Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 lipca 2017 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Zbigniew Szczuka
Protokolant:	sekretarz sądowy Monika Bąk-Rokicka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 czerwca 2017 r. w Warszawie

sprawy R. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych(...)Oddział w W.

o emeryturę pomostową

na skutek odwołania R. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 11 lipca 2014 r., znak: (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu R. W. prawo do emerytury pomostowej od dnia 1 listopada 2013 r.

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. na rzecz odwołującego R. W. kwotę 60,00 zł (sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

R. W. w dniu 22 lipca 2014 r. wniósł za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. do Sądu Okręgowego Warszawa-Praga
w Warszawie odwołanie od decyzji ww. organu rentowego z dnia 11 lipca 2014 r., znak: (...). Odwołujący podniósł, że przysługuje mu prawo do wcześniejszej emerytury ze względu na pracę w warunkach szczególnych. Ubezpieczony wskazał,
że w okresie od dnia 7 maja 1979 r. do dnia 31 maja 1991 r. wykonywał prace związane
z robotami wodnokanalizacyjnymi oraz z budowami rurociągów w głębokich wykopach
( k. 2 a. s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie z dnia 21 sierpnia 2014 r. wniósł o jego oddalenie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. Organ rentowy odmówił przyznania odwołującemu prawa do emerytury pomostowej:

- na podstawie art. 4 ustawy pomostowej z uwagi na niespełnienie warunków wskazanych
w pkt 2, 5 i 6;

- na podstawie art. 49 ustawy pomostowej z uwagi na niespełnienie warunków wskazanych
w art. 49 pkt 2 w związku z art. 4 pkt 2 i 5 oraz art. 49 pkt 3.

Dodatkowo organ rentowy stwierdził, że ubezpieczony nie przedłożył żadnego zaświadczenia potwierdzającego wykonywanie pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wymienionych w załączniku nr 1 lub 2 do ustawy o emeryturach pomostowych ( k. 3 a. s.).

Sąd w postanowieniu z dnia 19 sierpnia 2015 r. dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu BHP celem ustalenia, czy praca R. W. w okresach:

- od dnia 7 maja 1979 r. do dnia 31 maja 1991 r. w (...) Przedsiębiorstwie (...);

- od dnia 1 czerwca 1991 r. do dnia 14 stycznia 1993 r. w Przedsiębiorstwie (...);

- od dnia 1 marca 2000 r. do dnia 30 września 2004 r. u K. G. prowadzącego (...);

- od dnia 1 sierpnia 2007 r. do dnia 31 lipca 2013 r. w (...)

wykonywana była w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze uregulowanych w przepisach ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych ( k. 95 a. s.).

W związku z zastrzeżeniami do opinii biegłego sądowego z zakresu BHP oraz
w odniesieniu do treści zeznań, Sąd w postanowieniu z dnia 10 listopada 2015 r. dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu BHP innego niż M. M.
na okoliczności wskazane w postanowieniu z dnia 19 sierpnia 2015 r. ( k. 131 i 136-138 a. s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

R. W., urodzony w dniu (...), złożył w dniu 13 listopada 2013 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniosek o emeryturę pomostową ( k. 1 a. e., tom II).

Zgodnie ze świadectwem pracy z dnia 31 maja 1991 r. odwołujący zatrudniony był
w (...) Przedsiębiorstwie (...) z siedzibą
w O. od dnia 7 maja 1979 r. do dnia 31 maja 1991 r. na stanowisku kopacza
( k. 19 a. e., tom I).

Zgodnie ze świadectwem pracy z dnia 15 stycznia 1993 r. odwołujący zatrudniony był w Przedsiębiorstwie (...) Sp. z o.o. z siedzibą
w O. od dnia 1 czerwca 1991 r. do dnia 14 stycznia 1993 r. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku montera wodnokanalizacyjnego ( k. 33 a. r., tom I).

Zgodnie ze świadectwem pracy z dnia 1 października 2004 r. odwołujący zatrudniony był w (...) z siedzibą w W.
od dnia 1 marca 2000 r. do dnia 30 września 2004 r. w pełnym wymiarze czasu pracy
na stanowisku montera sieci sanitarnych ( k. 85 a. r., tom I).

Zgodnie ze świadectwem pracy z dnia 31 lipca 2013 r. odwołujący zatrudniony był
w (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. od dnia 1 sierpnia 2007 r.
do dnia 31 lipca 2013 r. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku montera wodnokanalizacyjnego ( k. 141 a. e., tom I).

Zgodnie z zaświadczeniem z dnia 30 września 2004 r. odwołujący zatrudniony był
w (...) z siedzibą w W.
w okresie od dnia 1 marca 2000 r. do dnia 30 września 2004 r. wykonując stale i w pełnym wymiarze czasu pracy prace wodnokanalizacyjne oraz budowę rurociągów w głębokich wykopach na stanowisku montera wodnokanalizacyjnego w głębokich wykopach wymienionym w wykazie A, Dziale V pod pozycją 1 stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie niższego wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( k. 91 a. e., tom I).

Zgodnie z zaświadczeniem z dnia 24 lipca 2014 r. odwołujący był zatrudniony
w (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. w okresie od dnia 1 sierpnia 2007 r. do dnia 31 lipca 2013 r. wykonując stale i w pełnym wymiarze czasu pracy roboty wodnokanalizacyjne oraz budowę rurociągów w głębokich wykopach na stanowisku montera wodnokanalizacyjnego wymienionym w wykazie A, Dziale V pod pozycją 1 stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie niższego wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub
w szczególnym charakterze ( k. 145 a. e., tom I).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. po rozpoznaniu przedmiotowego wniosku wydał zaskarżoną decyzję z dnia 11 lipca 2014 r., znak: (...) odmawiającą przyznania odwołującemu prawa do emerytury pomostowej. Organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do przedmiotowego świadczenia na podstawie art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych, gdyż:

- nie udowodnił okresu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszącego co najmniej 15 lat;

- przed dniem 1 stycznia 1999 r. nie wykonywał prac w szczególnych warunkach lub
o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ww. ustawy lub art. 32 i 33 ustawy emerytalnej;

- po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywał prac w szczególnych warunkach lub
o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ww. ustawy.

Ponadto Oddział odmówił przyznania emerytury pomostowej na podstawie art. 49 ustawy
o emeryturach pomostowych, ponieważ na dzień 1 stycznia 2009 r. odwołujący nie udowodnił okresu pracy w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze
w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ww. ustawy wynoszą

cego co najmniej 15 lat ( k. 45 a. e., tom II).

Odwołujący pracował w (...) Przedsiębiorstwie (...) w W., a następnie w Przedsiębiorstwie (...) na stanowisku pracownika budowlanego. Ubezpieczony pracował w wykopach, przy budowie wodociągów kanalizacji sanitarnych i deszczowych
oraz zbiorników na ścieki. Nie był operatorem maszyn, ponieważ posługiwał się narzędziami takimi, jak łopata, kilofy czy młoty pneumatyczne. R. W. wykonywał szalowanie wykopów, ławę betonową przy kanalizacji oraz układał rury kamionkowe, które łączył, zabetonowywał, rozszafowywał i zasypywał. Odwołujący pracował ww. przedsiębiorstwie
w pełnym wymiarze pracy, nie wykonując innych prac. R. W. otrzymywał posiłki regeneracyjne. Ubezpieczony pracował również w (...), gdzie układał sieci wodno-kanalizacyjne, czyli rury kanalizacyjne i wodociągowe. Odbywało się to
na wykopie o głębokości od 3 do 9 metrów. Ubezpieczony zajmował się montażem rur, które łączył na uszczelki i na szalunki oraz wylewał ławy z betonu w wykopach. R. W. używał młotów udarowych, sprężarki do kłucia i wciągarki. Ubezpieczony wstawiał dwumetrowe rury do popękanego kanału, do którego należało wejść. Odwołujący wpychał parę rur, a następnie dochodziło do ich łączenia. Przy wciąganiu rury uczestniczyło cztery-pięć osób, co odbywało się za pomocą wciągarek. Natomiast w trakcie zimy odwołujący pracował przy usuwaniu awarii wodociągowych. W ww. firmie wykonywał swoje obowiązki pracownicze w pełnym wymiarze czasu pracy. Odwołujący pracował również na rzecz świadka K. G. na stanowisku montera instalacji sanitarnych. Ubezpieczony głównie zajmował się montażem rur w wykopie. Były to rury plastikowe, żeliwne i PCV. Montaż następował na dnie wykopu, które miały od 2 do 7 metrów. R. W. pracował stale w pełnym wymiarze czasu pracy przy zabezpieczeniu wykopów, a dodatkowo robił studzienki kanalizacyjne ( zeznania świadków J. K., J. G., S. G., M. B., K. G., J. W.
i M. L. oraz odwołującego – k. 65-71, 93-94, 253-254 i 261-264 a. s.).

Na podstawie opinii głównej i dwóch uzupełniających biegłego sądowego z zakresu BHP J. P. oraz w oparciu o treść jego zeznań, Sąd ustalił, że spełniają przesłanki uznania za wykonywane w szczególnych warunkach okresy prac wykonywanych przez odwołującego:

- od dnia 7 maja 1979 r. do dnia 26 maja 1991 r. oraz od dnia 1 września 1991 r. do dnia
14 stycznia 1993 r. bowiem odpowiadają rodzajowi prac wymienionemu w Dziale V pod pozycją 1 jako roboty wodnokanalizacyjne oraz budowa rurociągów w głębokich wykopach
i pod pozycją 4 jako prace zbrojarskie i betoniarskie zawarte w Wykazie A stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r.;

- od dnia 1 marca 2000 r. do dnia 30 września 2004 r. bowiem odpowiadają rodzajowi prac wymienionemu w Dziale V pod pozycją 1 jako roboty wodnokanalizacyjne oraz budowa rurociągów w głębokich wykopach i pod pozycją 4 jako prace zbrojarskie i betoniarskie
oraz w Dziale IX pod pozycją 4 jako prace asfalciarzy i przy gotowaniu asfaltu i pod pozycją 6 jako prace brukarzy zawarte w Wykazie A stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r.;

- od dnia 1 sierpnia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. bowiem odpowiadają rodzajowi prac wymienionemu w Dziale V pod pozycją 1 jako roboty wodnokanalizacyjne oraz budowa rurociągów w głębokich wykopach i pod pozycją 4 jako prace zbrojarskie i betoniarskie zawarte w Wykazie A stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia
7 lutego 1983 r.

Jedynie okres pracy odwołującego na budowie eksportowej w ZSRR od dnia 27 maja 1991 r. do dnia 31 sierpnia 1991 r. nie podlega uznaniu za wykonywanie pracy w warunkach szczególnych. Natomiast okres od dnia 14 lutego 2012 r. do dnia 13 lipca 2012 r. spełnia przesłanki uznania za wykonywane w tym czasie przez odwołującego prac w (...) Sp. z o.o. w W. przy usuwaniu awarii w kanale burzowym na ulicy (...). Prace wykonywane przez ubezpieczonego związane z remontem kolektorów ściekowych, wciskaniem rur, łączeniem i uszczelnianiem rur, przy wypełnianiu przestrzeni pomiędzy starym i nowym kolektorem oraz przy pracach zasypowych odpowiadają rodzajowi prac wymienionemu w pkt 36 jako prace fizyczne ciężkie w podziemnych kanałach ściekowych będącym załącznikiem nr 1 do ustawy o emeryturach pomostowych ( k. 151-164, 197-199, 212 i 268-276 a. s.)

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie dowodów
z dokumentów zawartych w aktach sprawy, w tym w akt rentowych, z zeznań świadków J. K., J. G., S. G., M. B., K. G., J. W. i M. L. oraz odwołującego, a także w oparciu o zeznania oraz opinię główną i dwie uzupełniające biegłego sądowego z zakresu BHP J. P.. Zdaniem Sądu dokumenty, w tym zakresie w jakim
Sąd oparł na nich swoje ustalenia, są wiarygodne, wzajemnie się uzupełniają i tworzą spójny stan faktyczny. Dokumenty nie były przez strony sporu kwestionowane w zakresie ich autentyczności, a zatem wynikające z treści tych dokumentów okoliczności należało uznać
za bezsporne i mające wysoki walor dowodowy. Sąd uznał za w pełni wiarygodną treść wynikającą z opinii głównej i dwóch uzupełniających biegłego sądowego ds. BHP J. P., gdyż ich obszerność, a także wynikające z nich logiczne wnioski zostały sporządzone dodatkowo w oparciu o treść zeznań uzupełniających świadków. Ponadto należy wskazać,
że ostatnia opinia uzupełniająca nie została zakwestionowana przez strony procesu,
co oznacza, iż wnioski z niej wynikające nie stanowiły przedmiotu sporu w niniejszym postępowaniu. Sąd przy tym pominął przy ustalaniu stanu faktycznego opinię sporządzoną przez biegłego sądowego ds. BHP M. M., gdyż jej wnioski nie zostały poparte całością zgromadzonego materiału na dalszym etapie postępowania dowodowego.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie R. W. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
(...) Oddział w W. z dnia 11 lipca 2014 r., znak: (...) jest niezasadne
i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych
( Dz. U. z 2008 r., Nr 237, poz. 1656 z późn. zm.) zwanej dalej ,,ustawą’’, pracownikowi przysługuje emerytura pomostowa, z uwzględnieniem art. 5-12, o ile zostały spełnił łącznie następujące warunki:

1)  urodził się po dniu 31 grudnia 1948 r.;

2)  na dzień 1 stycznia 2009 r. ma okres pracy w szczególnych warunkach
lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

3)  osiągnął wiek wynoszący co najmniej 60 lat dla mężczyzn;

4)  ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9
i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 25 lat dla mężczyzn;

5)  przed dniem 1 stycznia 1999 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach
lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32
i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS;

6)  po dniu 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach
lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy;

7)  nastąpiło z nim rozwiązanie stosunku pracy.

Z kolei w myśl art. 49 ww. ustawy prawo do emerytury pomostowej przysługuje również osobie, która:

1)  po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywała pracy w szczególnych warunkach
lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

2)  spełnia warunki określone w art. 4 pkt 1-5 i 7 i art. 5-12;

3)  w dniu wejścia w życie ustawy miała wymagany w przepisach, o których mowa w pkt 2, okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze,
w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3.

Przepisy dotyczące emerytur pomostowych są traktowane jako przedłużenie przepisów dotyczących wcześniejszych emerytur, ale jednocześnie ograniczają grupę ludzi uprawnionych do świadczenia. Zgodnie z przedmiotową ustawą można uzyskać prawo
do emerytury pomostowej min. na podstawie art. 4 lub art. 49. Sąd podkreśla, że do nabycia świadczenia potrzeba spełnić łącznie wszystkie warunki, które zakreśla ustawa. Przedmiot sporu w niniejszej sprawie wyznaczało ustalenie, czy odwołujący ma prawo do emerytury pomostowej z uwagi na przymus udowodnienia okresów pracy w warunkach szczególnych. Sąd zważył bowiem, że przesłanki związane z wiekiem odwołującego, okresem ogólnego stażu pracy czy rozwiązaniem stosunku pracy nie były kwestionowane w toku postępowania przez organ rentowy, a więc należało je uznać za spełnione.

Sąd zważył, że odwołującemu nie przysługuje prawo do emerytury pomostowej mając na uwadze przepis art. 49 ustawy, gdyż jak wynika z niekwestionowanej drugiej opinii uzupełniającej biegłego sądowego, R. W. w okresie od dnia 14 lutego 2012 r.
do dnia 13 lipca 2012 r. wykonywał pracę w (...) Sp. z o.o.
w W. przy usuwaniu awarii w kanale burzowym na ulicy (...) w warunkach szczególnych. Prace związane z remontem kolektorów ściekowych, wciskaniem rur, łączeniem i uszczelnianiem rur, przy wypełnianiu przestrzeni pomiędzy starym i nowym kolektorem oraz przy pracach zasypowych odpowiadają rodzajowi prac wymienionemu w pkt 36 jako prace fizyczne ciężkie w podziemnych kanałach ściekowych będącym załącznikiem nr 1 do ustawy o emeryturach pomostowych. W związku z tym należało więc uznać,
że wobec wykonywania prac przez odwołującego w warunkach szczególnych po dniu
31 grudnia 2008 r., ubezpieczony nie spełnia obligatoryjnej przesłanki zawartej w art. 49 pkt 1 ustawy. W świetle powyższego żądanie wnioskodawcy należało rozpoznać w aspekcie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz. U. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.), bowiem po dniu 1 stycznia 2009 r. kontynuował on zatrudnienie w warunkach szczególnych. Okresy pracy w warunkach szczególnych, stosownie do § 2 ust. 2 w/w rozporządzenia, stwierdza zakład pracy,
na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych
na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy. Z cytowanego wyżej § 2 rozporządzenia nie wynika, aby stwierdzenie zakładu pracy w przedmiocie wykonywania przez pracownika pracy w warunkach miało charakter wiążący i nie podlegało kontroli organów przyznających świadczenia uzależnione od wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Sam fakt zatrudnienia ubezpieczonego od dnia 7 maja 1979 r. do dnia 31 maja 1991 r. (...) Przedsiębiorstwie (...), od dnia
1 czerwca 1991 r. do dnia 14 stycznia 1993 r. w Przedsiębiorstwie (...) oraz od dnia 1 marca 2000 r. do dnia 30 września 2004 r.
u K. G. prowadzącego (...) był niesporny
w świetle dokumentów znajdujących się w jego aktach emerytalnych. Spornym pozostawał charakter pracy wykonywanej przez R. W.. Zeznający w sprawie świadkowie potwierdzili, że odwołujący w spornych okresach czasu pracował w pełnym wymiarze czasu pracy jako monter wodnokanalizacyjne lub monter sieci sanitarnych. Odwołujący wykonywał zatem pracę w Dziale V pod pozycją 1 jako roboty wodnokanalizacyjne oraz budowa rurociągów w głębokich wykopach, pod pozycją 4 jako prace zbrojarskie i betoniarskie
oraz w Dziale IX pod pozycją 4 jako prace asfalciarzy i przy gotowaniu asfaltu i pod pozycją 6 jako prace brukarzy zawarte w Wykazie A stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz. U. z 1983 r., Nr 8, poz. 43).

Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego, ,,nie jest uprawniona taka wykładnia przepisów art. 32 i art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, która prowadzi do pozbawienia prawa do emerytury
z tytułu pracy w szczególnych warunkach pracowników, których pełny wymiar czasu pracy wypełnia wykonywanie nie jednego ale kilku rodzajów pracy w szczególnych warunkach, wymienionych w wykazie A do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r.
w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach
lub szczególnym charakterze.’’ ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 stycznia 2013 roku, sygn. akt III UK 47/12)

Charakter pracy odwołującego w spornych okresach czasu, Sąd ustalił na podstawie opinii biegłego sądowego z zakresu BHP J. P.. Biegły jednoznacznie wskazał, iż praca odwołującego w świetle załączników do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego
1983 r. należy uznać za wykonywaną w szczególnych warunkach. Po doliczeniu spornych okresów do stażu w szczególnych warunkach, ubezpieczony legitymuje się ponad 15-letnim stażem pracy w szczególnych warunkach, czym spełnił wszystkie przesłanki do przyznaniu mu prawa do emerytury pomostowej.

Ustalenie terminu od jakiego Sąd uznał za zasadne przyznać ubezpieczonemu prawo do emerytury pomostowej wynika z dyspozycji art. 15 ust. w zw. z art. 26 ust. 1 ustawy
o emeryturach pomostowych w zw. z art. 129 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Zgodnie z ww. przepisem, świadczenie wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż
od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu. Odwołujący złożył wniosek o przyznanie prawa do emerytury pomostowej w dniu 13 listopada 2013 r., a więc należało przyjąć za datę początkową nabycia prawa do przedmiotowego świadczenia dzień
1 listopada 2013 r.

Z tych też względów, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

O kosztach Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, wyrażoną w art. 98 § 1 k.p.c. i na podstawie art. 98 § 3 k.p.c. w zw. z § 12 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat
za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( Dz. U. z 2002 r., Nr 163, poz. 1348 j.t.). Sąd zasądził
od organu rentowego na rzecz odwołującego kwotę 60,00 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Zarządzenie: (...)

(...)