Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 września 2017 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Grażyna Szlufik

Ławnicy: Agata Kubacka, Krystyna Kruzel

Protokolant: Karolina Oksiukowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 września 2017 r. we W.

sprawy z powództwa W. K.

przeciwko (...) Spółka z o.o. w Komornikach

o odszkodowanie

I.  zasądza od strony pozwanej (...) Spółka z o.o. w Komornikach na rzecz powoda W. K. tytułem odszkodowania kwotę 9195,96 zł brutto (dziewięć tysięcy sto dziewięćdziesiąt pięć złotych 96/100 groszy) wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 28 lutego 2017r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 1800 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

III.  nakazuje stronie pozwanej uiścić na rzecz Skarbu Państwa (kasa tut. Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia) kwotę 1682 zł tytułem opłaty stosunkowej od pozwu, od uiszczenia której powód był zwolniony z mocy ustawy;

IV.  wyrokowi w pkt I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności co do kwoty 3065,32 zł.

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 1 lutego 2017 r. (data stempla biura podawczego k. 2), sprecyzowanym następnie na rozprawie w dniu 22 września 2017 r. (k. 114) powód W. K. wniósł o zasądzenie od strony pozwanej, (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Komornikach, na jego rzecz kwoty 8.412,00 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, oraz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód wskazał, że był zatrudniony w pozwanej spółce od dnia 30 lipca 2012 r., początkowo na podstawie umowy o prace na okres próbny, następnie na czas określony, natomiast od dnia 31 października 2013 r. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony.

Powód podał, że począwszy od dnia 30 sierpnia 2012 r. do dnia 2 listopada 2015 r. należał do pracowników, którzy bardzo rzadko korzystali ze zwolnień lekarskich. Zwrócił przy tym uwagę, że zakład pracy pozwanej charakteryzuje się bardzo dużą rotacją pracowników – średnio co 3 – 4 miesiące, pracownicy są zwalniani, zastępowani nowymi, albo zwalniają się sami. Powód wyjaśnił, że na powołaną okoliczność ma wpływ szereg czynników zewnętrznych, w tym m.in. specyfika pracy oraz średnie wynagrodzenie, jakie otrzymuje się w zakładzie pracy. Co znamienne, bardzo często zdarza się, że nowo zatrudniani pracownicy nadużywają zwolnień lekarskich.

Powód wskazał, że z uwagi na zdarzenia losowe – zupełnie niezależnie od niego i pracodawcy, na przełomie 2015/2016 zmuszony był do skorzystania z dwóch całkowicie niepowiązanych ze sobą dłuższych zwolnień chorobowych.

Pierwsze z nich miało miejsce w okresie od dnia 2 listopada 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. Powód podniósł, że było planowane i uzgodnione z przełożonym na kilka miesięcy przed jego rozpoczęciem. Wyjaśnił, że kilka lat przed zatrudnieniem u strony pozwanej, doznał kontuzji kolana. Początkowo omawiane uszkodzenie ciała nie przeszkadzało jemu w normalnym funkcjonowaniu. Z uwagi jednak na specyfikę pracy w pozwanym zakładzie (8 godzinne stanie, podnoszenie i przenoszenie ciężkich przedmiotów) stan kontuzjowanej nogi (stawu kolanowego) z miesiąca na miesiąc się pogarszał. Powód wskazał, że pomimo tego, systematycznie świadczył pracę. Po kolejnych miesiącach bóle kolana nasiliły się do tego stopnia, że zmuszony był do podjęcia decyzji wykonaniu zabiegu operacyjnego. Z informacji uzyskanych od szeregu specjalistów, wynikało, że tylko zabieg chirurgiczny – artroskopia stawu kolanowego, będzie w stanie przywrócić zdolności motoryczne kolana do stawu sprzed kontuzji. Powód podniósł, że o powyższym poinformował swoich przełożonych, którzy, co znamienne, wyrazili zgodę na wykonanie zabiegu, a co więcej podziękowali jemu za jego lojalność.

Powód wyjaśnił, że po zabiegu pozostawał na zwolnieniu lekarskim do dnia 31 kwietnia 2016 r. Zdaniem powoda, mając na uwadze ww. okoliczności, strona pozwana miała pełną możliwość zaplanowania pracy zespołu, do którego należał, tak, aby jego absencja nie odbiła się na wynikach zakładu pracy i nie doprowadziła do dezorganizacji pracy. Powód wskazał, że pracodawca nie musiał zlecać wykonywania jego obowiązków innym pracownikom w godzinach nadliczbowych.

Kolejno podał, że po powrocie ze zwolnienia lekarskiego, systematycznie wykonywał pracę do dnia 9 września 2016 r., kiedy to w godzinach wieczornych zaczął odczuwać ogromny ból brzucha i zmuszony został do niezwłocznego udania się do szpitala, gdzie zdiagnozowano u niego ostre zapalenie wyrostka robaczkowego. Powód wyjaśnił, że został zmuszony do udania się na kolejne zwolnienie lekarskie, na którym pozostawał do dnia 2 stycznia 2017 r.

Powód wskazał, że w dniu 10 stycznia 2017 r. otrzymał wypowiedzenie umowy o pracę, z zachowaniem 3 miesięcznego okresu wypowiedzenia. Jako przyczynę pracodawca wskazał nieprzewidziane, długotrwałe i powtarzające się nieobecności w pracy utrudniające realizację celów. Dodatkowo pracodawca wskazał, iż nieobecność powoda doprowadzała do dezorganizacji pracy i wymuszała organizowanie zastępstw, co pociągało za sobą wydatki na zatrudnianie pracowników w godzinach nadliczbowych.

Podniósł, że wbrew twierdzeniom pracodawcy, pierwsze z dwóch ostatnich zwolnień chorobowych, w żaden sposób nie może być traktowane, jako zwolnienie nieprzewidziane, a tym samym mogące mieć jakikolwiek wpływ na funkcjonowanie zakładu. Z kolei drugie ze zwolnień wynikało z okoliczności, na które nie miał jakiegokolwiek wpływu. Zapalenie wyrostka robaczkowego jest chorobą powszechną i nagłą, której nie można w żaden sposób przewidzieć, a tym bardziej jej przeciwdziałać.

Zdaniem powoda, strona pozwana pominęła okoliczność, że jego niezdolność w następstwie choroby w styczniu 2017 r. definitywnie minęła. Miał zamiar dalej wykonywać swoje obowiązki pracownicze. W związku z tym, zamiar pracodawcy dotyczący wypowiedzenia jemu umowy, zrealizowany w dniu 10 stycznia 2017 r. nie był i nie być w jakikolwiek sposób uzależniony od przewidywań pozwanej, co do przyszłej poprawy stanu zdrowia pracownika, czy też ewentualnego przewidywania, iż pracownik w kolejnych latach zatrudnienia będzie zmuszony skorzystać ze zwolnienia chorobowego. Powód wskazał, że każda sytuacja, w której pracownik przez dłuższy czas z przyczyn usprawiedliwionych (z powodu choroby) nie świadczy pracy, wymaga indywidualnej oceny, uwzględniającej nie tylko słuszne interesy zakładu pracy, ale także przymioty pracownika związane z łączącym strony stosunkiem pracy oraz jego stosunek do obowiązków pracowniczych.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Komornikach, wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Strona pozwana przyznała, że powód był zatrudniony w spółce od dnia 30 lipca 2012 r., ostatnio na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony na stanowisku operatora prasy. W dniu 10 stycznia 2017 r. pracownik otrzymał oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę z zachowaniem okresu wypowiedzenia. Przyczyną takiego stanu rzeczy było nadmierne korzystanie przez powoda ze zwolnień lekarskich dezorganizujących pracę w spółce i pociągających za sobą wydatki na zatrudnianie innych pracowników w godzinach nadliczbowych, a także uniemożliwiających pracownikowi świadczenie pracy oraz wykonywanie obowiązków będących podstawą stosunku pracy łączącego strony.

Strona pozwana podkreśliła, iż wręczone powodowi wypowiedzenie spełnia wszystkie warunki formalne: dokonane zostało w formie pisemnej, pracodawca zastosował właściwy dla zawartej z powodem umowy okres wypowiedzenia, a także umieścił pouczenie o przysługującym pracownikowi prawie wniesienia odwołania do sądu.

Kolejno zaznaczyła, że dla rozstrzygnięcia niniejszego sporu nie ma najmniejszego znaczenia, w jaki sposób powód wykonywał swoją pracę ani czy był w nią zaangażowany. Przyczyną wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę nie było, bowiem niewywiązywanie się czy też nienależyte wywiązywanie się z obowiązków pracowniczych, a nawet brak zaangażowania. Na marginesie strona pozwana wskazała, że zawarcie umowy o pracę z powodem na czas nieokreślony, a także podwyższenie wynagrodzenia nie wynikały ze szczególnego zadowolenia pozwanej z pracy powoda. Podwyżki wynagrodzenia otrzymywali również inni operatorzy.

Odnosząc się do przyczyny umowy o pracę wskazanej w wypowiedzeniu, strona pozwana wskazała, że przyczyna jest prawdziwa i konkretna i ma swoje odzwierciedlenie m.in. w zestawieniu nieobecności powoda i godzin nadliczbowych w tym czasie w dziale, w którym pracował powód, jak również w braku kwestionowania przez niego ilości dni, w których przebywał na zwolnieniu chorobowym.

Strona pozwana zwróciła uwagę, że jeszcze przed udaniem się na zabieg chirurgiczny kolana, powód korzystał ze zwolnień lekarskich – absencja chorobowa w 2015 r. wyniosła 48 dni. Wprawdzie powód informował przełożonego o tym, że w przyszłości planuje wykonanie zabiegu na kolano, który na jakiś czas uniemożliwi jemu pracę, jednakże nie podał wówczas ani konkretnej daty, ani nawet przybliżonego terminu zabiegu, jak również przewidywanego czasu trwania absencji. Jeśli natomiast chodzi o późniejsze zwolnienia lekarskie, powód w ogóle nie informował pracodawcy o przewidywanym czasie trwania nieobecności, zaś kolejne zwolnienia lekarskie dostarczał za pośrednictwem osób trzecich.

Strona pozwana podniosła, że nie mogą polegać na prawdzie twierdzenia powoda, jakoby pracodawca miał pełną możliwość zaplanowania pracy zespołu przy okazji któregokolwiek z długotrwałych i nieprzewidzianych, a nadto powtarzających się zwolnień lekarskich powoda, czy też tym bardziej, aby możliwym było niezauważenie nieobecności powoda w pracy. Wyjaśniła, że nie wszystkie godziny nadliczbowe w dziale BU3 wymienione w zestawieniu – gdzie pracował powód, spowodowane były jego nieobecnością, jednakże nie ulega żadnej wątpliwości, iż nieobecność ta znacznie powiększyła ilość owych godzin, a zatem wydatków z tym związanych.

W toku postępowania stanowiska stron nie uległy dalszej zmianie.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny

Strona pozwana (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Komornikach, na podstawie wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego, prowadzi działalność w zakresie produkcji wyrobów metalowych, wyrobów z gumy, a także w zakresie inżynierii i związanego z nią doradztwa technicznego oraz sprzedaży hurtowej.

Obszar produkcji u strony pozwanej jest podzielony na 3 jednostki, tzw. business unity. Działy BU 1 oraz BU 2 znajdują się w Komornikach, natomiast dział BU 3 jest położony w Ś..

W firmie 50 % załogi stanowią kobiety.

Dowód: - odpis KRS strony pozwanej, k. 57 – 60 ,

- zeznania świadka A. B., k. 114 v (płyta CD z nagraniem z rozprawy z dnia 22 września 2017 r., k. 118).

Powód W. K. został zatrudniony u strony pozwanej w dniu 30 lipca 2012 r., początkowo na czas określony, na podstawie umowy o pracę na okres próbny od dnia 30 lipca 2012 r. do dnia 29 października 2012 r., w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku pomocnika operatora prasy.

Począwszy od dnia 30 października 2012 r. powód został zatrudniony na podstawie umowy o pracę na czas określony od dnia 30 października 2012 r. do dnia 30 października 2013 r., w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku młodszego operatora prasy.

W dniu 31 października 2013 r. powód został zatrudniony na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku operatora prasy.

Bezpośrednim przełożonym powoda był T. N. (mistrz zmianowy). Powód wykonywał pracę na dziale BU 3 w Ś..

Średnie miesięczne wynagrodzenie powoda, liczone jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy wynosiło 3.065, 32 zł.

Dowód: - akta osobowe powoda, a w nich: umowa o pracę na okres próbny z 30.07.2012 r ., um owa o pracę na czas określony z 30.10.2012 r ., umowa o pracę na czas nieokreślony z 31.10.2013 r . ,

- zaświadczenie o zarobkach, k. 61,

- zeznania świadka A. B., k. 114 v (płyta CD z nagraniem z rozprawy z dnia 22 września 2017 r., k. 118),

- zeznania świadka P. Ł., k. 115 (płyta CD z nagraniem z rozprawy z dnia 22 września 2017 r., k. 118),

- przesłuchanie powoda, k. 116v (płyta CD z przebiegu rozprawy z dnia 22 września 2017 r. k. 118 ).

Warunki wypłacania wynagrodzeń zasadniczych wraz z premię dla pracowników strony pozwanej regulował Regulamin Wynagradzania, wraz z aneksami z dnia 1 stycznia 2011 r., 1 marca 2012 r., 1 kwietnia 2012 r., 15 kwietnia 2014 r. oraz 16 listopada 2015 r.

Pracownicy zatrudnieni w obszarze produkcji byli objęci zasadami wynagrodzenia określonymi w strukturze wynagrodzeń (siatce płac). Stawka wynagrodzenia zasadniczego była uzależniona od stażu pracy, po osiągnięciu odpowiedniego stażu zatrudnienia pracownik automatycznie otrzymywał wyższe wynagrodzenie. Podwyżka miała charakter gwarantowany i nie była uzależniona od oceny pracownika.

Nadto, pod koniec I kwartału każdego roku, pracodawca dokonywał tzw. rewizji wynagrodzeń i w ten sposób zwiększał stawki płacowe dla poszczególnych stanowisk.

Wysokość premii dla pracowników była ustalana w oparciu o schemat premiowania. Dla stanowisk operatorów pras/montażu na wysokość premii składały się następujące składniki: wydajność, jakość, 5S – porządek w miejscu w pracy, składnik indywidulany oraz absencja pracy. Każdy składnik miał poszczególną wagę (procentowy udział).

Premie dla pracowników przydzielał bezpośredni przełożony – mistrz zmianowy a następnie zatwierdzał ją kierownik produkcji.

Premie dla powoda ustalał T. N. (mistrz zmianowy) natomiast zatwierdzał T. W. (kierownik produkcji).

Dowód: - ogłoszenie o podwyżkach wynagrodzeń dla pracowników objętych siatką płac, k. 63 – 65,

- Regulamin Wynagradzania wraz z aneksami , k. 71 – 79 ,

- zeznania świadka A. B., k. 114 v (płyta CD z nagraniem z rozprawy z dnia 22 września 2017 r., k. 118) ,

- zeznania świadka P. Ł., k. 115 (płyta CD z nagraniem z rozprawy z dni a 22 września 2017 r., k. 118).

Przełożeni byli zadowoleni z pracy powoda, dlatego pracownik otrzymywał premie w najwyższej wysokości.

Dowód: - zeznani a świadka P. Ł., k. 115 (płyta CD z nagraniem z rozprawy z dnia 22 września 2017 r., k. 118)

Produkcja w spółce odbywała się od poniedziałku do piątku, przy czym zdarzało się z uwagi na dużą ilość zamówień, pracodawca proponował pracownikom pracę w soboty. Wówczas otrzymywali wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych. Niewielu pracowników przychodziło do pracy w sobotę, ponieważ był to ich dzień wolny od pracy.

Powód często przychodził do pracy w sobotę.

Dowód: - zeznania świadka P. Ł. a, k. 115 (płyta CD z nagraniem z rozprawy z dnia 22 września 2017 r., k. 118) ,

- przesłuchanie powoda, k. 116v (płyta CD z przebiegu rozprawy z dnia 22 września 2017 r. k. 118).

W połowie 2015 r., powód zaczął odczuwać bóle w związku z kontuzją prawego kolana – urazem skrętnym. Z czasem ból nasilał się do tego stopnia, że pracownik nie był w stanie obsługiwać maszyny.

W związku z tym udał się do lekarza ortopedy, który poinformował jego, że konieczne jest przeprowadzenie operacji. Powód otrzymał skierowanie do szpitala.

Dowód: - przesłuchanie powoda, k. 116v (płyta CD z przebiegu rozprawy z dnia 22 września 2017 r. k. 118).

W dniu 7 kwietnia 2015 r. kierownik działu T. W. poinformował powoda, że nieprzewidziane, długotrwałe lub często powtarzające się nieobecności chorobowe pracownika dezorganizują pracę, narażają pracodawcę na koszty związane z koniecznością wyznaczania zastępstw i organizowania nadgodzin. Co więcej, ww. nieobecności mogą skutkować brakiem zgody na urlopy innych pracowników, tworzeniem się zaległości produkcyjnych i brakiem terminowych dostaw dla Klientów, ponadto, mogą być przesłanką rozwiązania stosunku pracy.

Kolejna rozmowa z powodem miała miejsce w dniu 17 maja 2016 r. Wówczas W. K. poinformował przełożonego, o konieczności poddania się w dniu 13 listopada 2015 r. operacji – artroskopii stawu kolanowego. Powód uprzedził o planowanej absencji chorobowej.

Dowód: - arkusz pomocniczy rozmowy z pracownikiem, k. 67 ,

- zeznania świadka T. W. , k. 115 v (płyta CD z nagraniem z rozprawy z dnia 22 września 2017 r. k. 118),

O tym, że powód ma zaplanowany zabieg operacyjny wiedzieli również brygadzista P. Ł. oraz mistrz zmianowy T. N.. T. N. poinformował powoda, że tego samego dnia, tj. 13 listopada 2015 r. ma wyznaczony termin operacji biodra.

Dowód: - zeznania świadka P. Ł., k. 115 ((płyta CD z nagraniem z rozprawy z dnia 22 września 2017 r., k. 118 ,

- zeznania świadka T. N., k. 115 v (płyta CD z nagraniem z rozprawy z dnia 22 września 2017 r. k. 118)

W okresie od dnia 2 listopada 2015 r. do dnia 30 kwietnia 2016 r. powód przebywał na zwolnieniu lekarskim.

W dniu 13 listopada 2015 r. przeszedł operację stawu kolanowego prawego metodą artroskopową. Następnie był rehabilitowany w warunkach ambulatoryjnych.

Dowód: - karta informacyjna Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej MSW we W., Oddział Urazowo - Ortopedyczny k. 21 – 22 ,

- zestawienie nieobecności powoda , k. 66 ,

- przesłuchanie powoda, k. 116v (płyta CD z przebiegu rozprawy z dnia 22 września 2017 r. k. 118).

Strona pozwana zaczęła organizować zastępstwa za powoda dopiero, kiedy udał się na zwolnienie lekarskie.

Dowód: - zeznania świadka T. W. k. 115v ( płyta CD z nagraniem z rozprawy z d nia 22 września 2017 r. k. 118)

Pismem z dnia 24 marca 2016 r. pracodawca poinformował, że dnia 1 maja 2016 r. upływa 182 dzień okresu zasiłkowego. W związku z tym, w przypadku kolejnych zwolnień lekarskich i nieuzyskania świadczenia rehabilitacyjnego, począwszy od dnia 2 maja 2016 r. choroba będzie traktowana, jako nieobecność usprawiedliwiona niepłatna. Pracodawca dołączył wniosek o świadczenie rehabilitacyjne.

W dniu 2 maja 2016 r. powód wrócił do pracy.

Dowód: - pismo z 24 marca 2016 r., w aktach osobowych powoda ,

- przesłuchanie powoda, k. 116v (płyta CD z przebiegu rozprawy z dnia 22 września 2017 r. k. 118).

W dniu 9 września 2016 r. w trakcie pracy, w godzinach wieczornych powód zaczął odczuwać silny ból brzucha. Niezwłocznie udał się do Wojewódzkiego Szpitala (...) w L., gdzie stwierdzono u niego ostre zapalenie wyrostka robaczkowego.

Jeszcze tego samego dnia, powód przeszedł operację usunięcia wyrostka robaczkowego.

Powód przebywał na zwolnieniu lekarskim do dnia 2 stycznia 2017 r.

Dowód: - historia wizyt Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w M., k. 22 – 42,

- przesłuchanie powoda, k. 116v (płyta CD z przebiegu rozprawy z dnia 22 września 2017 r. k. 118).

W dniu 1 stycznia 2017 r. pozwany pracodawca zwrócił się do Przewodniczącego Komisji Zakładowej (...) z informacją o zamiarze rozwiązania umowy o pracę z powodem.

W dniu 10 stycznia 2017 r., T. N. w obecności P. Ł. wręczył powodowi oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę z zachowaniem 3 – miesięcznego okresu wypowiedzenia.

Jako przyczynę wypowiedzenia wskazano nadmierne korzystanie przez powoda ze zwolnień lekarskich, które dezorganizują pracę w jego obszarze. Podano, że w okresie zatrudnienia, tj. od 30 lipca 2012 r. było to 352 dni kalendarzowych nieobecności.

Ponadto wskazano, że nieprzewidziane, długotrwałe i powtarzające się nieobecności z jednej strony utrudniają firmie realizację celów (dezorganizują pracę, wymagają organizowania zastępstw i pociągają za sobą wydatki na zatrudnienie pracowników w godzinach nadliczbowych) a z drugiej strony uniemożliwiają pracownikowi świadczenie pracy oraz wykonywanie obowiązków, które były podstawą stosunku pracy łączącego powoda z pracodawcą.

W treści pisma zawarto pouczenie o przysługującym powodowi prawie i trybie wniesienia odwołania do Sądu Pracy.

Powód zapoznał się z treścią oświadczenia, podpisał je a następnie wrócił do wykonywania powierzonych jemu obowiązków służbowych. Nie skorzystał z propozycji urlopu.

Dowód: - pismo do związków zawodowych, oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę z zachowaniem okresu wypowiedzenia, w aktach osobowych powoda ,

- zeznania świadka P. Ł., k . 115 ( płyta CD z nagraniem z rozprawy z dnia 22 września 2017 r. k. 118 ),

- zeznania świadka T. N., k. 115 v (płyta CD z nagraniem z rozprawy z dnia 22 września 2017 r. k. 118),

- zeznania świadka T. W. , k. 115 v (płyta CD z nagraniem z rozprawy z dnia 22 września 2017 r. k. 118),

- przesłuchanie powoda, k. 116v (płyta CD z przebiegu rozprawy z dnia 22 września 2017 r. k. 118 ).

U strony pozwanej jest duża rotacja pracowników. Przeważnie osoby młodsze same rezygnują i odchodzą z zakładu pracy.

Dowód: - zeznania świadka P. Ł., k. 115 (płyta CD z nagraniem z rozprawy z dnia 22 września 2017 r. k. 118),

- przesłuchanie powoda, k. 116v (płyta CD z przebiegu rozprawy z dnia 22 września 2017 r. k. 118).

Począwszy od września 2017 r. powód ponownie podjął prace zarobkową.

Dowód: - przesłuchanie powoda, k. 116v (płyta CD z przebie gu rozprawy z dnia 22 września 2017 r. k. 118).

Sąd zważył, co następuje

Powództwo, jako uzasadnione podlegało uwzględnieniu w całości.

W rozpoznawanej sprawie, W. K., po ostatecznym sprecyzowaniu powództwa wniósł o zasądzenie na jego rzecz od strony pozwanej odszkodowania za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę.

Strona pozwana wnosiła o oddalenie powództwa w całości.

Ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie, Sąd odwołał się do dowodów z dokumentów, zarówno tych znajdujących się w aktach osobowych powoda jak i wymienionych w treści uzasadnienia, albowiem żadna ze stron nie kwestionowała ich wiarygodności i autentyczności, nie budziły również wątpliwości ze strony Sądu.

Nadto, Sąd przeprowadził dowód z zeznań świadków A. B., P. Ł., T. W. oraz T. N..

Sąd ocenił zeznania świadka P. Ł., jako wiarygodne. Sąd wziął pod uwagę, że świadek, który pracował z powodem w jednym dziale BU 3 wskazał, że trudno ocenić czy nieobecności powoda rzeczywiście dezorganizowały pracę w pozwanym zakładzie. Poza tym przyznał, że pracownicy wykonywali pracę w sobotę, nie mniej wynikało to wyłącznie z faktu, że pozwany pracodawca miał dużo zamówień. Świadek potwierdził również, że powód informował przełożonych o planowej absencji w zakładzie pracy w związku z operacją stawu kolanowego. Sąd nie znalazł podstaw, aby odmówić autentyczności zeznaniom złożonym przez ww. osobę.

Zeznania pozostałych świadków A. B., T. W. oraz T. N. Sąd ocenił, jako wiarygodne w zakresie, w jakim miały odbicie w pozostałym materiale dowodowym sprawy. Z dużą ostrożnością Sąd potraktował zeznania ww. osób w tej części, w której podawali, że nieobecności powoda dezorganizowały proces pracy, albowiem nie były w stanie wystarczająco uargumentować swoich wypowiedzi.

Sąd posiłkował się również dowodem z zeznań powoda. Sąd doszedł do przekonania, że wyjaśnienia powoda zasługują na uwzględnienie w całości, jako jasne, spójne i logiczne, a nadto, Sąd mając możliwość bezpośredniego kontaktu z powodem, doszedł do przekonania, że szczerze i prawdziwie opisał stan faktyczny sprawy.

W niniejszym postępowaniu, powód poszukiwał ochrony prawnej na podstawie przepisu art. 45 § 1 k.p., zgodnie, z którym, w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

Na gruncie art. 45 § 1 k.p. należy wyróżnić dwie różne podstawy wymienionych w nim żądań: formalną, która stanowi o sprzeczności wypowiedzenia z prawem, oraz merytoryczną, która oznacza niezasadność wypowiedzenia umowy zawartej na czas nieokreślony. W odniesieniu do pierwszej z nich, zasady wypowiedzenia umowy o pracę zostały uregulowane w art. 30 § 3,4,5 k.p. Tym samym, oświadczenie o rozwiązaniu stosunku pracy powinno zostać sporządzone na piśmie (art. 30 § 3 k.p.), zawierać przyczynę wypowiedzenia (art. 30 § 4 k.p.) oraz pouczenie o prawie i trybie odwołania do sądu pracy (art. 30 § 5 k.p.).

W odniesieniu do drugiej podstawy żądania z art. 45 § 1 k.p., to niewątpliwie artykuł 30 § 4 k.p. wymaga, aby pracodawca podał do wiadomości pracownika motywy rozwiązania za wypowiedzeniem umowy o pracę na czas nieokreślony. Zgodnie z art. 30 § 4 k.p., w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony lub o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia, powinna być wskazana przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie lub rozwiązanie umowy. Niewykonanie tego obowiązku jest naruszeniem przepisów o wypowiadaniu umów.

Sąd podzielił stanowisko strony pozwanej, i uznał, że wręczone powodowi w dniu 10 stycznia 2017 r. wypowiedzenie umowy o pracę, spełniało wymagania formalne określone w przepisach prawa pracy. Dokonując zaś merytorycznej oceny przyczyn podanych w oświadczeniu strony pozwanej, Sąd doszedł do przekonania, że nie stanowiły wystarczającej podstawy do rozwiązania stosunku pracy z powodem.

Jako przyczynę rozwiązania stosunku pracy, strona pozwana wskazała nadmierne korzystanie przez powoda ze zwolnień lekarskich, które dezorganizują pracę w jego obszarze. W treści oświadczenia podała, że nieprzewidziane, długotrwałe i powtarzające się nieobecności z jednej strony utrudniają firmie realizację celów (dezorganizują pracę, wymagają organizowania zastępstw i pociągają za sobą wydatki na zatrudnienie pracowników w godzinach nadliczbowych) a z drugiej strony uniemożliwiają pracownikowi świadczenie pracy oraz wykonywanie obowiązków, które były podstawą stosunku pracy łączącego powoda z pracodawcą.

Wprawdzie, wypowiedzenie umowy o pracę jest traktowane przez Sąd Najwyższy, jako zwykły sposób jej rozwiązania. Wypowiedzenie uznane zostało za podstawowy regulator przepływu pracowników między pracodawcami (tak prof. dr hab. A. Ś. w komentarzu do kodeksu pracy z 2016 r.). Nie mniej jednak, musi być ono zgodne z prawem i uzasadnione.

W toku tego postępowania bezspornym było, że w okresie od dnia 2 listopada 2015 r. do dnia 30 kwietnia 2015 r. a następnie od dnia 9 września 2015 r. do dnia 2 stycznia 2015 r. powód przebywał na zwolnieniu lekarskim.

Co prawda, Sąd Najwyższy wyraził pogląd, że nieprzewidziane, długotrwałe i powtarzające się nieobecności pracownika w pracy, wymagające podejmowania przez pracodawcę działań natury organizacyjnej (wyznaczenia zastępstw) i pociągające za sobą wydatki na zatrudnienie pracowników w godzinach nadliczbowych lub innych osób na podstawie umów zlecenia, mogą stanowić uzasadnioną przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę, chociażby były niezawinione przez pracownika i formalnie usprawiedliwione (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 grudnia 1997 r., sygn. akt I PKN 422/97, opubl. OSNP 1998/20/600, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 29 marca 2005 r., sygn. akt II PK 300/04, opubl. LEX nr 1129105). Nie mniej jednak Sąd zajął także stanowisko, że jakkolwiek długotrwałe nieobecności pracownika spowodowane chorobą mogą uzasadniać wypowiedzenie umowy o pracę, to jednak takie wypowiedzenie może być uznane za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego w sytuacji, gdy dotyczy długoletniego pracownika nienagannie wykonującego dotąd swoje obowiązki pracownicze (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 stycznia 2003 r., sygn. akt 96/02, opubl. M.P.Pr. 2004/2/5).

Z kolei w wyroku z dnia 6 listopada 2001 r. Sąd Najwyższy wskazał, że wypowiedzenie umowy o pracę z uwagi na nieobecność spowodowaną chorobą może być uzasadnione tylko wówczas, gdy pracodawca wykaże związek przyczynowy absencji konkretnego pracownika z naruszeniem swych istotnych interesów (sygn. akt I PKN 449/00, opubl. L.).

W związku z powyższym, ciężar dowodu dezorganizacji spowodowanej nieobecnością powoda w zakładzie pracy obciążał stronę pozwaną.

W okolicznościach niniejszej sprawy, Sąd doszedł do przekonania, że strona pozwana nie udowodniła - w stopniu przesądzającym o niezasadności powództwa, że nieobecności powoda utrudniały realizację celów firmy, czyli dezorganizowały pracę, wymagały organizowania zastępstwa i pociągały za sobą wydatki na zatrudnienie pracowników w godzinach nadliczbowych.

Zaoferowany przez stronę pozwaną, skromny materiał dowodowy, w postaci zestawienia nieobecności powoda nie pozwalał stwierdzić, że przyczyny wskazane w treści oświadczenia z dnia 10 stycznia 2017 r., rzeczywiście miały miejsce. Za powyższym nie przemawiały również zeznania świadków – pracowników strony pozwanej. Wprawdzie świadkowie A. B., T. N. i T. W. utrzymywali, że absencja chorobowa powoda dezorganizowała pracę, nie mniej jednak, poza pracą zakładu pracy w soboty, nie byli w stanie poprzeć swoich wypowiedzi przykładami i racjonalną argumentacją. Tymczasem, z ustaleń Sądu poczynionych w sprawie wynika, że zabezpieczenie pracy w sobotę w pozwanym zakładzie wynikało wyłącznie z ilości zamówień po stronie kontrahentów pracodawcy. Absencja chorobowa powoda pozostała bez wpływu na produkcję w dni wolne od pracy. Poza tym, pracodawca traktował pracę w sobotę, jako pracę wykonywaną w godzinach nadliczbowych, o czym w złożonych zeznaniach wspominała A. B.. Co istotne, powód zazwyczaj nie odmawiał i również przychodził do zakładu pracy w dni, które były dla niego dniami wolnymi od pracy.

Sąd, na podstawie zeznań świadka P. Ł. doszedł do przekonania, że niewątpliwie każdy niedobór personelu powoduje dezorganizację pracy, natomiast trudno uznać, aby nieobecność powoda utrudniała pozwanej spółce realizację celów – na takim poziomie, na jakim chciałaby tego strona pozwana.

Poza tym, w toku tego postępowania, pozwany pracodawca nie udowodnił, że nieobecności powoda osłabiły pracę na dziale BU 3, co miało negatywny wpływ na linię produkcyjną.

W okolicznościach niniejszej sprawy, Sąd doszedł do przekonania, że należało przenalizować absencje chorobowe powoda. Pierwsza z nich miała miejsce w okresie od dnia 2 listopada 2015 r. do dnia 30 kwietnia 2016 r. i była spowodowała operacją stawu kolanowego prawego metodą artroskopową. Niewątpliwie, nieobecność powoda w zakładzie pracy w ww. okresie była długotrwała, nie mniej jednak trudno uznać, że miała charakter nieprzewidziany. Informacje o planowym zabiegu powód przekazał kierownikowi produkcji, a w dalszej kolejności brygadziście i mistrzowi zmiany. Poza tym, z ustaleń Sądu wynika, że temat operacji powoda był często poruszany w trakcie pracy, ponieważ w tym samym czasie mistrz zmiany T. N. miał zaplanowany zabieg na biodro. Jak wskazał powód w trakcie przesłuchania „mistrz N. nawet się śmiał, że mam operację tego samego dnia, co ona ma operację biodra”.

W związku z powyższym, pracodawca powoda wiedział o operacji i związku z tym, planowej nieobecności pracownika w zakładzie pracy. Miał możliwość wyznaczenia zastępstw i zaplanowania pracy całego zespołu.

Kolejna absencja powoda miała miejsce w okresie od dnia 9 września 2016 r. do dnia 2 stycznia 2017 r. W trakcie pracy, w dniu 9 września 2016 r. powód doznał ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego.

Zdaniem Sądu, powód nie powinien ponosić negatywnych konsekwencji ze strony pracodawcy, za okoliczności, na które nie miał żadnego wpływu. Sąd podzielił stanowisko powoda, że zapalenie wyrostka robaczkowego jest chorobą powszechną i nagłą, której nie można w żaden sposób przewidzieć, a tym bardziej jej przeciwdziałać. Niewątpliwie, powód nie planował swojej nieobecności, a co więcej jak wynika z historii wizyt w Zakładzie Opieki Zdrowotnej w M., powód obawiał się powrotu do pracy. Poza tym, nie miał wpływu na czas potrzeby do całkowitego powrotu do zdrowia.

W nawiązaniu do zeznań świadka T. W. należy wskazać, że nie można obwiniać powoda, że nie poinformował pracodawcy o operacji wyrostka robaczkowego. Biorąc pod uwagę zasady doświadczenia życiowego, należy wskazać, że tego typu schorzenia są nagłe i nie można ich zaplanować.

Odnosząc się do pozostałych absencji powoda, które, jak wynika z zestawienia przedłożonego przez stronę pozwaną (k. 66) miały miejsce w okresie od dnia 14 grudnia 2014 r. do dnia 31 sierpnia 2015 r. to wskazać należy, że nie były długotrwałe, każda z nich trwała najdłużej 15 dni.

Poza tym, zdaniem Sądu, pracodawca powinien liczyć się z możliwością nieobecności pracowników w pracy z powodu choroby, zwłaszcza, jeżeli mają charakter nagły i nieplanowany.

Sąd uznał, że przyczyna wskazana w treści oświadczenia strony pozwanej z dnia 10 stycznia 2017 r. nie uzasadniała rozwiązania stosunku pracy z powodem.

W związku z powyższym, Sąd orzekł jak w punkcie I sentencji wyroku i zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 9.195, 96 zł brutto wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 28 lutego 2017 r. do dnia zapłaty.

Sąd, zasądził odsetki ustawowe od dnia 28 lutego 2016 r., tj. od dnia doręczenia odpisu pozwu stronie pozwanej, przyjmując, że pozew stanowił skuteczne wezwanie do zapłaty.

Orzeczenie o kosztach zastępstwa procesowego zawarte w punkcie II-gim sentencji wyroku znajduje swą podstawę w treści art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie, z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Reguła ta dotyczy także spraw rozpatrywanych przez Sądy Pracy.

Wysokość kosztów zastępstwa procesowego w niniejszej sprawie należnych powodowi od strony pozwanej, Sąd ustalił w oparciu o § 9 ust. 2 pkt 2 w zw. z § 2 ust. 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 poz. 1804).

W punkcie III sentencji wyroku, Sąd na podstawie przepisów art. 113 ust. 1 w zw. z art. 13 ust.1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. 2005 r. Nr 167 poz. 1398 ze zm.), nałożył na stronę pozwaną obowiązek zwrotu stosunkowej opłaty sądowej od pozwu, od uiszczenia, której powód, jako pracownik był zwolniony z mocy ustawy, tj. kwoty 1682 zł obliczonej, jako 5% od zasądzonej w punkcie I kwoty.

W punkcie IV-tym sentencji wyroku Sąd, na podstawie art. 477 ² § 1 k.p.c. nadał wyrokowi w punkcie I rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty jednomiesięcznego wynagrodzenia powoda, tj. do kwoty 3.065, 32 zł.

Z tych względów Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.