Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 sierpnia 2017 roku

Sąd Rejonowy Szczecin - Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie, Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 3 sierpnia 2017 roku,

w S.,

na rozprawie,

sprawy z powództwa Agio Wierzytelności (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W.

przeciwko P. C.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda Agio Wierzytelności (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W. na rzecz pozwanego P. C. kwotę 1 217 (jednego tysiąca dwustu siedemnastu) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Anna Dulska

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 30 marca 2016 roku złożonym w elektronicznym postępowaniu upominawczym Agio Wierzytelności (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. wniósł przeciwko P. C. o zapłatę kwoty 2 742,60 złotych. Nadto powód wniósł o zasądzenie na swoją rzecz od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu wyjaśnił, że dochodzona przez niego wierzytelność wynika z zadłużenia pozwanego powstałego w toku realizacji umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych zawartej pomiędzy pozwanym a (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W. (dalej jako: (...) Sp. z o.o.) Powód wskazał, że w na podstawie umowy cesji nabył sporną wierzytelność od wyżej wymiennej spółki. Podał, że dochodzona należność obejmuje kwotę 2 127 złotych należności głównej powiększoną o odsetki ustawowe skapitalizowane na dzień 29 marca 2016 roku w kwocie 47,05 złotych. Końcowo powód wskazał, iż zawiadomił pozwanego o przelewie wierzytelności, zaś pozwany pomimo skierowanego do niego wezwania nie uregulował powstałej zaległości.

Nakazem zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym wydanym w dniu 21 czerwca 2016 roku w sprawie o sygn. akt VI Nc-e 477183/16 Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwany wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty, co spowodowało utratę mocy przedmiotowego orzeczenia i skutkowało przekazaniem sprawy do rozpoznania Sądowi Rejonowemu Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie.

W złożonym sprzeciwie pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie na jego rzecz od powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W pierwszej kolejności zaprzeczył, ażeby zawarł wskazaną w pozwie umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych, jak również, aby po jego stronie doszło do jakiegokolwiek zadłużenia względem (...) Sp. z o.o. Stwierdził, iż lakoniczność pozwu nie pozwala zidentyfikować jakiego rodzaju usługi telekomunikacyjne miały być na rzecz pozwanego świadczone, ani z jakiego tytułu miała powstać dochodzona zaległość. Zanegował, aby otrzymał wskazane w pozwie faktury oraz informację o rozwiązaniu umowy. Pozwany zarzucił nadto, że strona powodowa nie wykazała swojej czynnej legitymacji procesowej, bowiem jako dowód nabycia wierzytelności wskazała jedynie umowę cesji bez załącznika zawierającego wykaz wierzytelności podlegających cesji.

Powód w piśmie z dnia 8 grudnia 2016 r. wskazał, iż wierzytelność wobec pozwanego w pełni skutecznie nabył, bowiem pełny wykaz nabytych wierzytelności został zawarty na nośniku w postaci płyty CD, a dane teleinformatyczne na niej zawarte stanowią integralną część umowy cesji. Nadto podkreślił, iż zarówno wystawione faktury VAT jak i pozostała korespondencja były przesyłane pozwanemu na jego adres wskazany w umowie o świadczenie usług telekomunikacyjny, gdyż pozwany nie zawiadomił wierzyciela pierwotnego o zmianie miejsca zamieszkania.

W dalszym toku postępowania pozwany podtrzymał zarzuty dotyczące umowy cesji oraz niewykazania roszczenia. Podkreślił, że strona powodowa nie wykazała przesłanek obciążenia pozwanego dochodzoną kwotą. Nie dowiodła również okoliczności rozwiązania umowy. Nadto, powód przedłożył jedynie fragmenty umowy cesji, przez co nie można zweryfikować jej ważności.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 8 listopada 2011 roku (...) Sp. z o.o. zawarła z P. C. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych w ruchomej publicznej sieci telekomunikacyjnej. Umowa została zawarta na czas oznaczony wynoszący 24 miesiące w pakiecie taryfowym „iPlus prywatnie 49 (2GB Internet)” w ramach promocji „Oferta iPlusa 24 mies – 650”.

Następnie w dniu 7 maja 2013 roku (...) Sp. z o.o. zawarła z P. C. kolejną umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Umowa została zawarta na czas oznaczony wynoszący 24 miesiące w pakiecie promocyjnym „Internet z laptopem lub tabletem na 24 miesiące” z jednoczesnym zakupem tableta Samsung G. (...).9 (...). W treści §6 ust.2 umowy zastrzeżono po stronie abonenta obowiązek uiszczenia kary umownej w przypadku jednostronnego rozwiązania umowy przed upływem czasu oznaczonego na jaki została zawarta, dokonanego przez abonenta lub przez operatora z winy abonenta. Kara umowna wynosiła 2 000 zł i była płatna w terminie nie krótszym niż 7 dni od dnia otrzymania wezwania do zapłaty.

W dniu 10 lipca 2013 roku (...) Sp. z o.o. obciążył P. C. fakturą VAT na kwotę 557,08 złotych tytułem opłat za usługi telekomunikacyjne. Następnie w dniu 10 września 2013 roku operator wystawił fakturę na kwotę 2 524,05 złotych, w tym 397,05 zł tytułem niedopłaty istniejącej przed wystawieniem rachunku i 2 127 złotych tytułem „dodatkowych uznań i obciążeń”. Do faktury dołączono wydruk „rozliczenie konta”, w którym wskazano, iż dodatkowe obciążenie obejmuje karę umowną za niedotrzymanie warunków promocji.

dowód: umowa o świadczenie usług k.49-51, k. 55-56, k. 85-90, k.93-95

dowód wydania k.91

regulamin regulaminu k.52-54, k.69-78

dokumenty księgowe k.57-61, k.79-84

faktura VAT k.92

W dniu 30 października 2014 roku w W. sporządzono umowę sprzedaży wierzytelności pomiędzy (...) Sp. z o.o. oraz Agio Wierzytelności (...) Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym z siedzibą w W.. W załączniku do umowy sprzedaży wierzytelności pod liczbą porządkową (...) została wskazana wierzytelność wobec P. C. w kwocie 47,05 złotych, natomiast pod liczbą porządkową (...) została wskazana wierzytelność wobec P. C. w kwocie 2 127 złotych.

(...) Sp. z o.o. skierowała do P. C. zawiadomienie o przelewie wierzytelności w kwocie 2 174,05 złotych wynikającej z usług telekomunikacyjnych na rzecz Agio Wierzytelności (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W..

Pismem z dnia 7 stycznia 2015 roku wyżej wskazany fundusz poinformował P. C. o dokonaniu przelewu wierzytelności, jednocześnie wzywając go do zapłaty kwoty 2 538,07 złotych.

dowód: wyciąg z (...) k.31

odpis KRS k. 32-34

umowa sprzedaży wierzytelności k.35-44, k.104-107

zawiadomienie k. 46

wezwanie do zapłaty k. 47-48

Sąd zważył, co następuje:

Na gruncie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz w kontekście stanowisk prezentowanych przez strony powództwo będące przedmiotem oceny w niniejszym postępowaniu okazało się niezasadne.

Powód wywodził swe roszczenie z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych zawartej przez pozwanego z poprzednikiem prawnym powoda, od którego sporną wierzytelność nabył w drodze cesji. Stan faktyczny w niniejszej sprawie sąd ustalił na podstawie przedłożonych przez strony dokumentów. Zgromadzony materiał dowodowy sąd uznał za wiarygodny, mając na względzie, iż strony nie kwestionowały treści ani autentyczności złożonych dokumentów. Strona pozwana w treści wywiedzionego sprzeciwu negowała okoliczność zawarcia przez pozwanego umowy z wierzycielem pierwotnym. Powód wykazał jednak nawiązanie stosunku zobowiązaniowego pomiędzy pozwanym a (...) Sp. z o.o. przedkładając kopie umów telekomunikacyjnych opatrzonych podpisem pozwanego. Pozwany zapoznawszy się z tymi dokumentami nie kwestionował autentyczności widniejących na nich podpisów.

W tym miejscu zaznaczenia wymaga, iż powód przedłożył dwie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych nie precyzując, z której z nich wywodzi żądanie zapłaty oraz z jakiego tytułu. Okoliczność ta znacznie utrudniła obronę stronie pozwanej, jak i przeprowadzenie oceny zasadności zgłoszonego roszczenia przez sąd. Treść załączonych dokumentów powiązana z wysokością żądania prowadziła do wniosku, iż skoro kwota 2 127 złotych odpowiadała wskazanej w fakturze wysokości kary umownej, powód domagał się zapłaty właśnie z tego tytułu. Niemniej przedmiotem oceny sądu był cały stosunek zobowiązaniowy pomiędzy wierzycielem pierwotnym i pozwanym, a w konsekwencji zasadność roszczenia w kontekście całokształtu tego stosunku.

W ocenie sądu, żądanie pozwu odnoszące się do kary za przedterminowe rozwiązanie umowy nie zostało dowiedzione. Zgodnie z przepisem art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Strona powodowa winna w toku postępowania wykazać zarówno samą zasadność roszczenia jak i jego wysokość.

Zauważyć należało, iż zgodnie z § 6 ust.2 umowy z dnia 7 maja 2013 roku przesłanką uiszczenia kary umownej było jednostronne rozwiązanie umowy przed upływem czasu oznaczonego na jaki została zawarta – dokonane przez abonenta lub przez operatora z winy abonenta. Dodatkowo kara umowna była w takim przypadku płatna dopiero po wezwaniu do zapłaty i po upływie terminu wskazanego w tym wezwaniu – nie krótszym niż 7 dni. Strona powodowa nie przedłożyła tymczasem żadnego dowodu świadczącego o okoliczności rozwiązania umowy warunkującej obowiązek zapłaty kary umownej, ani późniejszego wezwania pozwanego do zapłaty z tego tytułu. W konsekwencji na podstawie przedłożonych dokumentów nie sposób było ustalić, że wystawienie faktury VAT z dnia 10 września 2013 roku znajdowało podstawę w treści umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Marginalnie sąd zauważa, iż strona powodowa nie przedstawiła także jakichkolwiek wyjaśnień w zakresie wyliczenia należności z tytułu kary umownej, która według umowy wynosiła 2 000 złotych, nie zaś 2 127 złotych, jak wskazano w treści faktury.

W ocenie sądu materiał dowodowy nie stwarzał podstaw do zweryfikowania zasadności roszczenia w oparciu o pozostałe postanowienia umowne. Powód nie wyzkazał bowiem jakiego rodzaju usługi telekomunikacyjne miały być na rzecz pozwanego świadczone, z jakiego tytułu miała powstać dochodzona zaległość, ani z czego wynikała jej wysokość. W rezultacie zgromadzone dokumenty nie mogły dowieść podstawy zawartych w fakturach obciążeń oraz prawidłowości wyliczeń.

Skoro zatem powód nie wykazał, iż sporna wierzytelność w określonej w pozwie wysokości w istocie przysługiwała spółce (...), nie mógł zasadnie powoływać się na okoliczność jej nabycia w drodze umowy cesji z dnia 30 października 2014 roku. Niezależnie jednak od powyższego, niezależną przyczyną oddalenia powództwa byłby w takim przypadku brak wykazania w tym względzie skuteczności umowy cesji.

Zgodnie z art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Fakt zawarcia umowy cesji wierzytelności powoduje, iż po stronie cesjonariusza powstaje czynna legitymacja procesowa w zakresie dochodzenia wierzytelności objętych umową. W takiej bowiem sytuacji stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie (cesjonariusz nabywa wierzytelność w takim zakresie i stanie, w jakim znajdowała się ona w chwili dokonania przelewu), lecz zmienia się osoba uczestnicząca w nim po stronie wierzyciela.

W niniejszym postępowaniu powód przedłożył fragmenty umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 30 października 2014 roku, z której wywodził nabycie ogółu praw i obowiązków przysługujących spółce (...) w związku z zawartą z pozwanym umową o usługi telekomunikacyjne. W przedłożonym egzemplarzu umowy zostały jednak usunięte zapisy zawarte w § 4 ust. 2 i 3, §9 oraz §10 umowy. Nie pozwala to w pełni na odtworzenie treści stosunku prawnego, który umowa ta miała kreować. Wobec braku przedstawienia zapisu całej umowy nie można było bowiem uznać przedłożonej części umowy za dowód uzgodnienia wszystkich warunków cesji wierzytelności. Tym samym nawet przy założeniu, iż wierzyciel pierwotny dysponował wierzytelnością wobec pozwanego (czego jednak powód nie wykazał) przedłożona umowa nie dawała podstaw do ustalenia, że powodowy fundusz skutecznie nabył wierzytelność wobec pozwanego. Nie mógł zatem skutecznie dochodzić zgłoszonego w pozwie roszczenia.

Z opisanych wyżej przyczyn wytoczone powództwo okazało się niezasadne i jako takie podległo oddaleniu.

O kosztach procesu sąd orzekł w punkcie drugim wyroku na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. W rozpoznawanej sprawie powód okazał się stroną przegrywającą sprawę w całości, co dawało podstawę dla obciążenia go całością poniesionych przez stronę pozwaną kosztów postępowania. Na poniesione przez pozwanego koszty składa się kwota wynagrodzenia pełnomocnika procesowego z urzędu w wysokości 1 200 złotych, wynikającej z § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015. poz.1804 ze zm.) oraz opłata skarbowa od udzielonego pełnomocnictwa procesowego w kwocie 17 złotych.

SSR Anna Dulska

ZARZĄDZENIE

1. odnotować;

2. odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom stron;

4. akta z pismem lub po dołączeniu zpo za 21 dni.

S., dnia 6 września 2017 r.,

SSR Anna Dulska