,58 zł (przy zastosowaniu mnożnika 1,224) i dodatkiem za wysługę lat w wysokości 9 %. Zajmowane przez M. M. stanowisko starszego inspektora było stanowiskiem zaliczanym do grup stanowisk wspomagających w służbie cywilnej.

Od 1 grudnia 2009 roku wynagrodzenie zasadnicze (bez uwzględnienia dodatku stażowego) M. M. wynosiło 2.569,03 zł.

W dniu 26 marca 2010 roku M. M. ponownie otrzymała zakres obowiązków zbieżny z tym jaki powódka otrzymała na piśmie w dniu 27 listopada 2006 roku.

Z dniem 1 listopada 2010 roku wynagrodzenie zasadnicze (bez uwzględnienia dodatku stażowego) M. M. wzrosło do kwoty 2.752,67 zł, przy zastosowaniu mnożnika 1,469.

Poza M. M. podwyżkę wynagrodzenia od 1 listopada 2010 roku otrzymało jeszcze 15 innych pracowników Wydziału Finansów i Budżetu, z czego sześciu otrzymało zmianę stanowiska pracy.

Od 26 lipca 2011 roku M. M. korzystała z urlopu macierzyńskiego. Do pracy po nieobecności związanej z urodzeniem dziecka wróciła 10 września 2012 roku.

W dniu 22 listopada 2013 roku M. M. otrzymała zakres obowiązków zbieżny z tym jaki powódka otrzymała na piśmie w dniu 22 listopada 2013 roku po tym jak sama wróciła do pracy po długotrwałej nieobecności.

W dniu 4 listopada 2013 roku powódka wróciła do pracy na stanowisku starszego inspektora w Oddziale Dochodów i Wydatków Dysponenta Części Budżetowej - z wynagrodzeniem zasadniczym w dotychczasowej wysokości 1.626,49 zł i dodatkiem stażowym w wysokości 18% (292,77 zł).

Dodatek stażowy w maksymalnej wysokości 20 % powódka otrzymywała od 1 grudnia 2014 roku.

W dniu 22 listopada 2013 roku powódka otrzymała na piśmie zakres czynności, zgodnie z którym jej stanowisko było stanowiskiem dotyczącym realizacji budżetu Wojewody (...) część 85/10-województwo (...), prowadzenie spraw związanych z uruchamianiem dotacji celowych na rzecz gmin, powiatów i samorządu województwa. Zakres obowiązków obejmował:

1. Wykonywanie z własnej inicjatywy i bez odrębnych poleceń przełożonych czynności i obowiązków określonych poniżej, a na polecenie przełożonych innych zadań statutowych Wydziału oraz zadań zleconych Wydziałowi.

2. Przyjmowanie i analiza dokumentów dotyczących zadań zaplanowanych w budżecie Wojewody (...) realizowanych przez gminy, powiaty i samorząd województwa.

3. Prowadzenie spraw w zakresie uruchamiania dotacji celowych na rzecz gmin, powiatów i samorządu województwa.

4. Wykonywanie czynności związanych z przekazywaniem dotacji celowych na rzecz gmin, powiatów i samorządu województwa.

5. Bieżąca analiza i ewidencja zmian w planach dotacji na realizację zadań przez gminy, powiaty i samorząd województwa.

6. Dokonywanie analiz dla potrzeb dysponowania środków budżetowych na rzecz gmin, powiatów i samorządu województwa.

7. Analiza salda rachunku bieżącego wydatków dysponenta części 85/10 - województwo (...).

8. Wykonywanie czynności związanych z przekazywaniem środków^ w ramach wdrażania programów operacyjnych współfinansowanych ze środków Unii Europejskiej.

9. Prowadzenie ewidencji wykonania budżetu w układzie zadaniowym uwzględniając zapis:

- art. 40 ust 3 pkt 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych

- § 15 pkt 2 w związku z § 28 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 5 lipca 2010 r.

10. Wprowadzanie danych ujętych w kwartalnych sprawozdaniach Rb - 27ZZ z wykonania planu dochodów związanych z realizacją zadań z zakresu administracji rządowej oraz innych zadań zleconych jednostkom samorządu terytorialnego do zbiorczych zestawień sporządzanych w systemie (...).

11. Współpraca z Oddziałem Sprawozdawczości Zbiorczej w zakresie analiz wykorzystania przez gminy, powiaty i samorząd województwa dotacji przekazanych z budżetu Wojewody (...) w okresach kwartalnych.

Powódka po powrocie do pracy pracowała w jednym Oddziale z M. M.. Obydwie zajmowały się tym samym co powódka przed okresem nieobecności w pracy.

Na okres od 2 stycznia 2014 roku do 30 czerwca 2014 roku powódka została przeniesiona do Oddziału Kontroli Finansowej Wydziału Finansów i Budżetu, z zachowaniem pozostałych warunków pracy.

W oddziale tym w związku z przejęciem obowiązków po dwóch nieobecnych pracownikach powódka otrzymała miesięczny dodatek specjalny na okres od 1 lutego 2014 roku do 30 czerwca 2014 roku.

Przeniesienie powódki po dwóch miesiącach do innego Oddziału było spowodowane tym, że nie było zapotrzebowania na pracę powódki w Oddziale Wydatków i Dochodów Dysponenta Części Budżetowej. Jej obowiązki zostały bowiem przejęte przez innych pracowników.

Na okres od 1 lipca 2014 roku do 31 grudnia 2015 roku powódka została przeniesiona do Oddziału Dochodów (...) Wydziału Finansów i Budżetu, z zachowaniem pozostałych warunków pracy.

Za wykonywanie dodatkowych obowiązków powódka otrzymała miesięczny dodatek specjalny w okresie od 1 kwietnia 2015 roku do 30 czerwca 2015 roku i od 1 września 2015 roku do 31 grudnia 2015 roku.

Od dnia 1 marca 2015 roku wynagrodzenie zasadnicze powódki wzrosło do kwoty 1.750,17 zł. Wraz z dodatkiem stażowym w wysokości 20% (w kwocie 350,03 zł) wynagrodzenie powódki łącznie wynosiło kwotę 2.100,20 zł.

W ocenie okresowej członka korpusu służby cywilnej obejmującej okres od 4 listopada 2013 roku do 4 listopada 2015 roku powódka uzyskała ocenę pozytywną powyżej oczekiwań.

Pracownicy, którzy byli przyjmowani do (...) z naborów zewnętrznych, otrzymywali wynagrodzenie w wysokości 2.400 zł brutto. Powódka bezskutecznie zwracała się do Dyrektora z prośbą o wyrównanie pensji.

Pismem z dnia 26 lutego 2015 roku powódka zwróciła się do Dyrektora Generalnego (...) Urzędu Wojewódzkiego z prośbą podjęcia stosownych działań w zakresie dostosowania polityki płacowej Urzędu Wojewódzkiego do obowiązującego prawa w odniesieniu do pracowników (...) powracających do pracy po urlopie wychowawczym.

W dniu 28 grudnia 2015 roku powódką wezwała pracodawcę do zapłaty kwoty 11.455 zł tytułem wyrównania wynagrodzenia za pracę po powrocie z urlopu wychowawczego zgodnie z art. 186 ⁴ k.p.

Z dniem 1 stycznia 2016 roku w trybie art. 23 ¹ k.p. powódka stała się pracownikiem Izby Skarbowej w Ł..

Średniomiesięczne wynagrodzenie powódki u pozwanego liczne według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy wynosiło 2.100,20 zł brutto.

W dacie powrotu powódki do pracy po zakończeniu urlopu wychowawczego w pozwanym Urzędzie obowiązywało zarządzenie Nr (...) Dyrektora Generalnego (...) Urzędu Wojewódzkiego w Ł. z dnia 18 kwietnia 2012 roku w sprawie zasad wynagradzania pracowników (...) Urzędu Wojewódzkiego w Ł.. Zasady wynagradzania zostały ustalone w załączniku do tego zarządzenia.

Zgodnie z § 4 ust. 1 tego załącznika pracownikowi przysługuje wynagrodzenie za pracę stosownie do zajmowanego stanowiska, zakresu powierzonych zadań oraz posiadanych kwalifikacji zawodowych.

W myśl § 4 ust. 2 pkt. 1 członkowi korpusu służby cywilnej poza wynagrodzeniem zasadniczym przysługuje dodatek za wysługę lat. Może on także otrzymywać dodatek zadaniowy za wykonanie dodatkowych zadań (§ 4 ust. 3).

Powyższych ustaleń Sąd Rejonowy dokonał głównie na podstawie dokumentów zawartych w aktach osobowych powódki i złożonych do akt sprawy, a także zeznań powódki, którym to dowodom Sąd przyznał walor wiarygodności.

W oparciu o tak ustalony stan faktyczny Sąd Rejonowy uznał, iż roszczenie powódki jest zasadne i podlegało uwzględnieniu.

Sąd I instancji wskazał, iż podstawę prawną roszczenia powódki stanowi art. 186 ⁴ k.p., zgodnie z którym po zakończeniu urlopu wychowawczego pracodawca dopuszcza pracownika do pracy na dotychczasowym stanowisku, a jeżeli nie jest to możliwe, na stanowisku równorzędnym z zajmowanym przed rozpoczęciem urlopu lub na innym stanowisku odpowiadającym jego kwalifikacjom zawodowym, za wynagrodzeniem nie niższym od wynagrodzenia za pracę przysługującego pracownikowi w dniu podjęcia pracy na stanowisku zajmowanym przed tym urlopem.

Przywołany przepis gwarantuje wynagrodzenie nie niższe od wynagrodzenia za pracę przysługującego pracownikowi w dniu podjęcia pracy na stanowisku zajmowanym przed urlopem wychowawczym. Podstawą określenia wysokości wynagrodzenia pracownika powracającego do pracy po urlopie wychowawczym nie jest jednak wynagrodzenie pobierane przez niego przed urlopem, lecz wynagrodzenie przysługujące w dniu podjęcia pracy na stanowisku, które zajmował przed urlopem. Stanowisko takie wyraził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 29 stycznia 2008 roku sygn. II PK 143/07 (opubl. OSNAPiUS 2009 nr 5-6, poz. 67, str. 217, Legalis Numer 125894). W uzasadnieniu tego stanowiska Sąd Najwyższy wskazał, że punktem odniesienia do ustalenia wysokości wynagrodzenia za pracę dla osoby powracającej z urlopu wychowawczego ustawodawca uczynił nie zarobki tej osoby przed skorzystaniem z prawa do urlopu, lecz stan istniejący w chwili podjęcia przez nią pracy wyrażający się wysokością wynagrodzenia, jakie przysługuje w tej dacie na stanowisku zajmowanym przez nią przed urlopem. Jeżeli zatem w trakcie korzystania przez pracownika z urlopu doszło do zmian płacowych dotyczących tego stanowiska, to zmiany te miały znaczenie dla określenia wysokości wynagrodzenia tego pracownika po powrocie z urlopu. Inaczej mówiąc, niezależnie od tego, jakie ostatecznie stanowisko zajął pracownik po powrocie z urlopu, wynagrodzenie, jakie na nim uzyskiwał, nie mogło być niższe od wynagrodzenia przysługującego u danego pracodawcy aktualnie na stanowisku, które ten pracownik zajmował przed urlopem.

Sąd Rejonowy podkreślił, że omawiany wyrok zapadł wprawdzie w sprawie gdzie w dacie powrotu pracownicy do pracy po zakończonym urlopie wychowawczym obowiązywał (do 31 grudnia 2003 roku) przepis § 14 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28.5.1996 r. w sprawie urlopów i zasiłków wychowawczych (Dz.U. Nr 60, poz. 277 ze zm.). Obowiązujący jednak od 1 stycznia 2004 roku przepis art. 186 ⁴ k.p. jest odpowiednikiem § 14 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 roku i jak zauważył Sąd Najwyższy pomimo nieco innej redakcji, przepis ten utrzymuje gwarancje co do wysokości wynagrodzenia, przewidziane poprzednio obowiązującym rozporządzeniem, wzmacniając je dodatkowo w zakresie pozycji zawodowej pracownika. Regułą czyni bowiem obowiązek pracodawcy zatrudnienia pracownika powracającego z urlopu wychowawczego na dotychczasowym stanowisku, a dopiero wówczas, gdy nie jest to możliwe - na stanowisku równorzędnym lub innym odpowiadającym jego kwalifikacjom. Jednocześnie Sąd Najwyższy w omawianym orzeczeniu wprost stwierdził, że nie ma podstaw do zaakceptowania stanowiska jakoby w aktualnym stanie prawnym gwarancje wysokości wynagrodzenia pracownika powracającego z urlopu wychowawczego odnosiły się do wynagrodzenia, jakie pobierał przed urlopem.

Powyższe stanowisko, odnośnie uprawnień pracowników powracających z urlopów wychowawczych, znajduje także potwierdzenie w normach prawa Wspólnoty Europejskiej. Kwestię urlopów rodzicielskich reguluje dyrektywa Rady z 19.6.1996 r. (96/34/WE) - Porozumienie ramowe dotyczące urlopu rodzicielskiego zawarte przez (...), (...) i (...), powoływana dalej jako "porozumienie". Z klauzuli 2.5 tego porozumienia wynika, że po zakończeniu urlopu rodzicielskiego pracownicy mają prawo powrotu do pracy na to samo miejsce pracy, lub jeżeli nie jest to możliwe, do pracy równorzędnej lub podobnej, zgodnej z umową o pracę lub stosunkiem zatrudnienia. Natomiast w myśl klauzuli 2.6 porozumienia, uprawnienia nabyte lub nabywane przez pracownika w chwili rozpoczęcia urlopu rodzicielskiego zachowane są w niezmienionej formie do zakończenia urlopu rodzicielskiego. Po zakończeniu urlopu rodzicielskiego uprawnienia te mają zastosowanie, ze wszystkimi zmianami wynikającymi z prawa krajowego, układów zbiorowych pracy lub praktyki. Uwzględnienie powyższych uregulowań, wynikających z prawa Wspólnoty Europejskiej znalazły oparcie w przywołanym wyroku Sądu Najwyższego.

Przenosząc powyższe na grunt rozpoznawanej sprawy Sąd Rejonowy wskazał, że powódka od 27 czerwca 2007 roku była nieobecna w pracy z powodu choroby przypadającej w okresie ciąży aż do urodzenia dziecka w styczniu 2008 roku. Później korzystała z urlopu macierzyńskiego, a w okresie od dnia 7 sierpnia 2008 roku do dnia 30 kwietnia 2010 roku przebywała na urlopie wychowawczym. W międzyczasie powódka zaszła w kolejną ciążę. W okresie od 1 maja 2010 roku do dnia 31 maja 2010 roku była na zwolnieniu lekarskim do czasu urodzenia dziecka w czerwcu 2010 roku. Następnie korzystała z urlopu macierzyńskiego i ponownie w okresie od dnia 3 grudnia 2010 roku do dnia 3 listopada 2014 roku z urlopu wychowawczego. Do pracy u pozwanego powódka powróciła w dniu 4 listopada 2013 roku. Przed pójściem na urlop wychowawczy w 2008 roku powódka miała ustalone zasadnicze wynagrodzenie miesięczne na kwotę 1.558,75 zł, które z dniem 1 stycznia 2009 roku przy zastosowaniu tych samych mnożników zostało podwyższone do kwoty 1.626,49 zł. Dla porównania obowiązujące w 2008 roku minimalne wynagrodzenie za pracę wynosiło 1.126 zł, a w 2009 roku – 1.276 zł.

Od 17 września 2007 roku pozwany zatrudnił M. M. początkowo na umowę o pracę na zastępstwo powódki za wynagrodzeniem zasadniczym 1.520 zł. Jej wynagrodzenie zasadnicze począwszy od 1 stycznia 2008 roku ostatecznie w wyniku dwukrotnych podwyżek wyniosło 2.186,15 zł (ostania podwyżka na skutek pisma z 18 grudnia 2008 roku - k. 29 cz. B akt osobowych M. M.). Następnie M. M. od 6 czerwca 2008 roku była zatrudniona na umowę o pracę na zastępstwo innego pracownika. Świadcząc pracę na obydwie umowy o zastępstwo (to jest za powódkę i w dalszym okresie za innego pracownika) M. M. miała zakres obowiązków identyczny z tym jaki miała powódka przed jej nieobecnością związaną z ciążą i urlopem wychowawczym.

Następnie od dnia 11 lipca 2008 roku podstawę zatrudnienia M. M. stanowiła umowa o pracę zawarta na czas określony, a od 30 lipca 2009 roku umowa o pracę zawarta na czas nieokreślony na stanowisku starszego inspektora. W okresie od lipca 2008 roku do marca 2010 roku zakres obowiązków jaki otrzymała M. M. na stanowisku starszego inspektora był odmienny od tego jaki dotychczas miała powódka. W dniu 26 marca 2010 roku M. M. ponownie jednak otrzymała zakres obowiązków tożsamy z tym jaki miała powódka w 2006 roku i realizowała go aż do powrotu powódki do pracy w listopadzie 2013 roku. Czynności te M. M. realizowała za wynagrodzeniem zasadniczym w kwocie 2.752,67 zł ustalonym na wskutek podwyżki mającej miejsce u pozwanego w 2010 roku, która objęła 16 pracowników Wydziału Finansów i Budżetu. W dniu 22 listopada 2013 roku zarówno powódka jak i M. M. otrzymały zmieniony, identyczny zakres obowiązków, z zachowaniem dotychczasowego wynagrodzenia – M. M. w kwocie 2.752,67 zł, powódka w kwocie 1.626,49 zł. Z dniem 1 marca 2015 roku wynagrodzenie zasadnicze powódki wzrosło do kwoty 1.750,17 zł.

W konsekwencji powyższych ustaleń Sąd I instancji podzielił stanowisko strony powodowej, zgodnie z którym miernikiem wysokości wynagrodzenia, jakie powinna uzyskać powódka, jest wynagrodzenie przysługujące M. M.. Porównanie obowiązków tej pracownicy z zadaniami wykonywanymi przez powódkę przed urlopem wychowawczym, uprawnia do uznania tożsamości obu tych stanowisk pracy. Argumentacja strony pozwanej, iż wyższe wynagrodzenie M. M. było efektem innej ścieżki zawodowej u pozwanego, zdobytymi umiejętnościami praktycznymi i podnoszeniem kwalifikacji zawodowych (pozwany wskazuje tu na fakt ukończenia przez M. M. w 2011 roku studiów podyplomowych) nie zasługuje na uwzględnienie. Analiza akt osobowych M. M. dowodzi bowiem, że wynagrodzenie nowo zatrudnionej pracownicy, która przejęła obowiązki powódki i faktycznie wykonywała te same czynności co wcześniej powódka, już w 2008 roku (czyli zaledwie po kilku miesiącach pracy, zanim pracownik zdobył nowe umiejętności i podniósł swoje kwalifikacje) było wyższe od tego które otrzymywała powódka o 627,40 zł. Na dzień powrotu powódki do pracy M. M. nadal wykonywała te same czynności, co powódka przed jej nieobecnością związaną z ciążą i urlopem wychowawczym, za wynagrodzeniem w kwocie 2.752,67 zł, podczas gdy powódka po powrocie do pracy otrzymała wynagrodzenie zasadnicze w kwocie 1.626,49 zł. Na marginesie tylko zauważenia wymaga, że w okresie od stycznia 2014 roku do lutego 2015 roku (kiedy to z dniem 1 marca 2015 roku wynagrodzenie zasadnicze powódki wzrosło do kwoty 1.750,17 zł) wynagrodzenie powódki było niższe nawet od obowiązującego wynagrodzenia minimalnego (1.680 zł od 1 stycznia 2014 roku i 1.750 zł od 1 stycznia 2015 roku).

Sąd Rejonowy w konsekwencji, podzielając przywołany wyżej pogląd Sądu Najwyższego w świetle którego niezależnie od tego, jakie ostatecznie stanowisko zajmuje pracownik po powrocie z urlopu, wynagrodzenie, jakie na nim uzyskuje, nie może być niższe od wynagrodzenia przysługującego u danego pracodawcy aktualnie na stanowisku, które ten pracownik zajmował przed urlopem, Sąd Rejonowy uznał, że roszczenie powódki o zasądzenie wyrównania wynagrodzenia za okres od listopada 2013 roku do grudnia 2015 roku do kwoty uzyskiwanej miesięcznie przez M. M. na dzień powrotu powódki do pracy zasługuje na uwzględnienie. Tożsamość stanowisk zajmowanego przez powódkę przed urlopem i M. M. w dniu powrotu powódki do pracy jest niewątpliwa, czego dowodem są zakresy czynności pracownicy i powódki.

Sąd I instancji oczywiście miał na uwadze, na co uwagę zwracała strona pozwana, że zgodnie z rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 9 grudnia 2009 roku w sprawie określenia stanowisk urzędniczych, wymaganych kwalifikacji zawodowych, stopni służbowych urzędników służby cywilnej, mnożników do ustalenia wynagrodzenia oraz szczegółowych zasad ustalania i wypłacania innych świadczeń przysługujących członkom korpusu służby cywilnej mnożnik kwoty bazowej służący do ustalenia wynagrodzenia zasadniczego dla grupy stanowisk zajmowanych przez powódkę i M. M. wynosi od 0,8 do 2,7 co pozwala na możliwość kształtowania wysokości wynagrodzenia w ramach tzw. widełek. Jak jednak wynika ze stanowiska pozwanego (...) (wyjaśnienia na k. 115) do ustalenia wysokości wynagrodzenia przez zastosowanie odpowiedniego mnożnika uwzględnia się staż pracy i nabyte przez pracownika doświadczenie. Ogólny staż pracy powódki u pozwanego jest niezaprzeczalnie wyższy niż M. M., bowiem powódka jest pracownikiem pozwanego od 2004 roku, natomiast M. M. przy uwzględnieniu nawet okresów pracy na umowy o zastępstwo u pozwanego pracowała od 2007 roku. Mimo to powódka wróciła do pracy z wynagrodzeniem naliczanym przy zastosowaniu mnożnika 0,868 kwoty bazowej, co przełożyło się na wynagrodzenie w kwocie 1.626,49 zł, tymczasem M. M. miała wynagrodzenie ustalone od mnożnika 1, 469 kwoty bazowej, co dało wynagrodzenie zasadnicze w kwocie 2.752,67 zł.

Sąd Rejonowy zważył także, że w pozwanym Urzędzie obowiązuje zarządzenie Dyrektora Generalnego (...) Urzędu Wojewódzkiego w Ł. regulujące zasady wynagradzania pracowników, żaden jednak z przepisów tego aktu nie reguluje zasad wynagradzania pracownika po zakończeniu urlopu rodzicielskiego. Wobec braku takiej regulacji, uwzględniając przy rozstrzyganiu niniejszej sprawy przywołane wyżej stanowisko Sądu Najwyższego, Sąd za punkt odniesienia przyjął zarobki M. M. - pracownicy zajmującej w dniu powrotu powódki do pracy to samo stanowisko, co powódka przed urlopem. Porównując tylko kwoty wynagrodzenia zasadniczego (bez uwzględnienia dodatku stażowego, gdyż ten oczywiście ma indywidualną wysokość uzależnioną od posiadanego przez pracownika stażu pracy) wynagrodzenie powódki w okresie listopada 2013 roku do lutego 2015 roku było niższe od tego uzyskiwanego przez M. M. o kwotę 1.126,18 zł miesięcznie (2.752,67 zł – 1.626,49 zł), a w okresie od marca 2015 roku do grudnia 2015 roku o kwotę 1.002,50 zł miesięcznie (2.752,67 zł – 1.750,17 zł).

Sąd Rejonowy związany granicami żądania pozwu zasądził od pozwanego na rzecz powódki tytułem wyrównania wynagrodzenia za okres listopada 2013 roku do lutego 2015 roku kwotę 1.108,67 zł miesięcznie i za okres od marca 2015 roku do grudnia 2015 roku kwotę 927,73 zł miesięcznie.

O odsetkach od zasądzonej kwoty Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c. w zw. z art. 300 k.p. przyznając je od dat niekwestionowanych w postępowaniu przez pozwanego, mając na uwadze, że zgodnie z wiążącą strony umową o pracę wynagrodzenie za pracę jest płacone w dniach określonych przez pracodawcę w terminarzu wypłat.

Stosownie do wyników postępowania, na podstawie art. 98 k.p.c. Sąd obciążył pozwanego kosztami zastępstwa procesowego poniesionego przez powódkę. Wynagrodzenie pełnomocnika ustalono na podstawie § 9 ust. 1 pkt. 2 i 3 w zw. z § 2 pkt. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015 roku, poz. 1804).

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator albo prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Zgodnie z powyższą zasadą Sąd obciążył pozwanego kosztami sądowymi, na które złożyły się opłata od pozwu w wysokości 1.351 zł (5% z 27.016,09 zł).

Sąd nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty jednomiesięcznego wynagrodzenia powódki na podstawie art. 477 ² § 1 k.p.c.

Od powyższego wyroku Sądu Rejonowego apelację w dniu 09 czerwca 2017 roku złożył pełnomocnik (...) Urzędu Wojewódzkiego.

Apelujący zarzucił zaskarżonemu wyrokowi:

naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 186 ⁴ kp, poprzez jego błędną wykładnię i przyjęcie, że ustalenie wynagrodzenia powódki powinno nastąpić poprzez odniesienie do wynagrodzenia M. M..

Mając powyższe na uwadze skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w całości i oddalenie powództwa, oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych lub o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia – przy uwzględnieniu kosztów postępowania odwoławczego.

W uzasadnieniu wskazano, iż podstawę prawną roszczenia stanowił art. 186 ⁴ kp. Zdaniem apelującego uwzględnienie powództwa nastąpiło w wyniku błędnej wykładni art. 186 ⁴ kp. Wskazano, że zgodnie z zacytowanym przepisem pracodawca dopuszcza pracownika po zakończeniu urlopu wychowawczego do pracy na dotychczasowym stanowisku, a jeżeli nie jest to możliwe, na stanowisku równorzędnym z zajmowanym przed rozpoczęciem urlopu lub na innym stanowisku odpowiadającym jego kwalifikacjom zawodowym, za wynagrodzeniem nie niższym od wynagrodzenia za pracę przysługującego pracownikowi w dniu podjęcia pracy na stanowisku zajmowanym przed tym urlopem. Apelujący wskazał, iż w jego opinii przepis ten nakazuje odnosić wynagrodzenie pracownika do stanowiska pracownika powracającego z urlopu, a nie stanowiska innego pracownika, w tym przypadku M. M.. Podkreślono, iż analizowana regulacja kreuje dwa obowiązki pracodawcy. Po pierwsze dopuszczenia do pracy, a po drugie zapewnia pracownikowi powracającemu do pracy wynagrodzenia na odpowiednim poziomie.

W dniu 5 lipca 2017 r. roku pełnomocnik strony powodowej złożyła odpowiedź na apelację wnosząc o jej oddalenie w całości oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania procesowego za II instancję, według norm przepisanych.

Na rozprawie w dniu 29 września 2017 roku pełnomocnik strony pozwanej poparł apelację.

Natomiast pełnomocnik powódki wniósł o oddalenie apelacji i o zasądzenie kosztów postępowania za II instancję według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

W ocenie Sądu Okręgowego w Łodzi apelacja strony pozwanej nie zasługuje na uwzględnienie.

Zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego jest prawidłowy i znajduje oparcie zarówno w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, jak i obowiązujących przepisach prawa.

Sąd Okręgowy w pełni aprobuje ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji i przyjmuje je jako własne. Sąd Okręgowy podziela również wywody prawne zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, nie znajdując żadnych podstaw do jego zmiany bądź uchylenia.

Zarzuty skarżącego sprowadzają się w zasadzie jedynie do polemiki ze stanowiskiem Sądu Rejonowego i interpretacją dowodów dokonaną przez ten Sąd i jako takie nie mogą się ostać. Apelujący przeciwstawia bowiem ocenie dokonanej przez Sąd pierwszej instancji swoją analizę zgromadzonego materiału dowodowego i jego interpretację, co za tym idzie błędną wykładnię art. 186 ⁴ kp.

Sąd Rejonowy słusznie podniósł, powołując się na stanowisko Sądu Najwyższego, iż

zgodnie z treścią przepisu art. 186 ⁴ kp, po zakończeniu urlopu wychowawczego pracodawca dopuszcza pracownika do pracy na dotychczasowym stanowisku, a jeżeli nie jest to możliwe, na stanowisku równorzędnym z zajmowanym przed rozpoczęciem urlopu lub na innym stanowisku odpowiadającym jego kwalifikacjom zawodowym, za wynagrodzeniem nie niższym od wynagrodzenia za pracę przysługującego pracownikowi w dniu podjęcia pracy na stanowisku zajmowanym przed tym urlopem.

Wskazano także słusznie, że przywołany przepis gwarantuje wynagrodzenie nie niższe od wynagrodzenia za pracę przysługującego pracownikowi w dniu podjęcia pracy na stanowisku zajmowanym przed urlopem wychowawczym. Podstawą określenia wysokości wynagrodzenia pracownika powracającego do pracy po urlopie wychowawczym nie jest jednak wynagrodzenie pobierane przez niego przed urlopem, lecz wynagrodzenie przysługujące w dniu podjęcia pracy na stanowisku, które zajmował przed urlopem. Stanowisko takie wyraził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 29 stycznia 2008 roku sygn. II PK 143/07 (opubl. OSNAPiUS 2009 nr 5-6, poz. 67, str. 217, Legalis Numer 125894). W uzasadnieniu tego stanowiska Sąd Najwyższy wskazał, że punktem odniesienia do ustalenia wysokości wynagrodzenia za pracę dla osoby powracającej z urlopu wychowawczego ustawodawca uczynił nie zarobki tej osoby przed skorzystaniem z prawa do urlopu, lecz stan istniejący w chwili podjęcia przez nią pracy wyrażający się wysokością wynagrodzenia, jakie przysługuje w tej dacie na stanowisku zajmowanym przez nią przed urlopem. Jeżeli zatem w trakcie korzystania przez pracownika z urlopu doszło do zmian płacowych dotyczących tego stanowiska, to zmiany te miały znaczenie dla określenia wysokości wynagrodzenia tego pracownika po powrocie z urlopu. Inaczej mówiąc, niezależnie od tego, jakie ostatecznie stanowisko zajął pracownik po powrocie z urlopu, wynagrodzenie, jakie na nim uzyskiwał, nie mogło być niższe od wynagrodzenia przysługującego u danego pracodawcy aktualnie na stanowisku, które ten pracownik zajmował przed urlopem.

W ocenie Sądu Okręgowego w Łodzi Sąd I instancji prawidłowo przyrównał wynagrodzenie powódki do wynagrodzenia M. M., która w okresie nieobecności powódki spowodowanej ciążą i urodzeniem dzieci, korzystaniem z urlopów macierzyńskich oraz wychowawczych została zatrudniona na miejsce A. K. od dnia 17 września 2007 roku, przejmując jej zakres obowiązków na stanowisku starszego inspektora w Oddziale Księgowości Dochodów i Wydatków Budżetowych Wydziału Finansów i Budżetu od dnia 30.07.2009 roku. W dniu 04.11.2013r. powódka wróciła do pracy na stanowisku starszego inspektora w Oddziale Dochodów i Wydatków Dysponenta Części Budżetowej z wynagrodzeniem zasadniczym w wysokości 1.626,49 złotych i dodatkiem stażowym 18% (292,77 zł), a od 01.12.2014r. w wysokości 20%. Powódka po powrocie do pracy pracowała w jednym Oddziale z M. M.. Obie zajmowały się tym samym zakresem obowiązków, co powódka przed okresem nieobecności w pracy.

Powódka legitymowała się dłuższym stażem pracy niż M. M.. Mnożnik kwoty bazowej służący do kształtowania wynagrodzenia zasadniczego dla grupy stanowisk zajmowanych przez powódkę i M. M. wyniósł od 0,8 do 2,7. Mimo to powódka wracając do pracy otrzymała wynagrodzenie w kwocie miesięcznej 1.626,49 złotych przy zastosowaniu mnożnika 0,868 kwoty bazowej, a od marca 2015 roku – 1.750,17 zł, natomiast M. M. miała wynagrodzenie ustalone od mnożnika 1,469 kwoty bazowej, co dało wynagrodzenie zasadnicze w kwocie 2.752,67 zł. Jak słusznie podkreślił Sąd Rejonowy wynagrodzenie powódki w okresie od XI 2013r. do II 2015r. było niższe o kwotę 1.126,18 zł miesięcznie, a od III 2015r. do XII 2015r. o kwotę 1.002,50 zł, co skutkowało zasądzeniem od strony pozwanej na rzecz powódki wyrównania wynagrodzenia zasadniczego w tych kwotach miesięcznych za wyżej wskazane okresy.

Sąd Okręgowy w Łodzi podziela stanowisko Sądu Rejonowego, iż w związku z brakiem przepisów wewnątrzzakładowych czy uregulowań w Zarządzeniu Dyrektora Generalnego strony pozwanej dotyczących zasad wynagradzania pracowników odnośnie wynagrodzenia pracownika po zakończeniu urlopu rodzicielskiego należało przyjąć w tej sprawie jako punkt odniesienia zarobki pracownicy zatrudnionej zarówno w czasie nieobecności powódki (na jej stanowisku przez długi okres), jak i w dniu jej powrotu do pracy na takim samym stanowisku, co powódka z takim samym zakresem obowiązków, czyli zarobki M. M..

Zdaniem Sądu Okręgowego, Sąd pierwszej instancji dokonał prawidłowej interpretacji wskazanych norm prawnych, a poczynione ustalenia i wysnute wnioski są w pełni poprawne, logiczne i spójne. Sąd Rejonowy nie naruszył też swobodnej oceny dowodów (art. 233 § 1 k.p.c.). Z tych też względów brak jest podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku. Sąd drugiej instancji uznał więc, iż zaskarżone rozstrzygnięcie w świetle zgromadzonego materiału dowodowego było oczywiście uzasadnione.

Z powyższych względów Sąd Okręgowy, na podstawie art. 385 k.p.c., oddalił apelację jako bezzasadną.

Z uwagi na to, że stronę powodową, która w postępowaniu apelacyjnym wygrała sprawę w całości reprezentował pełnomocnik, Sąd Okręgowy zasądził od pozwanego na rzecz powoda zwrot kosztów zastępstwa procesowego za drugą instancję, zgodnie z treścią przepisu art. 98 k.p.c. i § 2 pkt 5 w związku z § 9 pkt 2 i § 10 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z 22.10.2015r. (Dz. U. z 2015r., poz. 1804 ze zm, Dz. U. z 2016r. poz. 1667).

Przewodniczący: Sędziowie:

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanego.