Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 05 października 2017 r.

Sąd Rejonowy w Legionowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Tomasz Kosiński

Protokolant: Bożena Oblińska

w obecności oskarżyciela skarbowego Przemysława Kwiatkowskiego

po rozpoznaniu dnia 02 października 2017 r. na rozprawie w Legionowie sprawy :

M. K. , s. J. i J. z d. B. ur. (...) w B.

oskarżonego o to, że :

będąc wspólnikiem i Prezesem Zarządu podmiotu gospodarczego (...) Sp. z o.o. w L. przy ul. (...), będąc z racji pełnionej funkcji osobą odpowiedzialną za terminowe wpłacanie podatków z działalności podmiotu (...) Sp. z o.o., działając w L. w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru lub wykorzystaniem takiej samej sposobności, w okresie od dnia 21 lutego 2013 r. co najmniej do dnia sporządzenia postanowienia o przedstawieniu zarzutów, tj. do dnia 31 sierpnia 2016 r. działając w imieniu płatnika podatku dochodowego od wypłaconych pracownikom wynagrodzeń podmiotu (...) Sp. z o.o. nie wpłacał w ustawowym terminie, tj. do 20-tego każdego miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy do Urzędu Skarbowego w L. przy ul. (...) należnych zaliczek na podatek dochodowy za miesiące: styczeń – grudzień 2013 r., styczeń – grudzień 2014 r., w kwocie łącznej 78.009 zł, wynikających ze złożonych do tutejszego (...) deklaracji PIT-4R za lata 2013-2014, przez co naraził na uszczuplenie podatek dochodowy od wypłaconych pracownikom wynagrodzeń w kwocie łącznej 78.009 zł,

tj. o przestępstwo skarbowe z art. 77 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s.

1.  Oskarżonego M. K. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie 77 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s. skazuje , zaś na podstawie art. 77 § 2 k.k.s wymierza mu karę grzywny w wysokości 50 ( pięćdziesiąt ) stawek dziennych, określając wysokość stawki dziennej na kwotę 100 ( sto ) złotych;

2.  Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. zwalnia oskarżonego M. K. w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Sygn. akt II K 109/17

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżony M. K. w okresie objętym aktem oskarżenia to jest od dnia 21 lutego 2013 r. do dnia 31 sierpnia 2016 r. był wspólnikiem i prezesem zarządu (...) Sp. z o.o. w L. przy ul. (...). Z racji pełnienia funkcji prezesa zarządu (...) Sp. z o.o. w L. oskarżony M. K. był osoba odpowiedzialną za terminowe wpłacanie podatków z działalności (...) Sp. z o.o. w L. która była płatnikiem podatku dochodowego z tytułu wypłaconych zatrudnianym przez spółkę pracownikom wynagrodzeń. Oskarżony M. K. w okresie od dnia 21 lutego 2013 r. do dnia 31 sierpnia 2016 r. działając w imieniu płatnika podatku dochodowego od wypłaconych pracownikom (...) Sp. z o.o. w L. wynagrodzeń nie wpłacał w ustawowym terminie, tj. do 20-tego każdego miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy do Urzędu Skarbowego w L. przy ul. (...) należnych zaliczek na podatek dochodowy za miesiące: styczeń – grudzień 2013 r., styczeń – grudzień 2014 r., w kwocie łącznej 78 009 zł, które to zaliczki wynikały ze złożonych do Urzędu Skarbowego w L. deklaracji PIT-4R za lata 2013-2014.

W latach 2012 - 2014 (...) Sp. z o.o. w L. prowadziła obsługę laboratoryjną na zlecenie firmy (...) S.A. Oddział (...) która realizowała budowę trasy S 12 – obwodnicy L. . Z tego tytułu w latach 2012 - 2014 (...) Sp. z o.o. w L. uzyskała dochód w kwocie 2 700 0000 zł . Należy wskazać iż umowa na obsługę laboratoryjną tej inwestycji pomiędzy (...) Sp. z o.o. w L. a (...) S.A. Oddział (...) została zawarta na kwotę 3 000 0000 zł z której nie wypłacono kwoty 300 000 zł stanowiącej zabezpieczenie należytego wykonania umowy przez (...) Sp. z o.o. w L. , wobec faktu iż (...) Sp. z o.o. w L. nie rozliczyło do dnia dzisiejszego z tej umowy ( k. 123 ) . Mimo faktu iż (...) Sp. z o.o. w L. uzyskiwała w latach 2012-2014 tak znaczne przychody nie wpłacała w ustawowym terminie podatku dochodowego od wypłaconych pracownikom (...) Sp. z o.o. w L. wynagrodzeń. W okresie styczeń – grudzień 2013 r., styczeń – grudzień 2014 r., (...) Sp. z o.o. w L. wypłacało jednak pracownikom spółki wynagrodzenia .

W wyniku tego działania oskarżony M. K. – działając jako prezesem zarządu (...) Sp. z o.o. w L. – osoba odpowiedzialną za terminowe wpłacanie podatków naraził na uszczuplenie podatek dochodowy od wypłaconych pracownikom wynagrodzeń w kwocie łącznej 78 009 zł.

Oskarżony M. K. ma ukończone 35 lat, ma na utrzymaniu 2 dzieci , prowadzi działalność gospodarcza ale obecnie nie osiąga dochodów , nie leczy się odwykowo ani psychiatrycznie, nie był on dotychczas karany ( k. 257 ) .

Sąd powyższy stan faktyczny ustalił na podstawie następujących dowodów : wyjaśnień oskarżonego M. K. ( k. 35 i k. 262 ) , zawiadomienia o naruszeniu przepisów prawa ( k. 1-2 ) , odpisu z KRS Spółki ( k. 4-11 ) ,wydruku z systemy GUS ( k. 12 ) , wydruku systemowego ( k. 13 ) , listy zalęgłości podatkowych ( k. 18, k. 124 ) , kopii deklaracji PIT 4 R za 2013 r. ( k. 19-22 ), wydruku systemowego PIT 4 R za 2014 r. ( k. 23-25 ) , odpisu tytułów wykonawczych ( k. 26-29 ) ,wiadomości mailowych z A. Bank ( k. 36-37 ) , pisma do działu egzekucji US w L. ( k. 38 ) ,odpowiedzi z firmy (...) S.A, ( k. 39 ) , zawiadomienia o zajęciu wierzytelności ( k. 40 ) , karty karnej ( k. 118, k. 257 ) , zestawienia dochodów podmiotu ( k. 122 ) , pisma (...) S.A. ( k. 123 ) i sprzeciwu od wyroku nakazowego załącznikami ( k. 142- 252 ) .

M. K. stanął pod zarzutem iż, będąc wspólnikiem i Prezesem Zarządu podmiotu gospodarczego (...) Sp. z o.o. w L. przy ul. (...), będąc z racji pełnionej funkcji osobą odpowiedzialną za terminowe wpłacanie podatków z działalności podmiotu (...) Sp. z o.o., działając w L. w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru lub wykorzystaniem takiej samej sposobności, w okresie od dnia 21 lutego 2013 r. co najmniej do dnia sporządzenia postanowienia o przedstawieniu zarzutów, tj. do dnia 31 sierpnia 2016 r. działając w imieniu płatnika podatku dochodowego od wypłaconych pracownikom wynagrodzeń podmiotu (...) Sp. z o.o. w L. nie wpłacał w ustawowym terminie, tj. do 20-tego każdego miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy do Urzędu Skarbowego w L. przy ul. (...) należnych zaliczek na podatek dochodowy za miesiące: styczeń – grudzień 2013 r., styczeń – grudzień 2014 r., w kwocie łącznej 78.009 zł, wynikających ze złożonych do tutejszego (...) deklaracji PIT-4R za lata 2013-2014, przez co naraził na uszczuplenie podatek dochodowy od wypłaconych pracownikom wynagrodzeń w kwocie łącznej 78.009 zł, to jest popełnienia o czynu z art. 77 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s..

Oskarżony M. K. w postępowaniu przygotowawczym i na rozprawie przed Sądem przyznała się do popełnienia zarzucanego mu czynu ( k. 35 i k. 262 ) . Oskarżony M. K. wyjaśnił iż w okresie objętym aktem oskarżenia był prezesem zarządu (...) Sp. z o.o. w L. – odpowiedzialnym za terminowe wpłacanie podatków przez spółkę oraz jej wspólnikiem posiadającym 33 udziały w tej spółce. Z dalszych wyjaśnień oskarżonego M. K. wynika iż w latach 2012 - 2014 (...) Sp. z o.o. w L. prowadziła obsługę laboratoryjną na zlecenie firmy (...) S.A. Oddział (...) która realizowała budowę trasy S 12 – obwodnicy L. . Z tego tytułu w latach 2012 - 2014 (...) Sp. z o.o. w L. uzyskała przychód w kwocie ok. 2 400 0000 zł . Umowa na obsługę laboratoryjną tej inwestycji pomiędzy (...) Sp. z o.o. w L. a (...) S.A. Oddział (...) została zawarta na kwotę 3 000 0000 zł z której nie wypłacono kwoty 300 000 zł , która stanowiła zabezpieczenie . W swoich dalszych wyjaśnieniach oskarżony M. K. opisał z jakich powodów jako prezes (...) Sp. z o.o. w L. nie wpłacał terminowo należnego podatku od wynagrodzeń pracowników ( k. 35 i k. 262 ) .

Wyjaśnienia oskarżonego M. K. zasługują na wiarę w całości jako jasne , dokładne i korespondujące z całością zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego . Z wyjaśnień tych wynika wprost , iż oskarżony M. K. popełnił zarzucany mu czyn.

Sąd dał w pełni wiarę dowodom z dokumentów , albowiem dokumenty powyższe zostały sporządzone przez funkcjonariuszy publicznych , nie zainteresowanych rozstrzygnięciem w sprawie , a zatem nie mających logicznego powodu , by przedstawiać nieprawdziwy stan rzeczy w dokumentach . Brak jest na tych dokumentach jakichkolwiek śladów podrobienia bądź przerobienia . Autentyczność i wiarygodność tych dokumentów nie była kwestionowana przez żadną ze stron, ani nie stoi w sprzeczności z żadnym innym dowodem, a tym samym nie budzi wątpliwości.

Sąd dał ponadto wiarę wszystkim ujawnionym na rozprawie dokumentom. Ich autentyczność i wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron, ani nie stoi w sprzeczności z żadnym innym dowodem, a tym samym nie budzi wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 77 § 1 k.k.s. karze podlega płatnik lub inkasent, który pobranego podatku nie wpłaca w terminie na rzecz właściwego organu. Natomiast z treści art. 77 § 2 k.k.s. wynika że jeżeli kwota niewpłaconego podatku jest małej wartości, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. Przepis art. 77 § 1 i 2 k.k.s penalizuje samo nieodprowadzenie w terminie pobranych od podatnika kwot podatku. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nakazuje płatnikom wpłacać pobrane zaliczki na podatek dochodowy do 20. dnia miesiąca następnego . Przez pobranie od podatnika podatku rozumie się nie tylko fizyczne przejęcie od podatnika określonej kwoty stanowiącej część jego wynagrodzenia brutto, ale także samo potrącenie mu z wynagrodzenia kwoty należnego podatku (zaliczki na podatek), stąd już od dawna wskazuje się w orzecznictwie, że pobraniem podatku jest też czynność techniczna polegająca na takim potrąceniu, bez względu na to, czy potrącający ją płatnik posiada środki finansowe na odprowadzenie pobranego podatku, działalność gospodarczą, spłatę zobowiązań, wypłatę wynagrodzeń itd. ( pro wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 maja 2002 r., IV KKN 427/98, Prok. i Pr.-wkł. 2003, nr 2, poz. 12). W konsekwencji samo wypłacenie pracownikowi wynagrodzenia, po odliczeniu uprzednio obliczonego podatku lub zaliczki nań, stanowi pobranie podatku od podatnika ( pro wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 sierpnia 1999 r., III KKN 434/97, Prok. i Pr. 2000, nr 1, poz. 16). Na gruncie prawa karnego skarbowego nie działa przy tym kontratyp stanu wyższej konieczności, a próby stosowania tu tej konstrukcji jako pozaustawowej (zob. L. Wilk, J. Zagrodnik, Kodeks karny skarbowy..., s. 356-357) nie są zasadne. Ewentualne problemy finansowe płatnika mogą być natomiast uwzględniane przy rozważaniu rodzaju i rozmiaru kary za czyn z art. 77 § 1 i 2 k.k.s. ( za Komentarz do art.77 kodeksu karnego skarbowego (Dz.U.07.111.765), [w:] T. Grzegorczyk, Kodeks karny skarbowy. Komentarz, LEX, 2009, wyd. IV. ) .

Należy podnieść iż delikt karnoskarbowy z art. 77 k.k.s. ma charakter indywidualny. Popełnienie tego czynu zabronionego przez osobę nieposiadającą statusu płatnika lub inkasenta może nastąpić jedynie w warunkach art. 9 § 3 k.k.s. Znamię czasownikowe „nie wpłaca” oznacza zaniechanie uiszczenia organowi podatkowemu pobranego podatku. Jakkolwiek przepis art. 77 § 1 k.k.s. wskazuje na zaniechanie wpłaty w terminie, to nawet w braku tego znamienia modalnego należałoby przyjąć, że chodzi o brak uiszczenia pobranego podatku w określonym czasie - przewidzianym przepisami prawa podatkowego. Każde bowiem zaniechanie jest niewykonaniem prawnie nakazanego działania w określonym terminie. Ustawodawca, wskazując na zaniechanie wpłaty podatku w terminie, nie daje tym samym do zrozumienia, że istnieją takie zaniechania, które są karalne w razie braku działania w terminie i na takie, które są karalne w razie braku działania w ogóle. Obie wyróżnione postaci zaniechania są równoznaczne, realizacja znamion czynu zabronionego następuje bowiem z upływem terminu zapłaty. Ewentualne uiszczenie podatku pobranego po terminie ma znaczenie wyłącznie z perspektywy wymiaru kary. W ocenie Sądu Najwyższego „niewpłacenie na rachunek organu podatkowego obliczonego i pobranego podatku nie musi polegać na fizycznym przejęciu przez płatnika kwoty stanowiącej jego równowartość” ( tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 maja 2002 r., IV KKN 427/98, Prok. i Pr. 2003, nr 2, poz. 12; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 sierpnia 2002 r., IV KKN 426/98, LEX nr 55193). W orzecznictwie wyrażany jest pogląd, że podatek jest pobrany wówczas, gdy dokonano jego potrącenia - tj. gdy wypłacono podatnikowi kwotę pieniężną po odliczeniu podatku podlegającego pobraniu ( tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 sierpnia 1999 r., III KKN 434/97, Prok. i Pr. 2000, nr 1, poz. 16; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 maja 2002 r., IV KKN 427/98, Prok. i Pr. 2003, nr 2, poz. 12). Problem pobrania podatku jest związany z występującymi w praktyce sytuacjami, gdzie sprawca (płatnik) nie posiada środków finansowych na uiszczenie podatku podatnika. Najczęściej wówczas przyjmuje się fikcję pobrania podatku „na papierze”, gdy tymczasem w rzeczywistości płatnik nie dysponuje pieniędzmi na wpłatę podatku. Sąd Najwyższy w kilku orzeczeniach akcentował, że kondycja finansowa płatnika nie ma znaczenia dla odpowiedzialności karnoskarbowej płatnika (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 maja 2002 r., IV KKN 427/98, Prok. i Pr. 2003, nr 2, poz. 12; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 sierpnia 2002 r., IV KKN 426/98, LEX nr 55193; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 sierpnia 1999 r., III KKN 434/97, Prok. i Pr. 2000, nr 1, poz. 16; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25 października 1995 r., I KZP 30/95, OSP 1996, z. 4, poz. 68). Słusznie przyjmuje się bowiem, że środki pieniężne nie należą do płatnika, należą do podatnika (do czasu pobrania) i do Skarbu Państwa (od czasu wpłacenia), powinnością zaś płatnika jest jedynie obliczyć, pobrać podatek i wpłacić go na rachunek organu. Jeżeli płatnik środki finansowe posiada, przeznacza je jednak na inny uzasadniony ekonomicznie cel, zwłaszcza na podtrzymanie działalności gospodarczej, w grę wchodzi jedynie umniejszenie winy, nigdy zaś jej wyłączenie. Jeżeli jednak płatnik środków finansowych nie posiada, czego najlepszym wyrazem jest niedokonanie wypłaty wynagrodzeń pracownikom przy pobieranym podatku dochodowym od osób fizycznych, nie można środków tych również pozyskać na innej drodze (np. poprzez kredyt czy pożyczkę), odpada wina, nie można bowiem od płatnika w takiej sytuacji wymagać zachowania zgodnego z prawem, którego on nie jest w stanie wykonać .

Przestępstwo skarbowe typu uprzywilejowanego z art. 77 § 2 k.k.s. jest zagrożone karą grzywny do 720 stawek dziennych. (za Komentarz do art.77 kodeksu karnego skarbowego (Dz.U.07.111.765), [w:] P. Kardas, G. Łabuda, T. Razowski, Kodeks karny skarbowy. Komentarz, LEX, 2010. ).

Zgodnie z treścią art. 6 § 2 k.k.s. dwa lub więcej zachowań, podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru lub z wykorzystaniem takiej samej sposobności, uważa się za jeden czyn zabroniony; w zakresie czynów zabronionych polegających na uszczupleniu lub narażeniu na uszczuplenie należności publicznoprawnej za krótki odstęp czasu uważa się okres do 6 miesięcy.

Natomiast zgodnie z treścią art. 9 § 3 k.k.s. za przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe odpowiada, jak sprawca, także ten, kto na podstawie przepisu prawa, decyzji właściwego organu, umowy lub faktycznego wykonywania zajmuje się sprawami gospodarczymi, w szczególności finansowymi, osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej.

W powyższej sprawie oskarżony M. K. swoim działaniem wypełniła wszystkie znamiona przestępstwa skarbowego opisanego w art. 77 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s. . Oskarżony M. K. będąc wspólnikiem i prezesem zarządu (...) Sp. z o.o. w L. przy ul. (...), będąc z racji pełnionej funkcji osobą odpowiedzialną za terminowe wpłacanie podatków z działalności podmiotu (...) Sp. z o.o., działając w L. woj. (...) w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru lub wykorzystaniem takiej samej sposobności, w okresie od dnia 21 lutego 2013 r. co najmniej do dnia sporządzenia postanowienia o przedstawieniu zarzutów, tj. do dnia 31 sierpnia 2016 r. działając w imieniu płatnika podatku dochodowego od wypłaconych pracownikom wynagrodzeń (...) Sp. z o.o. w L. nie wpłacał w ustawowym terminie, tj. do 20-tego każdego miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy do Urzędu Skarbowego w L. przy ul. (...) należnych zaliczek na podatek dochodowy za miesiące: styczeń – grudzień 2013 r., styczeń – grudzień 2014 r., w kwocie łącznej 78.009 zł. Należy podnieść iż przepis art. 77 § 1 i 2 k.k.s penalizuje samo nieodprowadzenie w terminie pobranych od podatnika kwot podatku. Znamię czasownikowe „nie wpłaca” oznacza zaniechanie uiszczenia organowi podatkowemu pobranego podatku. Jakkolwiek przepis art. 77 § 1 k.k.s. wskazuje na zaniechanie wpłaty w terminie, to nawet w braku tego znamienia modalnego należałoby przyjąć, że chodzi o brak uiszczenia pobranego podatku w określonym czasie - przewidzianym przepisami prawa podatkowego. Niewątpliwym jest iż oskarżona wypełniła wszystkie te znamiona . Samo wypłacenie pracownikowi wynagrodzenia, po odliczeniu uprzednio obliczonego podatku lub zaliczki nań, stanowi pobranie podatku od podatnika (tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 sierpnia 1999 r., III KKN 434/97, Prok. i Pr. 2000, nr 1, poz. 16). W swoich wyjaśnieniach oskarżony M. K. przyznała iż w okresie objętym aktem oskarżenia (...) Sp. z o.o. w L. nie wypłacała w ustawowym terminie należnych zaliczek na podatek dochodowy od wpłaconych pracownikom spółki wynagrodzeń , jednak wypłacał tym pracownikom wynagrodzenia ( k. 35 i k 262 ) . Należy podnieść iż kondycja finansowa płatnika nie ma znaczenia dla odpowiedzialności karnoskarbowej płatnika (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 maja 2002 r., IV KKN 427/98, Prok. i Pr. 2003, nr 2, poz. 12; ) . Jednak w ocenie Sądu dochód osiągany przez (...) Sp. z o.o. w L. w latach 2012-2014 związany z umową zawartą (...) S.A. Oddział (...) pozwalał (...) Sp. z o.o. w L. wpłacać w ustawowym terminie należnych zaliczek na podatek dochodowy od wpłaconych pracownikom spółki wynagrodzeń. Należy wskazać iż z wyjaśnień oskarżonego M. K. nie wynika by (...) S.A. Oddział (...) nie wypłacała (...) Sp. z o.o. w L. w terminie należności wynikających z tej umowy ( k. 35 i k 262 ).

Należy wskazać wyniku tego działania oskarżony M. K. – działając jako prezesem zarządu (...) Sp. z o.o. w L. – osoba odpowiedzialną za terminowe wpłacanie podatków naraził na uszczuplenie podatek dochodowy od wypłaconych pracownikom wynagrodzeń w kwocie łącznej 78 009 zł.

Z tych względów zarówno okoliczności sprawy , jak i wina oskarżonego M. K. nie budzą wątpliwości .

Wymierzając oskarżonemu M. K. karę Sąd wziął pod uwagę zarówno okoliczności obciążające jaki i łagodzące.

Niewątpliwą okolicznością obciążającą jest duży stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego M. K. czynu przejawiający się w charakterze naruszonego przez oskarżonego dobra oraz okoliczności działania oskarżonego. Oskarżony naruszył bowiem dobro chronione prawem jakim jest uszczuplenie podatku dochodowego do osób fizycznych .

Do okoliczności łagodzących Sąd zaliczył fakt iż oskarżony M. K. nie był dotychczas karany ( k. 257 ).

Orzekając o karze Sąd wymierzył oskarżonemu M. K. za czyn z art. 77 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s. na podstawie art. 77 § 2 k.k.s karę grzywny w wysokości 50 ( pięćdziesiąt ) stawek dziennych, określając wysokość stawki dziennej na kwotę 100 ( sto ) złotych. Orzeczona kara grzywny spełnia bowiem wobec oskarżonego wymogi zarówno prewencji indywidualnej jak i generalnej, a także odpowiada stopniowi zawinienia i społecznej szkodliwości czynu. Kara ta spełnia w tym zakresie również wymóg prewencji indywidualnej wobec oskarżonego M. K. . Kara grzywny w takiej wysokości ma przede wszystkim spełnić wobec oskarżonego M. K. funkcję represyjną i powstrzymać go w przyszłości od popełnienia podobnych czynów .

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. i zwolnił oskarżonego M. K. w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych biorąc pod uwagę jego obecną sytuację rodzinną i majątkową.

Z uwagi na powyższe sąd orzekł jak w wyroku.