Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 19 października 2017 r.

Sąd Rejonowy w Nidzicy I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 października 2017 r. w N.

sprawy z wniosku M. (...)w P.

z udziałem W. M. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...) w N.

o wszczęcie egzekucji zaniechanej czynności

postanawia:

I. nakazać dłużnikowi W. M. prowadzącemu działalność gospodarczą pod firmą (...) w N. zapłatę kwoty 10 000,00 zł (słownie: dziesięć tysięcy złotych) na rzecz wierzyciela M. (...)w P. , w związku z naruszeniem obowiązku nałożonego na dłużnika postanowieniem Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 22 kwietnia 2013r. o zabezpieczenie roszczenia,

II. zagrozić dłużnikowi W. M. prowadzącemu działalność gospodarczą pod firmą (...) w N. zapłatę sumy 10 000,00 zł na rzecz wierzyciela M. (...)w P., za każde kolejne naruszenie obowiązku wynikającego z treści postanowienia Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 22 kwietnia 2013r. o zabezpieczenie roszczenia,

III. zasądza do dłużnika W. M. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) w N. na rzecz wierzyciela M. (...)w P. kwotę 297,00 zł (słownie: dwieście dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania w tym kwotę 240,00 zł (słownie: dwieście czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

Sygn. akt I Co 421/15

UZASADNIENIE

Wierzyciel M. (...)z siedzibą w N. wniosła wniosek o wszczęcie egzekucji zaniechania czynności z udziałem dłużnika W. M. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) w N. na podstawie postanowienia Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 22 kwietnia 2013 roku o sygn. akt V GC 51/13, zaopatrzonego we wzmiankę wykonalności na podstawie, którego Sąd zakazał dłużnikowi na czas trwania postępowania działań:

- zbywania, wprowadzania do obrotu w jakikolwiek inny sposób oraz reklamy mebli naśladujących meble oferowane przez Wierzyciela, oznaczone przez niego nazwami M., T., C., V., H., N., M. (1), B., (...), E., P., C., D.,L. (1) L., (...), A., V., K., F. (1) N.;

- stosowania nazw mebli zbliżonych do nazw stosowanych przez wierzyciela poprzedzonych lub zakończonych literą „m” lub w których słowa M., T., C., V., H., N., M. (1) B., (...), E., P., C., D., L. (1) L., (...), A., V., K., F. (1), N. występują samodzielnie lub w połączeniu z innymi słowami, znakami lub elementami graficznymi;

- drukowania i rozpowszechniania w jakikolwiek sposób katalogów oraz wszelkich innych materiałów mających na cel promowanie mebli naśladujących meble produkowane przez Wierzyciela, oznaczonych nazwami M., T., C., V., H., N., M. (1) B., (...), E., P., C., D., L. (1), L., (...), A., V., K., F. (1) i N..

Wierzyciel wniósł o wszczęcie egzekucji zobowiązania nałożonego na dłużnika Postanowieniem Sądu Okręgowego Olsztynie z dnia 22 kwietnia 2013 roku o sygn. akt V GC 51/13 poprzez nakazanie dłużnikowi na mocy art. 1051 ¹ kpc zapłaty na rzecz wierzyciela kwoty 10.000,00 złotych w związku z naruszeniem obowiązku nałożonego na Dłużnika postanowieniem o zabezpieczeniu (Postanowienie Sądu Okręgowego) oraz zagrożenie dłużnikowi nakazaniem zapłaty sumy 10.000,00 złotych na rzecz wierzyciela za każde kolejne naruszenie obowiązku wynikającego z treści postanowienia o zabezpieczeniu z dnia 22 kwietnia 2013 roku.

W uzasadnieniu wierzyciel podał, że w dniu 02 kwietnia 2013 roku wystąpił z powództwem o zaniechanie czynów nieuczciwej konkurencji wraz z wnioskiem o zabezpieczenie roszczenia. Działanie dłużnika polegało między innymi na kopiowaniu zewnętrznej postaci gotowych mebli wytwarzanych przez wierzyciela oraz stosowaniu nazw produktów zbliżonych do produktów oferowanych przez wierzyciela.

Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 22 kwietnia 2013 roku w sprawie o sygn. akt V GC 51/13 udzielił zabezpieczenia roszczenia Wierzyciela w ten sposób, że zakazał dłużnikowi na czas trwania postępowania zbywania, wprowadzenia do obrotu jakikolwiek inny sposób oraz reklamy mebli naśladujących meble oferowane przez wierzyciela, stosowania zbliżonych nazw mebli oraz drukowania i rozpowszechniania w jakikolwiek sposób katalogów które mają na celu promowanie produktów dłużnika naśladujących meble produkowane przez wierzyciela.

Dłużnik nie stosował się do zakazów zawartych w przedmiotowym postanowieniu SO w Olsztynie, w wyniku czego Sąd Rejonowy w Olsztynie XI Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w Nidzicy postanowieniem z dnia 13 listopada 2014 roku wydanego w sprawie XI Co 833/13 nakazał dłużnikowi zapłatę kwoty 10.000,00 na rzecz wierzyciela oraz zagroził dłużnikowi zapłatą sumy 10.000,00 zł na rzecz wierzyciela za każde kolejne naruszenie obowiązku.

Z informacji pozyskanych przez wierzyciela wynika, że dłużnik nadal nie stosuje się do treści postanowienia SO w Olsztynie, gdyż mimo orzeczonego przez Sąd zakazu nadal wprowadza sporne modele mebli do obrotu. Dłużnik w dalszym ciągu prezentuje modele mebli w katalogach na rok 2014 i 2015 oraz na prezentacji mebli dłużnika naśladowczych w stosunku do modeli mebli produkowanych przez wierzyciela podczas Międzynarodowych Targów Meblowych w O. które odbyły się w dniach 8-11 września 2015 roku. Dla przykładu wierzyciel wskazał, że na targach przedstawiona została pełna gama zastosowań modeli funkcjonujących u dłużnika pod nazwą: D., L. oraz V.. M. (1) L. zdaniem wierzyciela stanowi kopie modelu T. produkowanego przez wierzyciela, a model V. to kopia modelu N. wierzyciela, a zatem produkty co do którego został orzeczony zakaz wprowadzenia do obrotu w jakikolwiek sposób postanowieniem Sądu Okręgowego.

W ocenie wierzyciela zachowanie dłużnika pokazuje, że nie respektuje treści postanowienia w przedmiocie udzielenia zabezpieczenia i w dalszym ciągu działa na szkodę wierzyciela.

Dłużnik w odpowiedzi na wniosek jak i na rozprawie podniósł, że Sąd zobowiązał jedynie dłużnika do niestosowania nazw mebli zbliżonych do nazw używanych przez wierzyciela.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Sąd Okręgowy w Olsztynie V Wydział Gospodarczy w dniu 22 kwietnia 2013 roku w sprawie z powództwa M. (...)z siedzibą w N. przeciwko W. M. (sygn. akt V GC 51/13) wydał postanowienie w przedmiocie zabezpieczenia roszczenia w ten sposób, że zakazał dłużnikowi na czas trwania postępowania następujących działań:

- zbywania, wprowadzania do obrotu w jakikolwiek inny sposób oraz reklamy mebli naśladujących meble oferowane przez Wierzyciela, oznaczone przez niego nazwami M., T., C., V., H., N., M. (1) B., (...), E., P., C., D., L. (1), L., (...), A., V., K., F. (1) i N.;

- stosowania nazw mebli zbliżonych do nazw stosowanych przez wierzyciela poprzedzonych lub zakończonych literą „m” lub w których słowa M., T., C., V., H., N., M. (1) B., (...), E., P., C., D., L. (1), L., (...), A., V., K., F. (1), N. występują samodzielnie lub w połączeniu z innymi słowami, znakami lub elementami graficznymi;

- drukowania i rozpowszechniania w jakikolwiek sposób katalogów oraz wszelkich innych materiałów mających na cel promowanie mebli naśladujących meble produkowane przez Wierzyciela, oznaczonych nazwami M., T., C., V., H., N., M. (1), B., (...), E., P., C., D.,L. (1), L., (...), A., V., K., F. (1) i N..

Wierzyciel M. (...)dnia 04 grudnia 2013 roku do Sądu Rejonowego w Olsztynie XI Zamiejscowego Wydziału Cywilnego z siedzibą w Nidzicy złożył wniosek w przedmiocie wszczęcia egzekucji zaniechania czynności przez dłużnika W. M.. Przedmiotowa sprawa byłą prowadzona przez Sąd pod sygn. XI Co 833/13. Wierzyciel w uzasadnieniu wniosku podał, że pomimo udzielenia zabezpieczenia roszczenia wierzyciela przez Sąd Okręgowy w Olsztynie postanowieniem z dnia 22 kwietnia 2013 roku opatrzonym we wzmiankę o wykonalności dłużnik nie przestrzega nałożonych na niego zakazów tj. między innymi zakaz reklamy mebli przez dłużnika naśladujących meble oferowane i produkowane przez wierzyciela.

W toku postępowania zainicjowanego wnioskiem z dnia 13 listopada 2014 roku Sąd Rejonowy w Olsztynie XI Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w Nidzicy wydał postanowienie w którym to nakazał dłużnikowi zapłatę kwoty 10.000,00 na rzecz wierzyciela oraz zagroził dłużnikowi zapłatą sumy 10.000,00 zł na rzecz wierzyciela za każde kolejne naruszenie obowiązku.

Pomimo wydania postanowienia dłużnik w dalszym ciągu w swoich katalogach mebli na rok 2014 i 2015 dokonywał naruszeń postanowienia o zabezpieczeniu w tym podczas Międzynarodowych Targów Mebli w O. które miały miejsce dnia 08-11 września 2015 roku. Podczas targów dłużnik zaprezentował meble „takie same” jak modele mebli produkowane przez wierzyciela, bądź modele posiadające jedynie niewielkie i nieistotne przeróbki, które nie umożliwiają przeciętnemu konsumentowi na rozróżnienie modeli mebla.

Zgodnie z zamówieniem od klienta nr 52/2015 roku dłużnik sprzedał na rzecz (...)modele mebli z modelami mebli produkowanych przez wierzyciela. Modele mebli produkowane przez dłużnika pod nazwami L., Y. i D. naśladują modele odpowiednio T., M. i M. (1) – produkowane przez wierzyciela.

Zgodnie z opinią sporządzoną przez biegłego T. C. sporządzono na potrzeby sprawy toczącej się przed Sądem Okręgowym w Olsztynie pod sygn. akt. V GC 153/16 z dnia 24 marca 2017 roku wynika, że meble produkowane przez wierzyciela opatrzone nazwą M., T., C., V., H., N., M. (1), B., (...), E., P., C., D., L. (1), L., (...), A., V., K., F. (1), N., a odpowiednio wyrobami produkowanymi przez dłużnika zachodzą możliwości wprowadzenia klientów w błąd, co do tożsamości producenta. Reasumując produkty obu stron pomimo różnych nazw swym wyglądem mogą wprowadzać w błąd co do po producenta danego mebla.

Nieprawomocnym Wyrokiem częściowym Sądu Okręgowego w Olsztynie V Wydziału Gospodarczego z dnia 02 sierpnia 2017 roku wydanym w sprawie V GC 153/16 nakazano pozwanemu tj. W. M. zaprzestania czynów nieuczciwej konkurencji w tym samym zakresie co postanowienie z dnia 22 kwietnia 2013 roku w sprawie o sygn. akt V GC 51/13 dot. zabezpieczenia.

Wierzyciel w toku postępowania podał, że dłużnik w dalszym ciągu produkuje te same meble co wierzyciel. Dłużnik dokonał tylko zmiany kosmetycznej w produkowanych przez siebie towarach i zmodyfikował/zmienił ich nazwy.

Dłużnik w toku posiedzenia w dniu 12 kwietnia 2016 roku wskazał, że gdyby produkowane meble zarówno przez jego jak i wierzyciela były podobne to wystawiając meble na różnych konkursach zostało by to zauważone.

Dowód: postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 22 kwietnia 2013 roku [k.9-9v], postanowienie SR w Olsztynie z dn. 13 listopada 2014 roku w sprawie XI Co 833/13 [k. 10]; fotografie [k. 19-88]; zamówienie od klienta [k. 89-89v]; zrzut strony internetowej [k. 90-91]; zgłoszenie celne [k. 107]; wysłuchanie dłużnika [k. 132v]; kserokopia opinii biegłego T. C. [k. 200-213];

Sąd zważył, co następuje:

Wniosek należało uwzględnić.

Należało dać wiarę dokumentom złożonym w sprawie albowiem ich wiarygodność nie budzi wątpliwości, jak również złożonej opinii sporządzonej przez T. C., która została sporządzona do sprawy Sądu Okręgowego w Olsztynie V Wydziału Gospodarczego z dnia 02 sierpnia 2017 roku wydanym w sprawie V GC 153/16 z której jednakowo wynika, że dłużnik narusza zakaz wydany w postępowaniu zabezpieczającym.

Stanowisko wyrażone przez dłużnika w przedmiotowej sprawie stoi w opozycji z zebranym materiałem dowodowym. Dłużnik nie stosował się do postanowienia Sądu Okręgowego z dnia 22 kwietnia 2013 r., które zakazywało dłużnikowi zbywania, wprowadzania do obrotu, stosowania mebli zbliżonych do nazw stosowanych przez wierzyciela lub zakończonych literą „m”, drukowania i rozpowszechniania w jakikolwiek sposób katalogów oraz wszelkich innych materiałów mających na celu promowanie mebli naśladujących meble produkowane przez wierzyciela po dniu 22 kwietnia 2013 roku, pomimo wydania w dniu 13 listopada 20134 roku przez Sąd Rejonowy w Olsztynie XI Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w Nidzicy postanowienia w którym to nakazał dłużnikowi zapłatę kwoty 10.000,00 na rzecz wierzyciela oraz zagroził dłużnikowi zapłatą sumy 10.000,00 zł na rzecz wierzyciela za każde kolejne naruszenie obowiązku.

Zgromadzony materiał dowodowy w szczególności z zestawień faktur VAT przedstawionych przez wierzyciela świadczy o tym, że dłużnik pomimo ciążącego zakazu nałożonego na niego postanowieniem Sądu Okręgowego w Olsztynie notorycznie wprowadzał, sprzedawał i promował swoje produkty, które były objęte owym zakazem.

Dłużnik chcąc wyjść naprzeciw nałożonemu zakazowi, miał możliwość wycofania swoich produktów z ekspozycji i w ich miejscu wstawić nowe meble, które zakazem nie były objęte. Dłużnik kilkakrotnie podczas postępowania wyjaśniał, że przedmiotowe postanowienie o zabezpieczeniu dotyczyło tylko wcześniej produkowanych mebli. Zdaniem Sądu zaprezentowane stanowisko nie mogło znaleźć odzwierciedlenia w rozstrzygnięciu niniejszej sprawy.

Zgodnie z opinią sporządzoną przez biegłego T. C. sporządzono na potrzeby sprawy toczącej się przed Sądem Okręgowym w Olsztynie pod sygn. akt. V GC 153/16 z dnia 24 marca 2017 roku wynika, że meble produkowane przez wierzyciela opatrzone nazwą M., T., C., V., H., N., M. (1) B., (...), E., P., C., D., L. (1) L., (...), A., V., K., F. (1), N., a odpowiednio wyrobami produkowanymi przez dłużnika zachodzą możliwości wprowadzenia klientów w błąd, co do tożsamości producenta. Reasumując produkty obu stron pomimo różnych nazw swym wyglądem mogą wprowadzać w błąd co do po producenta danego mebla. Z przedmiotowej opinii jednoznacznie wynika, że doszło do naruszenia zastosowanego zakazu wobec dłużnika, zatem nie istniała konieczność przeprowadzania dowodu z ustnej opinii wskazanego biegłego.

Zgodnie z dyspozycją art. 1051 ¹ § 1 kpc w sytuacji w której dłużnik ma obowiązek zaniechać pewnej czynności lub nie przeszkadzać czynności wierzyciela, sąd, na wniosek wierzyciela, po wysłuchaniu stron i stwierdzeniu, że dłużnik działał wbrew obowiązkowi, może zamiast nałożenia grzywny nakazać dłużnikowi zapłatę na rzecz wierzyciela określonej sumy pieniężnej za dokonane naruszenie oraz zagrozić nakazaniem zapłaty określonej sumy pieniężnej za każde kolejne naruszenie obowiązku, stosownie do jego treści, niezależnie od roszczeń przysługujących wierzycielowi na zasadach ogólnych.

Środek przymusu w postaci zapłaty przez dłużnika na rzecz wierzyciela określonej kwoty pieniężnej stosowany jest również zamiast grzywny przewidzianej w art. 1051 ¹ § 1 kpc, a zatem nie może być z nią łączony. Zarówno grzywna, jak i zapłata na rzecz wierzyciela określonej sumy pieniężnej stosowane są wyłącznie na wniosek wierzyciela, z tym że drugi ze wskazanych środków przymusu ma charakter fakultatywny. Sąd jest związany wnioskiem wierzyciela w zakresie wysokości kwoty należnej za naruszenie przez dłużnika obowiązku, ale tylko co do górnej jej granicy [ Olimpia Marcewicz, Komentarz aktualizowany do art. 1051(1) Kodeksu postępowania cywilnego, LEX/el., 2014].

Po stwierdzeniu, że dłużnik działa wbrew obowiązkowi, sąd nie wzywa dłużnika do zastosowania się do tytułu wykonawczego, lecz nakazuje zapłatę określonej sumy pieniężnej oraz określa kwoty należne za każde przyszłe naruszenie. [ Helena Ciepła, Komentarz do art. 1051(1) Kodeksu postępowania cywilnego, LEX,2014]

W związku z powyższym, wobec braku innych twierdzeń i dowodów, należało wniosek wierzyciela uwzględnić co do żądania nakazania dłużnikowi zapłaty kwoty 10.000,- złotych na rzecz wierzyciela oraz zagrozić dłużnikowi nakazaniem zapłaty kwoty 10.000,- złotych za kolejne naruszenia zakazu nałożonego postanowieniem Sądu Okręgowego w Olsztynie [pkt. I i II postanowienia].

O kosztach orzeczono po myśli art. 770 kpc w zw. z § 14 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. 2015.1804 z późn. zm.) który stanowi, że dłużnik powinien zwrócić wierzycielowi koszty niezbędne do celowego przeprowadzenia egzekucji.