Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 października 2017 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu Wydział V Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Krzysztof Kędzia

Protokolant: Małgorzata Wywijas

po rozpoznaniu w dniu 28 września 2017 roku w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa: M. D.

przeciwko: R. B.

o zapłatę

orzeka:

I.  uchyla wyrok zaoczny Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 15.12.2016 roku
w sprawie V GC 1216/16 i zasądza od pozwanego R. B. na rzecz powoda kwotę 523,28 zł.

II.  umarza postępowanie w pozostałym zakresie,

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 5.357,00 zł. tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Krzysztof Kędzia

Sygn. akt V GC 1216/16

UZASADNIENIE

W dniu 01.06.2016 roku pełnomocnik powoda M. D. wniósł pozew, przeciwko R. B. o zapłatę kwoty 14.957,27 zł. z ustawowymi odsetkami od kwoty 14.786,66 zł. od dnia 10.12.2015 roku do dnia zapłaty. Ponadto wniesiono o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu podano, że powód sprzedał pozwanemu maszynę za która nie utrzymał pełnej zapłaty. Dodatkowo powód dochodzi kwoty 176,61 zł. z tytułu rekompensaty za poniesione koszty odzyskiwania należności jako równowartość 40,00 euro.

Pismem z dnia 21.06.2016 roku ograniczono żądanie do kwoty 10.957,27 zł. gdyż pozwany zapłacił roszczenie w kwocie 4.000,00 zł.

W dniu 22.07.2016 roku Sąd Rejonowy w Lublinie przekazał sprawę do Sądu Rejonowego w Kaliszu. Następnie pismem z dnia 23.08.2016 roku pełnomocnik powoda ograniczył żądanie 786,66 zł. z ustawowymi odsetkami od dnia 10.12.2015 roku do dnia 31.12.2015 roku oraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie do dnia 01.01.2016 roku do dnia zapłaty. Ponadto zasądzenie kwoty 765,14 zł. bez odsetek.

W dniu 15.12.2016 roku Sąd Rejonowy w Kaliszu wydał wyrok zaoczny, zgodnie z zadaniem pozwu.

Pozwany złożyli sprzeciw od tego wyroku, wnosząc o uchylenie wyroku zaocznego i oddalenie powództwa. Zarzucił, że powództwo jest bezzasadne, gdyż roszczenie zostało zapłacone.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 09.11.2015 roku powód sprzedał pozwanemu ładowarkę kołową (...) rok produkcji (...) (...). Wartość transakcji ustalono na kwotę 41.820,00 zł. płatną do dnia 09.12.2015 roku. Do zapłaty z tej ceny pozostała kwota 27.786,66 zł.

Dowód: faktura k. 16.

Na poczet tej ceny pozwany wpłacił 15.000,00 zł. w dniu 23.10.2015 roku . Dodatkowo kupujący wpłacał pozwanemu należności na poczet innych faktur, a mianowicie kwoty:

- 3.000,00 zł. w dniu 21.04.2016 roku,

- 4.000,00 zł. w dniu 16.06.2016 roku,

- 5.0000,00 w dniu 16.08.2016 roku,

- 5.000,00 zł. w dniu 05.07.2016 roku.

Dowód: przelewy k. 20, 21, 22, 48,51, częściowo zeznania pozwanego- płyta k.86.

Sąd nie dał wiary pozwanemu co do tego, że zapłacił powodowi jeszcze w gotówce kwotę 5.000,00 zł. W tym zakresie zeznania są gołosłowne.

Sąd oddalił wniosek o przesłuchanie świadka K. K., gdyż został zgłoszony za późno. Pozwany powinien ten dowód powołać już w sprzeciwie od wyroku zaocznego (art. 207 § 6 k.p.c.).

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 535 § 1 k.c., przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić umówioną cenę.

Na powodzie spoczywał obowiązek udowodnienia, że wydał towar pozwanemu. Materiał dowodowy zebrany w sprawie jednoznacznie wskazuje, że powód wydał pozwanemu zakupiony towar. Strony uzgodniły, że zapłata ceny w kwocie 27.033,34 zł. nastąpi do dnia 09.12.2015 roku

Przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, że pozwany opóźnił się ze spełnieniem świadczenia. Sąd przyjął wyliczenia odsetek dokonane przez pełnomocnika powoda w piśmie procesowym z dnia 20.07.2017 roku jako rzetelne, przy założeniu, że kwota 15000,00 zł. , zapłacona w dniu 23.10.2015r. powinna być zaliczona na poczet spornej faktury. Powód nie przedłożył do akt sprawy innych faktur i Sąd nie może uwzględnić innego zaliczenia tej kwoty. Pozwany nie podważył tych wyliczeń w żaden sposób. W ocenie Sądu kwota 15.000,00 zł. wpłacona w dniu 23.10.2015 roku powinna być zaliczona zgodnie ze wskazaniem dłużnika, czyli na poczet spornej faktury. W tej sytuacji powód miał prawo w myśl art. 451 § 1 k.c. zaliczyć wpłaty w pierwszej kolejności na poczet zaległych odsetek. Wobec tego w dniu złożenia pozwu do zapłaty pozostała kwota 13.820,00 zł.

Przedmiot sporu dotyczy także kwoty 170,61 zł., której dochodzi powód na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 28.03.2013 roku o terminach zapłaty w transakcjach handlowych. Jest to nowe uprawnienie, wprowadzone przez ustawodawcę, którego celem jest zwrot wierzycielowi kosztów, jakie doniósł przy dochodzeniu kwoty należnej mu od dłużnika. Polega to na tym, że od dnia nabycia przez wierzyciela uprawnienia do naliczenia odsetek z tytułu przekroczenia terminów zapłaty należności, przysługiwać mu będzie kwota tzw. stałej rekompensaty. Wysokość rekompensaty została określona jako równowartość kwoty 40,00 euro przeliczonych na złote według średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP ostatniego dnia roboczego miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym świadczenie pieniężne stało się wymagalne. Pozwana nie kwestionuje matematycznego wyliczenia kwoty.

Pozwany pozostawał w zwłoce ze spełnieniem świadczenia i powód słusznie domaga się zapłaty rekompensaty. Wezwanie do zapłaty jest czynnością zmierzającą do windykacji roszczenia.

Zgodnie z brzmieniem art. 10 ust. 1 wyżej wymienionej ustawy wierzycielowi przysługuje rekompensata od dnia nabycia uprawnienia do odsetek, o których mowa w art. 7 ust. 1 lub w art. 8 ust. 1 tej ustawy, bez wzywania.

Uwzględniając dokonane wpłaty, po wniesieniu pozwu w kwocie 14000,00 zł, naliczone odsetki wynoszą 532,67 zł.

W tym stanie rzeczy Sąd na mocy art. 347 k.p.c. Sąd uchylił wyrok zaoczny i zasądził dochodzona kwotę, zgodnie z żądaniem pozwu.

W pozostałym zakresie postępowanie polegało umorzeniu na podstawie art. 355 § 1 k.p.c., jako bezprzedmiotowe, gdyż powód w tym zakresie cofnął pozew.

W ocenie Sądu cofniecie pozwu nie jest sprzeczne z prawem ani zasadami współżycia społecznego. Nie miało też na celu obejścia przepisów prawa. Zostało uznane przez Sąd za dopuszczalne w świetle treści art. 203 § 1 i 4 k.p.c.

W tym stanie rzeczy na mocy art. 355 § 1 k.p.c. postanowiono jak w pkt III sentencji wyroku.

O kosztach postanowiono zgodnie z art. 98 § 1 k.p.c. Pozwany przegrał spór w całości i dlatego został obciążony kosztami procesu. Wysokość kosztów obejmuje opłatę sądowej w kwocie 540,00 zł. wynagrodzenie pełnomocnika 4.800,00 zł. i opłatę skarbową od pełnomocnictwa 17,00 zł.

SSR Krzysztof Kędzia