Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 XII 2015r.

Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w Szczecinie w IV Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Waldemar Jędrzejewski

Protokolant Adriana Ryż – Jędrzejek

w obecności Prokuratora Dominika Puchały

po rozpoznaniu w dniach 22.10.2014r., 06.02., 26.05., 09.09. i 04.12.2015r. sprawy K. K. (1) s. S. i M., ur. (...) w S.,

oskarżonego o to, że:

w dniu 16 kwietnia 2013r. w S. przy ul. (...), będąc uprzednio karany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 17.05.2001r. sygn. XIV K 940/00 m.in. za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 157 § 1 k.k. na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 18.09.2003r. sygn. V K 586/01 za czyn z art. 279 § 1 k.k. i czyn z art. 278 § 1 k.k. na karę łączną 2 lat pozbawienia wolności, wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 27.10.2003r. sygn. V K 318/01 za czyn z art. 224 § 2 k.k. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, które to kary zostały objęte wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 05.09.2006r. sygn. V K 684/05 orzekającym karę łączną 3 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności, którą to karę odbywał w okresie od 1.03.2006 r. do 16.04.2008 r., z zaliczeniem okresów od 14.07.1998 r. do 08.01.1995 r.. w dniu 12.12.2000r., 18.12.2000 r., 19.12.2000 r., od 22.11.2004 r. do 09.02.2006 r., wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 20.10.2005 r., sygn. V K 755/04 za czyn z art. 278 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, która to kara została objęta wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 05.09.2006r., sygn. V K 684/05 orzekającym karę łączną 1 roku i 7 miesięcy pozbawienia wolności, którą to karę odbywał w okresie od 18.01.2011r. do 13.10.2011r. z zaliczeniem okresów w dniu 19.07.1999r., 04.04.2001r., od 07.07.2001r. do 01.03.2002r., od 06.05.2002r. do 07.05.2002r. i od 16.04.2008r. do 25.06.2008r., wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 22.11.2004 r., sygn. XIV K 1543/03 za czyn z art. 222 § 1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 02.09.2005r., która to kara została objęta następnie wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 05.09.2006r. sygn. V K 684/05 orzekającym karę łączną 7 miesięcy pozbawienia wolności, którą to karę odbywał w okresie od 01.11.2011r. do 30.05.2012r. z zaliczeniem okresów od 01.06.2003r. do 03.06.2003r., w ciągu 5 lat od odbyciu ww. kary działając wspólnie i w porozumieniu z inną ustaloną osobą, dokonał pobicia R. P. (1) poprzez zadawanie uderzeń pięściami i przewróceniu na ziemię, a następnie kopaniu nogami po całym ciele, powodując u pokrzywdzonego obrażenia ciała w postaci urazów twarzy, głowy i kończyn, które to obrażenia spowodowały u pokrzywdzonego naruszenie funkcji powłok miękkich twarzy i głowy oraz kończyny górnej prawej i kończyny dolnej lewej na okres nieprzekraczający dni 7 w rozumieniu art. 157 § 2 k.k., a następnie po uprzednim zastosowaniu przemocy wobec R. P. (1) zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 2000 zł, 10 euro, 2 rubli rosyjskich oraz telefonu komórkowego marki N. o łącznej wartości nie mniejszej niż 2250 zł, czy działał na szkodę R. P. (1),

tj. o czyn z art. 158 § 1 kk w zb. z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

I.oskarżonego K. K. (1) uznaje za winnego tego, że w dniu 16 kwietnia 2013r. w S. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z inną ustaloną osobą, dokonał pobicia R. P. (1) poprzez zadawanie uderzeń pięściami i przewróceniu na ziemię, a następnie kopaniu nogami po całym ciele, powodując u pokrzywdzonego obrażenia ciała w postaci urazów twarzy, głowy i kończyn, które to obrażenia spowodowały u pokrzywdzonego naruszenie funkcji powłok miękkich twarzy i głowy oraz kończyny górnej prawej i kończyny dolnej lewej na okres nieprzekraczający dni 7, a następnie dokonał w celu przywłaszczenia zaboru pieniędzy w kwocie 2000,00 zł, 10,00 euro i 2 ruble rosyjskie oraz telefon komórkowy marki N. o wartości 50 euro, czym działał na szkodę R. P. (1), przy czym, K. K. dopuścił się przestępstwa w warunkach recydywy podstawowej w ciągu 5 lat od odbycia kary pozbawienia wolności, będąc uprzednio karany wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 05.09.2006r. sygn. V K 684/06, który obejmował trzy kary łączne 1) 3 lata i 10 miesięcy pozbawienia wolności, 2) 1 rok i 7 miesięcy pozbawienia wolności oraz 3) 7 miesięcy pozbawienia wolności, za przestępstwa podobne i tak w pierwszym przypadku został skazany:

-wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 17.05.2001r. sygn. XIV K 940/00 m.in. za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 157 § 1 k.k. na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności,

-wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 18.09.2003r. sygn. V K 586/01 za czyn z art. 279 §1 kk na karę 1 rok i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz za czyn z art. 278 §1 kk na karę 1 rok pozbawienia wolności,

-wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 27.10.2003r. sygn. V K 318/01 za czyn z art. 224 §2 kk na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności;

w drugim przypadku:

-wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 20.10.2005r. sygn. V K 755/04 za czyn z art. 278 §1 kk na karę 1 rok pozbawienia wolności,

zaś w trzecim przypadku:

-wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 22.11.2004r. sygn. V K 1543/03 za czyn z art. 222 § 1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności,

które to w/w kary łączne za poszczególne jednostkowe skazania odbył w następującej kolejności 1) w okresie od 01.03.2006r. do 16.04.2008r. z zaliczeniem: 14.07.1998r. – 08.01.1999r., 12.12.2000r., 18.12.2000r., 19.12.2000r. i 22.11.2004r. – 09.02.2006r., 2) w okresie od 18.01.2011r. – 13.10.2011r. z zaliczeniem: 19.07.1999r., 04.04.2001r., 07.07.2001r. - 01.03.2002r., 06.05.2002r. - 07.05.2002r., 16.04.2008r. - 25.06.2008r. oraz 3) w okresie od 01.11.2011r. do 30.05.2012r. z zaliczeniem: 01.06.2003r. - 03.06.2003r., tj. przestępstwo z art. 158 §1 kk w zb. z art. 280 §1 kk w zw. z art. 11 §2 kk w zw. z art. 64 §1 kk i za to na podstawie art. 280 §1 kk w zw. z art. 11 §3 kk w zw. z art. 64 §1 kk wymierza karę 2 lata i 10 miesięcy pozbawienia wolności;

II.na podstawie art. 46 §1 kk zobowiązuje oskarżonego do naprawienia szkody przez zapłatę na rzecz R. P. (1) kwoty 2205,89 złotych;

III.na podstawie art. 63 §1 kk zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia 16.04.2013r. do 27.06.2013r.

IV.zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. (...)kwotę 826,56 zł w tym podatek VAT 23% w wysokości 154,56 zł za obronę z urzędu;

V.na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jedn. Dz.U. z 1983r., Nr 49, poz.223 z zm.) wymierza oskarżonemu opłatę 400,00 złotych, a na podstawie art. 627 kpk zasądza na rzecz Skarbu Państwa koszty procesu.

Sygn. akt IV K 774/13

UZASADNIENIE

W dniu 16.04.2013r. w S. na klatce schodowej kamienicy przy ul.(...) K. K., R. P. (imię rosyjskie S.) i P. N. (1) spożywali napój alkoholowy w postaci wódki. Po pewnym czasie dołączyła do nich S. M. (1), która usiadła wyżej na schodach klatki, niż mężczyźni.

W pewnym momencie nietrzeźwy P. N. zaczął zaczepiać R. P. mówiąc, że nie lubi (...) i co jakiś czas szarpał go za bluzę. R. P. z pochodzenia jest Rosjaninem, ale na stałe mieszka na terenie (...). Doszło między nimi do wymiany zdań, po czym zaczęli się wzajemnie szarpać. Gdy P. N. złapał R.P. za szyję i założył mu chwyt tzw. „krawat”, ten się zdenerwował i chwycił go za rękę, przycisnął sprawcę do podłogi i oświadczył, by się uspokoił. Wtedy K. K. (1) złapał od tyłu R.P. i odciągnął od P. N.. Na chwilę sytuacja się uspokoiła, po czym R. P. oświadczył, że idzie do hotelu. Z. po schodach na dół, ale wówczas zastąpił mu drogę P. N.. Zaczął ponownie szarpać Rosjanina, a po chwili zaczął go bić pięściami. R. P. bronił się zasłaniając i zbijając ciosy. Próbował też w samoobronie zdać cios. W konsekwencji obaj mężczyźni upadli na ziemię. Wtedy do pobicia włączył się K. K. zadając ciosy z pięści oraz kopiąc R. P. po ciele i po głowie. W tym czasie P. N. przytrzymywał szyję R. P. i groził, że go zabije. Podczas ataku K. K. wyciągnął z kieszeni bluzy zamykanej na zamek portfel należący do R. P.. Opróżnił jego zawartość zabierając w celu przywłaszczenia pieniądze w ilości 2000,00 zł, 10 euro i 2 ruble rosyjskie, a także telefon komórkowy marki (...) wartości 50 euro, który wypadł z kieszeni spodni (...) podczas zajścia.

Następnie odrzucił mu pusty portfel i pozwolił wyjść przez bramę kamienicy na ulicę. R. P. szukał najpierw pomocy u taksówkarzy, a potem zatrzymał radiowóz policyjny prosząc o pomoc funkcjonariuszy T. U. i B. B.. W tym czasie do sprawców dołączyli znajomi S. C. i D. Z..

Zatrzymano nietrzeźwego K. K. (badanie Alcosensorem wykazało - 1,47 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu), u którego ujawniono skradzione 10 euro i 2 ruble rosyjskie oraz gotówkę w wysokości 210,00 zł. Dokonano również zatrzymania P. N. (1), który podawał się za R. M.. Został on prawomocnie skazany za udział w tym czynie w zakresie art. 158 §1 kk oraz art. 270 §1 kk wyrokiem z dnia 19.12.2013r. sygn. IV K 722/13.

Dowód:

-zeznania świadka R. P. (1) k. 364-366, k. 36-39

-zeznania świadka T. U. k. 254-255, k. 2-3

-zeznania świadka B. B. k. 338-339, k. 4-5

-protokół zatrzymania K. K. k. 10

-protokół badania A. K. K. k. 11

-protokół przeszukania osoby K. K. k. 12-14

-protokół miejsca zdarzenia k. 26-27

-wyrok P. N. k. 223-224

W wyniku zdarzenia R. P. doznał urazów twarzy, głowy oraz kończyny górnej prawej i dolnej prawej, co skutkowało naruszeniem funkcji powłok miękkich twarzy i głowy na okres nieprzekraczający 7 dni w rozumieniu art. 157 §2 kk.

Dowód:

-opinia z ZMS PUM k. 136-138

-karta informacyjna k. 139

K. K. (1) został poddany jednorazowemu badaniu sądowo-psychiatrycznemu. Biegli psychiatrzy nie stwierdzili u sprawcy choroby psychicznej, ani upośledzenia umysłowego, które mogłoby wyłączyć lub znacznie ograniczyć jego zdolność rozpoznania znaczenia czynu bądź pokierowania swoim postępowaniem. Ujawniono cechy osobowości nieprawidłowej pod postacią obniżenia internalizacji norm społecznych tj. kolejne konflikty z prawem, nieskuteczność karania, powierzchowny krytycyzm oraz zespół zależności alkoholowej.

K. K. był uprzednio wielokrotnie karany w tym za przestępstwa podobne przeciwko mieniu, a obecne popełnił w warunkach recydywy podstawowej z art. 64 §1 kk. W okresie od 2000r. do 2010r. zapadało wobec niego 11 wyroków skazujących w tym jeden wyrok łączny. Ostatni wyrok przed czynem 09.06.2010r., a kolejny po niniejszym czynie w dniu 05.11.2013r. za występek popełniony 02.11.2012r. z art. 157 §1 kk w zw. z art. 64 §1 kk w zw. z art. 57a §1 kk.

Dowód:

- opinia sądowo-psychiatryczna k. 123-126

- karta karna k. 291-292

- odpisy wyroków k. 101-111, 113, 205-206

Sąd po analizie zebranego i ujawnionego na rozprawie materiału dowodowego stwierdził, że oskarżony popełni zarzucane mu przestępstwo.

Wyjaśnienia oskarżonego są tylko częściowo wiarygodne. Nie ulega wątpliwości, że wspólnie spożywali alkohol, a następnie stosował on przemoc wobec R. P. i zabrał z portfela pieniądze. Do tego się ostatecznie przyznał z ograniczeniem kwoty do 210 zł, 10 euro i 2 rubli. Nie ma powodów do ich odrzucenia w tym zakresie, gdyż znajduje to odbicie w zeznaniach pokrzywdzonego - za wyjątkiem wysokości skradzionych złotówek.

Natomiast Sąd nie uznał za prawdziwe i przekonywające wyjaśnień jakoby uderzył pokrzywdzonego tylko raz, a portfel znalazł na ziemi i z nawyku opróżnił go z pieniędzy jedynie w wysokości 210,00 zł, a nie 2000,00 zł.

Należy zauważyć, że wyjaśnienia oskarżonego w tej części od początku są niekonsekwentne. Najpierw bowiem skłamał oświadczając, iż nic nie ukradł, ani nie zadawał żadnych uderzeń, a jedynie rozdzielał R. P. od P. N.. Zapewniał kategorycznie, że nic mu nie wiadomo o zaborze portfela, pieniędzy i telefonu. Nie miał nawet portfela w ręku i mu go nie oddawał. Z ujawnionych przy nim 10 euro i 2 rubli tłumaczył się, że pierwsze otrzymał celem wymiany na złotówki na zakup wódki, a drugie, przekazał mu R. P., bo zbiera stare pieniądze (k. 45-46). Potem w miarę rozwoju procesu koniunkturalnie, aby pomniejszyć swoją winę zmieniał zdanie, jak mu było wygodnie. Podczas konfrontacji wyjaśnił, że jednak widział portfel na ziemi, ale nic z niego nie wyciągał. Od razu oddał R. P.. Przy czym, 10 euro miał otrzymać od pokrzywdzonego wcześniej, zaś 2 ruble, to nie wie skąd u niego się znalazły. Gdy usłyszał wypowiedź R. P., nagle zmienił nieco wersję, gdyż miał go jednak uderzyć ręką dwukrotnie, a potem zabrać z portfela 10 euro, 2 ruble i około 200,00 zł. Zapewnił, że nie zabrał 2000,00 zł, ani telefonu (k. 58). Przy trzecim przesłuchaniu, ponownie skorygował relację, bowiem jednak miał kopać pokrzywdzonego, a nie tylko uderzać rękoma (k. 71), a przed Sądem zaprzeczył, aby kopał i miał uderzyć tylko raz pięścią pokrzywdzonego. Podtrzymał wersję, iż portfel znalazł na ziemi, a potem podniósł i zabrał z niego pieniądze 210,00 zł, 10 euro i 2 ruble.

W tym stanie rzeczy nie ulega wątpliwości, że wyjaśnienia oskarżonego nie mogą stanowić samodzielnego rzetelnego źródła dowodowego. Pozostają niespójne, labilne, zaś oskarżony starał się dopasować i ułożyć dla siebie jak najkorzystniejszą wersję wydarzeń. Należy zauważyć, że kwestia ilości złotówek (2000) została jednoznacznie ujawniona w konsekwentnych zeznaniach R. P. od początku procesu. Zapewnienia oskarżonego, że było mniej, nie stanowią absolutnie przeciwwagi dla rzetelnych relacji pokrzywdzonego, skoro sprawca od początku mataczył w sprawie. Nie ma żadnych podstaw, aby dać mu wiarę w tym zakresie. Co więcej, pokrzywdzony udowodnił, że miał taką kwotę przedkładając od razu na policji dowód wypłaty 2000,00 zł w dniu 15.04.2013r. o godz. 19:54 (k. 8), a zatem niedługo przed dokonanym przestępstwem.

Zdaniem Sądu nie ulega żadnej wątpliwości, iż K. K. wyciągnął w czasie stosowania przemocy portfel z zamkniętej kieszeni bluzy R. P. i zabrał z niego całość gotówki. Pokrzywdzony wyraźnie podczas pierwszych zeznań 16.04.2013r. podkreślił, iż portfel znajdował się na pewno w zamkniętej kieszeni, zaś po rozboju miał kieszeń otwartą. W przypadku zaś telefonu, mógł on wypaść w trakcie pobicia, gdyż znajdował się w kieszeni spodni. Oczywiście w tym ostatnim wypadki Sąd przyjął korzystniejszą wersję, że K. K. zabrał telefon z ziemi, gdyż nie ma pewności, że wyciągnął go wprost z kieszeni spodni.

Zeznania S. M. (1) praktycznie nic nowego do sprawy nie wnoszą. Potwierdziła za oskarżonym i pokrzywdzonym, że była z nimi w oficynie, gdy spożywali alkohol, a potem widziała jedynie szarpaninę, ale nie spostrzegała zaboru rzeczy. Dwukrotnie przy tym oddalała się od miejsca przestępstwa i wychodziła przed bramę budynku. A więc, nie mogła widzieć całości zajścia w tym zaboru telefonu i pieniędzy. Natomiast zaobserwowała ostatni moment, gdy K. K. „coś” oddawał pokrzywdzonemu. W tym zakresie jej zeznania znajdują odbicie w relacji w/w osób. Przy czym, dla Sądu nie jest ona w pełni obiektywnym świadkiem, gdyż znała wcześniej K. K., z którym pozostawała w związku. Jej zeznania niewątpliwie zdeterminowała owa znajomość i dlatego też próbowała w sposób nieudolny wykazać, że R. P. był osobą najbardziej agresywną, co jest niedorzeczne, skoro przewaga liczebna i fizyczna była po stronie napastników. To przecież P. N. pierwszy zaatakował R. P., a potem włączył się w akcję K. K.. Budzi pewne wątpliwości jej zachowanie (czy S. M. nie była zamieszana w przestępstwo), bowiem dwukrotnie wychodziła przed bramę, aby zobaczyć czy nikt nie nadchodzi, a więc tak jakby miała stać na przysłowiowych „czatach”, by umożliwić dokonanie rabunku. Po zdarzeniu nie udzieliła pomocy pokrzywdzonemu. Należy też zwrócić uwagę, że w szczegółach zasłaniała się niepamięcią, ogólnikowo puentując, że coś tam było z uderzeń. Zdaniem Sądu świadek albo nie spostrzegł uderzeń, które niewątpliwie wystąpiły, albo nie pamięta zdarzenia, albo po prostu nie chce o tym mówić. W tej sytuacji nie stanowi samodzielnie wiarygodnego źródła dowodowego. Jej zeznania mają wartość tylko w części, w której korelują z zeznaniami pokrzywdzonego.

Wyjaśnienia P. N. nie mają znaczenia dla odpowiedzialność K. K., bowiem świadek nie widział kradzieży. Potwierdził jedynie, że było szarpnie i bicie się z pokrzywdzonym - za co zresztą został prawomocnie skazany. Okoliczność więc w sprawie bezsporna. Tłumaczył się, że był pod znacznym wpływem alkoholu i koncentrował się na samym starciu z R. P.. Nie obserwował co robi dokładnie K. K..

Zeznania M. O. nie mają znaczenia dla odpowiedzialność K. K., gdyż nie była ona na miejscu zdarzenia podczas obecności R. P.. Pokłóciła się wcześniej z oskarżonym, zanim doszło do rozboju i pobicia. Poszła do domu, gdyż K. K. w jej obecności zadzwonił do swojej byłej dziewczyny S., którą zaprosiła na wspólne spożywanie alkoholu.

Zeznania R. P. złożone w śledztwie są wiarygodne. Sensownie, zbornie i rzetelnie przedstawił przebieg wydarzeń. Nie znał wcześniej oskarżonego, nie był do niego uprzedzony, razem spożywali alkohol, gdyż przypadkowo się spotkali. Nie miał powodów do bezpodstawnego wymyślania przedmiotowej sytuacji. Od razu po zdarzeniu szukał pomocy i zawiadomił policję. Wprawdzie pewnych szczegółów nie pamiętał już na rozprawie, ale jest to zrozumiałe, bowiem składał zeznania po upływie 31 miesięcy. Wiadomo powszechnie, iż w miarę upływu czasu engram pamięciowy u człowieka ulega zatarciu lub zniekształceniu. Trudno po w/w okresie odtworzyć precyzyjnie każdy szczegół. Przy czym, po odczytaniu pierwotnych zeznań w pełni je podtrzymał i oświadczył, że lepiej wtedy pamiętał zdarzenie.

A zatem, Sąd w pierwszej kolejności oparł stan faktyczny na tych zeznaniach, złożonych bezpośrednio po wydarzeniach tj. 16.04.2013r., gdyż wówczas ślad pamięciowy niewątpliwie u R. P. był najświeższy i najpełniejszy. Natomiast zeznania z postępowania jurysdykcyjnego są o tyle prawdziwe, o ile korelują spójnie z wyżej wskazanymi. Pozostałych okoliczności świadek po prostu nie pamiętał, co nie oznacza, iż należałoby zdyskredytować w całości uprzednie zeznania.

Sąd dał wiarę zeznaniom T. U. i B. B.. Świadkowie w sposób szczegółowy oraz zbieżny przedstawili przebieg interwencji w dniu 16.04.2013r., który koresponduje z relacją pokrzywdzonego. Układa się to w logiczną i przekonywającą całość. Nie ma powodów do odrzucenia ich zeznań, gdyż pozostają świadkami obiektywnymi. Interwencja miała charakter służbowy i nie znali wcześniej oskarżonego.

Dowody z dokumentów w tym opinie biegłych, Sąd uznał za wiarygodne, albowiem w toku procesu nie ujawniły się okoliczności mogące wywołać wątpliwości co do ich rzetelności. Zostały one sporządzone przez osoby uprawnione w przewidzianej prawem formie i zawierają zapisy logiczne oraz zrozumiałe w zakresie odpowiadającym meritum przedmiotowej sprawy.

Mając powyższe na uwadze Sąd stwierdził, że oskarżony wyczerpał swoim zachowaniem znamiona ustawowe czynu z art. 158 §1 kk w zb. z art. 280 §1 kk w zw. z art. 11 §2 kk w zw. z art. 64 §1 kk. Umyślnie w zamiarze bezpośrednim w dniu 16 kwietnia 2013r. w S. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z inną ustaloną osobą, dokonał pobicia R. P. (1) poprzez zadawanie uderzeń pięściami i przewróceniu na ziemię, a następnie kopaniu nogami po całym ciele, powodując u pokrzywdzonego obrażenia ciała w postaci urazów twarzy, głowy i kończyn, które to obrażenia spowodowały u pokrzywdzonego naruszenie funkcji powłok miękkich twarzy i głowy oraz kończyny górnej prawej i kończyny dolnej lewej na okres nieprzekraczający dni siedmiu, a następnie dokonał w celu przywłaszczenia zaboru pieniędzy w kwocie 2000,00 zł, 10,00 euro i 2 ruble rosyjskie oraz telefonu komórkowego marki N. o wartości 50 euro, czym działał na szkodę R. P. (1), przy czym, K. K. dopuścił się przestępstwa w warunkach recydywy podstawowej w ciągu 5 lat od odbycia kary pozbawienia wolności, będąc uprzednio karany wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 05.09.2006r. sygn. V K 684/06, który obejmował trzy kary łączne 1) 3 lata i 10 miesięcy pozbawienia wolności, 2) 1 rok i 7 miesięcy pozbawienia wolności oraz 3) 7 miesięcy pozbawienia wolności, za przestępstwa podobne i tak w pierwszym przypadku został skazany:

-wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 17.05.2001r. sygn. XIV K 940/00 m.in. za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 157 § 1 k.k. na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności,

-wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 18.09.2003r. sygn. V K 586/01 za czyn z art. 279 §1 kk na karę 1 rok i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz za czyn z art. 278 §1 kk na karę 1 rok pozbawienia wolności,

-wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 27.10.2003r. sygn. V K 318/01 za czyn z art. 224 §2 kk na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności;

w drugim przypadku:

-wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 20.10.2005r. sygn. V K 755/04 za czyn z art. 278 §1 kk na karę 1 rok pozbawienia wolności,

zaś w trzecim przypadku:

-wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 22.11.2004r. sygn. V K 1543/03 za czyn z art. 222 § 1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności,

które to w/w kary łączne odbył w następującej kolejności:

1) w okresie od 01.03.2006r. do 16.04.2008r. z zaliczeniem: 14.07.1998r. – 08.01.1999r., 12.12.2000r., 18.12.2000r., 19.12.2000r. i 22.11.2004r. – 09.02.2006r.,

2) w okresie od 18.01.2011r. – 13.10.2011r. z zaliczeniem: 19.07.1999r., 04.04.2001r., 07.07.2001r. - 01.03.2002r., 06.05.2002r. - 07.05.2002r., 16.04.2008r. - 25.06.2008r.

3) w okresie od 01.11.2011r. do 30.05.2012r. z zaliczeniem: 01.06.2003r. - 03.06.2003r.

Przystępując do wymierzenia kary pozbawienia wolności Sąd miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary z art. 53 §1 i 2 kk w tym okoliczności zarówno obciążające jak i łagodzące. Do tych pierwszych zaliczył:

-rodzaj i charakter naruszonych dóbr prawnych – zaatakował on zarówno prawo własności jak i zdrowie człowieka, co znajduje odzwierciedlenie z wyczerpaniu dwóch przepisów ustawy karnej,

-wysokość wyrządzonej szkody - łącznie 2205,89 złotych;

-sposób i okoliczności popełnienia czynu – w bramie, w nocy dokonał jednocześnie pobicia, zadając wielokrotnie kopnięcia i ciosy z pięści oraz kradzieży na niedawno poznanej osobie, którą uprzednio zaprosił na wspólne spożycie napoju alkoholowego, przy czym pobicia dokonał wspólnie i w porozumieniu z inną osobą,

-działanie po wpływem alkoholu,

-uprzednią wielokrotną karalność w tym popełnienie czynu w warunkach recydywy z art. 64 § kk.

Do okoliczności łagodzących zaliczył fakt, że oskarżony przyznał się częściowo do winy i podjął starania co do zmiany dotychczasowego trybu życia (pracuje dorywczo), a także nieznaczne następstwa zastosowanej przemocy (obrażenia do 7 dni).

Orzeczona kara pozbawienia wolności spełni swoje zadania w zakresie prewencji indywidualnej, jak i generalnej. Oskarżony powinien w warunkach izolacji zostać poddany intensywnej terapii socjopsychicznej, rozumianej w sensie takiego przekształcenia jego osobowości, aby można go było bez nadmiernego ryzyka włączyć ponownie do społeczeństwa w przekonaniu, że będzie w przyszłości przestrzegał porządku prawnego. Był przecież wielokrotnie karany i nie wyciągnął z tego żadnych pozytywnych wniosków. Nadal nadużywał alkoholu, co doprowadziło do ponownego wkroczenia na drogę przestępczą. Wykazuje znaczny stopień zdemoralizowania. W tej sytuacji jedynie odpowiednio surowa kara bezwzględna pozbawienia wolności może stanowić adekwatną sankcję za popełniony występek. Oskarżony będzie miał odpowiedni czas na podjęcie leczenia odwykowego i przeanalizowanie swojego wysoce nagannego zachowania, co uzmysłowi mu nieopłacalność podobnych zachowań w przyszłości. Wpłynie na niego wychowawczo. Nauczy poszanowania dla obowiązującego porządku prawnego.

Ponadto, dyrektywa prewencji generalnej w znaczeniu pozytywnym przemawia za zastosowaniem surowej sankcji. Poczucie sprawiedliwości społecznej wymaga, by osoba popełniająca występek o wysokim stopniu szkodliwości społecznej i do tego uprzednio wielokrotnie karana, wobec której początkowo korzystano z łaski warunkowego zawieszenia jej wykonania (k. 291), poniosła obecnie zasłużoną dolegliwość. Okres dwóch lat i dziesięciu miesięcy pozbawienia wolności stanowi fundament niezbędny dla kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, w tym budowania zaufania społecznego do działalności wymiaru sprawiedliwości.

Na podstawie art. 46 §1 kk zobowiązano oskarżonego do naprawienia szkody przez zapłatę na rzecz R. P. (1) kwoty 2205,89 złotych, jako równowartość utraconego mienia w postaci gotówki 2000,00 zł oraz telefonu wartości 50 euro (205,89 zł – kurs średni NBP na dzień przestępstwa 16.04.2013r. – 4,1178 zł).

Na podstawie art. 63 §1 kk zaliczono oskarżonemu obligatoryjnie na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia 16.04.2013r. do 27.06.2013r.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie aktów normatywnych powołanych w wyroku.