Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VII U 2348/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 marca 2016 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Zbigniew Szczuka

Protokolant: st. sekr .sądowy Dominika Kołpa

po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2016 r. w Warszawie

sprawy B. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy

na skutek odwołania B. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 25 września 2014 r. znak: (...)

oddala odwołanie

Sygn. akt VII U 2348/14

Transkrypcja uzasadnienia wyroku z dnia 3 marca 2016 r.

Wygłoszone uzasadnienie wyroku.

Odwołująca B. B. pobierała z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, przyznaną na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z funduszu ubezpieczeń społecznych. Powyższe świadczenie przyznano odwołującej do dnia 31 sierpnia 2014 roku. W dniu 15 lipca 2014 odwołująca złożyła wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, strona 135, akt organu rentowego. W toku postępowania odwołująca została skierowana na badanie komisji lekarskiej ZUS, która orzeczeniem wydanym w dniu 22 września 2014 roku uznała odwołującą za częściowo niezdolną do pracy do dnia 31 sierpnia 2017 roku, strona151 akt organu rentowego. W oparciu o powyższe orzeczenie organ rentowy zaskarżoną decyzją z dnia 25 września 2014 roku strona 153 akt organu rentowego ponownie ustalił prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy. Sąd Okręgowy przeprowadził postępowanie dowodowe i ustalił następujący stan faktyczny. Postanowieniem Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego kardiologa, przepraszam z opinii biegłego neurologa, karta15 akt sądowych, celem ustalenia czy odwołująca jest zdolna czy też całkowicie lub częściowo niezdolna do pracy ze szczególnym wskazaniem daty powstania tejże niezdolności. Biegły neurolog B. Z. w swojej opinii, na karcie 43 i 43 verte stwierdził, iż z punktu widzenia wyłącznie neurologicznego odwołująca jest częściowo niezdolna do pracy do 31 sierpnia 2017 roku. Postanowieniem kolejnym, karta 48 akt sądowych, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego hematologa i ortopedy, w opinii biegłego sądowego hematologa J. C., zawartej na karcie 56 akt sądowych biegły stwierdził trwałą częściową niezdolność do pracy odwołującej. W opinii biegłego ortopedy M. G. zawartej na karcie 63 i 65 akt sądowych odwołująca częściowo utraciła zdolność do pracy od dnia zakończenia pobierania wcześniejszych świadczeń do dnia 31 sierpnia 2017 roku, Kolejnym postanowieniem, wobec wniosków w tym zakresie podjętych przez pełnomocnika odwołującej Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii biegłego psychiatry i kardiologa, karta 96 akt sądowych celem ustalenia czy odwołująca jest zdolna czy też całkowicie lub częściowo niezdolna do pracy ze szczególnym wskazaniem daty powstania niezdolności. W świetle opinii biegłego sądowego psychiatry M. P., zawartej na karcie 121 akt sądowych z przyczyn psychiatrycznych odwołująca nie jest i nie była w przeszłości nawet częściowo niezdolna do pracy. W kolejnej opinii biegłego sądowego kardiologa K. K. zawartej na karcie 128, do 130 akt Sądowych schorzenia kardiologiczne badanej nie naruszają sprawności organizmu w stopniu dającym podstawy do orzeczenia długotrwałej całkowitej niezdolności do pracy. Sąd Okręgowy po zapoznaniu się ze stanowiskiem reprezentującego odwołującą pełnomocnika, zawartym w piśmie procesowym, karta 77, do 82, oraz pismem procesowym, zawartym na karcie 146, akt sprawy, do 147, uznał, że brak jest podstaw do uwzględnienia wniosków pełnomocnika odwołującej, który domagał się w pierwszym swoim wystąpieniu o przesłuchanie biegłych, a nadto wskazał, iż opinia, karta 146 akt sprawy biegłego psychiatry nie czyni zadość tezie dowodowej, zawartej w piśmie z 6 sierpnia 2015 roku, bowiem zostało wskazane w poprzednim piśmie, iż fakt zdiagnozowania depresji u ubezpieczonej nie stanowi, jako takiej podstawy do orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy, jednak w sytuacji dla odwołującej stanowi bardzo ważny element, ponieważ jest to dodatkowy czynnik, który w obecnym stanie odwołującej uniemożliwia jej próby przekwalifikowania się i próby podjęcia choćby jakiejkolwiek pracy. Nadto Sąd odniósł się do stanowiska pełnomocnika odwołującej, zawartego w przedmiotowym piśmie, iż zasadne jest stwierdzenie biegłego specjalisty kardiologa, zawarte w uzasadnieniu opinii, iż odwołująca miała dotychczas orzekaną częściową niezdolność do pracy z przyczyn niekardiologicznych. W tym zakresie pełnomocnik wystąpił o przedstawienie opinii łącznej z powołaniem biegłych w sprawie, na okoliczność ustalenia, czy częściowa niezdolność w każdej z wydanych opinii jest podstawą do wydania łącznego stanowiska całkowitej niezdolności do pracy odwołującej, nadto powołanie biegłego z zakresu medycyny pracy w celu sporządzenia opinii na okoliczność ustalenie, iż przeciwwskazania do pracy w zbiorowiskach ludzkich oraz przeciwwskazania do pracy w miejscach, gdzie odwołująca narażona jest na infekcje, ze względu na zaburzenia odporności w związku z pozostałymi wskazaniami ujętymi w dokumentacji medycznej skutkują tym, że odwołująca kwalifikuje się do całkowitej niezdolności do pracy. Nadto o uzupełnieniu opinii biegłego z zakresu psychiatrii, na okoliczność braku możliwości przekwalifikowania się w obecnym stanie zdrowia, także psychicznego problemów z zapamiętywaniem ogólnej dezorientacji, co skutkuje trudnościami w prowadzeniu jakichkolwiek zamian u odwołującej, nadto we wcześniejszym wystąpieniu, zawartym na karcie 77, wskazywał pełnomocnik odwołującej, aby rozważyć dopuszczenie dowodu z powołanych w spawie biegłych. Na rozprawę, celem przedstawienia opinii uzupełniającej oraz wydanie opinii łącznej, a także w tym zakresie wypowiedzenia się wszystkich biegłych. Sąd stanął na stanowisku, iż powyższe wnioski dowodowe są nieuzasadnione, opinie biegłych, którzy wystąpili w przedmiotowej sprawie są profesjonalne, jednoznaczne w treści i nie budzą jakichkolwiek wątpliwości, jeżeli chodzi o przedstawione stanowisko przez biegłych, którzy w przedmiotowej sprawie zabrali głos. Należy podkreślić, że w niniejszych wystąpieniach biegłych zawartych w opinii jednoznacznie biegli odnoszą się do sytuacji i stanu zdrowia odwołującej na datę wydania zaskarżonej decyzji, czyli na datę 25 września 2014 roku, stąd też wywody pełnomocnika odwołującej, odnoszące się do okoliczności tyczących okresów późniejszych lat jak też możliwości podjęcia zatrudniania nie mają znaczenia w przedmiotowej sprawie, Sąd, bowiem wyraźnie zakreślił biegłym odniesienie się do okresu wydania zaskarżonej decyzji, która oceniała w dacie wydania tej decyzji, jaka była sytuacja zdrowotna odwołującej, czy kwalifikowana ona była ta sytuacja do częściowej czy też całkowitej niezdolności do pracy. W ocenie Sądu trzeba podkreślić jedną istotną rzecz, w której pełnomocnik profesjonalny odwołującej nie zajął stanowiska, mając do wglądu opinię biegłego sądowego hematologa, który w swoim stanowisku wskazał, iż kwalifikuje odwołującą do trwałej częściowej niezdolności do pracy. Profesjonalny pełnomocnik odwołującej nie odniósł się do tejże kwestii, nie podniósł, iż dopuszcza wobec odwołania od decyzji z 25 września 2014 roku i taki wariant, aby Sąd zmieniając decyzję z 25 września 2014 roku uwzględnił alternatywnie opinię biegłego hematologa i uznał w swojej zmianie fakt trwałej częściowej niezdolności do pracy odwołującej. Ponieważ i odwołanie i w pismach procesowych oraz w końcowej części zajmowanego stanowiska profesjonalny pełnomocnik przedstawiał i prezentował główną treść odwołania kwestionującą przyjęcie częściowej niezdolności do pracy zaskarżonej decyzji, a nie odniósł się do kwestii ewentualnej zmiany tej decyzji i przyjęcia trwałej częściowej niezdolności do pracy Sąd nie mógł orzekać ponad zakreślone w odwołaniu, zakres i roszczenia. Z tych tez względów w ocenie Sądu należy przyjąć, iż opinie sporządzone w przedmiotowej sprawie, opinie biegłego neurologa, biegłego hematologa, ortopedy a także opinie psychiatry i kardiologa są zbieżne ze sobą, w odróżnieniu od opinii hematologa, który wskazał, na możliwość przyjęcie trwałej częściowej niezdolności do pracy odwołującej pozostałe opinie biegłego neurologa, biegłego z zakresu ortopedii, dają podstawę do przyjęcia, iż decyzja organu rentowego była ze wszech miar prawidłowa, ponieważ te opinie pokrywają się z opinią komisji lekarskiej ZUS, karta 63, 65 akt sprawy, chodzi o decyzję i opinię biegłego ortopedy, karta 403, 403 verte biegłego neurologa. Podkreśla Sąd, iż wedle poczynionych opinii przez biegłego psychiatrę w odniesieniu do rozbudowanych wniosków pełnomocnika odwołującej biegła stwierdziła, że odwołująca nie jest i nie była w przeszłości nawet częściowo niezdolna do pracy stąd też w ocenie Sądu brak jest jakichkolwiek przekonywujących podstaw do uwzględnienia wniosku o dopuszczenie i uzupełnienie opinii biegłego psychiatry. Podobnie, jeżeli chodzi o kwestię pozostałych biegłych i w tym zakresie w ocenie Sądu nie zostały przedstawione dostateczne argumenty, które dawałyby Sądowi możliwość uwzględniania wniosków pełnomocnika odwołującego odnośnie uzupełniania opinii biegłych, czy to o treści już sporządzone, czy to o treści opinii biegłych wnioskowane w zakresie biegłego z zakresu medycyny pracy, anestezjologii tudzież biegłego z zakresu psychiatrii, ewentualnie odnosząc się również do kwestii łącznych opinii, w ocenie Sądu opinie, które przeprowadzone zostały w sprawie są ze wszech miar jasne, czytelne i nie budzą żadnych wątpliwości. Podobnie w ocenie Sądu nie zachodziła podstawa do przesłuchania w charakterze strony odwołującej, ponieważ jej punkt subiektywny widzenia, jeżeli chodzi o jej stan zdrowotny nie ma w przedmiotowej sprawie istotnego znaczenia, decyzje, bowiem w tym zakresie wiodące i rzutujące, na rozstrzygnięcie Sądu są oparte na opiniach biegłych, które Sąd przyjął w pełni do wiadomości, zaakceptował je, nie budzą one żadnych wątpliwości Sądu i z tych też względów Sąd orzekł jak w sentencji na mocy artykułu 477, indeks 14, paragraf 1 Kodeksu postępowania cywilnego..