Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 października 2017 r.

Sąd Okręgowy w Koszalinie V Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący – Sędzia: SO Marek Walentynowicz (spr.)

Sędziowie: SO Grzegorz Polewiak

SO Renata Rzepecka-Gawrysiak

Protokolant: st. sekr. sąd. Jolanta Grosiak

przy udziale Prokuratora Prok. Rejonowej w Szczecinku Janusza Bugaja

po rozpoznaniu w dniu 31 października 2017 r. sprawy

P. W.

oskarżonego z art. 178a§1 kk i art. 263§2 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Szczecinku

z dnia 13 lipca 2017 roku sygn. akt II K 573/16

1.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok,

2.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze, w tym opłatę w kwocie 180 (sto osiemdziesiąt) złotych.

V Ka 603/17

UZASADNIENIE

P. W. został oskarżony o to, że:

I.  W nocy z 16/17 lipca 2016 r. w miejscowości S. gm. S. w ruchu lądowym prowadził samochód osobowy marki M. nr rej. (...), będąc w stanie nietrzeźwości posiadając nie mniej niż 1,59 promile zawartości alkoholu we krwi

tj. o czyn przewidziany w art. 178a§1 kk

II.  17 lipca 2016 r. w miejscowości S. gm. S. bez wymaganego zezwolenia posiadał broń palną gazową w postaci pistoletu gazowego (...), o numerze EUR (...) i amunicję do broni palnej gazowej w postaci 8 sztuk pistoletowych naboi gazowych kal. 9 mm P.A. i 3 sztuki pistoletowych naboi alarmowych kal. 9 mm P.A.

tj. o czyn z art. 263§2 kk

Sąd Rejonowy w Szczecinku wyrokiem z 13.07.2017 r. w sprawie II K 573/16:

I.  Uznał oskarżonego P. W. za winnego tego, że w dniu 17 lipca 2016 r. w godzinach od 1.10 do 1.36 w miejscowości S., gm. S. poza obszarem ośrodka (...), będąc w ruchu lądowym prowadził samochód osobowy marki M. nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości – posiadając nie mniej 0,5 promila zawartości alkoholu we krwi tj. występku z art. 178a§1 kk i za to na podstawie art. 178a§1 kk skazał go na karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  Uznał oskarżonego P. W. za winnego popełnienia zarzucanego mu w pkt. II aktu oskarżenia czynu stanowiącego występek z art. 263§2 kk i za to na podstawie art. 263§2 kk skazał go na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

III.  Na podstawie art. 85§1 i 2 kk i art. 86§1 kk połączył orzeczone wobec oskarżonego P. W. w pkt. I i II wyroku kary pozbawienia wolności i wymierzył mu kare łączną 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

IV.  Na podstawie art. 42§2 kk w związku z art. 43§1 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres lat 3 (trzech);

V.  Na podstawie art. 43§3 kk zobowiązał oskarżonego do zwrotu prawa jazdy Starostwu Powiatowemu w S.;

VI.  Na podstawie art. 43a§2 kk orzekł od oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 5000 (pięć tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej;

VII.  Na podstawie art. 63§1 i 5 kk na poczet orzeczonej kary łącznej 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w dniu 17.07.2016 r. w godzinach od 02:00 do 15:40 przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

VIII.  Na podstawie art. 44§6 kk orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci: pistoletu gazowego z napisem (...) wraz z magazynkiem i pięcioma sztukami amunicji wyszczególnionych w wykazie dowodów rzeczowych nr I/3/16/B pod poz. 1 na k. 89 akt sprawy, które to przedmioty przekazał Komendzie Wojewódzkiej Policji w S.;

IX.  Zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w kwocie 1213,72 zł (tysiąc dwieście trzynaście złotych 72/00) w tym wymierzył mu opłatę w kwocie 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych).

Powyższy wyrok apelacją zaskarżył obrońca oskarżonego zarzucając:

1.  Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wydanego orzeczenia, mający istotny wpływ na jego treść a polegający na uznaniu przez Sąd, iż oskarżony dopuścił się przestępstwa z 178a§1 kk, gdy tymczasem ocena całości zebranego materiału dowodowego a w szczególności zeznań świadków co do czasu i okresu spożywania przez oskarżonego alkoholu, wyniku badania krwi oskarżonego oraz dowodu z opinii biegłej Z. I. wskazuje, iż nie jest możliwe ustalenie stanu nietrzeźwości oskarżonego , a w szczególności czy spożyty przez oskarżonego alkohol w chwili gdy prowadził on samochód powodował przekroczenie progu 0,5 promila alkoholu we krwi, a tym samym czy doszło do popełnienia przestępstwa przypisanego oskarżonemu czy też mogło mieć miejsce wykroczenie lub też stan ten nie przekroczył 0,2 promila alkoholu we krwi co winno tym samym prowadzić do wniosku, iż brak jest możliwości ustalenia winy oskarżonego

2.  Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wydanego orzeczenia, mający istotny wpływ na jego treść a polegający na uznaniu przez Sąd, iż oskarżony dopuścił się przestępstwa z art. 263§2 kk w sytuacji, gdy z zebranego materiału dowodowego wynika, że oskarżony nabył broń na podstawie oferty złożonej w Internecie, dopuszczonej do sprzedaży przed moderatora oraz na skutek informacji udzielonych przez samego sprzedającego w związku z kierowanymi do niego zapytaniami, co winno prowadzić do wniosku, iż pozyskał wiarygodne informacje co do legalności dokonywanej transakcji, a tym samym, iż doszło do okoliczności wskazanych w art. 30 kk w zakresie błędu co do bezprawności działania oskarżonego

I wniósł o:

-

Zmianę zaskarżonego orzeczenia i uniewinnienie oskarżonego od obu przypisanych mu czynów

ewentualnie

-

Uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania

Sąd Okręgowy zważył co następuje

Apelacja jest bezzasadna.

Sąd a quo dokonał w sprawie prawidłowych ustaleń faktycznych oraz w sposób wyczerpujący uzasadnił zawinienie oskarżonego w zakresie przypisanych mu czynów. Ocena dowodów dokonana została zgodnie z art. 7 kpk a więc zgodnie z zasadami prawidłowego rozumowania, wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego.

Z kolei zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, jest tylko wówczas słuszny, gdy zasadność ocen i wniosków wyprowadzonych przez sąd orzekający z okoliczności ujawnionych w toku przewodu nie odpowiada prawidłowości logicznego rozumowania. Zarzut ten jednak nie może się sprowadzać do samej polemiki z ustaleniami sądu, wyrażonymi w ustaleniach wyroku, lecz do wykazania jakich mianowicie konkretnie uchybień w zakresie zasad logicznego rozumowania dopuścił się sąd w ocenie zebranego materiału dowodowego. Możliwość zaś przeciwstawienia ustaleniom sądu orzekającego odmiennego poglądu nie może prowadzić do wniosku o dokonanie przez sąd błędu ustaleniach faktycznych. Należy też mieć na uwadze, że sąd nie uchybił przepisowi z art. 410 kpk, albowiem podstawę wyroku stanowił całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej.

Wbrew stanowisku zawartemu w apelacji, przyjęty przez sąd stan nietrzeźwości oskarżonego nie budzi najmniejszych wątpliwości. Pierwsze badanie wykonane o godz. 03:00 wykazało 1,39‰ alkoholu etylowego we krwi oskarżonego. Drugie badanie o godz. 04:00 wykazało 1,17‰. Sąd wskazał z jakich powodów, tj. braku możliwości ustalenia, kiedy zaszło najwyższe stężenie alkoholu we krwi oskarżonego, nie przyjął, iż w godz. 01:00 do 02:00 oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości od 1,59‰ do 1,79‰. Jednocześnie w całej rozciągłości wywodu sąd a quo ma rację, że w godz. 1:10 a 1:36 oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwym. Sąd prawidłowo ustalił, że nie jest możliwe, aby wsiadając do samochodu o godz. 1:10 oskarżony był trzeźwy, skoro o godz. 3:00 stężenie alkoholu we krwi wynosiło 1.39‰. Również biegła I. określiła, że zawartość alkoholu we krwi oskarżonego o godz. 1:10 przekroczyła 0,5‰, a tym samym oskarżony był nietrzeźwy. Jednocześnie, jak sąd prawidłowo ustalił po powrocie samochodem do ośrodka oskarżony nie spożywał alkoholu, a około godz. 2:00 oskarżony został już zatrzymany przez policjantów. Brak jakichkolwiek dowodów podających w wątpliwość powyższe ustalenia. Jednocześnie Sąd Okręgowy z urzędu dostrzega nieprecyzyjnie sformułowanie zarzutu w opisie przypisanego czynu, dotyczącego zawartości alkoholu we krwi oskarżonego. W ocenie Sądu Okręgowego pozostaje to bez wpływu na treść orzeczenia. Otóż sąd użył określenia: „posiadając nie mniej 0,5‰ zawartości alkoholu we krwi”, w sytuacji, gdy stan nietrzeźwości, w rozumieniu kodeksu zachodzi, jeżeli zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5‰. Jednakże bez żadnych wątpliwościami należy mieć na uwadze, że znamię z art. 178a§1 kk dotyczące nietrzeźwości zostało wyczerpane, albowiem sąd a quo w opisie czynu przypisał popełnienie czynu w stanie nietrzeźwości. Jednocześnie nie może umknąć, że stan nietrzeźwości zachodzi, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo, co istotne w tej sprawie, prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. Nie może więc być mowy o naruszeniu prawa materialnego tj. art. 178a§1 kk, w sytuacji, gdy w opisie czynu sąd a quo powołał znamię „nietrzeźwości”, a w ustaleniach prawidłowo wskazał, że zawartość alkoholu we krwi oskarżonego w godzinach od 1:10 do 1:36 przekraczała 0,5‰.

Nie można również podzielić zarzutów apelacji co do popełnienia czynu z art. 263§2 kk. Sąd a quo nie pominął w uzasadnieniu treści przepisu art. 30 kk. Jednocześnie słusznie odmówił wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego w części dotyczącej jego twierdzeń, że nie zdawał sobie sprawy, że na posiadanie przedmiotowej broni potrzebne jest pozwolenie. Oskarżony wyjaśnił, że od sprzedawcy dowiedział się, że pozwolenie na broń nie jest potrzebne, a jednocześnie za pośrednictwem sieci internet można znaleźć podobne ogłoszenia. Jednakże jak słusznie zauważa sąd a quo oskarżony był odsyłany do ustawy o broni i amunicji, a po drugie oskarżony twierdził, że sprzedawcy zapewniali go, że kaliber broni nie przekracza 5-6 milimetrów, w sytuacji gdy oskarżony kupował broń o kalibrze lufy 9 mm i miał tego świadomość. Nie podobna więc twierdzić, że oskarżony był w błędzie co do nieświadomości tego, że czyn jest sprzeczny z prawem.

Brak jest podstaw co do kwestionowania pozostałych rozstrzygnięć sądu, w szczególności w przedmiocie kary. Oskarżony był już karany. Jego zachowanie było karygodne. Oskarżony stanowił zagrożenie dla innych uczestników ruchu drogowego, nie dał się zdyscyplinować przez inne osoby z towarzystwa. Dopiero konieczna była interwencja i radykalne działanie policji. Stąd wymierzona kara jest adekwatna do stopnia szkodliwości społecznej czynów, który jest znaczy, jak również nie przekracza stopnia zawinienia oskarżonego. Pełnej aprobacje podlega również rozstrzygnięcie sadu w przedmiocie kary łącznej.

Wobec powyższego na podstawie art. 437§1 kpk należało orzec jak na wstępie. O kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze orzeczono na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 634 kpk, a opłatę wymierzono na podstawie art. 1, art. 2.1 pkt. 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych wraz z późniejszymi zmianami.