Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 27 kwietnia 2017 r. , w sprawie I C 779/16 Sąd Rejonowy w Kutnie zasądził od pozwanej J. Ś. na rzecz powoda S. (...) im. F. S. w G. kwotę 6.157,39 złotych z odsetkami umownymi za opóźnienie w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego od dnia 11 marca 2014 roku do dnia zapłaty, jednak od dnia 1 stycznia 2016 roku w wysokości nieprzekraczającej odsetek maksymalnych za opóźnienie oraz zasądził od pozwanej J. Ś. na rzecz powodaS. (...) im. F. S. w G. kwotę 1.295,39 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 1.200,00 (jeden tysiąc dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd Rejonowy ustalił, że J. Ś. od 25 lutego 2004 r. była członkiem S. (...) – K. im. F. S. w G.. W dniu 19 maja 2008 r. J. Ś. zawarła ze S. (...) im. F. S. w G. umowę pożyczki nr (...) w wysokości 17.000,00 zł na okres od 19 października 2009 r. do 19 października 2014 r. na warunkach określonych umową i regulaminem udzielania kredytów i pożyczek (...) im. (...). Prowizja pożyczkodawcy wyniosła 4,88% tj. 830 zł. Opłata przygotowawcza wyniosła 20 zł. Pożyczka oprocentowana była według zmiennej stopy procentowej ustalonej przez Zarząd (...) wynoszącej w dniu zawarcia umowy 17,25%, przy czym maksymalna stopa procentowa nie mogła przekraczać czterokrotności wysokości stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego. Łączna kwota kosztów pożyczki, łącznie z kosztem ubezpieczenia pożyczki, przy założeniu spłaty zgodnie z warunkami umowy, miała wynieść 11.279,81 zł. Spłata miała następować w ratach miesięcznych, w wysokości i terminach wymagalności wynikających z harmonogramu spłat. W przypadku niespłacenia pożyczki w terminie, należności z tytułu udzielonej pożyczki stawały się w następnym dniu należnością przeterminowaną. Od niespłaconego w całości lub w części kapitału, a od dnia wniesienia powództwa od całości zadłużenia, pobierane były odsetki według stopy procentowej obowiązującej w danym okresie dla należności przeterminowanych. Wysokość stopy procentowej dla należności przeterminowanych była ustalana w drodze uchwały Zarządu (...), z tym zastrzeżeniem, że maksymalna stopa procentowa dla należności przeterminowanych nie może, w stosunku rocznym, przekraczać czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego. Prawo rozwiązania umowy zastrzeżono m.in. na wypadek popadnięcia w zwłokę przez pożyczkodawcę ze spłatą co najmniej dwóch rat miesięcznych. W przypadku uchybienia postanowieniom dotyczącym zasad i terminu spłaty pożyczkobiorca był każdorazowo zobowiązany do uiszczenia na rzecz (...) opłat windykacyjnych z tytułu następujących czynności: zawiadomień, wezwań do zapłaty, wypowiedzenia umowy, ustalenia adresów zamieszkania, monitów telefonicznych, zaś w przypadku zlecenia podmiotowi zewnętrznemu podjęcia działań windykacji terenowej, pożyczkobiorca miał być każdorazowo obciążony kosztami tych działań w kwocie nie wyższej niż 350 zł. W przypadku powstania zadłużenia przeterminowanego, dokonywane wpłaty były zaliczane przede wszystkim na pokrycie odsetek, a dopiero w dalszej kolejności na kapitał pożyczki. Za dzień spłaty pożyczki przyjmuje się dzień wpływu na rachunek kasy środków pieniężnych przeznaczonych na jej spłatę lub dzień ich wpłacenia w oddziale kasy. J. Ś. pokwitowała odbiór pożyczki. Do czerwca 2013 r. J. Ś. regulowała zobowiązanie wynikające z umowy z reguły w terminie, choć zdarzały się niewielkie opóźnienia lub niedopłaty, skutkujące kierowaniem do niej upomnień. Po uiszczeniu raty z czerwca 2013 r. J. Ś. dokonała kolejnej wpłaty w dniu 18 września 2013 r., kiedy to uiściła kwotę rzędu 2,5-krotności raty miesięcznej, po czym dalszych wpłat już nie dokonywała. Wpłaty zmniejszyły wysokość zobowiązania z tytułu pozostającego do spłaty kapitału pożyczki do kwoty 5.416,81 zł. Wobec zaprzestania terminowej spłaty zobowiązania pismem z dnia 3 grudnia 2013 r. Towarzystwo (...) S.K.A. z siedzibą w G., działająca na rzecz pożyczkodawcy, dokonała wypowiedzenia łączącej strony umowy. Wypowiedzenie umowy zostało doręczone pożyczkobiorcy dnia 17 grudnia 2013 r. Cała niespłacona część pożyczki wraz z należnymi odsetkami została postawiona w stan natychmiastowej wymagalności z upływem 30 dni od dnia doręczenia wypowiedzenia umowy. Wypowiedzenie umowy zostało poprzedzone wezwaniem do zapłaty z dnia 3 października 2013 r. W stan natychmiastowej wymagalności pożyczka została postawiona dnia 3 lutego 2014 r., co skutkowało wymagalnością odsetek karnych naliczanych od całego niespłaconego kapitału pożyczki. Na dzień wniesienia pozwu tj. 11 marca 2014 r. zadłużenie z umowy wynosiło w sumie 6.157,39 zł i obejmowało kapitał pożyczki w kwocie 5.416,81 zł oraz odsetki w łącznej wysokości 740,58 zł naliczone zgodnie z treścią umowy do dnia wniesienia pozwu, w tym niespłacone koszty wezwań do zapłaty, łączna suma kosztów windykacyjnych wynosiła 484,90 zł, z czego do spłaty pozostała kwota 256,18 zł.

Apelację od tego wyroku złożyła pozwana. Zakwestionowała ustaloną kwotę należności głównej. Zarzuciła, że zasądzone odsetki są zbyt wysokie. Zarzuciła też, że Sąd I instancji przyjął wygórowane stawki zastępstwa procesowego strony powodowej. W konkluzji wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa w całości.

Sąd Okręgowy zważył,

co następuje :

Apelacja jest bezzasadna . Sąd I instancji dokonał obszernych ustaleń faktycznych . Dokonał w prawidłowy sposób oceny zebranego w sprawie materiału. Z prawidłowo poczynionych ustaleń faktycznych wynika wysokość zadłużenia pozwanej , przyjęta przez Sąd meriti do rozstrzygnięcia. Pozwana nie postawiła żadnego zarzutu ustaleniom faktycznym Sądu Rejonowego. Jej teza, że wysokość zadłużenia winna być zakwestionowana nie znajduje żadnego oparcia w materiale sprawy. Co do zasądzonych odsetek wskazać należy, że Sąd I instancji w obszernym uzasadnieniu wyjaśnił podstawę i sposób naliczania odsetek. Nie uchybił to przepisom prawa . Strony w umowie pożyczki ustaliły wysokość odsetek , takie też zasądził Sąd Rejonowy i zgodne są one z przepisami prawa. Oczywistym jest, że w interesie pozwanej leży obniżenie stopy procentowej , ale określona ona została przez strony w umowie pożyczki, na którą pozwana wyraziła zgodę. Wbrew tezie apelacji , zasądzone koszty zastępstwa procesowego strony powodowej nie są wygórowane , albowiem kształtują się na poziomie stawek minimalnych. Sąd Okręgowy nie rozważa kwestii rozłożenia należności na raty , albowiem pozwana w apelacji takiego wniosku nie składa.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację, orzekając o kosztach postępowania apelacyjnego na zasadzie ary. 98 § 1 k.p.c. – także stosując stawki minimalne.