Pełny tekst orzeczenia

WYROK

w imieniu

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

2017-04-19

Sąd Rejonowy w Sopocie w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Lewandowska

Protokolant: stażysta Sandy Schmit

przy udziale asesora Prokuratury Rejonowej w Sopocie- Moniki Oriol-Signerskiej

po rozpoznaniu w dniu 19.04.2017 r. sprawy: K. S. (1) syna L. i I., ur. (...) w G.,

oskarżonemu o to, że: w dniu 4 listopada 2016 r. w S. , w ruchu lądowym, na ulicy (...) znajdując się pod wpływem działania Δ ⁹-tetrahydrokannabinolu w ilości 80 ng/ml, porównywalnym z prawnym stanem nietrzeźwości – prowadził pojazd mechaniczny, samochód m- ki A. (...) rej. (...)

tj. o przestępstwo z art. 178 a § 1 kk

rozstrzyga

1.  Oskarżonego K. S. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu oskarżeniem czynu i za to na podstawie art. 178a§1 k.k. , 34 § 1, § 1a pkt. 1 kk w zw. z art. 35 § 1 kk skazuje go na karę 10 (dziesięciu) miesięcy ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym,

2.  na mocy art. 39 pkt 3 kk w zw. art. 42 § 2 kk w zw. z art. 43 § 1 i 3 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych przez okres 3 (trzech) lat, nakładając na oskarżonego obowiązek zwrotu dokumentu w postaci prawa jazdy,

3.  na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej w pkt. I wyroku kary ograniczenia wolności zalicza okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 4 listopada 2016 roku do dnia 6 listopada 2016 roku, uznając, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jest równoważny dwóm dniom kary ograniczenia wolności,

4.  na mocy art. 43a § 2 k.k. orzeka od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 5.000 (pięć tysięcy) złotych,

5.  na mocy art. 626§1 kpk, art. 627 kpk oraz art. 1, art. 2 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t. j. Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z p. zm.) zasadza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty procesu w kwocie 774,17 (siedemset siedemdziesiąt cztery 17/100) złotych i wymierza mu opłatę w wysokości 180 (sto osiemdziesiąt) złotych

Sygn. akt II K 14/17

UZASADNIENIE

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 04 listopada 2016 r. w S., na ul. (...) w S. oskarżony K. S. (1) został zatrzymany do kontroli drogowej. Oskarżony został przebadany pod kątem trzeźwości z wynikiem negatywnym. W trakcie przeprowadzanych czynności funkcjonariusz Policji W. P. wyczuł od oskarżonego woń marihuany. Z uwagi na uzasadnione podejrzenie, że oskarżony K. S. (1) może znajdować się pod wpływem środków odurzających poddano go badaniu urządzeniem do wykrywania narkotyków D. D. 5000. Wynik badania był pozytywny i wskazywał na obecność THC-5. W zaistniałej sytuacji od oskarżonego K. S. (1) pobrano próbki krwi i moczu celem przeprowadzenia dalszych badań i osadzono w PDOZ KMP S..

Dowód: protokół użycia testera narkotykowego k. 6; protokół badania śliny k. 5, 6; protokół zatrzymania k. 2-3; protokół pobrania krwi k. 8, 68; zeznania świadka W. P. k. 14, 129

W zaistniałej sytuacji funkcjonariusze dokonali przeszukania oskarżonego, jego samochodu oraz miejsca zamieszkania. W toku czynności nie ujawnili jednak substancji psychotropowych, ani środków odurzających.

Dowód: protokół przeszukania osoby k. 11-12; protokół przeszukania pojazdu k. 9-10 protokół przeszukania mieszkania k.23-26, 46-47

We krwi K. S. (1) pobranej w chwili zatrzymania stwierdzono obecność ∆ ^{( 9)}tetrahydrokannabinolu (∆ ^{( 9)}- THC) w ilości 80 ng/ml. We krwi K. S. (1) pobranej do pakietu: „PAKIET SERIA GD-16 000038” nie stwierdzono obecności innych substancji psychoaktywnych zawartych w wykazie badanych substancji w ilości powyżej progu oznaczalności.

Stwierdzone stężenie, biorąc pod uwagę dane literaturowe oraz rekomendacje Krajowej Konferencji Toksykologów oraz Instytutu Ekspertyz Sądowych, na zasadzie równoważności ryzyka, należy sklasyfikować jako upośledzające zdolności psychomotoryczne w aspekcie prowadzenia pojazdów mechanicznych w stopniu „pod wpływem środka psychoaktywnego”, zdefiniowanego jako „działający podobnie do alkoholu”, co odpowiada stanowi „nietrzeźwości” w odniesieniu do alkoholu etylowego (stężenie alkoholu etylowego w krwi >0,5‰).

Biorąc pod uwagę stwierdzone stężenie środka psychoaktywnego w krwi pobranej od K. S. (1) do pakietu :”PAKIET SERIA GD- 16 000038” około 1 godz. 10 min. od zatrzymania oraz stwierdzone podczas zatrzymania objawy wskazujące na działanie związków psychoaktywnych, należy stwierdzić, że badany K. S. (1) w chwili prowadzenia pojazdu znajdował się w stanie pod wpływem środka psychoaktywnego działającego podobnie do alkoholu, co odpowiada stanowi nietrzeźwości w odniesieniu do alkoholu etylowego (stężenie alkoholu etylowego we krwi > 0,5 ‰).

Dowód: opinia Instytutu Genetyki Sądowej k. 53-67

W toku postępowania przygotowawczego oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że w dniu 04 listopada 2016 r. kierował pojazdem marki a. (...) o nr rej. (...). Został zatrzymany do kontroli drogowej, podczas której ujawniono, że znajduje się pod wpływem działania marihuany. Zaznaczył, że nigdy wcześniej nie zdarzyła mu się taka sytuacja i przeprosił za jej powstanie. Zadeklarował, że podobny czyn nigdy się więcej nie powtórzy i wniósł o warunkowe umorzenie postępowania.

Dowód : wyjaśnienia oskarżonego k. 77

Przed Sądem oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Przyznał, że nie był to pierwszy raz, kiedy zażywał marihuanę. Oświadczył, że żałuje popełnionego czynu.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 128

Oskarżony K. S. (1) nie był dotychczas karany sądownie.

Dowód : karta karna k. 103

Sąd zważył, co następuje:

W świetle dokonanych ustaleń faktycznych, zdaniem Sądu, okoliczności sprawy i wina oskarżonego nie budzą wątpliwości.

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie dowodów zgromadzonych w sprawie w postaci: wyjaśnień oskarżonego, zeznań świadka W. P. opinii Instytutu Genetyki Sądowej, jak również protokołów zatrzymania, przeszukania miejsca i rzeczy, protokołów pobrania krwi i śliny oraz karty karnej.

Podstawą ustaleń faktycznych Sąd uczynił jedynie cześć wyjaśnień oskarżonego. W ocenie Sądu miarodajne były bowiem te jego twierdzenia, w których przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu potwierdzając, że nie był to pierwszy raz kiedy zażywał marihuanę. Powyższe znajduje potwierdzenie w wynikach badań krwi i śliny pobranych od oskarżonego oraz opinii biegłego z zakresu toksykologii. W świetle wniosków płynących z ww. opinii Sąd odrzucił początkowe twierdzenia oskarżonego, w których zaprzeczał, że substancję tą zażył poprzedniego dnia w godzinach wieczornych. Biegły stanowczo bowiem podkreślił, że poziom stężenia marihuany w organizmie oskarżonego przeczy tym twierdzeniom. W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego Sąd uznał zatem za niewiarygodne. Miarodajne w ocenie Sądu były pozostałe twierdzenia oskarżonego, w których potwierdził fakt przeprowadzonej interwencji oraz doświadczenie związane z zażywaniem marihuany.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka W. P., funkcjonariusza, który przeprowadzał interwencję wobec oskarżonego. Na podstawie zeznań świadka Sąd ustalił przyczynę interwencji, zachowanie oskarżonego, przeprowadzone czynności w tym badanie testerem narkotykowym oraz ostatecznie zatrzymanie. Zeznania świadka stanowiły również podstawę ustaleń Sądu, co do faktu ujawnienia, że oskarżony znajduje się pod wpływem działania narkotyków oraz dalszych czynności podejmowanych w związku z ujawnionym przestępstwem. Zeznania świadka były przy tym precyzyjne i szczegółowe, a nadto znalazły potwierdzenie w protokole zatrzymania i przeszukania oskarżonego, jak również protokole pobrania próbek materiałów biologicznych i sporządzonej na potrzeby niniejszego postępowania opinii fizykochemicznej. W sposób wnikliwy i precyzyjny świadek opisał przebieg zdarzenia oraz moment i okoliczności zatrzymania K. S. (1). Podkreślił przy tym, że podczas dokonywanych czynności związanych z kontrolą drogową wyczuł woń marihuany oraz zaznaczył, że źrenice nie reagowały na światło. Jego zeznania, co do czasu, miejsca i okoliczności interwencji cechowały się stanowczością i jasnością. Sąd nie znalazł zatem podstaw by podważać ich wiarygodność.

Zdaniem Sądu, na wiarę zasługiwała również sporządzona w toku postepowania opinia Instytutu Genetyki Sądowej dotycząca materiałów biologicznych pobranych od oskarżonego. Opinia ta została sporządzona w sposób rzetelny przez osobę dysponującą specjalistyczną wiedzą. W treści opinii wyczerpująco opisano przebieg badań, stosowane metody badawcze, zamieszczono wyniki badań, przeprowadzono w sposób jasny i logiczny analizę uzyskanych wyników i na tej podstawie sformułowano stanowcze wnioski odnośnie zawartości substancji psychotropowych lub środków odurzających w próbkach materiałów biologicznych pobranych od oskarżonego. Opinia ta była w ocenie Sądu jasna i zupełna. Została sporządzona w oparciu o wyniki badań przeprowadzonych u oskarżonego. Formułowane w niej wnioski zostały przedstawione w sposób stanowczy, a nadto logicznie uzasadnione. Sąd nie znalazł zatem podstaw by podważać jej wiarygodność

Za wiarygodny Sąd uznał także dowód w postaci wyniku badania przeprowadzonego wobec oskarżonego przy użyciu testera narkotykowego. Na jego podstawie Sąd ustalił, że w chwili zatrzymania oskarżony znajdował się pod wpływem działania THC – 5. Wynik badania został przy tym potwierdzony w drodze opinii biegłego przeprowadzonej w oparciu o materiał biologiczny pobrany od oskarżonego. Wskazany dowód, Sąd uznał zatem za całkowicie wiarygodny.

Sąd przyjął również za podstawę ustaleń faktycznych protokół pobrania krwi oskarżonego oraz protokół badania śliny. Protokoły te dokumentują, bowiem czynności pobrania krwi oraz śliny oskarżonego celem ich analizy pod kątem obecności środków odurzających. Badanie przeprowadzone zostało przez odpowiednie do tego osoby zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie procedurami. Ani do przeprowadzonych badań, ani do treści protokołów oskarżony nie zgłaszał żadnych zastrzeżeń. Stąd treść protokołów nie budziła również wątpliwości Sądu.

Sąd uwzględnił również pozostały materiał dowodowy m. in. w postaci: protokołu zatrzymania, protokołu przeszukania mieszkania, osoby i pojazdu, danych o karalności. Powyższe dokumenty urzędowe zostały sporządzone prawidłowo, a ich autentyczność nie była kwestionowana w toku procesu. Ich wiarygodność nie budziła, więc wątpliwości Sądu.

Na podstawie tak zgromadzonego i ocenionego materiału dowodowego, Sąd ustalił, iż oskarżony K. S. (1) w dniu 4 listopada 2016 r. w S. , w ruchu lądowym, na ulicy (...) znajdując się pod wpływem działania Δ ⁹-tetrahydrokannabinolu w ilości 80 ng/ml, porównywalnym z prawnym stanem nietrzeźwości – prowadził pojazd mechaniczny, samochód m- ki A. (...) rej. (...), tj. o przestępstwo z art. 178 a § 1 k. k.

Zgodnie z treścią powołanej normy prawnej odpowiedzialności karnej podlega, ten, kto znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym. Przestępstwo to może być popełnione tylko przez osobę, która znajduje się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego oraz jest osobą prowadzącą pojazd mechaniczny. Kluczowym elementem przyjęcia kwalifikacji z art. 178a § 1 k.k. jest prowadzenie przez sprawcę pojazdu w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem działania środka odurzającego (por. wyrok SN z dnia 13 grudnia 2001 r., sygn. II KK 306/11). Przez prowadzenie pojazdu rozumieć należy każdą czynność wpływającą bezpośrednio na ruch pojazdu, w szczególności rozstrzygającą o kierunku i prędkości jazdy. Pojazdem mechanicznym jest każdy pojazd wprawiany w ruch za pomocą własnego silnika.

Z ustaleń Sądu wynika, iż oskarżony kierował samochodem osobowym, a więc pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym, na drodze publicznej. Uruchomienie i prowadzenie pojazdu było objęte przez oskarżonego zamiarem bezpośrednim. Ustalone okoliczności faktyczne pozwalają również na przyjęcie, iż oskarżony co najmniej godził się z tym, iż prowadzi samochód, będąc pod wpływem działania środków odurzających. Osoba, która zażywa środki odurzające, przed rozpoczęciem prowadzenia pojazdu mechanicznego musi mieć obiektywnie uzasadnioną pewność, że nie znajduje się w stanie pod wpływem ich działania. W innej sytuacji działa z zamiarem ewentualnym, który mieści się w granicach umyślności, a w konsekwencji musi prowadzić do przyjęcia, że zachowanie takiej osoby wyczerpuje znamiona przestępstwa z art. 178 a § 1 k.k. Oskarżony był świadom spożywania środków odurzających. Nadto powołany w toku postepowania biegły bowiem wskazał, że stężenie środków odurzających, jakie ujawniono u oskarżonego K. S. (1) pozwala przyjąć, że badany w chwili prowadzenia pojazdu znajdował się w stanie pod wpływem środka psychoaktywnego działającego podobnie do alkoholu, co odpowiada stanowi nietrzeźwości w odniesieniu do alkoholu etylowego (stężenie alkoholu etylowego we krwi > 0,5 ‰). Biorąc pod uwagę treść przedmiotowej opinii przyjąć należy, że zażycia środków odurzających oskarżony dokonał w stosunkowo krótkim odstępie czasu przed rozpoczęciem kierowania pojazdem. Oskarżony znał sposób oddziaływania zażytych środków na jego psychikę i zwykłe funkcjonowanie, a tym samym na zdolność do kierowania pojazdem. Zdaniem Sądu, oskarżony, co najmniej godził się z tym, że kieruje pojazdem, znajdując się pod wpływem tych substancji odurzających. Świadczy o tym przede wszystkim fakt, iż oskarżony w przeszłości zażywał ww. środki, a zatem doskonale zna sposób i czas ich oddziaływania. Tym samym miał świadomość co tego, że może znajdować się pod wpływem ich działania. Tym samym zarówno podmiotowe jak i przedmiotowe elementy przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. zostały przez oskarżonego wypełnione. Dlatego Sąd uznał go za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w akcie oskarżenia, który zakwalifikował jako występek z art. 178a § 1 k.k.

Odnośnie wymiaru kary:

Ustalając wymiar kary za zarzucany oskarżonemu czyn, Sąd wziął pod uwagę jego wysoką społeczną szkodliwość, przejawiającą się w charakterze i wielości zagrożonych przestępstwem dóbr - w postaci bezpieczeństwa w komunikacji oraz zdrowia i życia innych uczestników ruchu. Sąd miał na względzie okoliczność, iż przestępstwa godzące w bezpieczeństwo w ruchu drogowym odznaczają się wysokim stopniem społecznej szkodliwości. Kierowanie pojazdem w stanie po użyciu środków odurzających jest częstą przyczyną kolizji i wypadków z innymi uczestnikami ruchu, którzy mają prawo zakładać, że mogą bezpiecznie poruszać się po drodze. Niezwykle brzemienne w skutkach może być poruszanie się po drodze pojazdu prowadzonego przez kierowcę w stanie odurzenia środkami odurzającymi. Skutkować to może utratą kontroli nad pojazdem, a w konsekwencji narażeniem nie tylko kierującego, lecz także innych uczestników ruchu na negatywne konsekwencje takiego zachowania. Ponadto wskazać należy równocześnie, iż stężenie narkotyków, jakie wykazano w stosunku do oskarżonego było znaczne.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności za popełnione przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. Sąd wymierzył oskarżonemu kary ograniczenia wolności. Decydując się na karę ograniczenia wolności Sąd wziął pod uwagę, że kara tego rodzaju może osiągnąć wobec oskarżonego cele wychowawcze, głównie z uwagi na jej efektywne wykonanie i odczuwalną dla oskarżonego dolegliwość. Dokonując wymiaru kary Sąd uwzględnił przede wszystkim wysoką społeczną szkodliwość popełnionego czynu oraz fakt, że oskarżony wykazał się, w ocenie Sądu rażącą nieodpowiedzialnością oraz brakiem poszanowania dla obowiązującego porządku prawnego. Ustalając wymiar pracy w stosunku miesięcznym, Sąd miał na względzie okoliczność, że skazany jest studentem i z uwagi na powyższe liczba godzin pracy jaką może wykonywać jest ograniczona. Dlatego w ocenie Sądu celowe było ustalenie wymiaru godzin pracy w stosunku miesięcznym na 20 godzin. Zdaniem Sądu, tak wymierzona kara będzie adekwatna do stopnia winy oskarżonego i społecznej szkodliwości czynu, jak również wywrze skutek wychowawczy w stosunku do oskarżonego.

Biorąc pod uwagę okoliczności wpływające zarówno na zaostrzenie wymiaru kary jak i na jego złagodzenie, orzeczona kara jest słuszna i sprawiedliwa. Stwarza większe szanse na udaną resocjalizację i zapobiegnięcie powrotowi do przestępstwa.

Na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary ograniczenia wolności Sąd zaliczył zgodnie z dyspozycją art. 63 § 1 k.k. okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie.

Sąd rozważał również kwestie warunkowego umorzenia postępowania. Jednak w ocenie Sądu takie rozwiązanie - z punktu widzenia właściwości reakcji karnej i celów prewencji ogólniej i szczególnej- nie byłoby właściwie. Nie tracąc bowiem z pola widzenia młodego wieku oskarżonego (...) i jego niekaralności, nie można przejść do porządku dziennego nad charakterem czynu i znaczną ilością Δ ⁹-tetrahydrokannabinolu w organizmie oskarżonego. Ta ilość bowiem wynosiła aż 80 ng/ml – co w porównaniu do przyjętych progów zdefiniowanych jako odpowiadających stanowi nietrzeźwości - jest więcej niż wysokie ( por.k,.63 opinii). To z kolei przekłada się na stopień społecznej szkodliwości zachowania oskarżonego. Znajdując się w takim stanie i prowadząc pojazd mechaniczny w środku ruchliwego miasta, oskarżony stwarzał niebezpieczeństwo dla innych uczestników ruchu drogowego. Takie zachowanie oskarżonego w tak młodym wieku, świadczy o lekceważeniu norm prawnych , nonszalancji i brawurze- skoro oskarżony będąc pod tak znacznym wpływem środka odurzającego zdecydował się prowadzić pojazd mechaniczny. Takie zachowanie wymaga zdecydowanej reakcji ze strony wymiaru sprawiedliwości- zbyt łatwo bowiem w Polsce kierowcy, zwłaszcza młodzi podejmują decyzje o prowadzeniu pojazdów pod wpływem alkoholu czy środków odurzających. Z tych też względów w ocenie Sądu warunkowe umorzenie postępowania- i co za tym idzie orzeczenie tez krótszego zakazu prowadzenia pojazdów, bo to głównie kieruje oskarżonymi ubiegającymi się o takie orzeczenie- tylko rozzuchwala kierowców , i generuje kolejne przestępne zachowania. W ocenie Sądu tak młody kierowca, posiadający prawo jazdy od czterech lat , dopuszczający się tego typu przestępstwa wymaga odpowiedniej relacji wychowawczej- a taką jest orzeczenie kary ograniczenia wolności.

Sąd był również zobligowany na podstawie art. 42 § 2 k.k. do orzeczenia wobec oskarżonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych bądź pojazdów mechanicznych określonego rodzaju z uwagi na to, iż oskarżony dopuścił się czynu przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, znajdując się pod wpływem środka odurzającego. Sąd orzekł powyższy środek, co do wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym. Sąd miał przy tym na względzie, iż powyższy środek karny ma przede wszystkim charakter prewencyjny i winien zabezpieczać przed popełnieniem przez oskarżonego tego samego czynu. Środek karny – jako element kary – winien również pełnić rolę represyjną, stanowiąc dla sprawcy na tyle dolegliwą sankcję, by uświadomić mu naganność jego postępowania i wagę naruszonych przez niego obowiązków.

Ponieważ u skarżonego stwierdzono znaczne stężenie środków odurzających, stopień społecznej szkodliwości czynu i stopień winy oskarżonego należało uznać za wysoki. Wysoki był również stopień zagrożenia dla bezpieczeństwa w komunikacji, wywołany czynem oskarżonego. W ocenie Sądu orzeczony w wymiarze 3 lat środek karny spełni cele prewencyjne i represyjne wobec oskarżonego : wyeliminuje z ruchu kierowcę, który nie daje gwarancji bezpiecznego w nim udziału, a z drugiej strony wpłynie na oskarżonego wychowawczo i zapobiegnie popełnieniu przez niego podobnego czynu w przyszłości.

Dokonując orzeczenia świadczenia pieniężnego Sąd zważył na treść art. 43 a §2 k.k. W myśl powołanej normy prawnej w razie skazania sprawcy za przestępstwo określone w art. 178a § 1, art. 179 lub art. 180 sąd orzeka świadczenie pieniężne wymienione w art. 39 pkt 7 na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości co najmniej 5 000 złotych, a w razie skazania sprawcy za przestępstwo określone w art. 178a § 4 co najmniej 10 000 złotych, do wysokości określonej w § 1.Orzeczenie obowiązku świadczenia pieniężnego w przypadku przestępstwa zarzucanego oskarżonemu jest więc obligatoryjne i Sąd był obowiązany do jego orzeczenia. Wysokość świadczenia Sąd określił w dolnych granicach mając na względzie sytuację majątkową oskarżonego, który nie pracuje zarobkowo i pozostaje na utrzymaniu rodziców.

Mając na uwadze wynik procesu i nie znajdując podstaw do zwolnienia Sąd obciążył oskarżonego kosztami sądowymi, w tym wymierzył mu stosowną opłatę.