Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 maja 2017 roku

Sąd Rejonowy – w Piotrkowie Tryb. VII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Mariusz Wieczorek

Protokolant: st. sekretarz sądowy Anita Cichosz

przy udziale Prokuratora: Piotr Cegiełka

po rozpoznaniu w dniu 16.11.2016r., 11.01.2017r., 22.02.2017r., 05.04.2017r., 17.05.2017r.

sprawy A. P., syna S. i J. z d. R., urodzonego (...) w Z.

oskarżonego o to, że:

W dniu 23 lipca 2015 roku pomiędzy godz. 17.00-18.00 w miejscowości Z., gm.

S., pow. (...), woj. (...), umyślnie dokonał uszkodzenia części

ogrodzenia posesji przy ulicy południowej 68, w rejonie zachodniego narożnika w ten

sposób, że nieustalonym przedmiotem kilkukrotnie uderzył w znajdujące się w

ogrodzeniu cegły klinkierowe powodując wyszczerbienie 16 sztuk z nich w rejonie

ozdobnego koła, czym spowodował straty w łącznej wysokości około 1000 złotych na

szkodę R. B..

tj. o czyn z art. 288 § 1 k.k.

1.  oskarżonego A. P. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycję art. 288 § 1 kk i za to na podstawie art. 288 § 1 kk w zw. z art. 37a kk wymierza mu karę 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych grzywny, przyjmując wysokość jednej stawki na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych;

2.  na podstawie art. 46 § 1 kk zasądza od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego R. B. kwotę 1.000 (jeden tysięcy) złotych tytułem obowiązku naprawienia szkody;

3.  zasądza od oskarżonego A. P. na rzecz oskarżyciela posiłkowego R. B. kwotę 1512,00 (jeden tysiąc pięćset dwanaście) złotych tytułem zwrotu poniesionych kosztów zastępstwa procesowego;

4.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 70,00 (siedemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu wydatków oraz kwotę 100 (sto) złotych tytułem opłaty.

UZASADNIENIE

Oskarżony A. P. mieszka w Z. ul. (...), gmina S. powiat (...). Jego sąsiadem jest R. B. i M. B. zamieszkujący w miejscowości Z. ul. (...), gm. S. pow. (...).

A. P. od kilkunastu lat pozostaje w konflikcie z licznymi sąsiadami Z. w tym R. i M. B.. Oskarżony posądza różne osoby, sąsiadów, iż mu kradną inwentarz, przedmioty bądź niszczą przedmioty (taczki, ciągnik rolniczy, drzwi), zasiewy, drzewa owocowe, krzewy, uszkadzają mu np. płoty, siatkę ogrodzeniową, dachówkę na budynkach gospodarczych itd. Podobnie posądził zięcia R. B. – Ł. Z., iż ten w dniu 23 lipca 2015 roku miał mu uszkodzić, przeciąć siatkę ogrodzeniową oraz stłuc trzy sztuki dachówki eternit z budynku gospodarczego. A. P. wezwał wówczas na interwencję funkcjonariuszy policji z KP S., którzy dokonali oględzin jego płotu i dachówki.

Dlatego oskarżony A. P. w dniu 23 lipca 2015 roku trzymając w ręku jakiejś narzędzie, w godzinach 17:00-18:00 podbiegł do części ogrodzenia posesji sąsiada R. B. przy ulicy (...), w rejonie zachodniego narożnika ogrodzenia sąsiada i kilkakrotnie nieustalonym przedmiotem kilkukrotnie uderzył w znajdujące się w ogrodzeniu cegły klinkierowe powodując ich wyszczerbienie w rejonie ozdobnego koła. W sumie uszkodzeniu uległo 16 sztuk cegły klinkierowej. Pokrzywdzony R. B. wycenił z nich straty na łączną kwotę około 1000 złotych. Zawiadomienie o przedmiotowym zdarzeniu R. B. złożył w dniu 23.10.2015 r. i wówczas policjanci z KP S. dokonali oględzin ogrodzenia pokrzywdzonego i wykonali zdjęcia wyszczerbionego klienkieru.

/dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. P. k. 40verte-41, k.64-66 - zbiór dokumentów A (...)

Zeznania świadków: R. B. k.41verte,42-42verte, k.2, 14-15 - zbiór dokumentów C (...) M. B. k.42verte-43, k. 16-17 - zbiór dokumentów C (...) B. R. k. 43- k.43verte, k.4 - zbiór dokumentów C (...) W. R. k.43verte-44, k.6 - zbiór dokumentów C (...) A. B. k.44, k.8-9 - zbiór dokumentów C (...) M. W. k.55verte-56,

zbiór dokumentów A (...) notatka urzędowa k.1,17,30,33,39, protokół oględzin k.2-3, dokumentacja fotograficzna k.4-8, protokół oględzin k. 63-65 z akt

sprawy (...) akta sprawy (...)

Oskarżony A. P. ma ok. 77 lat. Posiada wykształcenie średnie, z zawodu jest kierowcą operatorem, rolnikiem. Nie posiada świadczeń emerytalnych. Jest kawalerem, nie ma nikogo na utrzymaniu. Z majątku posiada nieruchomość położoną w Z. ul. (...), gmina S. powiat (...), wraz z domem o pow. 200 m ^2. Oskarżony nie był karany sądownie.

/dowód: dane osobopoznawcze oskarżonego- k. 40verte, Zbiór dokumentów A (...) karta karna k.16, wydruk z bazy PESEL k.37/

Oskarżony A. P. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, iż w dniu 23 lipca 2015 roku w godzinach dopołudniowych wraz z T. M. wyjechał z domu ze znajomym mężczyzną, do tartaku, wrócił około godz. 16:00-16:30. Wówczas zobaczył w ogrodzeniu swojej posesji wycięty klin, na wysokości 1,2 m i szerokości 30 cm, braki w drucie 6mm. Kierowca powiedział do niego, że go okradli, więc on wszedł na podwórko i sprawdzał dom, obejście gospodarskie. Wówczas usłyszał huk i na zewnątrz zobaczył sąsiada R. B. i jego zięcia Ł. Z. jak weszli na drabinę i tłukli mu dach wykonany z eternitu. Potłukli mu 4 sztuki, rzucili jeszcze rurą, która spadła obok T. M.. Dlatego on wezwał Policję, ale sąsiad R. B. się schował i nie wpuszczał ich. Policjanci porobili zdjęcia i odjechali. Podniósł, iz sąsiedzi B. i R. od 25 lat niszczą jego posiadłość, płoty, zabudowania, wchodzą na podwórko, zniszczyli mu drzewa w ogrodzie, za stodołą i przed domem, zniszczyli mu 35 m siatki ogrodzeniowej, płot betonowy, oderwali deski od szopy, wyrwali w szopie przewody elektryczne, uszkodzili ciągnik rolniczy itd. Chcieli mu spalić stodołę podkładając magnes, jak piorun uderzył to popaliło mu instalacje, zamrażarkę, lodówkę, telewizor, radio. On zgłaszał te fakty na policję, ze 35 razy to zgłaszał, ale nikt mu nie pomógł. Podniósł, iż on nie uszkodził żadnego płotu B., według niego sam sobie dokonał zniszczenia tego ogrodzenia i celowo go posądził.

Przed Sądem wyjaśnił, iż on się nie dotykał do płotu B.. Nic przy nim nie majstrował, to wszystko kłamstwo. Nie chodził z młotkiem koło płotu sąsiada. B. sam sobie to uszkodził, widział później 6 sztuk uszkodzonej cegły klinkierowej.

/dowód: wyjaśnienia oskarżonego A. P. k. 40verte-41, k.20-21 - zbiór dokumentów A (...)

Sąd Rejonowy dokonał następującej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego i zważył co następuje:

W przedmiotowej sprawie nie budziło wątpliwości, iż oskarżony jest od wielu lat, skonfliktowany z wieloma osobami, sąsiadami, których pomawia, o różne negatywne działania, które nie wydarzyły się w rzeczywistości.

Sąd odmówił waloru wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego oraz zeznaniom świadka T. M., albowiem były one odosobnione, nielogiczne i całkowicie sprzeczne z zebranym w sprawie materiałem dowodowym w postaci osobowym źródeł dowodowych: zeznań pokrzywdzonego, zeznaniami świadków M. B., B. R., W. R., A. B., M. W. oraz rzeczowych źródeł dowodowych w postaci oględzin ogrodzenia i dokumentacji fotograficznej. Sąd dał wiarę zeznaniom w/w świadków, gdyż były one jednolite, konsekwentne i wzajemnie się uzupełniające. Wynika z nich jeden logiczny ciąg zdarzeń, iż A. P. mając motyw zemsty tj. obwiniając sąsiada R. B., czy też jego zięcia, o rzekome zniszczenie jego siatki ogrodzeniowej, czy też dachówek z eternitu w dniu 23.07.2015r. (akta (...)), będąc rozżalony według niego brakiem wystarczającego działania policji, sam postanowił wymierzyć sprawiedliwość i przy pomocy nieustalonego narzędzia kilkakrotnie uderzył w ogrodzenie klinkierowe pokrzywdzonego R. B., wyszczerbiając aż 16 sztuk cegieł klinkierowych z murku. Nadto oskarżonego tego dnia widział świadek A. B., który jechał z pola kombajnem i to na jego oczach A. P. dobiegł do ogrodzenia B., trzymając cos w ręku, by kilku sekundach wrócić na swoją posesję (k.44; k.8- zbiór dokumentów C (...)). Świadek ten jest osoba obcą dla oskarżonego, nie mający z nim żadnego zatargu, dlatego w ocenie sądu zrelacjonował przebieg zachowania oskarżonego. Również pokrzywdzony R. B. i świadkowie: M. B., B. R., W. R. nie mieli wątpliwości, iż za wyszczerbieniem cegieł klinkierowych w ogrodzenia przyl. (...) stoi, nie kto inny tylko oskarżony A. P.. Pokrzywdzony R. B. i jego żona M. B. w chwili kiedy usłyszeli odgłosy dochodzące z ich ogrodzenia, od razu wybiegli i zobaczyli uderzającego jakimś przedmiotem, a następnie chowającego się na swą posesje A. P.. Te zeznania znajdowały pośrednie potwierdzenie w zeznaniach świadków: B. R. oraz jej męża W. R., to właśnie B. R. w dniu zdarzenia spacerowała ulicą z dzieckiem i była naocznym świadkiem jak płot B. był świeżo uszkodzony, a między R. B. a A. P. dochodzi do ostrej wymiany zdań (k.43-43verte). Natomiast W. R. o uszkodzeniu płotu B. przez A. P., że był oskarżony widziany przez A. B., dowiedział się pod miejscowym sklepem od osób, w tym M. W. (k.43verte).

Sąd odrzucił zarzuty oskarżonego, iż zeznania B. i R. nie mogą być wiarygodne, bo oni mu wszystko niszczą i kradną. W ocenie Sądu są to zwyczajne, absurdalne wymysły oskarżonego, opowiadające niestworzone historie, w tym, iż pokrzywdzony sam sobie uszkodził płot oraz przyjęta przez niego linia obrony mająca na celu uniknięcie odpowiedzialności karnej za dokonany czyn. Reasumując poczynione rozważania Sąd uznał, iż przebieg zdarzenia opisany powyżej potwierdzony całością materiału aktowego przedstawił jednolity, nieprzerwany i nie budzący wątpliwości ciąg poszlak wskazujących na sprawstwo i winę umyślną oskarżonego A. P. popełnienia zarzucanego mu czynu.

Dlatego Sąd na podstawie zebranego materiału dowodowego w przedmiotowej sprawie uznał, że oskarżony A. P. w dniu 23 lipca 2015 roku pomiędzy godz. 17.00-18.00 w miejscowości Z., gm. S., pow. (...), woj. (...), umyślnie dokonał uszkodzenia części ogrodzenia posesji przy ulicy (...)w rejonie zachodniego narożnika w ten sposób, że nieustalonym przedmiotem kilkukrotnie uderzył w znajdujące się w ogrodzeniu cegły klinkierowe powodując wyszczerbienie 16 sztuk z nich w rejonie ozdobnego koła, czym spowodował straty w łącznej wysokości około 1000 złotych na szkodę R. B., czym wyczerpał znamiona czynu z art. 288 § 1 kk.

Przy ustalaniu rozmiaru kary, jak również przy orzekaniu środka karnego Sąd baczył, by były one adekwatne do okoliczności sprawy, a zwłaszcza do wysokości wyrządzonej szkody. Wymierzając oskarżonemu karę na niekorzyść Sąd poczytał mu:

- wysoka szkodliwość czynu popełnionego przez oskarżonego,

- brak jakichkolwiek skruchy ze strony oskarżonego,

- motyw zemsty na rodzinie B. za rzekome zniszczenie mienia oskarżonego.

Natomiast na korzyść oskarżonego Sąd poczytał mu dotychczasową niekaralność.

Z tych wszystkich względów Sąd uznał, że karą adekwatną do stopnia zawinienia oskarżonego i stopnia społecznej szkodliwości czynu będzie samoistna kara grzywny w rozmiarze 50 stawek dziennych, w wysokości po 20 zł każda wymierzona na podstawie art.37a kk. Kara w tej wysokości należycie odzwierciedla wszystkie okoliczności sprawy i w zupełności spełni zamierzone cele zapobiegawcze i wychowawcze wobec oskarżonego i w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Orzeczona grzywna w tym przypadku będzie realnie odczuwalna przez oskarżonego.

Z uwagi na złożone przez osobę pokrzywdzonego wniosku o naprawienie wyrządzonej szkody Sąd ją uwzględnił i zasądził od oskarżonego w oparciu o art.46 § 1 kk.

Na wniosek pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego Sąd zasądził od oskarżonego A. P. na rzecz oskarżyciela posiłkowego R. B. kwotę 1512,00 złotych tytułem zwrotu poniesionych kosztów zastępstwa procesowego.

O kosztach sądowych Sąd orzekł w oparciu o art. 627 kpk. uznając, że oskarżony jako osoba uzyskująca stały miesięczny dochód, jest w stanie uiścić je w całości. Na koszty procesu złożyły się:

- wydatki w postaci ryczałtu za doręczenie wezwań i innych pism w wysokości 40 złotych ( § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym - Dz. U. Nr 108, poz. 1026 ),

- opłata za wydanie informacji o osobie z Krajowego Rejestru Karnego w wysokości 30 złotych ( § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 20 listopada 2000 r. w sprawie określenia wysokości opłaty za wydanie informacji o osobie z Krajowego Rejestru Karnego - Dz. U. z dnia 7 grudnia 2000 r. Nr 107 poz. 1141),

- opłata w kwocie 100 złotych ustalona na podstawie art. 3 ust.1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm).