Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 13 listopada 2017 r.

Sąd Okręgowy w Toruniu Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Zbigniew Krepski

po rozpoznaniu w dniu 13 listopada 2017 r. w Toruniu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa J. K.

przeciwko K. Ł.

o zapłatę

w przedmiocie wniosku pozwanego o zwolnienie od kosztów sądowych

na skutek zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Rejonowego we Włocławku z dnia 23 sierpnia 2017 r., sygn. akt V GC 663/16

postanawia

oddalić zażalenie

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 23 sierpnia 2017 r. Sąd Rejonowy w Toruniu oddalił wniosek pozwanego K. Ł. o zwolnienie go od kosztów sądowych, gdyż nie wykazał on, że nie ma dostatecznych środków na pokrycie kosztów (k.147)

W zażaleniu na powyższe postanowienie pozwany nie godząc się ze stanowiskiem Sądu Rejowego wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez uwzględnienie wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych w całości. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił: - naruszenie art. 102 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych poprzez uznanie, ze nie zachodzi ustawowa przesłanka zwolnienie osoby fizycznej od kosztów sądowych,

- błąd w ustaleniach faktycznych polegający na uznaniu, że powód wykazujący przychód w działalności w roku 2016 w kwocie ponad 13 milionów zł mimo odnotowanej straty w tym okresie ma możliwość uiszczenia opłaty sądowej od pozwu bez uszczerbku w niezbędnych kosztach utrzymania dla siebie oraz swojej rodziny,

- błąd w ustaleniach faktycznych polegający na uznaniu, że powód nie wykazał, iż nie posiada dostatecznych środków na uiszczenie kosztów sądowych.

W uzasadnieniu pozwany dodatkowo podniósł m.in., że w związku ze znacznymi opłatami sądowymi realizacja jego prawa do sądu, wyrażona w art. 45 Konstytucji RP, a także art. 6 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, powinna nastąpić poprzez zwolnienie go do kosztów sądowych (k.153-154).

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Zażalenie pozwanego – jako bezzasadne – podlega oddaleniu z mocy art. 385 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 k.p.c.

Sąd Okręgowy podziela w całości ustalenia faktyczne i ocenę prawną zdarzeń przedstawioną przez Sąd Rejonowy w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia. W szczególności wbrew zarzutom zażalenia Sąd Rejonowy dokonał trafnej oceny przedmiotowego wniosku w świetle art. 102 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, który to przepis uzależnia ewentualne uwzględnienie wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych złożonego przez osobę fizyczną od wykazania, że nie jest ona w stanie ponieść tych kosztów bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.

In concreto brak jest podstaw do przyjęcia, że pozwany wykazał, że rzeczywiście nie jest w stanie ponieść kosztów sądowych bez uszczerbku utrzymania siebie i swojej rodziny, co w świetle art. 102 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych wyklucza to możliwość uwzględnienia jego zażalenia.

Odnosząc się do zarzutów zażalenia należy na wstępie podkreślić, że w orzecznictwie sądowym prezentowany jest pogląd, iż oceniając możliwości finansowe osób prowadzących działalność gospodarczą należy odnosić się do poziomu osiąganych z niej przychodów, w szczególności gdy w ramach tej działalności ponoszone są duże wydatki (v. postanowienie SA w Krakowie z dnia 02.06.2010 r., sygn. akt I ACz 962/10, LEX nr 1680244 oraz postanowienie SA w Rzeszowie z dnia 28 września 2012 r., sygn. akt I ACz 642/12, LEX nr 1223420). W konsekwencji, w ocenie Sądu Okręgowego, sam fakt wykazywania w dokumentach finansowych pozwanego, iż jego działalność gospodarcza jest prowadzona ze stratą nie może stanowić samoistnej podstawy do przyznania zwolnienia od kosztów sądowych i to w sytuacji, gdy pozwany uzyskuje wysokie przychody i wykazuje wysokie koszty uzyskania tych przychodów (v. postanowienie SA w Szczecinie z dnia 26 kwietnia 2006 r., I ACz 447/06, Lex nr 516572). Wykazywanie straty nie musi oznaczać utraty płynności finansowej przedsiębiorcy; skutkuje jedynie brakiem dochodu do opodatkowania i nie stanowi automatycznie o braku środków finansowych (v. postanowienie NSA z dnia 7 stycznia 2014 r., II FZ (...), Lex nr 1410643). Z taką sytuacją mamy do czynienia w niniejszej sprawie, co trafnie ustalił Sąd Rejonowy, a Sąd Okręgowy jako Sąd odwoławczy w całości podziela i odwołuje się do tych ustaleń bez potrzeby ich ponownego przywoływania.

Reasumując, w ocenie Sądu Okręgowego pozwany jest zatem w stanie uiścić należną opłatę sądową od apelacji w wysokości zaledwie 583,00 zł mając na uwadze osiągane przez pozwanego przychody z prowadzonej działalności gospodarczej przekraczające ponad 13 milionów zł.

Nie sposób zgodzić się też z pozwanym, że odmowa zwolnienia go od kosztów sądowych, które na obecnym etapie postępowania ograniczają się do opłaty sądowej od apelacji, pozbawi pozwanego prawa do sądu, skoro nie wykazał on w sposób przekonywujący okoliczności, które uzasadniałaby zwolnienie go od kosztów sądowych stosownie do obowiązujących w tym względzie przepisów.

Kierując się przedstawionymi motywami Sąd Okręgowy postanowił jak na wstępie.

(...)

1) (...)

2) (...)

3) (...)

4) (...)

T., (...)