Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 września 2017 r.

Sąd Rejonowy w Inowrocławiu IV Wydział Pracy

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 18 września 2017 r. w Inowrocławiu

sprawy z powództwa J. P.

przeciwko M. R. prowadzącemu działalność gospodarcza pod nazwą (...) w S.

o odszkodowanie i wynagrodzenie

1.  zasądza od pozwanego M. R. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą (...) w S. na rzecz powoda J. P. :

- kwotę 2.061,51 zł (dwa tysiące sześćdziesiąt jeden złotych 51/100) tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę na czas nieokreślony z dnia 31 grudnia 2015 r. z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 26 stycznia 2017 r. do dnia zapłaty oraz

- kwotę 1.145,66 zł (jeden tysiąc sto czterdzieści pięć złotych 66/100) tytułem wynagrodzenia za pracę za okres od dnia 1 grudnia 2016 r. do dnia 22 grudnia 2016 r. z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 12 czerwca 2017 r. do dnia zapłaty,

2.  w pozostałej części powództwo oddala,

3.  nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Kasy Sądu Rejonowego w Inowrocławiu kwotę 161,00 zł (sto sześćdziesiąt jeden złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów sądowych, od uiszczenia których z mocy ustawy zwolniony był powód,

4.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 675,00 zł (sześćset siedemdziesiąt pięć złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

5.  wyrokowi w pkt 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności co do kwoty 2.061,51 zł (dwa tysiące sześćdziesiąt jeden złotych 51/100).

SSR Alicja Lisiecka

K. T. K. C.

Sygn. akt IV P 1/17

UZASADNIENIE

Powód J. P. w pozwie z dnia 2 stycznia 2017r.(k. 2-3), wniesionym tego samego dnia do Sądu Rejonowego w I. i sprecyzowanym następnie w kolejnych pismach procesowych: z dnia 11 stycznia 2017r.(k.21-24), z dnia 24 lutego 2017r.(k. 43-46) oraz z dnia 22 sierpnia 2017r.(k.98-98v.), skierowanym przeciwko M. R. prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą (...) w S. domagał się:

a) zasądzenia na swoją rzecz od pozwanego kwoty 2.061,51zł. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia doręczenia pozwanemu odpisu pozwu do dnia zapłaty, a to tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia dokonane w dniu 27 grudnia 2016r. oraz

b) zasądzenia na swoją rzecz od pozwanego kwoty 1.145,71zł. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia doręczenia pozwanemu pisma procesowego powoda z dnia 24 lutego 2017r. do dnia zapłaty z tytułu wynagrodzenia za pracę za okres od dnia 1 grudnia 2016r. do dnia 22 grudnia 2016r.

Powód zażądał także zasądzenia na swoją rzecz od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Uzasadniając roszczenie dotyczące zapłaty odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia dokonane przez pozwanego w dniu 27 grudnia 2016r. powód J. P. podał, iż u pozwanego M. R. początkowo-od dnia 26 lipca 2015r. do dnia 31 grudnia 2015r.- był zatrudniony na podstawie umowy o pracę na czas określony, na stanowisku kierowca samochodów ciężarowych- mechanik, w pełnym wymiarze czasu pracy, za miesięcznym wynagrodzeniem wynoszącym 1.750,00zł. brutto plus premia uznaniowa, zaś od dnia 1 stycznia 2016r. strony zawarły umowę o pracę na czas nieokreślony, w której stanowisko pracy oraz wymiar czasu pracy powoda pozostały bez zmian, podwyższeniu natomiast uległo wynagrodzenie powoda, które od dnia 1 stycznia 2016r. wynosić miało 1.850,00zł. brutto plus premia uznaniowa. W dniu 8 grudnia 2016r. powód poinformował telefonicznie swojego przełożonego-dyspozytora J. J., iż następnego dnia, tj. 9 grudnia 2016r. z powodu złego samopoczucia zamierza udać się do lekarza, co oznaczało, iż tego dnia powód będzie nieobecny w pracy. Wizyta powoda u lekarza w dniu 9 grudnia 2016r. odbyła się około godz. 15.00. O tym, iż jest u lekarza J. P. w drodze wiadomości SMS poinformował także ojca pozwanego -Z. R.. Następnego dnia, tj. 10 grudnia 2016r. powód udał się do pozwanego i przekazał księgowej A. J. zwolnienie lekarskie, ta zaś spowodowaną chorobą niezdolność powoda do pracy w dniach 9-20 grudnia 2016r. odnotowała na liście obecności powoda. Powód zawiadomił pracodawcę o nieobecności w pracy zgodnie z regulaminem pracy obowiązującym u strony pozwanej, który jest tożsamy z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy i udzielania pracownikowi zwolnień od pracy, tj. z uwagi na zaistnienie przyczyny uniemożliwiającej stawienie się do pracy, powód niezwłocznie zawiadomił pracodawcę o przyczynie swojej nieobecności i przewidywanym okresie jej trwania i uczynił to nie później niż w drugim dniu nieobecności w pracy. W dniu 9 grudnia 2016r. doszło jednak na przykrego incydentu- ojciec pozwanego Z. R., niezadowolony z nieobecności powoda spowodowanej chorobą, podarł wystawione J. P. przez lekarza zwolnienie L-4. Na prośbę powoda lekarz wystawił mu duplikat zwolnienia, który ten osobiście zawiózł do ZUS w B.. W dniu 14 grudnia 2016r. powód otrzymał od pozwanego drogą pocztową, listem poleconym, świadectwo pracy z dnia 9 grudnia 2016r., z którego wynikało, iż stosunek pracy ustał za porozumieniem stron na mocy art. 30§ 1 pkt 1 k.p., opatrzone datą 9 grudnia 2016r., przygotowane do podpisania przez powoda podanie w sprawie rozwiązania umowy o pracę na mocy porozumienia stron oraz rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron z dnia 9 grudnia 2016r. z podpisem i pieczęcią firmową pozwanego. Po otrzymaniu powyższych dokumentów przebywający na zwolnieniu lekarskim powód skontaktował się telefonicznie z pozwany pracodawcą i poinformował go, iż nadesłanych dokumentów nie podpisze. W odpowiedzi, w dniu 27 grudnia 2016r. powód otrzymał od pozwanego- także drogą korespondencyjną- świadectwo pracy opatrzone datą 19 grudnia 2016r., z którego wynikało, że stosunek pracy ustał na skutek rozwiązania bez wypowiedzenia dokonanego przez pracodawcę z winy pracownika, tj. na podstawie art. 52 §1 pkt 1 k.p.

W ocenie powoda dokonane przez pozwanego M. R. rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia jest niezgodne z prawem albowiem:

- pozwany nie zachował formy pisemnej wypowiedzenia umowy o pracę (art. 30§3 k.p.),

- pozwany nie podał żadnej przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie umowy o pracę (art. 30§4 k.p.),

- pozwany nie pouczył powoda o przysługującym mu prawie złożenia odwołania do sądu pracy (art. 30§ 5 k.p.),

- pozwany dokonał wypowiedzenia umowy o pracę w czasie kiedy powód przebywał na zwolnieniu lekarskim, a więc w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy( art. 41 k.p.).

W związku z powyższym, niezgodnym z prawem rozwiązaniem umowy o pracę, zasadne stało się – w ocenie powoda- dochodzenie w niniejszym procesie – na podstawie art. 58 k.p. w zw. z art. 36§ 1 k.p. -zapłaty od pozwanego pracodawcy odszkodowania w wysokości odpowiadającej 1-miesięcznemu wynagrodzeniu powoda, liczonemu jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy, tj. w kwocie 2.061,51zł. brutto. Wysokość żądanego odszkodowania odpowiada ponadto wysokości wynagrodzenia powoda za okres wypowiedzenia, który w jego przypadku – biorąc pod uwagę przewidziany w art. 36§ 1 k.p. okres zatrudnienia u pozwanego -wynosi 1 miesiąc.

Odnośne żądania zapłaty wynagrodzenia za pracę za okres od dnia 1 grudnia 2016r. do dnia 22 grudnia 2016r. w kwocie 1.145,71zł. powód wyjaśnił , iż pracodawca nie zapłacił mu wynagrodzenia za pracę za podany wyżej okres, a od dnia 23 grudnia 2016r , czyli po 14 dniach niezdolności do pracy spowodowanej chorobą, zasiłek chorobowy wypłacał powodowi ZUS. Jeśli chodzi o wysokość dochodzonego wynagrodzenia za pracę za okres objęty pozwem, tj. 1-22 grudnia 2016r. powód przedstawił jego następujące wyliczenie:

*1.850,00zł. brutto (wynagrodzenie powoda) : 31 dni (ilość dni w miesiącu grudniu) = 59,67zł.

*59,67zł. x 8 przepracowanych przez powoda dni (1-8 grudnia 2016r.)= 477,36zł.

*59,67zł. x 14 dni (wynagrodzenie za okres 9-23 grudzień 2016r.) x 80% (zwolnienie lekarskie)=668,30zł.

Razem - 477,36zł.+ 668,30zł.=1.145,71zł.

Pozwany M. R. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...) w S. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W odpowiedzi na pozew z dnia 8 lutego 2017r.(k. 32-35) strona pozwana wskazała, iż roszczenie powoda dotyczące zapłaty odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę w trybie dyscyplinarnym jest bezzasadne albowiem w dniu 8 grudnia 2016r. J. P. odmówił wykonania pracy, tj. kolejnego w tym dniu zlecenia transportowego na trasie K.-G. i porzucił pracę, nie zgłaszając pracodawcy swojej nieobecności w dniach 8-9 grudnia 2016r.Według pozwanego nie ma żadnego dowodu, ani nawet uprawdopodobnienia faktu, iż powód był u lekarza, zaprzeczył, aby J. P. w dniu 8 grudnia 2016r. informował telefonicznie swojego przełożonego- J. J. o chęci i potrzebie umówienia się do lekarza w dniu następnym, tj. 9 grudnia 2016r. oraz że w dniu 9 grudnia 2016r.- poprzez wiadomość SMS -o wizycie u lekarza powiadomił ojca pozwanego –Z. R.. Pozwany podał, że nie odpowiada prawdzie wskazywany przez powoda fakt podarcia przez ojca pozwanego zwolnienia lekarskiego J. P., gdyż powód w dniu 10 grudnia 2016r. takim dokumentem nie dysponował i do biura pozwanego wskazywanego dokumentu nie dostarczył. Dodatkowo pozwany podkreślił, że powód nie przyjął proponowanego przez pracodawcę rozwiązania umowy o pracę za porozumieniem stron oraz rozwiązania umowy o pracę bez okresu wypowiedzenia, gdyż nie miałby wówczas uprawnień do otrzymania świadczeń z Urzędu Pracy, co –zdaniem pozwanego- oznacza, iż powód starał się wyłudzić od pracodawcy rozwiązanie umowy o pracę z winy pracodawcy.

Na rozprawie w dniu 12 czerwca 2017r.(k. 59, e-protokół z rozprawy z dnia 12 czerwca 2-17r.-min. 00:04:19-00:06:00) strona pozwana wniosła także o oddalenie powództwa w części dotyczącej zapłaty kwoty 1.145,71zł. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia doręczenia pozwanemu pisma procesowego powoda z dnia 24 lutego 2017r. do dnia zapłaty z tytułu wynagrodzenia za pracę za okres od dnia 1 grudnia 2016r. do dnia 22 grudnia 2016r., jednak swojego stanowiska w żaden sposób nie uzasadniła, a reprezentujący M. R. zawodowy pełnomocnik oświadczył, iż w tym zakresie nie jest przygotowany do rozprawy. W piśmie przygotowawczym z dnia 27 lipca 2017r.(k.89) pozwany zaprzeczył jedynie, aby nie zapłacił powodowi wynagrodzenia za pracę za okres od dnia 1 grudnia 2016r. do dnia 22 grudnia 2016r., jednak swojego stanowiska ponownie w żaden, nawet najbardziej lakoniczny sposób, nie uzasadnił.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód J. P. był zatrudniony u pozwanego M. R. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą (...) w S. od dnia 26 lipca 2015r. do dnia 31 grudnia 2015r., a to na podstawie umowy o pracę na czas określony z dnia 25 lipca 2015r., na stanowisku kierowca samochodów ciężarowych- mechanik, w pełnym wymiarze czasu pracy, za miesięcznym wynagrodzeniem wynoszącym 1.750,00zł. brutto plus premia uznaniowa. Od dnia 1 stycznia 2016r. strony łączyła umowa o pracę na czas nieokreślony zawarta w dniu 31 grudnia 2015r., w której stanowisko pracy oraz wymiar czasu pracy powoda pozostały bez zmian, podwyższeniu natomiast uległo wynagrodzenie powoda, które od dnia 1 stycznia 2016r. wynosiło 1.850,00zł. brutto plus premia uznaniowa.

(dowód- umowa o pracę z dnia 25.07.2015r.na czas określony-k. 1-B akt osobowych powoda, umowa o pracę z dnia 31.12.2015r.na czas nieokreślony-k. 14-B akt osobowych powoda)

W dniu 8 grudnia 2016r., tj. w czwartek, borykający się od pewnego czasu ze złym samopoczuciem i bólem pleców powód wykonywał trzecie z kolei zlecenie transportowe na liczącej 340km. trasie K.-G.. Zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami poczynionymi z pracodawcą, który zdawał sobie sprawę z problemów zdrowotnych powoda, J. P. w dniach 5-11 grudnia 2016r. miał wykonać jedynie wspomniane wyżej trzy kursy. Po zakończeniu wykonywania zlecenia na trasie K.-G. powód otrzymał jednak od swojego przełożonego – dyspozytora J. J. polecenie wykonania następnego transportu, tym razem na trasie K.-G.. Z uwagi na pogarszający się stan zdrowia J. P. poinformował J. J., iż nie jest w stanie wykonać powyższego kursu, musi zjechać do bazy i następnego dnia ma zamiar udać się do lekarza. Powyższą wiadomość J. J. przekazał pozwanemu, a powód nie mogąc już samodzielnie umyć samochodu służbowego na terenie bazy, umył go za własne pieniądze na myjni, odstawił do bazy, po czym udał się do domu.

(dowód- zeznania świadków: J. J. - k. 59-60, e- protokół z rozprawy z dnia 12.06.2017r.-min. 00:00:08:22-00:24:14, B. P. (1)- k. 62-64, e- protokół z rozprawy z dnia 12.06.2017r.-min.00:49:53-01:06:51, przesłuchanie powoda J. P.- k.107-108, e- protokół z rozprawy z dnia 18.09.2017r.-min. 00:24:58-00:40:50)

W piątek- 9 grudnia 2016r. -powód wybrał się do ośrodka zdrowia, jednak z uwagi na znaczną ilość pacjentów oczekujących na wizytę, został przyjęty przez lekarza dopiero około godz.15.00. O powyższym poinformował za pomocą wiadomości SMS ojca pozwanego- Z. R., który wprawdzie nie jest ani pracownikiem, ani pełnomocnikiem M. R., lecz w firmie syna pełni funkcje doradcze i jest spokrewniony z żoną powoda. Lekarz, po zbadaniu J. P., stwierdził, iż powód jest niezdolny do pracy i wystawił mu zwolnienie lekarskie (...) na okres od dnia 9 grudnia 2016r. do dnia 20 grudnia 2016r. Biorąc pod uwagę, iż około godz. 16.00 , tj. w chwili opuszczania przychodni lekarskiej przez powoda, biuro kadr w siedzibie pozwanego było już nieczynne, J. P. otrzymane zwolnienie lekarskie dostarczył pracodawcy osobiście, następnego dnia – w sobotę, 10 grudnia 2016r. Trafiło ono do rąk upoważnionej osoby- specjalisty do spraw księgowo-finansowych A. J., która fakt nieobecności powoda w pracy spowodowany chorobą odnotowała na liście obecności J. P., wpisując w każdą z rubryczek odpowiadających poszczególnymi dniom kalendarzowym objętych zwolnieniem lekarskim literkę C, tzn. „zwolnienie chorobowe”.

Ewidencja czasu pracy kierowców zatrudnionych u pozwanego była prowadzona za pomocą tachografu, a pracownicy, w tym powód, zobowiązani byli potwierdzać obecność w pracy poprzez złożenie własnoręcznego podpisu na liście obecności, co wynika z warunków zatrudnienia, które zostały przedstawione powodowi w momencie jego zatrudniania u pozwanego i przez powoda podpisane.

(dowód- pismo z (...) -Oddział w P. z dnia 19.07.2017r.-k. 87, ewidencja czasu pracy powoda w grudniu 2016r.-k. 82, warunki zatrudnienia-k. 2-B akt osobowych powoda, zeznania świadków: B. P. (1)- k. 62-64, e- protokół z rozprawy z dnia 12.06.2017r.-min.00:49:53-01:06:51, A. J.- k. 61-62, e- protokół z rozprawy z dnia 12.06.2017r.-min.00:26:32-00:48:14 i J. J. - k. 59-60, e- protokół z rozprawy z dnia 12.06.2017r.-min. 00:00:08:22-00:24:14, przesłuchanie powoda J. P.- k.107-108, e- protokół z rozprawy z dnia 18.09.2017r.-min. 00:24:58-00:40:50)

W dniu 10 grudnia 2016r., w chwili, gdy powód dopełniał u A. J. formalności związane z dostarczeniem zwolnienia lekarskiego i odnotowaniem jego nieobecności w pracy spowodowanej chorobą, w biurze kadr zjawił się ojciec pozwanego- Z. R.. Dowiedziawszy się, iż powód przedłożył dokument potocznie zwany L4, oświadczył, iż w firmie pozwanego się nie choruje, po czym podarł przedłożone przez J. P. zwolnienie lekarskie. Powód, zdenerwowany całą sytuacją, wrócił do domu, zapewniony jednocześnie przez pozwanego M. R., iż otrzyma od pracodawcy wynagrodzenie za miesiąc grudzień 2016r.

(dowód-zeznania świadków: A. B.-k. 106-107, e- protokół z rozprawy z dnia 18.09.2017r.-min. 00:06:41-00:18:56, A. J.- k. 61-62, e- protokół z rozprawy z dnia 12.06.2017r.-min.00:26:32-00:48:14, T. M.- k. 64-65, e- protokół z rozprawy z dnia 12.06.2017r.-min.01:17:30-01:24:17,B. P. (1)- k. 62-64, e- protokół z rozprawy z dnia 12.06.2017r.-min.00:49:53-01:06:51, przesłuchanie powoda J. P.- k.107-108, e- protokół z rozprawy z dnia 18.09.2017r.-min. 00:24:58-00:40:50)

W dniu 14 grudnia 2016r. powód otrzymał od pozwanego, drogą korespondencyjną, listem poleconym za potwierdzeniem odbioru, przygotowane przez kadrową A. J. na polecenie pozwanego świadectwo pracy noszące datę 9 grudnia 2016r., z którego wynikało, iż stosunek pracy łączący strony ustał za ich porozumieniem na mocy art. 30§ 1 pkt 1 k.p., a także sporządzone przez pozwanego M. R. , opatrzone datą 9 grudnia 2016r., przygotowane do podpisania przez powoda, mające pochodzić od J. P. podanie o rozwiązanie umowy o pracę na mocy porozumienia stron oraz dokument z dnia 9 grudnia 2016r. zawierający oświadczenia stron o rozwiązaniu umowy o pracę za porozumieniem, z podpisem i pieczęcią firmową pozwanego. Dodatkowo adresowana do powoda przesyłka z powyższymi dokumentami zawierała ręcznie sporządzone przez A. J. pismo o treści: „Witam. Panie J., proszę o zwrot jednego egzemplarza podpisanego do firmy. Wypłata do odbioru w biurze.”

(dowód- kopia koperty, w której nadesłana została korespondencja od pozwanego odebrana przez powoda w dniu 14.12.2016r.-k. 47,zpo-k. 1-C akt osobowych powoda, podanie powoda w sprawie rozwiązania umowy o pracę na mocy porozumienia stron z dnia 9.12.2016r. bez podpisu powoda -k. 6, rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron z dnia 9.12.2016r. bez podpisu powoda i z podpisem oraz pieczęcią firmową pozwanego-k.7, świadectwo pracy powoda z dnia 9.12.2016r.-k.8-10, zeznania świadków: A. J.- k. 61-62, e- protokół z rozprawy z dnia 12.06.2017r.-min.00:26:32-00:48:14 i B. P. (1)- k. 62-64, e- protokół z rozprawy z dnia 12.06.2017r.-min.00:49:53-01:06:51, przesłuchanie powoda J. P.- k.107-108, e- protokół z rozprawy z dnia 18.09.2017r.-min. 00:24:58-00:40:50)

Po otrzymaniu powyższych dokumentów przebywający na zwolnieniu lekarskim powód skontaktował się telefonicznie z pozwany pracodawcą i poinformował go, iż nadesłanych dokumentów nie podpisze. Upewnił się także w telefonicznej rozmowie z A. J., czy pamięta ona okoliczności dostarczenia przez J. P. zwolnienia lekarskiego do siedziby pozwanego pracodawcy, co kadrowa potwierdziła. Niezależnie od powyższego powód, po zasięgnięciu informacji w Państwowej Inspekcji Pracy, uzyskał od lekarza kopię zwolnienia lekarskiego (...) wystawionego mu w dniu 9 grudnia 2016r. obejmującego okres od 9 do 20 grudnia 2016r. i przedłożył ją osobiście w ZUS – Inspektorat w B. w dniu 21 grudnia 2016r.

( dowód-pismo (...) -Oddział w P. z dnia 19.07.2017r.-k. 87, zeznania świadków: A. J.- k. 61-62, e- protokół z rozprawy z dnia 12.06.2017r.-min.00:26:32-00:48:14 i B. P. (1)- k. 62-64, e- protokół z rozprawy z dnia 12.06.2017r.-min.00:49:53-01:06:51, przesłuchanie powoda J. P.- k.107-108, e- protokół z rozprawy z dnia 18.09.2017r.-min. 00:24:58-00:40:50)

W dniach od 21 grudnia 2016r. do dnia 4 stycznia 2017r. powód J. P. kontynuował pobyt na zwolnieniu lekarskim.

(dowód- zwolnienie lekarskie (...) z dnia 20.12.2016r.-k. 14)

W dniu 27 grudnia 2016r. powód otrzymał od pozwanego- ponownie drogą korespondencyjną, listem poleconym za potwierdzeniem odbioru- jedynie świadectwo pracy opatrzone datą 19 grudnia 2016r., z którego wynikało, że stosunek pracy łączący strony ustał na skutek rozwiązania bez wypowiedzenia dokonanego przez pracodawcę z winy pracownika, tj. na podstawie art. 52 §1 pkt 1 k.p.

Świadectwo pracy z dnia 19 grudnia 2016r., podobnie jak wcześniejsze świadectwo pracy opatrzone datą 9 grudnia 2016r., na polecenie pozwanego przygotowała kadrowa A. J.. Została ona poinformowana przez M. R., iż potrzeba zmiany świadectwa pracy wynikła z faktu porzucenia pracy przez powoda.

(dowód- kopia koperty, w której nadesłana została korespondencja od pozwanego odebrana przez powoda w dniu 27.12.2016r.-k. 48, zpo –k. 2-C akt osobowych powoda, świadectwo pracy z dnia 19.12.2016r.-k. 11-13 akt oraz k. 2-C akt osobowych powoda, zeznania świadków: A. J.- k. 61-62, e- protokół z rozprawy z dnia 12.06.2017r.-min.00:26:32-00:48:14 i B. P. (1)- k. 62-64, e- protokół z rozprawy z dnia 12.06.2017r.-min.00:49:53-01:06:51, przesłuchanie powoda J. P.- k.107-108, e- protokół z rozprawy z dnia 18.09.2017r.-min. 00:24:58-00:40:50)

W dniu 2 stycznia 2017r. powód wystąpił do Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w I. z niniejszym powództwem o zapłatę odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika. Za początek biegu 14- dniowego terminu na wniesienie odwołania do Sądu Pracy przewidzianego w art. 264§ 2 k.p. powód przyjął dzień 27 grudnia 2016r., tj. datę odbioru świadectwa pracy z dnia 19 grudnia 2016r. zawierającego informację o rozwiązaniu umowy o pracę w trybie dyscyplinarnym.

(bezsporne)

W przedłożonych przez stronę pozwaną aktach osobowych powoda nie ma żadnego śladu dokumentów doręczonych J. P. w dniu 14 grudnia 2016r., tj. świadectwa pracy z dnia 9 grudnia 2016r., z którego wynikało, iż stosunek pracy łączący strony ustał za porozumieniem na mocy art. 30§ 1 pkt 1 k.p., sporządzonego przez pozwanego M. R. opatrzonego datą 9 grudnia 2016r., przygotowanego do podpisania przez powoda podania o rozwiązanie umowy o pracę na mocy porozumienia stron oraz dokumentu z dnia 9 grudnia 2016r. zawierającego oświadczenia stron o rozwiązaniu umowy o pracę za porozumieniem stron, z podpisem i pieczęcią firmową pozwanego.

Zwrotne potwierdzenie odbioru przez powoda przesyłki w dniu 14 grudnia 2016r. jest dołączone do dokumentu z dnia 9 grudnia 2016r. na karcie 1-C akt osobowych powoda- rozwiązania przez pozwanego umowy o pracę bez wypowiedzenia z powodu ciężkiego naruszenia przez powoda podstawowych obowiązków, tj. porzucenia pracy, art. 52 §1 pkt 1 k.p. Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia zawiera pouczenie o 14- dniowym terminie i sposobie wniesienie odwołania do Sądu Pracy w I. i jest podpisane przez pozwanego M. R..

(dowód- rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z dnia 9.12.2016r.-k. 1-c akt osobowych powoda i zpo z dnia 14.12.2016r.)

Mimo zapewnień złożonych powodowi przez pozwanego w dniu 10 grudnia 2016r. oraz zawartych w piśmie kadrowej A. J.(k. 5 akt) doręczonym powodowi w dniu 14 grudnia 2016r., pracodawca nie zapłacił J. P. wynagrodzenia za pracę za okres od dnia 1 grudnia 2016r. do dnia 22 grudnia 2016r.

(dowód- zeznania świadka B. P. (1)- k. 62-64, e- protokół z rozprawy z dnia 12.06.2017r.-min.00:49:53-01:06:51, przesłuchanie powoda J. P.- k.107-108, e- protokół z rozprawy z dnia 18.09.2017r.-min. 00:24:58-00:40:50)

Wynagrodzenie powoda obliczone według zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy wynosiło 1.900,08zł. brutto plus 161,43zł. brutto za przepracowane nadgodziny, łącznie 2.061,51zł. brutto.

(dowód- zaświadczenie pozwanego - k. 81 i 90)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej przywołanych dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy oraz na podstawie dokumentów zebranych w aktach osobowych powoda, których prawdziwości żadna ze stron postępowania nie kwestionowała. J. P. zaprzeczył jedynie, aby kiedykolwiek, otrzymał od strony pozwanej pisemne rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia noszące datę 9 grudnia 2016r. i znajdujące się w jego aktach osobowych na karcie 1-C.

Dodatkowo Sąd ustalając stan faktyczny analizowanej prawy oparł się na dowodzie z zeznań świadków: B. P. (1)- k. 62-64, e- protokół z rozprawy z dnia 12.06.2017r.-min.00:49:53-01:06:51, A. J.- k. 61-62, e- protokół z rozprawy z dnia 12.06.2017r.-min.00:26:32-00:48:14, J. J. - k. 59-60, e- protokół z rozprawy z dnia 12.06.2017r.-min. 00:00:08:22-00:24:14, A. B.-k. 106-107, e- protokół z rozprawy z dnia 18.09.2017r.-min. 00:06:41-00:18:56 i T. M.- k. 64-65, e- protokół z rozprawy z dnia 12.06.2017r.-min.01:17:30-01:24:17), a także na dowodzie z przesłuchania powoda J. P. (k.107-108, e- protokół z rozprawy z dnia 18.09.2017r.-min. 00:24:58-00:40:50).

Sąd dał wiarę zeznaniom wszystkich w/wym. świadków bowiem w kwestiach istotnych dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy były one logiczne, spójne, uzupełniały się wzajemnie, znajdowały też potwierdzenie w zebranych w sprawie dowodach z dokumentów.

Szczególnie przydatny okazał się-w ocenie Sądu, w świetle zarzutów podniesionych przez pozwanego- dowód z zeznań przełożonego powoda-dyspozytora J. J., kadrowej A. J. oraz żony powoda-B. P. (1).

Świadek J. J., wbrew twierdzeniom pozwanego, w swoich zeznaniach nie wykluczył, iż powód J. P. w dniu 8 grudnia 2016r. informował go o swoim złym samopoczuciu i zamiarze udania się w dniu następnym, tj. w dniu 9 grudnia 2016r., do lekarza, dodatkowo zeznał, iż przekazał pozwanemu pracodawcy, iż J. P. w dniu 8 grudnia 2016r. odmówił wykonania dodatkowego kursu na trasie K.-G., co wynikało ze złego stanu zdrowia powoda.

Jeśli chodzi o świadka-kadrową A. J., to z jej relacji wynika, iż powód osobiście dostarczył pracodawcy w dniu 10 grudnia 2016r. zwolnienie lekarskie obejmujące okres od dnia 9 grudnia 2016r.do dnia 20 grudnia 2016r.i że świadek odnotowała ten fakt na liście obecności powoda wpisując we właściwe rubryki literkę C oznaczającą zwolnienie chorobowe danego pracownika. Świadek ten potwierdził również, iż dostarczone przez powoda zwolnienie lekarskie tego samego dnia, tj. 10 grudnia 2016r. znikło z biura kadr.

Przywołane fakty potwierdził w swoich zeznaniach świadek B. P. (1), żona powoda, która dodatkowo podkreśliła, iż pozwany już wcześniej miał wiedzę o problemach zdrowotnych powoda i dlatego też ustalił z J. P., iż ten w dniach 5-11 grudnia 2016r. wykona jedynie trzy zlecenia transportowe.

Powyższe - zdaniem Sądu - czyni zarzut pozwanego dotyczący braku jakiejkolwiek wiedzy o stanie zdrowia powoda w dniu 8 i 9 grudnia 2016r. oraz zwolnieniu lekarskim J. P. od dnia 9 grudnia 2016r. zupełnie bezzasadnym, a w konsekwencji takim samym, czyli bezzasadnym, czyni zarzut strony pozwanej, iż powód porzucił pracę, co stanowić miało podstawę jego dyscyplinarnego zwolnienia w dniu 14 grudnia 2016r.

Skoro tak, to- w ocenie Sądu- nie sposób oprzeć się wrażeniu, iż dokumenty znajdujące się w aktach osobowych powoda, w szczególności dokument z dnia 9 grudnia 2016r. zawierający rozwiązanie przez pozwanego z powodem umowy o pracę bez wypowiedzenia oraz zwrotne potwierdzenie jego odbioru przez powoda w dniu 14 grudnia 2016r., jak również świadectwo pracy powoda opatrzone datą 19 grudnia 2016r. i zwrotne potwierdzenie jego odbioru przez J. P. w dniu 27 grudnia 2016r., zostały tak przygotowane i umieszczone w aktach osobowych powoda, aby sugerowały, iż rozwiązanie z powodem umowy o pracę bez wypowiedzenia nastąpiło w dniu 14 grudnia 2016r., zaś przesyłka doręczona powodowi w dniu 27 grudnia 2016r. zawierała jedynie świadectwo pracy powoda opatrzone datą 19 grudnia 2016r. , z którego wynikało, iż stosunek pracy łączący strony ustał z dniem 14 grudnia 2016r. na skutek rozwiązania w trybie dyscyplinarnym, z winy powoda.

Zdaniem Sądu rzeczywistość wyglądała nieco inaczej- tak, jak przedstawił ją powód. Dotychczas niechorujący i niestwarzający trudności pracownik J. P. zaczął odczuwać problemy ze zdrowiem i bóle pleców. Gdy okazało się, iż stan zdrowia powoda nie pozwolił mu wykonać dodatkowego zlecenia transportowego w dniu 8 grudnia 2016. na trasie K.-G., a także licząc się z tym, iż w przyszłości J. P. prawdopodobnie nie będzie w stanie wykonywać już długodystansowych kursów samochodem ciężarowym, a w rezultacie będzie narażać pozwanego na straty, pracodawca M. R. podjął nieudolną próbę rozwiązania z powodem stosunku pracy z dniem 9 grudnia 2016r., w drodze porozumienia stron, wskazując, że inicjatywa w powyższym zakresie należała do J. P.. Kiedy powód oświadczył, że nie zamierza rozstawać się z pracodawcą, pozwany M. R. sięgnął po art. 52 §1 pkt 1 k.p. i ciężkie naruszenie przez powoda obowiązków pracowniczych polegające na porzuceniu pracy, polecił również kadrowej A. J. zmienić świadectwo pracy powoda, a w nim podstawę rozwiązania stosunku pracy z art. 30§ 1 pkt 1 k.p. na art. 52§1 pkt 1 k.p. W ocenie Sądu pozwany nie doręczył jednak powodowi dokumentu z dnia 9 grudnia 2016r. znajdującego się w aktach osobowych powoda na karcie 1-C, tj. rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia wraz z zawartym w nim wskazaniem przyczyny i podstawy prawnej rozwiązania stosunku pracy oraz pouczeniem o prawie i terminie wniesienia odwołania do właściwego Sądu Pracy. Wniosek taki wypływa z zeznań świadka A. J., która stwierdziła, iż dwukrotnie listem poleconym wysyłała do powoda korespondencję zawierającą dokumenty dotyczące zakończenia łączącego strony stosunku pracy. I choć świadek zasłaniała się niepamięcią odnośnie dokumentów wysłanych do powoda, to jednocześnie wskazała, iż na pewno wysyłała do powoda świadectwa pracy: pierwsze –wskazujące, iż umowa pracę uległa rozwiązaniu na mocy porozumienia stron z dniem 9 grudnia 2016r. i drugie- informujące o dyscyplinarnym zwolnieniu powoda. Nie może więc odpowiadać prawdzie fakt, iż powód w dniu 14 grudnia 2016r. otrzymał od pozwanego pisemne rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia noszące datę 9 grudnia 2016r., tak jak na to wskazuje zwrotne potwierdzenie jego odbioru w aktach osobowych powoda, gdyż tego dnia do J. P. dotarły dokumenty opatrzone datą 9 grudnia 2016r. mające doprowadzić do rozwiązania umowy o pracę w trybie art. 30§ 1 pkt 1 k.p. Jeśli zaś chodzi o świadectwo pracy z dnia 19 grudnia 2016r.ze wskazanym w nim art. 52§1 pkt 1 k.p. jako podstawą rozwiązania stosunku pracy, to-w ocenie Sądu- powód otrzymał je tak, jak twierdzi, zgodnie z adnotacją na przyszytej do niego zwrotce, tj. w dniu 27 grudnia 2016r. i otrzymał tylko w/wym. świadectwo. Świadectwa pracy z dnia 19 grudnia 2016r. nigdy jednak nie poprzedzało wcześniejsze doręczenie powodowi pisemnego rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia, co z kolei potwierdziła świadek B. P. (1).

Wracając do zgłoszonych osobowych wniosków dowodowych obu stron procesu, należy podkreślić, iż Sąd przeprowadził także dowód z zeznań świadka R. M.(k. 64, e- protokół z rozprawy z dnia 12.06.2017r.-min.01:10:50-01:15:44), jednak jego relacja dotycząca dnia 10 grudnia 2016r. w żaden sposób- zdaniem Sądu- nie przyczyniła się do rozstrzygnięcia istoty przedmiotowego sporu. Sąd oddalił natomiast wniosek strony pozwanej o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka Z. R.(k. 107, e- protokół z rozprawy z dnia 18.09.2017r.-min. 00:24:02-00:24:58) na okoliczność porzucenia pracy przez powoda, odmowy wykonania przez powoda kursu i jego zachowania w dniu 10 grudnia 2016r. albowiem świadek nie stawił się w Sądzie mimo dwukrotnego wezwania, a mianowicie- w dniu 12 czerwca 2017r. i w dniu 18 września 2017r., nie usprawiedliwił w jakikolwiek sposób swojej nieobecności na obu posiedzeniach, a Sąd dodatkowo uznał, iż okoliczności sporne w sprawie zostały już dzięki dowodom z dokumentów i zeznaniom dotychczas przesłuchanych świadków dostatecznie wyjaśnione.

W tym miejscu wypada zauważać, iż profesjonalny pełnomocnik strony pozwanej na rozprawie w dniu 18 września 2017r.(k.107, e- protokół z rozprawy z dnia 18.09.2017r.-min. 00:22:22-00:24:02) dopiero na wyraźne pytanie Przewodniczącego wyjaśnił, iż świadek Z. R. nie stawił się w Sądzie z uwagi na obowiązki zawodowe , nie był jednak w stanie podać co to były za obowiązki i czynności zawodowe oraz w jakim miejscu świadek Z. R. je wykonywał. Równocześnie pełnomocnik pozwanego nie podtrzymał wniosku dowodowego z zeznań w/wym. świadka, a po oddaleniu przez Sąd dowodu z zeznań świadka Z. R. nie złożył do protokołu zastrzeżenia w trybie art. 162 k.p.c.

Sąd na rozprawę w dniu 18 września 2017r. wezwał także do osobistego stawiennictwa pozwanego pracodawcę M. R., a to celem przesłuchania go w charakterze strony pod rygorem pominięcia dowodu z jego przesłuchania. Pozwany –podobnie jak jego ojciec- świadek Z. R. – na rozprawie w dniu 18 września 2017r. nie stawił się, nie usprawiedliwił również swojej nieobecności. Dowód z przesłuchania pozwanego w charakterze strony został zatem przez Sąd pominięty (k. 107, e- protokół z rozprawy z dnia 18.09.2017r.-min. 00:24:02-00:24:58), a obecny na rozprawie pełnomocnik strony pozwanej nie wniósł zastrzeżenia z art. 162 k.p.c., nie złożył także żadnych wniosków dowodowych. W ocenie Sądu pozwany nie stawiając się na rozprawie w dniu 18 września 2017r. nie skorzystał z prawa do złożenia zeznań i przedstawienia swojego stanowiska w sprawie, celem wyjaśnienia zarówno okoliczności rozwiązania z powodem umowy o pracę bez wypowiedzenia, jak i przyczyn złożenia tego oświadczenia oraz daty jego doręczenia powodowi. Tym samym wobec braku dowodów przeciwnych Sąd uznał za prawdziwe zarówno twierdzenia powoda J. P. co do okoliczności rozwiązania z nim przez pozwanego umowy o pracę w trybie dyscyplinarnym, jak i zarzuty powoda dotyczące niezgodnego z prawem rozwiązania stosunku pracy bez wypowiedzenia.

Zdaniem Sądu w przedmiotowej sprawie pozwany nie zachował formy pisemnej rozwiązania z powodem umowy o pracę bez wypowiedzenia, czym naruszył art. 30§3 k.p., nie pouczył powoda–zgodnie z art. 30§5 k.p.- o przysługującym mu prawie złożenia odwołania do Sądu Pracy i nie podał żadnej przyczyny uzasadniającej rozwiązanie umowy o pracę , czego wymaga przepis art. 30§4 k.p., a dodatkowo przeprowadzone in casu postępowanie dowodowe wykazało, iż podniesiona przez stronę pozwaną przyczyna rozwiązania stosunku pracy bez wypowiedzenia- porzucenie przez powoda pracy- jest nierzeczywista.

Powód zarzucił także, iż pozwany dokonał wypowiedzenia umowy o pracę z naruszeniem art. 41 k.p., tzn. w czasie kiedy powód przebywał na zwolnieniu lekarskim, a więc w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy, jednak odnosząc się do tego zarzutu Sąd chciałby podkreślić, iż w okresie nieobecności pracownika w pracy spowodowanej chorobą pracodawca nie może dokonać wypowiedzenia umowy o pracę, co nie oznacza, iż pracodawca nie może rozwiązać z chorym pracownikiem umowy o pracę w drodze porozumienia stron lub zwolnić takiego pracownika dyscyplinarnie z przyczyn przez niego zawinionych.

W ocenie Sądu już tylko wcześniej przywołane zarzuty naruszenia art. 30§3 k.p., art.30§ 4 k.p. i art. 30§ 5 k.p uczyniły dokonane przez pracodawcę rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia za niezgodne z prawem i – w ocenie Sądu – uzasadniły konieczność zasądzenia od pozwanego na rzecz powoda, zgodnie z art. 58 k.p. w zw. z art. 36§1 k.p.c., odszkodowania w wysokości odpowiadającej 1-miesięcznemu wynagrodzeniu powoda, liczonemu jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy, tj. w kwocie 2.061,51zł. brutto, o czym też Sąd orzekł jak w punkcie 1 wyroku. Należy podkreślić, iż wysokość zasądzonego na rzecz powoda odszkodowania odpowiada wysokości wynagrodzenia powoda za okres wypowiedzenia, który w jego przypadku – biorąc pod uwagę przewidziany w art. 36§ 1 k.p. okres zatrudnienia u pozwanego -wynosi 1 miesiąc.

Odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę Sąd zasądził -zgodnie z żądaniem zawartym w pozwie-wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia doręczenia stronie pozwanej odpisu pozwu, tj. od dnia 26 stycznia 2017r. (k.31) do dnia zapłaty, a rozstrzygniecie swoje w tym zakresie Sąd oparł na przepisie art. 300 k.p. w zw. z art. 476 k.c. i art.481§ 1 i 2 k.c.

Sąd uznał za zasadne domaganie się przez powoda zasądzenia kwoty odszkodowania wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od daty doręczenia pozwanemu odpisu pozwu, gdyż odsetek za czas opóźnienia wierzyciel może żądać, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, tj. gdy nie spełnia świadczenia w terminie, a jeżeli termin nie był oznaczony, gdy nie spełnia świadczenia niezwłocznie po wezwaniu przez wierzyciela. Pierwszym pismem powoda wzywającym pozwanego do zapłaty odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia był pozew sporządzony w przedmiotowej sprawie osobiście przez J. P., wniesiony do tut. Sądu w dnu 2 stycznia 2017r., a następnie doprecyzowany przez ustanowionego w sprawie fachowego pełnomocnika strony powodowej. Odpis pozwu trafił do pozwanego w dniu 26 stycznia 2017r. i wobec powyższego Sąd przyjął tę datę jako datę wymagalności świadczenia odszkodowawczego. Kierował się przy tym Sąd treścią art. 61 k.c., zgodnie z którym oświadczenie woli , które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą , gdy doszło do niej w taki sposób, żeby mogła zapoznać się z jego treścią. Sąd doręczony więc pozwanemu odpis pozwu z załącznikami potraktował jako wezwanie do zapłaty odszkodowania, a wobec jego bezskuteczności przychylił się do żądania powoda i zasądził stosowne odsetki ustawowe za opóźnienie.

W punkcie 1 wyroku Sąd zasądził również od pozwanego na rzecz powoda wynagrodzenie za pracę za okres od dnia 1 grudnia 2016r.do dnia 22 grudnia 2016r. w kwocie 1.145,66zł. Zasądzona kwota wynagrodzenia jest o 5 gr. niższa od kwoty żądanej przez powoda i stanowi prawidłowe pod względem arytmetycznym wyliczenie spornej należności. Powód przedstawiając w piśmie z dnia 24 lutego 2017r.(k. 45) żądane wynagrodzenie za pracę popełnił błąd rachunkowy przy ustalaniu wysokości wynagrodzenia za okres od 1 do 8 grudnia 2016r.- zamiast 59,67zł.x 8 dni = 477,36zł., podał 59,67zł.x 8 dni= 477,41zł. Sąd powyższy błąd zauważył i zasądził- na podstawie art.80 k.p.- od pozwanego na rzecz powoda prawidłową kwotę zaległego wynagrodzenia, tj. 1.145,66zł. , tym bardziej, że jego wyliczenie przedstawione przez stronę powodową było prawidłowe i jako takie nie budziło żadnych wątpliwości Sądu, a przeprowadzone postępowanie dowodowe- zwłaszcza dowód z zeznań świadków B. P. (2), A. B. i T. M. oraz dowód z przesłuchania powoda- wykazało, iż pozwany wynagrodzenia za pracę za okres od dnia 1 do 22 grudnia 2016r.powodowi nie zapłacił i choć na rozprawie w dniu 12 czerwca 2017r. i w piśmie przygotowawczym z dnia 27 lipca 2017r.M. R. zaprzeczył wszelkim twierdzeniom powoda w tym zakresie, to jednak nie wykazując żadnej inicjatywy dowodowej skłonił Sąd do uznania twierdzeń powoda odnośne braku zapłaty wynagrodzenia za w/wym. okres za prawdziwe.

Wynagrodzenie za pracę w kwocie 1.145,66zł. Sąd zasądził –tak, jak o to wnosił powód- z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, tyle że nie od dnia doręczenia pozwanemu odpisu pisma powoda z dnia 24 lutego 2017r.(k. 43-46) zawierającego powyższe żądanie, lecz od dnia 12 czerwca 2017r. do dnia zapłaty. Według twierdzeń pełnomocnika pozwanego nie był on w stanie określić, kiedy otrzymał nadesłane mu bezpośrednio przez pełnomocnika powoda pismo J. P. z dnia 24 lutego 2017r.,choć przyznał, iż przedmiotowe pismo do niego dotarło. W takiej sytuacji, kierując się identycznymi argumentami, które wcześniej legły u podstaw zasądzenia przez Sąd odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia, Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty 1.145,66zł. od dnia 12 czerwca 2017r., tj. od dnia rozprawy, na której pełnomocnik pozwanego lakonicznie wniósł o oddalenie powództwa również w części dotyczącej zapłaty zaległego wynagrodzenia za pracę.

W pozostałej części, tj. w części dotyczącej zapłaty kwoty 5 gr stanowiącej różnicę pomiędzy żądaną (1.145,71zł.) a zasądzoną (1145,66zł.) kwotą wynagrodzenia za pracę oraz w części dotyczącej zapłaty odsetek ustawowych od kwoty 1.145,66zł. za okres wcześniejszy niż 12 czerwca 2017r., Sąd powództwo jako bezzasadne oddalił, orzekając jak w punkcie 2 wyroku.

Rozstrzygnięcie zawarte w punkcie 5 wyroku Sąd wydał w oparciu o treść art. 4772§1 zd. 1 k.p.c.

O kosztach procesu Sąd orzekł w punktach 3-4 wyroku, zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu wyrażoną w art. 98 k.p.c.

Pozwany jako przegrywający proces w całości jest zobowiązany do zwrotu wygrywającemu powodowi kwoty 675,00zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, zgodnie §9 ust. 1 pkt 2 w zw. z §2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. poz. 1800), a także do zwrotu Skarbowi Państwa-Sądowi Rejonowemu wI.kosztów sądowych, od uiszczenia których z mocy ustawy zwolniony był powód, czyli opłaty od pozwu w kwocie 161,00zł.

SSR Alicja Lisiecka