Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 października 2017 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Zabuska

Protokolant: st. sekr. sąd. Agnieszka Klimek

z udziałem Prokuratora Prokuratury Rejonowej Justyny Omelan

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 kwietnia 2017 r., 23 sierpnia 2017 r., 24 października 2017 r.

sprawy

S. R. , syna J. iJ. z domuB., urodzonego(...). w O.,

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1. Sądu Rejonowego w (...)z dnia 10 grudnia 2014 r. w sprawie o sygn. akt II K 662/14 za ciąg czynów z art. 91 § 1 kk w zw. z art. 280 § 1 kk i art. 275 § 1 kk popełnionych w dniu 21 września 2014 r. oraz 26 września 2014 r. na karę 2 lat pozbawienia wolności. Kara orzeczona wskazanym wyrokiem podlega wykonaniu od 30 czerwca 2016 r. do 30 czerwca 2018 r.

2. Sądu Rejonowego w (...) z dnia 25 marca 2015 r. w sprawie o sygn. akt II K 85/15 za czyn z art. 178a § 1 kk popełniony w dniu 20 stycznia 2015 r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania okres próby 3 lat. Wyrok uprawomocnił się 02 kwietnia 2015 r. Postanowieniem z dnia 19.10.2017 r. zarządzono wykonanie tej kary pozbawienia wolności.

3. Sądu Rejonowego w (...)z dnia 25 listopada 2016 r. w sprawie o sygn. akt II K 812/16 za czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 12 kk popełniony w okresie od 18 do 25 sierpnia 2015 r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Kara orzeczona wskazanym wyrokiem podlega wykonaniu od 30 czerwca 2018 r. do 27 grudnia 2018 r.

I. na podstawie art. 85 § 1 i § 2 kk, art. 86 § 1 i 4 kk w zw. z art. 569 § 1 kpk przy zastosowaniu art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustaw – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw łączy:

a) karę 2 lat pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w (...) z dnia 10 grudnia 2014 r. w sprawie o sygn. akt II K 662/14, opisanym w punkcie I,

b) karę 6 miesięcy pozbawienia wolności wymierzoną wyrokiem Sądu Rejonowego w(...) z dnia 25 marca 2015 r. w sprawie o sygn. akt II K 85/15, opisanym w punkcie II,

c) karę 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w(...) z dnia 25 listopada 2016 r. w sprawie II K 812/16, opisanym w punkcie III,

i wymierza karę łączną 2 (dwóch) lat i 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

II. na podstawie art. 577 kpk na poczet orzeczonej kary łącznej zalicza okres odbywania kary pozbawienia wolności w sprawie II K 662/14 od 30 czerwca 2016 r..;

III. na podstawie art. 576 § 1 kpk pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w połączonych wyrokach, a nie objęte wyrokiem łącznym pozostawia do odrębnego wykonania;

IV. na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26.05.1982 r. Prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. J. B. kwotę 168 (sto sześćdziesiąt osiem) złotych tytułem wynagrodzenia za obronę wykonywaną z urzędu oraz kwotę 38,64 (trzydzieści osiem i 64/100) złotych tytułem podatku VAT;

V. na podstawie art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49 poz. 223 ze zm.) zwalnia skazanego z kosztów sądowych w całości.

Sygn. akt II K 1168/16

UZASADNIENIE

S. R. został skazany prawomocnymi wyrokami:

Sądu Rejonowego w (...) z dnia 10 grudnia 2014 r. w sprawie o sygn. akt II K 662/14 za ciąg czynów z art. 91 § 1 kk w zw. z art. 280 § 1 kk i art. 275 § 1 kk popełnionych w dniu 21 września 2014 r. oraz 26 września 2014 r. na karę 2 lat pozbawienia wolności. Kara ta podlega wykonaniu od 30 czerwca 2016 r. do 30 czerwca 2018 r.

Sądu Rejonowego w (...) z dnia 25 marca 2015 r. w sprawie o sygn. akt II K 85/15 za czyn z art. 178a § 1 kk popełniony w dniu 20 stycznia 2015 r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania okres próby 3 lat. Wyrok uprawomocnił się 02 kwietnia 2015 r. Postanowieniem z dnia 19.10.2017 r. zarządzono wykonanie tej kary pozbawienia wolności.

Sądu Rejonowego w (...) z dnia 25 listopada 2016 r. w sprawie o sygn. akt II K 812/16 za czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 12 kk popełniony w okresie od 18 do 25 sierpnia 2015 r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Kara ta podlega wykonaniu od 30 czerwca 2018 r. do 27 grudnia 2018 r.

(dowody: informacja z systemu neo-sad k. 5-7, k. 72, informacja o pobytach i orzeczeniach k. 34-38, odpisy wyroków i postanowień k. 8, k. 16-18, 19, k. 20, k. 21, k. 22-23, k. 24-25, k. 26-27, k. 29-30, k. 42-43, k. 45, k. 66-67, k. 106-108, informacja o karalności k. 10-12, k. 76-77)

Skazany w warunkach izolacji penitencjarnej przebywa od 01 lipca 2016 r. W zakładzie karnym w B. przebywał od dnia 04 listopada 2016 r. Zachowanie skazanego w warunkach izolacji penitencjarnej w B. było nieodpowiednie. Nie był nagradzany. Był dwukrotnie karany dyscyplinarnie za niewykonywanie poleceń funkcjonariusza oraz wprowadzenie w błąd przełożonych. Relacje w gronie współosadzonych układał właściwie. Nie zaobserwowano zachowań agresywnych oraz skłonności do dominacji. Nie deklarował przynależności do podkultury przestępczej. W ZK D. był zatrudniony w charakterze pomocnika budowlanego. Został wycofany z zatrudnienia ze względu na małe zaangażowanie w pracę. Karę pozbawienia wolności odbywał w systemie zwykłym. Na temat popełnionych czynów karalnych oraz sposobu życia przed umieszczeniem w zakładzie karnym wypowiadał się krytycznie. Jest osobą uzależnioną od alkohol. Wobec skazanego nie stosowano środków przymusu bezpośredniego. Nie podejmował ataków autoagresji i prób samobójczych. Nie był inicjatorem ani sprawcą zdarzeń nadzwyczajnych. Nie korzystał z czasowych zezwoleń na opuszczenie zakładu karnego. Stały kontakt w formie korespondencji i rozmów telefonicznych utrzymywał z konkubiną, ojcem i siostrą.

(dowód : opinia o skazanym z ZK w B. k. 32-33)

W dniu 11 maja 2017 r. został przetransportowany do Zakładu Karnego w G.. Zachowanie skazanego w warunkach izolacji było przeciętne. Był dwukrotnie karany dyscyplinarnie. Raz został nagrodzony regulaminowo w celu zachęcenia do poprawy swojego zachowania. W rozmowie z wychowawcą przyznawał się do popełnionego przestępstwa. Przejawiał jednak mało krytyczny stosunek do popełnionych przestępstw. Korzystał z zezwolenia na czasowe opuszczenie jednostki penitencjarnej w formie losowej pod konwojem funkcjonariusza. Nie był zainteresowany udziałem w kursach zawodowych organizowanych w zakładzie karnym. Kontakty utrzymywał poprzez rozmowy telefoniczne oraz korespondencję. Nie był odwiedzany. Nie otrzymywał pomocy w formie paczek. Od maja 2017 r. skazany przebywa w oddziale terapeutycznym dla uzależnionych od alkoholu. Nie był zainteresowany udziałem w programach z zakresu profilaktyki antyalkoholowej. Nie deklarował przynależności do struktur podkultury przestępczej. W grupie wychowawczej funkcjonował prawidłowo. Nie wchodził w konflikty z innymi osadzonymi. W rozmowach z wychowawcą nie prezentował postaw roszczeniowych ani aroganckich. Nie sprawiał problemów wychowawczych. Nie odnotowano zachowań autoagresywnych. Czas wolny spędzał w celi słuchając radia, oglądając telewizję i czytając prasę. Sporadycznie uczestniczył w zajęciach kulturalno- oświatowych. Prognoza penitencjarna wobec skazanego została oceniona pozytywnie.

(dowód: opinia o skazanym z ZK w G. k. 86-87, k. 97-98)

Sąd zważył, co następuje:

Na wstępie zaznaczyć należy, iż niniejsza sprawa była rozpatrywana według przepisów regulujących kwestię wydania wyroku łącznego obowiązujących po 1 lipca 2015 r. Artykuł 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw przewiduje, iż przepisów rozdziału IX regulującego zbieg przestępstw oraz łączenie kar i środków karnych ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.) w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 20 lutego 2015 r., nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy. Wobec skazanego po dniu 1 lipca 2015 r. zapadł wyrok Sądu Rejonowego w (...) z dnia 25 listopada 2016 r. w sprawie II K 812/16. W związku z powyższym właściwe są przepisy obowiązujące po wejściu w życie powołanej wyżej ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. Są one także względniejsze dla skazanego.

Zgodnie z treścią art. 85 § 1 kk „Jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną.” Paragraf 2 przywołanego artykułu stanowi, iż podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89, w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w § 1.

Jeżeli zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby, którą prawomocnie skazano lub wobec której orzeczono karę łączną wyrokami różnych sądów, właściwy do wydania wyroku łącznego jest sąd, który wydał ostatni wyrok skazujący lub łączny w pierwszej instancji, orzekający kary podlegające łączeniu ( art. 569§1 kpk). Zasady wymiaru kary łącznej zostały ukształtowane w art. 86 § 1-§4 kk. Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności; karę pozbawienia wolności wymierza się w miesiącach i latach. Zasady wymiaru kary łącznej stosuje się odpowiednio, jeżeli przynajmniej jedną z kar podlegających łączeniu jest już orzeczona kara łączna.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, iż wobec skazanego S. R. zachodzą postawy do połączenia: kary 2 lat pozbawienia wolności wymierzonej wyrokiem Sądu Rejonowego w (...)z dnia 10 grudnia 2014 r. w sprawie o sygn. akt II K 662/14, kary 6 miesięcy pozbawienia wolności wymierzonej wyrokiem Sądu Rejonowego w(...) z dnia 25 marca 2015 r. w sprawie o sygn. akt II K 85/15 oraz kary 6 miesięcy pozbawienia wolności wymierzonej wyrokiem Sądu Rejonowego w(...) z dnia 25 listopada 2016 r. w sprawie II K 812/16.

Wymierzono za nie kary tego samego rodzaju. Podlegają one wykonaniu w całości lub w części. Karę orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w (...) z dnia 10 grudnia 2014 r. w sprawie o sygn. akt II K 662/14 skazany odbywa od 30 czerwca 2016 r. Koniec kary przypada na 30 czerwca 2018 r. Karę pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w (...) z dnia 25 listopada 2016 r. w sprawie o sygn. akt II K 812/16 skazany będzie odbywać od 30 czerwca 2018 r. do 27 grudnia 2018 r. Kara pozbawienia wolności w sprawie Sądu Rejonowego w (...) z dnia 25 marca 2015 r. została orzeczona z warunkowym zawieszeniem jej wykonania okres próby 3 lat. Wyrok uprawomocnił się 02 kwietnia 2015 r. Postanowieniem z dnia 19.10.2017 r. zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności.

Suma kar jednostkowych pozbawienia wolności wynosi 3 lata. Najwyższa z kar została wymierzona w wysokości 2 lat pozbawienia wolności. Kwestią problematyczną warunkującą łączenie kar jednostkowych zawartych w orzeczeniach podlegających łączeniu jest wysokość kary łącznej, którą należy orzec. W polskim systemie prawa istnieją trzy zasady postępowania w takim przypadku, a są to zasady absorpcji, kumulacji bądź asperacji. Sąd dysponował więc możliwością wymierzenia kary łącznej w przedziale od 2 lat pozbawienia wolności do 3 lat pozbawienia wolności.

Sąd Najwyższy zwraca uwagę w swoim orzecznictwie, iż przy wymierzaniu wyrokiem łącznym nowej kary łącznej winno uwzględniać się istotę tej instytucji (wyroku łącznego) polegającą na tworzeniu korzystniejszej sytuacji prawnej dla skazanego ( wyrok SN z dnia 28 maja 1997 roku, sygn. akt IV KKN 123/97).

Sąd podzielił wyrażany w orzecznictwie Sądu Najwyższego pogląd, że zasadę absorpcji czy kumulacji, jako rozwiązania skrajne, powinny być rozstrzygnięciami raczej o charakterze wyjątkowym (wyrok SN z dnia 02. 12.1975 r. sygn. akt Rw. 628/75, OSNKW 1976, z. 2, poz. 33). Identyczne stanowisko jak Sądu Najwyższego prezentowane jest w doktrynie (Komentarz do Kodeksu Karnego część ogólna K. Buchały, A. Zolla i innych - Kantor Wydawniczy s. c., Zakamycze 1998 r. str.563).

Kara łączna nie może pogarszać sytuacji skazanego, nie może też jednak stanowić zbyt znacznej premii płynącej z faktu popełnienia większej liczby przestępstw. Kłóciłoby się to z wymogami prewencji ogólnej i szczególnej, gdyż prowadziłoby do premiowania sprawcy popełniającego więcej niż jedno przestępstwo i praktycznie do bezkarności pewnych jego działań.

Przy wymiarze kary łącznej Sąd miał na uwadze liczbę i charakter przestępstw objętych wyrokami podlegającymi łączeniu.

Sąd uwzględnił umiarkowanie pozytywną opinię o skazanym i jego zachowaniu podczas odbywania kary pozbawienia wolności. Zachowanie skazanego w warunkach izolacji penitencjarnej w zakładzie karnym w B. zostało ocenione jako nieodpowiednie. Był dwukrotnie karany dyscyplinarnie za niewykonywanie poleceń funkcjonariusza oraz wprowadzenie w błąd przełożonych. W ZK D. był zatrudniony w charakterze pomocnika budowlanego. Został wycofany z zatrudnienia ze względu na małe zaangażowanie w prace.

Zachowanie skazanego w zakładzie karnym w G. zostało ocenione jako przeciętne. Był dwukrotnie karany dyscyplinarnie. Raz został nagrodzony regulaminowo w celu zachęcenia do poprawy swojego zachowania. Przejawiał jednak mało krytyczny stosunek do popełnionych przestępstw. Nie był zainteresowany w udziałem w kursach zawodowych organizowanych w zakładzie karnym. Obecnie w grupie wychowawczej funkcjonował prawidłowo. Nie wchodził w konflikty z innymi osadzonymi. W rozmowach z wychowawcą nie prezentował postaw roszczeniowych ani aroganckich. nie sprawiał problemów wychowawczych. Nie odnotowano zachowań autoagresywnych. Czas wolny spędzał w celu słuchając radia, oglądając telewizję i czytając prasę. sporadycznie uczestniczył w zajęciach kulturalno- oświatowych. Prognoza penitencjarna wobec skazanego została oceniona pozytywnie.

Jednakże w ocenie Sądu, okoliczności poprawnego zachowania w zakładzie karnym nie należy przeceniać jako wskazującej na przebiegający z sukcesem proces resocjalizacyjny skazanego. Przyczyn poprawnego zachowania skazanego należy upatrywać w naturalnej zdolności do przystosowania się do funkcjonowania w warunkach izolacyjnych. Z opinii z zakładu karnego wynika, że jego postępy w resocjalizacji zostały ocenione jako umiarkowanie pozytywne.

Podkreślić należy, iż w ramach wyroku łącznego połączono dwie kary za przestępstwa przeciwko mieniu oraz za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości. W ocenie Sądu w stosunku do opisanych przestępstw zasadnym było w tym przypadku zastosowanie zasady asperacji, zważywszy na jedność czasową i bliskość podmiotową poszczególnych czynów. Zważyć jednak należy, iż najwyższa z jednostkowych kar wynosi 2 lata pozbawienia wolności. W oparciu o powyższe a przede wszystkim liczbę skazań, Sąd uznał, iż adekwatna i sprawiedliwa będzie kara orzeczona w części dyspozytywnej wyroku w punkcie I w wysokości 2 lat i 7 miesięcy pozbawienia wolności. Jest ona o 7 miesięcy wyższa niż najwyższa z kar jednostkowych a jednocześnie o 5 miesięcy niższa niż suma kar.

Pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w połączonych wyrokach, a nie objęte niniejszym wyrokiem pozostawiono do odrębnego wykonania.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 577 § 1 kpk, Sąd zaliczył na poczet kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w pkt I wyroku okres odbywania kary pozbawienia wolności w sprawie II K 662/14 od 30 czerwca 2016 r. O kosztach obrony wykonywanej z urzędu orzeczono na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze.

Z uwagi na sytuację majątkową skazanego nie posiadającego odpłatnego zatrudnienia ani żadnych dochodów, Sąd zwolnił go od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.