Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód (...) Publiczny Szpital (...) im. prof. T. S. wniósł o zasądzenie od pozwanej Szpitale (...) spółki akcyjnej z siedzibą w K. kwoty 82.319,00 złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwot: 3.088,00 złotych od dnia 24 kwietnia2016 roku, 8.000,00 złotych od dnia 22 maja 2016 roku do dnia 20 października 2016 roku, 3.162,00 złotych od dnia 21 października 2016 roku, 7.605,00 złotych od dnia 22 czerwca 2016 roku, 100,00 złotych od dnia 13 czerwca 2016 roku, 110,00 złotych od dnia 1 lipca 2016 roku, 10.042,00 złotych od dnia 22 lipca 2016 roku, 480,00 złotych od dnia 1 sierpnia 2016 roku, 6.602,00 złotych od dnia 21 sierpnia 2016 roku, 330,00 złotych od dnia 29 sierpnia 2016 roku, 7.725,00 złotych od dnia 22 września 2016 roku, 1.605,00 złotych od dnia 1 października 2016 roku, 11.489,00 złotych od dnia 22 października 2016 roku, 1.200,00 złotych od dnia 1 listopada 2016 roku, 11.731,00 złotych od dnia 22 października 2016 roku, 2.880,00 złotych od dnia 1 grudnia 2016 roku, 185,00 złotych od dnia 17 grudnia 2016 roku, 11.005,00 złotych od dnia 22 grudnia 2016 roku, 2.540,00 złotych od dnia 22 stycznia 2017 roku. 440,00 złotych od dnia 30 stycznia 2017 roku; nadto o zasądzenie zwrotu kosztów procesu. Powołał się na współpracę z pozwaną w zakresie świadczenia usług medycznych, rozpoczętą w 2014 roku, ponawianą kolejnymi umowami, przy czym ostatnia, z dnia 23.11.2015 roku, z okresem obowiązywania od dnia 1.01.2016 roku, została zawarta na czas nieokreślony. Wskazał na wykonanie badań patomorfologicznych materiałów przekazanych przez pozwaną oraz badań specjalistycznych wykonywanych zgodnie ze skierowaniami otrzymywanymi przez pacjentów pozwanej. Badanie te były realizowane na rzecz (...) Centrum (...) w D., będącego zakładem pozwanej. Zaznaczył, że pozwana zaprzestała realizowania zobowiązań za wykonane badania od kwietnia 2016 roku. Wymienił w pozwie faktury dotyczące wykonanych badań, za które pozwana nie zapłaciła. Powołała się też na wezwania do zapłaty i brak reakcji pozwanej.

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda zwrotu kosztów procesu. W uzasadnieniu podniosła, że powód nie przedstawił żadnych dowodów potwierdzających dokonanie sprzedaży w zakresie przedstawionym w fakturach załączonych do pozwu. Stwierdziła też, że faktury stanowią jedynie dokumenty rozliczeniowe, a więc nie są dowodem zawarcia umowy. Podniosła także, że część faktur dotyczy okresu po rozwiązaniu umowy pomiędzy stronami, co przesądza o braku podstawy faktycznej wskazującej na zasadność wystawienia faktury zarówno co do przedmiotu jak i co do ceny. Na koniec podniosła, że powód nie przedstawił dowodów doręczenia pozwanej faktur.

Ustalenia faktyczne i wskazanie dowodów.

W dniu 26 listopada 2015 roku zawarta została umowa pomiędzy stronami, nazwana umową o współpracy w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych nr (...), w której pozwana zleciła powodowi wykonywanie odpłatnych, zleconych powodowi świadczeń medycznych w zakresie określonym w cenniku usług medycznych powoda, osobom legitymującym się skierowaniem wydanym przez pozwaną (§ 1), za cenę określoną w tym cenniku (§ 6 pkt 1). Pozwana upoważniła powoda do wystawiania faktur VAT bez podpisu (§ 6 pkt 5). Wynagrodzenie miało być płacone w terminie 30 dni od daty wystawienia faktury za dany okres rozliczeniowy (§ 6 pkt 6). Umowa została zawarta na czas nieokreślony z mocą obowiązywania od dnia 1 stycznia 2016 roku (§ 7). Każda ze stron miała prawo do rozwiązania umowy z zachowaniem miesięcznego okresu wypowiedzenia ze skutkiem rozwiązującym na koniec miesiąca, w którym upływałby okres wypowiedzenia, albo za skutkiem natychmiastowym w razie niewykonania lub nienależytego wykonania umowy przez drugą stroną (§ 8 pkt 1 i 3).

Dowód: umowa nr (...) (k. 30-32).

Powód wystawił pozwanej faktury za przeprowadzenie badań w okresach miesięcznych, przede wszystkim cytologii ginekologicznej, od marca 2016, za miesiąc marzec 2016 na kwotę 3088 złotych brutto, kwiecień 2016 na kwotę 8000 złotych brutto, maj 2016 na kwotę 7605 złotych brutto, czerwiec 2016 na kwotę 10042 złotych brutto, lipiec 2016 roku na kwotę 6602 złotych brutto, sierpień 2016 roku na kwotę 7725 złotych brutto, wrzesień 2016 roku na kwotę 11.489 złotych brutto, październik 2016 roku na kwotę 11731 złotych brutto, listopada 2016 roku na kwotę 10981 złotych brutto, grudzień 2016 roku na kwotę 11005 złotych brutto, oraz za konsultacje specjalistyczne i inne badania począwszy od marca 2016 roku na kwoty: 100 złotych brutto, 220 złotych brutto, 480 złotych brutto, 330 złotych brutto, 305 złotych brutto, 1300 złotych brutto, 1200 złotych brutto, 2880 złotych brutto, 185 złotych brutto, 145 złotych brutto, 295 złotych, do grudnia 2016 roku (badania w listopadzie 2016 roku), nadto za badania histopatologiczne – faktura z dnia 31 grudnia 2016 roku na kwotę 2540 złotych. W fakturach tych wskazywano 30 dniowe terminy płatności, poza ostatnią z faktur, gdzie termin płatności został wskazany na 21 dni. Faktury skazywały jako odbiorcę (...) Centrum (...) w D. – zakład należący do pozwanej. Tam były też przesyłane. Podobnie jak późniejsze wezwania do zapłaty.

Dowody: - faktury VAT wystawione przez powoda pozwanej (k. 38-61);

- dowody doręczeń (k. 112-115, 117-118, 123-125, 129-130, 132, 136, 138-140, 147,

153, 155, 163-164, 168. 170, 172);

- zestawienia badań (k.102-110, 118-121, 126-128, 133-134, 141-145, 148-151,

156-162, 165-167);

- skierowania do badań (k. 111, 116, 122-123, 131, 135, 137, 146, 152, 154, 169,

171

- wydruk z księgi rejestrowej nr (...) (k. 33-35);

- wezwania do zapłaty (k. 94-99).

Pismem z dnia 27 października 2016 roku, wysłanym na adres (...) Centrum (...) w D., powód oświadczył, że rozwiązuje ze skutkiem natychmiastowym umowę o wykonywanie badań patomorfologicznych, z uwagi na brak zapłaty za okres dłuższy niż 3 okresy rozliczeniowe. Wezwał też do zapłaty kwoty 54.551 złotych kwoty zaległości za te badania.

Pismem z dnia 5 grudnia 2016 roku powód oświadczył pozwanej, że rozwiązuje umowę nr (...) z dnia 26 listopada 2015 roku z zachowaniem okresu wypowiedzenia. Jako powód wskazał brak zapłat wynagrodzenia za wykonane na rzecz (...) Centrum (...) w D. wysokospecjalistycznych badań medycznych. Zaległość określił na kwotę 68.149 złotych, wzywając do zapłaty tej kwoty z zastrzeżeniem skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego.

Dowody: - pisma powoda z dnia 27 X 2016 i 5 XII 2016 (k. 20-23)

Ocena dowodów.

Postępowanie dowodowe w niniejszej sprawie obejmowało wyłącznie dowody pisemne, głównie dokumenty prywatne, wszystkie przedstawione przez powoda. Pozwana ograniczyła się do twierdzeń, w których nie kwestionowała prawdziwości tych dowodów, natomiast kwestionowała doręczenie faktur. Podnosiła też zarzuty co do braku umowy, natomiast kwestia ta zostanie bliżej omówiona wyżej.

W tym miejscu godzi się jedynie wskazać, że pozwana nie zakwestionowała samego dokumentu umowy – ani co do jego istnienia, ani co do treści. Tym samym dokument ten w sposób wystarczający dowodzi treści stosunku prawnego nawiązanego przez strony.

Pozwana nie odniosła się do uzupełniających twierdzeń i dowodów przedstawionych przez powoda w reakcji na treść odpowiedzi na pozew, stanowiących reakcję powoda na zarzuty wskazane w odpowiedzi na pozew. Owe uzupełnienia były uprawnione i dopuszczalne, albowiem powódka nie miała podstaw do antycypowania obrony pozwanej spółki, skoro pozwana nie reagowała na wezwania do zapłaty, jak też na rozwiązanie umowy (przynajmniej nie przedstawiła na tą okoliczność żadnych twierdzeń, ani dowodów)

Pozwana nadto nie zaprzeczyła wykonaniu przez powoda świadczeń wskazanych w powołanych i załączonych do pozwu fakturach, ani ich wartości, a tym samym kwocie należnego powodowi świadczenia wzajemnego za wykonane badania. Za takie zaprzeczenie nie może być uznane samo tylko kwestionowanie mocy dowodowej faktur. Wskazuje ono jedynie, że pozwana oczekiwała przedstawienie jeszcze innych dowodów. Pozwana jednak wcale nie twierdziła, że faktur tych nie otrzymała, ani tego, że nie ujęła ich w prowadzonych ewidencjach. Zachodzi zatem sytuacja pozwalająca uznać fakty wykonania badań wskazanych w tych fakturach, o wartości wynikającej z ich treści, za przyznane (art. 230 k.p.c.).

Ocena prawna.

Roszczenie powoda wynika z umowy, która wskazywała na obowiązek świadczenia powoda, zakładającego osiągnięcie określonego rezultatu. Tym samym świadczenie to należy kwalifikować jako odpowiadające umowie o dzieło. Chodziło w niniejszej sprawie o ciąg poszczególnych świadczeń wykonywanych na podstawie zawartej pomiędzy stronami umowie o współpracy.

Zgodnie z art. 627 k.c. przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania umówionego dzieła, a zamawiający do wypłaty wynagrodzenia. Świadczeniem powoda było wykonanie oznaczonych badań lekarskich, w związku z czym powód domagał się wynagrodzenia po spełnieniu swojego świadczenia (powtarzających się świadczeń na podstawie umowy o współpracy).

Nie budzi wątpliwości legitymacja bierna pozwanej spółki. Świadczenia medyczne powoda były wykonywane na rzecz zakładu leczniczego będącego jednostką organizacyjną pozwanej, mieszczącą się w jej strukturze organizacyjnej, bez własnej podmiotowości prawnej, zatem oczywiste jest, że zobowiązanie do zapłaty wynagrodzenia za te świadczenia spoczywa na pozwanej.

Jak już była mowa, pozwana nie zaprzeczyła faktom wykonania świadczeń wymienionych w fakturach załączonych do pozwu, jak też cenie tych świadczeń, a więc wysokości dochodzonego wynagrodzenia (twierdziła jedynie, że nie są na tą okoliczność wystarczające dowody z faktur). Nie zaprzeczyła też, że nie dokonała zapłaty w takim zakresie, jaki został wskazany w pozwie. Powyższe zgodnie z art. 230 k.p.c. pozwala na przyjęcie, że pozwana przyznała okoliczności wskazane w pozwie, składające się na podstawę faktyczną powództwa, a więc spełnienie świadczenia przez powoda, za które powód domaga się wynagrodzenia, oraz wysokość tego wynagrodzenia (cenę świadczeń). Dla porządku tylko należy zauważyć, że strony umówiły się co do wysokości wynagrodzenia na podstawie cennika powoda, zaś pozwana nie przedstawiła żadnych twierdzeń, które kwestionowały zachowanie tej zasady przez powoda.

Z kwestii podniesionych przez pozwaną w odpowiedzi na pozew za niekonsekwentne należy uznać stanowisko co do niewykazania przez powoda świadczenia umownego, skoro w kolejnym akapicie uzasadnienia stanowiska pozwanej wskazała ona, że część faktur dotyczy świadczeń za okres przypadający po rozwiązaniu umowy. Niezależnie od powyższego, powód w reakcji na stanowisko pozwanej przedstawił dokładne zestawienia badań medycznych, dowody wskazujące na skierowania stanowiące podstawę wykonania badań, wreszcie dowody doręczenia dokumentów wykonania świadczeń pozwanej, a ściślej zakładowi leczniczemu mieszczącemu się w strukturze jednostek pozwanej spółki. Pozwana w żaden sposób nie odniosła się do powyższego uzupełnienia stanowiska powoda, mimo jego doręczenia i wskazania możliwości złożenia dalszych pism przez pozwaną, jedynie z zastrzeżeniem, by pisma te były należycie podpisane. Pozwana nie udzieliła też żadnej odpowiedzi na wezwania do zapłaty kolejno kierowane do niej przez powoda przed zainicjowaniem niniejszego postępowania sądowego. Powyższe wyraźnie wskazuje, że pozwana w istocie nie kwestionuje roszczenia przedstawionego przez powoda.

Pozostając przy twierdzeniu pozwanej, że dochodzone wynagrodzenie dotyczy między innymi świadczeń wykonanych po rozwiązaniu umowy pomiędzy stronami należy zauważyć, że powód złożył oświadczenie, adresowane bezpośrednio do pozwanej, o wypowiedzeniu umowy nr (...), w dniu 5 grudnia 2016 roku, zatem mając na uwadze treść § 8 pkt 1 umowy stron z dnia 26 listopada 2015 roku rozwiązanie umowy nastąpiło w dniu 31 stycznia 2017 roku. Żadna z faktur załączonych do pozwu nie dotyczy świadczeń wykonanych po tej dacie.

Mając na uwadze powyższe ustalenia i rozważania należało uznać powództwo za uzasadnione w całości. Jak już była mowa, pozwana nie kwestionowała roszczenia co do wysokości, a więc także podstaw żądania kolejnych kwot składających się na żądanie pozwu, w tym faktów podanych przez powoda co do wykonanego świadczenia w zakresie należnego powodowi wynagrodzenia, w związku z którym, wobec jego wykonania po terminie, powód dochodził odsetek za opóźnienia (od kwoty 8000 złotych za okres od dnia 22 maja 2016 roku do dnia 20 października 2016 roku), ani dat wymagalności kwot, których pozwana dotychczas nie zapłaciła, w tym kwoty z ostatniej z powołanych przez powoda faktur, wskazującej na termin wymagalności do dnia 21 stycznia 2017 roku. Powyższe pozwoliło przyjąć, że strony nie pozostawały w sporze co do wymienionych okoliczności.

Tym samym zasądzenie obejmuje całość żądania pozwu, na podstawie art. 627 k.c., zaś co do odsetek na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. Orzeczenie o kosztach uwzględnia zasadę odpowiedzialności stron za wynik sprawy. Powód wygrał proces w całości, toteż należą mu się koszty. Obejmują one opłatę od pozwu oraz wynagrodzenie adwokata na podstawie § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie, powiększone o koszt opłaty skarbowej od pełnomocnictwa udzielonego adwokatowi.

Leon Miroszewski