Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 października 2017 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 24 października 2017 r. w Piszu

sprawy z powództwa D. K.

przeciwko M. P.

o zapłatę

o r z e k a :

I.  Oddala powództwo.

II.  Nakazuje pobrać od powoda D. K. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Piszu kwotę 719,54 zł (siedemset dziewiętnaście złotych 54/100 groszy).

III.  Zasądza od powoda D. K. na rzecz pozwanego M. P. kwotę 1217zł (jeden tysiąc dwieście siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 102/15

UZASADNIENIE

W dniu 31.12.2013 r. powód D. K. wytoczył przeciwko pozwanemu M. P. powództwo o zapłatę kwoty 10000zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 01.02.2010r. do dnia zapłaty oraz wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu strona powodowa wskazała, że w dniu 11.12.2009r. strony zawarły umowę pożyczki na kwotę 10000 zł, zaś pozwany zobowiązał się do zwrotu tej kwoty do dnia 31.01.2010r. Pomimo upływu terminu pozwany nie zwrócił pożyczonej kwoty. Jako dowód zawarcia umowy powód przedłożył potwierdzoną za zgodność z oryginałem przez pełnomocnika kopię umowy pożyczki z dnia 11.12.2009r.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu. Wskazał, iż nie zawierał z powodem umowy pożyczki opisanej w pozwie i nie otrzymał od niego z tego tytułu kwoty 10000 zł. Z ostrożności procesowej podniósł zarzut potrącenia. Podniósł również, iż prowadzone jest postępowanie karne w sprawie usiłowania przez powoda doprowadzenia M. P. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 140000 zł poprzez żądanie od niego zwrotu wierzytelności wynikających z umów pożyczek sporządzonych w bliżej nieustalonym czasie od 10.06.2005r. na blankietach opatrzonych podpisami M. P., a wypełnionych niezgodnie z wolą podpisanego. Przedmiotem postępowania karnego jest również przedmiotowa umowa pożyczki na kwotę 10000 zł.

Sąd Rejonowy ustalił i zważył, co następuje.

Podstawą prawną dochodzonego roszczenia była przedłożona przez stronę powodową umowa pożyczki z dnia 11.12.2009r. na kwotę 10000 zł.

Osią sporu w przedmiotowej sprawie było ustalenie, czy pozwany zawarł ową umowę, co pozwany kwestionował od samego początku.

Powód nie wykazał, że łączył go z pozwanym jakikolwiek stosunek prawny mogący uzasadniać niniejsze powództwo, w szczególności nie wykazał, by pozwany był stroną przedmiotowej umowy pożyczki. Wprawdzie powód załączył do akt sprawy umowę, o której mowa wyżej, pod której treścią widnieje podpis o brzmieniu (...), to jednak zgromadzony w sprawie materiał dowody nie potwierdził zasadności pozwu.

Pozwany M. P. nie podpisał w dniu 11.12.2009r. umowy pożyczki na kwotę 10000 zł z powodem D. K. – pozwany nie nakreślił podpisu dwuczłonowego czytelnego (...), ani jednoczłonowego (parafy) pod treścią przedmiotowej umowy.

( dowód: umowa kopia k. 112 akt – oryginał w aktach (...). – k.339, pisemna opinia biegłego grafologa k.282-301 )

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu ekspertyzy pisma. Opinia grafologiczna była wydana w oparciu o materiał porównawczy bezwpływowy, wskazany przez powoda m.in. w postaci wniosków pozwanego o wydanie dowodu osobistego (w tym z roku 2010 -podpis pochodzenia bezwpływowego, pochodzący z okresu zbliżonego do daty zawarcia spornej umowy k.272) wniosku o wydanie prawa jazdy (k. 255), wniosku o rejestrację pojazdu (rok 2007, k. 258) oraz materiał porównawczy złożony przez pozwanego na rozprawie w dniu 06.06.2017r. (k. 103).

Oceniając pisemną opinię biegłego sądowego, Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania zawartych w jej treści wniosków, opinia ta była bowiem rzetelna i logiczna. Wydając opinię biegły oparł się na zgromadzonym w aktach sprawy materiale dowodowym, w tym na wzorach podpisów pozwanego pochodzenia bezwpływowego wskazanych przez powoda. Opinia ta była zbieżna z treścią opinii biegłego grafologa sporządzonej w postępowaniu karnym. Z obu opinii bezspornie wynika, iż podpisy złożone na przedmiotowej umowie pożyczki nie zostały nakreślone przez pozwanego.

Mając na uwadze powyższe Sąd oddalił wnioski pełnomocnika powoda o dopuszczenie dowodu z kolejnej opinii biegłego z zakresu badania pisma ręcznego i dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej na podstawie innego materiału porównawczego. Zdaniem Sądu sporządzanie w sprawie kolejnych opinii spowodowałoby jedynie jej przewlekanie i nie przyczyniłoby się do wyjaśnienia sprawy, bowiem zgromadzone w sprawie dowody były wystarczające do zamknięcia rozprawy i wydania orzeczenia. Opinia biegłego wykazała bowiem w sposób oczywisty, iż pozwany nie złożył podpisu dwuczłonowego na przedmiotowej umowie i to na podstawie materiału wskazanego przez powoda. Wobec powyższego fakt, iż do oceny prawdziwości parafy złożonej na umowie brany był pod uwagę jedynie materiał porównawczy złożony przez pozwanego na rozprawie, nie może przesądzać o wadliwości opinii, zwłaszcza, iż opinia złożona w postępowaniu karnym zawierała tożsame wnioski.

Oceniając pozostały materiał dowodowy w sprawie Sąd uznał, iż powód nie wykazał, iż pozwany zawarł z nim przedmiotową umowę pożyczki. Sąd nie dał wiary zeznaniom M. K. (k. 105 ) co do przekazania w dniu 11.12.2009r. pozwanemu kwoty 10000 zł tytułem pożyczki przez jej męża D. K.. Wobec treści opinii biegłego grafologa, mając na uwadze istniejący między świadkiem a pozwanym konflikt i toczące się procesy cywilne, w których stroną jest świadek, Sąd uznał, iż zeznania M. K. miały na celu ochronę własnych interesów majątkowych i interesów męża świadka - powoda.

Zeznania świadka J. J. niewiele wniosły do sprawy. Potwierdziły jedynie, iż w toku wzajemnych późniejszych rozliczeń stron i świadka związanych ze sprzedażą nieruchomości powodowi, D. K. nie domagał się od pozwanego zwrotu kwoty 10000 zł z tytułu przedmiotowej umowy pożyczki.

Z powyższych względów, Sąd uznał, że pozwany M. P. nie zawarł z powodem przedmiotowej umowy pożyczki, czego konsekwencją musiało być oddalenie powództwa w całości.

O obowiązku zwrotu kosztów procesu Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności stron za wynik sprawy, na podstawie art. 98 k.p.c.

Jej zastosowanie jest uzasadnione faktem, że żądanie powoda zostało oddalone w całości. Powód przegrał spór w 100 %, winien zatem zwrócić pozwanemu koszty niezbędne poniesione do celowej obrony (art. 98 § 3 k.p.c.).

Na koszty procesu poniesione przez pozwanego złożyły się: 1.200 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego pozwanego na podstawie § 6 pkt. 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oraz kwota 17 zł tytułem zwrotu kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Na podstawie art.113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w związku z art. 98 k.p.c., Sąd nakazał pobrać od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Piszu kwotę 719,54 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych związanych z wynagrodzeniem biegłego.