Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 grudnia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Radzyniu Podlaskim I Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2016 roku w Radzyniu Podlaskim

na rozprawie

sprawy z powództwa M. T.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

I. oddala powództwo;

II. nie obciąża powódki kosztami procesu.

Sygn. akt I C 1048/16

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 26 października 2016 roku powódka M. T. reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie radcy prawnego wniosła o zasądzenie od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na jej rzecz kwoty 8.000,00 zł , wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wydania wyroku do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę w postaci rozstroju zdrowia (na podstawie art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 § 1 k.c.). Nadto powódka wniosła o zasądzenie od pozwanego na jej rzecz kosztów postępowania sądowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych (pozew k. 3 – 3v).

W uzasadnieniu pozwu pełnomocnik powódki wskazał, iż w dniu (...) roku M. T., brała udział w przyjęciu weselnym K. O., które było zorganizowane w (...). P.H.U. (...) w P.. Podczas uroczystości, tak jak inni goście, M. T. spożywała posiłki, napoje, ciasto. Jednakże w związku z uczestnictwem w powyższym przyjęciu, doszło u powódki do ostrego zatrucia pokarmowego – nieżytu żołądkowo – jelitowego salmonellozowego, który spowodował silne dolegliwości bólowe ze strony układu pokarmowego takie jak mdłości, wymioty, biegunkę i ogólne osłabienie organizmu. Jak się okazało, przyczyną wyżej wskazanego zatrucia, było nieprzestrzeganie przez właściciela (...) w P. zasad dobrej praktyki produkcyjnej w zakładzie działającym na rynku materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością. W związku z powyższym, wyrokiem Sądu Rejonowego w Radzyniu Podlaskim z dnia (...) r. właściciel (...) w P. – M. J. został uznany winnym popełnienia czynu wyczerpującego dyspozycję art. 100 ust. 1 pkt 14 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia w zw. z art. 4 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2023/2006 w odniesieniu do materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością i za to na podstawie art. 100 ust. 1 w/w ustawy został ukarany grzywną w kwocie 300 zł.

Na skutek powyższego zdarzenia, powódka M. T., w związku ze złym samopoczuciem, zgłosiła się na Oddział Zakaźny Wojewódzkiego Szpitala (...) w B., gdzie w związku ze zdiagnozowaną salmonellą była hospitalizowana od dnia 10 do dnia 12 czerwca 2014 r., tj. przez okres 3 dni. Pełnomocnik powódki podkreślił, że powyższe zrodziło u niej duży dyskomfort i utrudniało normalne, codzienne funkcjonowanie, w tym zwłaszcza wykonywanie pracy zarobkowej. Zatrucie pokarmowe zrodziło konieczność przyjmowania leków, jak również płynów dożylnych, a po ustąpieniu dolegliwości – lekką dietę. Nadto, z uwagi na fakt, iż salmonella jest chorobą zakaźną, konieczne były dodatkowe badania powódki jak też osób im najbliższych. Z uwagi na to, że złe samopoczucie i osłabienie nie pozwalały na wykonywanie przez powódkę M. T. codziennych czynności, w pracach tych pomagali jej rodzice, którzy także opiekowali się nią. Fakt przejścia przez powódkę przedmiotowego zatrucia spowodował także, iż jest ona obecnie ostrożna przy wyborze miejsc i posiłków, które spożywa. W szczególności zaś unika miejsc publicznych i masowych imprez, gdyż obawia się, ze sytuacja z dnia (...) r. może się powtórzyć. Z tych też względów, w ocenie pełnomocnika kwota 8.000 zł żądana tytułem zadośćuczynienia za przedmiotowe zdarzenie, jest w pełni adekwatna do doznanych obrażeń i krzywdy. Kwota ta nie jest w żadnej mierze kwotą wygórowaną i spełnia funkcję kompensacyjną, jaką winno spełniać takie świadczenie.

W uzasadnieniu pozwu wskazano również, że sprawca zdarzenia, w dacie wypadku korzystał z ochrony ubezpieczeniowej w zakresie ubezpieczenia obowiązkowego od odpowiedzialności cywilnej, na podstawie umowy zawartej z Towarzystwem (...) S.A. Na tej podstawie, zdaniem pełnomocnika powódki, stosownie do postanowień art. 822 § 1 k.c. pozwany jest podmiotem odpowiedzialnym za naprawienie szkody wyrządzonej przez sprawcę wskazanego wyżej wypadku. Z kolei postanowienie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2003 r. nr 124 poz. 1152 ze zm.) stanowi o możności dochodzenia roszczeń wynikających ze zdarzenia objętego umową ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń, co jednoznacznie uzasadnia legitymację procesową bierną pozwanego.

W związku z powyższym, za pośrednictwem swego pełnomocnika, powódka zgłosiła do pozwanego roszczenie o kompensatę doznanej krzywdy w drodze wypłaty na jej rzecz kwoty 10.000 zł tytułem zadośćuczynienia. Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, pozwany poinformował, że przyznał na rzecz M. T. kwotę 1300 zł tytułem zadośćuczynienia oraz 235,00 zł odszkodowania. Nadto, w dniu (...) r. z inicjatywy pozwanego poddano powódkę badaniu przez lekarza orzecznika z zakresu chorób wewnętrznych, który stwierdził, ze wskutek wypadku, u M. T. doszło do powstania trwałego uszczerbku na zdrowiu na poziomie 1%. Przy czym, pełnomocnik powódki podnosił, że pozwany zaproponował zawarcie ugody, wskazując na możliwość zakończenia sporu na poziomie 1600 zł. Powódka jednak nie wyraziła zgody na powyższą propozycję, tym samym nie doszło do konsensusu i polubownego rozwiązania sporu. Stąd też, celem uzyskania kompensaty doznanej krzywdy w odpowiedniej wysokości, powódka wystąpiła z pozwem o zapłatę do Sądu Rejonowego w Radzyniu Podlaskim (uzasadnienie pozwu k. 3v – 5).

W odpowiedzi na pozew z dnia 18 listopada 2016 r. (data wpływu do tut. Sądu) pełnomocnik pozwanego Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. wnosił o oddalenie powództwa w całości, z uwagi na to, że stosowna kwota została przyznana i wypłacona powódce w postępowaniu likwidacyjnym. Nadto, wniósł o zasądzenie od powódki na rzecz pozwanej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych ( odpowiedź na pozew k. 24).

W uzasadnieniu pełnomocnik pozwanego przyznał, że Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. prowadziło postępowanie likwidacyjne związane ze zdarzeniem, zatruciem pokarmowym powódki na przyjęciu weselnym K. O., które było zorganizowane w (...). P.H.U. (...) w P. w dniu (...) r. W toku tego postępowania dokonano analizy dokumentów złożonych przez stronę powodową, przeprowadzono postępowanie wyjaśniające oraz uzyskano opinie lekarza specjalisty. W wyniku powyższego, pozwana przyznała na rzecz powódki kwotę 1300 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę oraz kwotę 235 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdu. Stąd też, w ocenie pozwanej, roszczenie powódki w zakresie przyznania dalszego zadośćuczynienia w kwocie 8.000 zł za doznaną krzywdę nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż krzywda ta została w całości zrekompensowana zadośćuczynieniem przyznanym w postępowaniu likwidacyjnym, a przyznana kwota (1300 zł) odpowiada wysokości kwot zasądzonych w podobnych sprawach. Pełnomocnik pozwanej wskazał również, że w chwili obecnej brak jest informacji oraz dowodów o konieczności podjęcia dalszego leczenia przez powódkę. Brak jest również wskazania następstw zatrucia pokarmowego na jakikolwiek uszczerbek na zdrowiu powódki. Zwłaszcza, ze od zdarzenia minęły już ponad dwa lata, stąd w ocenie pozwanego odczuwalne cierpienia psychiczne powódki uległy znacznemu zmniejszeniu, o ile nie całkowitemu zatarciu ( uzasadnienie odpowiedzi na pozew k. 24 – 25v).

Dodatkowo w piśmie z dnia 21 listopada 2016 r. pełnomocnik pozwanego oświadczył, że strona pozwana kwestionuje roszczenie strony powodowej co do zasady, wskazując, ze wypłacenie części odszkodowania było wynikiem błędów co do okoliczności zdarzenia. Pozwana bowiem podnosi, że w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek jej odpowiedzialności za zdarzenie z dnia 7.06.2014 r. M. J., prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą PPHU (...) M. J. łączyła bowiem z pozwaną umowa (...) nr (...) Ubezpieczenie podmiotów gospodarczych (...) prowadzącego działalność gospodarczą, której integralną część stanowiły Ogólne Warunki Ubezpieczenia (...), przyjęte uchwałą Zarządu (...) nr (...) (...)w dniu 25 czerwca 2008 wraz z Aneksem nr (...) zatwierdzonym Uchwałą Zarządu (...) nr (...) (...). Zgodnie z postanowieniami OWU tj. §31 pkt 10 „jeżeli strony nie postanowiły inaczej, ochrona ubezpieczeniowa nie obejmuje; szkód będących wynikiem przeniesienia choroby zakaźnej”. Przenosząc zatem powyższe na grunt niniejszej sprawy, zdaniem pełnomocnika pozwanego, bezsporne jest to, że salmonella jest chorobą zakaźną, czego nie kwestionuje strona powodowa. W konsekwencji, mając na względzie wyżej wskazane postanowienia OWU, pozwany nie ponosi odpowiedzialności za przedmiotowe zdarzenie, co sprawia, iż powództwo M. T. powinno ulec oddaleniu (pismo pełnomocnika pozwanej k. 38 – 38v).

Na rozprawach w dniach 24 listopada 2016 roku oraz 15 grudnia 2016 roku pełnomocnik powódki popierał powództwo. Natomiast pełnomocnik pozwanej oświadczył, że go nie uznaje, wnosząc o oddalenie w całości (k.59v, 73 – 73v).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

M. T. zamieszkuje wraz z rodzicami w P.. W czerwcu 2014 roku powódka zatrudniona była na stażu w sklepie spożywczym jako sprzedawca, w związku z czym miała ona stały kontakt z żywnością (zeznania M. T. k. 60, 61, okoliczności bezsporne).

Natomiast M. J. prowadzi w P., przy ul. (...) działalność gospodarczą pod nazwą P.P.U.H. (...) M. J., polegającą na prowadzeniu domu weselnego i restauracji, w ramach których cyklicznie organizowane są różnorodne imprezy okolicznościowe takie jak wesela, chrzciny, komunie itp. ( okoliczność bezsporna).

W dniu(...) roku (sobota) powódka brała udział w przyjęciu weselnym, organizowanym przez jej ciotecznego brata K. O.. Odbywało się ono w specjalnie wynajętym na ten cel lokalu - domu weselnym prowadzonym przez firmę P. P.H.U. (...) M. J. w P., przy ul. (...). W jego trakcie, uczestnicy spożywali przygotowane tam potrawy, napoje oraz ciasta.

Natomiast po jego zakończeniu, w niedzielę tj. w dniu (...)r., u M. T. wystąpiły objawy zatrucia pokarmowego, takie jak biegunka, wymioty, ogólne osłabienie i złe samopoczucie. Dodatkowo, u powódki pojawiła się wysoka gorączka (powyżej 39 stopni). W związku z powyższym, w poniedziałek ((...) r.) powódka M. T. udała się do lekarza rodzinnego, który stwierdzil zatrucie i wypisał jej zwolnienie lekarskie na jeden dzień, wskazując, że jeśli objawy nie ustąpią, to ma się zgłosić ponownie. Lekarz ten już wówczas podejrzewał u powódki zatrucie bakterią salmonelli, gdyż wcześniej zgłaszały się do niego inne osoby, będące uczestnikami tego samego wesela, w którym brała udział powódka. Ponieważ M. T. w dalszym ciągu źle się czuła, we wtorek (...) r. ponownie udała się do lekarza rodzinnego, który skierował ją na Oddział Zakaźny Wojewódzkiego Szpitala (...) w B.. Tam ostatecznie potwierdzono, iż M. T. doznała ostrego zatrucia żołądkowo – jelitowego wywołanego przez bakterie salmonelli. W związku z tym, w wyżej wskazanym szpitalu powódka przebywała przez trzy kolejne dni, to jest do dnia (...)r. Z uwagi na silne dolegliwości w postaci wysokiej gorączki, wymiotów i biegunki, powódka wymagała specjalistycznego leczenia w postaci dożylnego podawania kroplówki i leków, a także utrzymana była lekkostrawna dieta. Objawy te zmniejszały się w miarę przebiegu leczenia i po trzech dniach gorączka i wymioty całkowicie ustąpiły. Natomiast biegunka w dalszym ciągu się utrzymywała, tylko z mniejszą częstotliwością i ustąpiła dopiero po upływie tygodnia od opuszczenia przez powódkę szpitala.

W związku z tym, przez okres około trzech tygodni po wypisie ze szpitala powódka M. T. musiała stosować specjalną dietę lekkostrawną. W przypadku bowiem spożycia potraw ciężkostrawnych, powódka zaczęła odczuwać bóle żołądka, które wcześniej u niej nigdy nie występowały. Nadto, ta dolegliwość, jako skutek przedmiotowego zatrucia występuje u powódki także obecnie. Przy czym, przed zaistnieniem przedmiotowego zdarzenia, nigdy wcześniej powódka nie cierpiała na żadne dolegliwości układu pokarmowego. Należy także podkreślić, iż zarówno w okresie hospitalizacji, jak tez przez okres około trzech tygodni bezpośrednio po zatruciu, powódka M. T. nie była w stanie wykonywać podstawowych czynności związanych z prowadzeniem gospodarstwa domowego takich jak przygotowywanie posiłków, pranie, sprzątanie itp. Te wszystkie prace wykonywała wówczas mama powódki, która przez ten czas także się nią opiekowała.

Nadto, przez okres trzech tygodni, powódka M. T. nie miała możliwości świadczenia pracy, przebywając na zwolnieniu chorobowym. Przy czym, z uwagi na to, że jej miejscem pracy był sklep spożywczy, powódka musiała przebywać na zwolnieniu lekarskim do całkowitego wyleczenia. W związku z powyższym, właściciel sklepu, w którym powódka była zatrudniona był niezadowolony, gdyż miał do niej pretensje, że przez tak długi okres nie świadczyła pracy, gdy wówczas było duże jej natężenie. Ta sytuacja była zatem dość stresująca dla powódki, która obawiała się, ze właściciel sklepu nie przedłuży jej stażu, ale tak się nie stało. Wyżej wskazane zatrucie powódki spowodowało tez zwiększenie kosztów utrzymania jej rodziny, poprzez konieczność wykonywania przez jej rodziców codziennych wyjazdów do szpitala do B., gdzie powódka przebywała. Co istotniejsze, już po zakończeniu procesu leczenia, powódka M. T. była zobowiązana do wykonania dodatkowych pracowniczych badań kontrolnych związanych z przebytym zakażeniem. ( dowód: zeznania powódki M. T. k. 60 – 61v, oświadczenie K. O. z dnia 15.07.2015 k.11, dokumentacja z przebiegu postępowania likwidacyjnego przeprowadzonego przez (...) S.A. zawarta na płycie CD - akta szkody nr (...) k.12 – 18, 36).

Powyższe zdarzenie spowodowało, że wyrokiem Sądu Rejonowego w Radzyniu Podlaskim z dnia (...) roku, wydanym w sprawie sygn. akt II W(...) M. J. został uznany za winnego tego, że w okresie czasu od (...) roku w (...). P.H.U. (...) – M. J. przy ul. (...) w P. wbrew obowiązkowi nie przestrzegał zasad dobrej praktyki produkcyjnej w zakładzie działającym na rynku materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością, to jest czynu stanowiącego wykroczenie z art. 100 ust. 1 pkt 14 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 roku o bezpieczeństwie żywności i żywienia (tj. Dz. U. z2015 roku, poz. 594) w zw. z art. 4 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2023/2006 w odniesieniu do materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością i za to, na podstawie art. 100 ust. 1 w/w ustawy wymierzono mu karę grzywny w wysokości 300 zł (dowód: odpis wyroku Sądu Rejonowego w Radzyniu Podlaskim z dnia 25.09.2015 r. wydanego w sprawie sygn. akt II W (...) k. 9).

W związku z prowadzeniem przez M. J. działalności gospodarczej w postaci usługowej działalności gastronomicznej, na podstawie powszechnie obowiązujących przepisów prawa był on zobowiązany do zawarcia umowy odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone osobom trzecim przy wykonywaniu wyżej wskazanej działalności. W związku z powyższym, w dniu 22 listopada 2013 roku M. J., prowadzący przedsiębiorstwo P. P.H.U. (...) M. J. ul. (...) w P. zawarł z Towarzystwem (...) Spółka Akcyjną z siedzibą w W. umowę polisy nr (...) ubezpieczenia podmiotów gospodarczych (...), która obejmowała m.in. ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone osobom trzecim przy wykonywaniu działalności gospodarczej. Umowa ta została zawarta na okres od dnia 23 listopada 2013 roku do dnia 23 listopada 2014 roku.

Zgodnie z w/w umową, suma ubezpieczenia z tytułu odpowiedzialności cywilnej wynosiła 50.000 zł, zaś wysokość składki, do uiszczenia której zobligowany był M. J. wynosiła łącznie 1430,09 zł. Przy czym, integralną część wyżej powołanej umowy ubezpieczenia, stanowiły Ogólne Warunki Ubezpieczenia Podmiotów (...) przyjęte uchwałą Zarządu (...) nr (...) (...)w dniu 25 czerwca 2008 wraz z Aneksem nr (...) zatwierdzonym Uchwałą Zarządu (...) nr (...) (...) (w skrócie OWU, § 1 ust. 6). Na mocy § 28, zawartego w rozdziale III w/w Ogólnych Warunków Ubezpieczenia, dotyczącym ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej, Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. zobowiązało się do udzielenia M. J. ochrony ubezpieczeniowej w zakresie odpowiedzialności cywilnej, gdy w związku z określoną w polisie działalnością lub posiadanym mieniem, ubezpieczający lub osoby objęte umową ubezpieczenia w myśl obowiązujących przepisów prawa, zobowiązane są do naprawienia szkody osobowej lub rzeczowej wyrządzonej osobie trzeciej czynem niedozwolonym, z zastrzeżeniem postanowień §§ 30 – 31. Ubezpieczenie to obejmowało pozaumowną (deliktową) odpowiedzialność cywilną ubezpieczającego oraz osób objętych ubezpieczeniem. Przy czym, ochroną ubezpieczeniową objęte było każde zdarzenie szkodowe, które wystąpiło na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie ubezpieczenia, o ile strony nie umówiły się inaczej (§ 28 ust. 2 i 3 OWU). Natomiast za zdarzenie szkodowe uznawano zdarzenie objęte postanowieniami umowy ubezpieczenia, w następstwie którego wobec ubezpieczającego mogą zostać wysunięte roszczenia z tytułu odpowiedzialności cywilnej (§ 2 pkt 35 OWU). Nie mniej jednak, odpowiedzialność cywilna zakładu ubezpieczeń została wyłączona w zakresie objętym postanowieniami § 30 i § 31 Ogólnych Warunków Ubezpieczenia. Takie wyłączenie przewidywał § 31 pkt 10, zgodnie z którym, „jeżeli strony nie postanowiły inaczej, ochrona ubezpieczeniowa nie obejmowała między innymi szkód będących wynikiem przeniesienia choroby zakaźnej”. Okoliczność ta oznaczała, iż w tym zakresie, brak było podstaw ku temu, aby Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. ponosiło jakąkolwiek odpowiedzialność odszkodowawczą w stosunku do osób trzecich, korzystających z usług wykonywanych przez ubezpieczającego w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Dodatkowo, suma gwarancyjna w okresie ubezpieczenia ulegała każdorazowo zmniejszeniu o wysokość już wcześniej wypłaconego odszkodowania aż do całkowitego jej wyczerpania (§ 28 ust. 5 OWU), co stanowiło ograniczenie wysokości odpowiedzialności odszkodowawczej zakładu ubezpieczeń do w/w kwoty ( dowód: polisa nr (...) ubezpieczenie podmiotów gospodarczych (...) k. 41 – 42, ogólne warunki ubezpieczenia podmiotów gospodarczych (...) wraz z aneksem nr (...) k. 43 – 58).

W związku z zaistnieniem wypadku z dnia (...) r. w piśmie z dnia 16.01.2015 r. za pośrednictwem swego pełnomocnika (...) FINANSE (...) z siedzibą w S., powódka M. T. dokonała zgłoszenia do podmiotu ubezpieczającego firmę (...). P.H.U. (...) w (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. swego roszczenia o kompensatę krzywdy doznanej w wyniku wyżej wskazanego zatrucia w drodze wypłaty na jej rzecz kwoty 10.000 zł tytułem zadośćuczynienia za ból i cierpienie oraz doznany w wypadku trwały uszczerbek na zdrowiu, kwoty 1320 zł tytułem zwrotu kosztów opieki świadczonej przez rodzinę powódki w związku z wypadkiem oraz kwotę 476,41 zł tytułem odszkodowania za poniesione koszty przejazdu. Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. poinformowało, że przyznało na rzecz powódki M. T. kwotę 1535 zł, w tym 1300 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę oraz 235 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdów. Nadto, w dniu 30 czerwca 2015 roku, powódkę poddano badaniu przez lekarza orzecznika z zakresu chorób wewnętrznych J. K., który stwierdził, że wskutek wypadku u M. T. doszło do powstania trwałego uszczerbku na zdrowiu na poziomie 1%. Nadto, w piśmie z dnia 29.07.2015 r. Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. zaproponowało ugodowe zakończenie sprawy poprzez wypłacenie powódce łącznej kwoty 1600 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Jednakże z uwagi na to, że zaoferowana kwota nie wyczerpywała w jej ocenie wszystkich uciążliwości związanych z przebytym zakażeniem, M. T. nie wyraziła zgody na powyższe. Tym samym, nie doszło pomiędzy stronami do konsensusu i polubownego rozwiązania sporu, zaś M. T. zdecydowała się na dochodzenie swych roszczeń przed Sądem Rejonowym w Radzyniu Podlaskim, w drodze postępowania cywilnego ( dowód: dokumentacja z przebiegu postępowania likwidacyjnego przeprowadzonego przez (...) S.A. zawarta na płycie CD - akta szkody nr (...)k 12 – 18, 36).

Powyższy stan faktyczny w zasadzie był między stronami bezsporny, a Sąd Rejonowy ustalił go w oparciu o dowód z przesłuchania powódki M. T., a także dowody z wyżej wskazanych dokumentów znajdujących się w aktach sprawy oraz w dołączonych aktach likwidacyjnych szkody (płyta CD k. 36). Przy czym, okoliczności dotyczące stanu zdrowia powódki przed zdarzeniem, dolegliwości związanych z zatruciem, długotrwałości leczenia, ograniczeń doznanych przez powódkę w życiu prywatnym i zawodowym wskutek przedmiotowego zdarzenia, zostały przez M. T. przedstawione dość dokładnie, i to mimo upływu znacznego okresu czasu od ich zaistnienia (okres ponad dwóch lat). Przede wszystkim zaś, zeznania powódki znajdują pełne potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie pozostałym materiale dowodowym w postaci dokumentów: wyroku Sądu Rejonowego w Radzyniu Podlaskim z dnia (...) r., wydanego w sprawie II W (...), oświadczenia K. O. z dnia 15.07.2015 r., dokumentacji leczenia M. T., dokumentacji z przebiegu postępowania likwidacyjnego przeprowadzonego przez pozwanego, a utrwalonego na załączonej płycie CD, polisy nr (...) i ogólnych warunków ubezpieczenia podmiotów gospodarczych. Stąd też należało je uznać za wiarygodne w świetle zasad logiki i doświadczenia życiowego.

Należy również podkreślić, iż Sąd obdarzył przymiotem wiarygodności zgromadzone w sprawie dowody nieosobowe w postaci wyżej wymienionych dokumentów, gdyż nie budzą one wątpliwości co do swojej autentyczności. Nie były one także kwestionowane przez żadną ze stron w toku postępowania.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Roszczenie powódki M. T. przeciwko Towarzystwu (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. o zadośćuczynienie za doznaną krzywdę nie zasługuje na uwzględnienie i podlega oddaleniu. Nie znajduje ono bowiem oparcia w treści umowy z dnia 22 listopada 2013 r. nr (...) ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną przez przedsiębiorstwo P. P.U.H. (...) M. J. usługową działalnością gastronomiczną, w tym ogólnych warunków ubezpieczenia podmiotów gospodarczych (...), stanowiących integralną część w/w umowy.

W niniejszej sprawie kluczowym zagadnieniem, które należało rozstrzygnąć, była kwestia istnienia lub braku biernej legitymacji procesowej pozwanego Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W..

W ocenie Sądu Rejonowego, na gruncie ustalonych w tej sprawie okoliczności faktycznych i zgodnie z umową nr (...) z dnia 22 listopada 2013 r., przy uwzględnieniu ogólnych warunków ubezpieczenia podmiotów gospodarczych (...) po stronie pozwanego brak jest legitymacji procesowej biernej.

Zgodnie z dyspozycją art. 805 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Jest to norma ogólna, znajdująca zastosowanie do wszystkich rodzajów umów ubezpieczenia.

Natomiast przepisem szczególnym do powyższej regulacji jest art. 822 § 1 k.c., zgodnie z którym, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Powyższa norma prawna określa, iż odpowiedzialność ubezpieczyciela aktualizuje się w momencie powstania wskazanych w umowie szkód wyrządzonych osobom trzecim przez ubezpieczającego, w sytuacji, gdy to on ponosi odpowiedzialność za zaistniałą szkodę. Zatem w pierwszej kolejności osobą odpowiedzialną za szkody powstałe przy wykonywaniu czynności zawodowych lub usługowych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w stosunku do osób trzecich jest podmiot ubezpieczający.

Nadto, artykuł 822 § 2 k.c. stanowi, że jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia (art. 822 § 2 k.c.). Stąd też, aby można było mówić o odpowiedzialności odszkodowawczej ubezpieczyciela z tytułu zawartej z ubezpieczającym umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, strony muszą już uprzednio w treści zawartej umowy precyzyjnie i szczegółowo określić takie zdarzenia faktyczne, których zaistnienie będzie warunkowało powstanie takiej odpowiedzialności. Jednocześnie, z powołanego przepisu wynika, iż odpowiedzialność ubezpieczyciela może dotyczyć jedynie takich zdarzeń, które miały miejsce w okresie ubezpieczenia, przez co należy rozumieć okres, na jaki została zawarta umowa.

Powyższe znajduje potwierdzenie także w orzecznictwie sądowym, zgodnie z którym „odpowiedzialność ubezpieczyciela, z którą ubezpieczony ma zawartą w sposób ważny umowę, ma charakter akcesoryjny wobec odpowiedzialności samego sprawcy szkody i zachodzi wówczas i tylko w takich granicach w jakich za zdarzenie wywołujące szkodę odpowiada on sam. Ponadto obowiązek świadczenia ubezpieczeniowego zależy od zaistnienia, opisanego w umowie zdarzenia, wypadku ubezpieczeniowego, które aktualizuje powstanie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń” (wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 30 lipca 2013 r. I ACa 659/13 Legalis nr 863154). Norma zawarta w art. 822 § 2 k.c. ma jednak charakter przepisu dyspozytywnego ( ius dispositivi), który pozwala na określenie przez strony w umowie powyższych kwestii w sposób odmienny od powyższego uregulowania. Stąd też, przy ustalaniu odpowiedzialności ubezpieczyciela za zaistnienie określonego zdarzenia faktycznego, pierwszeństwo przed regulacją zawartą w art. 822 § 2 k.c. mają konkretne postanowienia zawarte w treści umowy stron ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej.

W tym kontekście należy podkreślić, iż szczegółowe warunki i zakres odpowiedzialności ubezpieczyciela mogą wynikać także ze wzorca umowy, który zwyczajowo jest doręczany podmiotowi ubezpieczającemu już w chwili zawarcia umowy. Przy czym wzorzec ten, noszący nazwę ogólnych warunków ubezpieczenia, jest integralną częścią zawartej przez strony umowy. Stąd też pełny charakter i zakres praw i obowiązków przyjętych przez strony umowy wynika nie tylko wprost z jej treści, lecz także z postanowień zawartych w ogólnych warunkach ubezpieczenia (art. 384 § 1 i 2 k.c.).

Wprawdzie ogólną zasadą jest to, że uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela, który jest wówczas legitymowany biernie (art. 822 § 4 k.c.). Jednakże powyższy przepis należy zawsze odczytywać w powiązaniu ze szczegółowymi postanowieniami umowy ubezpieczenia, w tym zwłaszcza zawartymi w treści ogólnych warunków ubezpieczenia, które w konkretnej sytuacji faktycznej będą także decydowały o istnieniu lub braku legitymacji biernej ubezpieczyciela w danej sprawie.

Taka też sytuacja zachodzi w niniejszej sprawie. Należy bowiem wskazać, iż postanowienia umowy nr (...) z dnia 22 listopada 2013 r., przy uwzględnieniu ogólnych warunków ubezpieczenia podmiotów gospodarczych (...) wyłączają odpowiedzialność cywilną Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. za szkody na osobie wyrządzone M. T. w trakcie przyjęcia weselnego w dniu 07.06.2014 r. przez podmiot ubezpieczający : M. J. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą P. P.H.U. (...) M. J. w P.. Zgodnie bowiem z treścią § 31 pkt 10 Ogólnych Warunków Ubezpieczenia (...) jeżeli strony nie postanowiły inaczej, ochrona ubezpieczeniowa nie obejmuje między innymi szkód będących wynikiem przeniesienia choroby zakaźnej.

Tymczasem, w okolicznościach niniejszej sprawy w zasadzie bezspornym był fakt, iż doznane przez powódkę M. T. w trakcie przyjęcia weselnego w dniu (...) r. w domu weselnym prowadzonym przez firmę P. P.H.U. (...) w P. należącą do M. J. zakażenie było wynikiem przeniesienia choroby zakaźnej – bakterii salmonelli. O tym bowiem, że zakażenie salmonellą stanowi rodzaj choroby zakaźnej wspominał zarówno pełnomocnik powódki już w treści pozwu, jak też pełnomocnik pozwanego w treści odpowiedzi na pozew.

Dodatkowo, zakażenie salmonellą jest ujęte w pkt 42 wykazu zakażeń i chorób zakaźnych stanowiącego załącznik do ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2008 Nr 234 poz. 1570 ze zm.). Należy zatem podkreślić, że już z mocy postanowień samej umowy i ogólnych warunków ubezpieczenia podmiotów gospodarczych (...) wyraźnie wynika, że pozwany nie ponosi odpowiedzialności cywilnej za zaistniałe zdarzenie. Jednocześnie, fakt ten przesądza o braku legitymacji biernej po stronie Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. w niniejszej sprawie. Wobec stwierdzenia braku legitymacji biernej po stronie pozwanego, konieczne stało się oddalenie powództwa M. T. przez Sąd Rejonowy w całości.

Jedynie ubocznie należy podnieść, iż w niniejszej sprawie istniała możliwość skorzystania przez powódkę z instytucji dopozwania przewidzianej w treści art. 194 § 3 k.p.c. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli okaże się, że powództwo o to samo roszczenie może być wytoczone przeciwko innym jeszcze osobom, które nie występują w sprawie w charakterze pozwanych, sąd, na wniosek powoda może wezwać te osoby do wzięcia udziału w sprawie. Taka sytuacja występowała w niniejszej sprawie, gdyż poza ubezpieczycielem - Towarzystwem (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W., możliwe było pozwanie przez powódkę podmiotu będącego bezpośrednio odpowiedzialnym za doznaną przez nią krzywdę w postaci zatrucia w dniu (...) r. to jest M. J. prowadzącego przedsiębiorstwo pod nazwą P.P.H.U. (...) w P.. Osoba ta bowiem jest właścicielem domu weselnego, w którym doszło do zdarzenia, w wyniku którego powódka wystąpiła z roszczeniem o zadośćuczynienie w niniejszej sprawie. Nie mniej jednak, do skutecznego uruchomienia wyżej wskazanej instytucji procesowej niezbędne było złożenie przez powódkę lub jej pełnomocnika stosownego wniosku, co jednak nie nastąpiło. Natomiast, wobec kategorycznego brzmienia wyżej wskazanego przepisu, w aktualnym stanie prawnym wezwanie M. J. w charakterze pozwanego w niniejszej sprawie przez Sąd z urzędu nie jest dopuszczalne.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu w niniejszej sprawie zostało wydane w oparciu o treść art. 102 k.p.c. Przepis ten stanowi, iż w wypadkach szczególnie uzasadnionych, Sąd może zasądzić od strony przegrywającej część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami.

Charakter przedmiotowej sprawy, w tym zwłaszcza szczególne okoliczności zdarzenia z dnia (...) r. w wyniku którego powódka M. T. doznała dolegliwości w postaci zakażenia bakterią salmonelli, co wymagało przez nią podjęcia stosownego leczenia oraz zaistnienia szeregu ograniczeń w życiu prywatnym i zawodowym, z czym także wiązały się zwiększone koszty sprawiają, iż w ocenie Sądu Rejonowego, w niniejszej sprawie zachodziły szczególnie uzasadnione okoliczności, przemawiające za odstąpieniem od obciążenia powódki, jako strony przegrywającej sprawę, kosztami procesu.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych przepisów Sąd orzekł, jak w sentencji wyroku.