Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 listopada 2017 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Wojciech Kottik

Protokolant: Katarzyna Szklarczyk

w obecności oskarżyciela publ. D. K.

po rozpoznaniu w dniu 3 listopada 2017 r. sprawy

A. M.

syna H. i A. z domu B.

ur. (...) w D.

obwinionego o to, że:

w dniu 08 czerwca 2017 r., ok. godz. 14 ³⁵ w miejscowości D. na ulicy (...) w okolicy szkoły nie zachował nakazanych środków ostrożności podczas trzymania psa, w wyniku czego zwierzę biegało luzem bez smyczy

- tj. za wykroczenie z art. 77 kw,

ORZEKA:

I.  obwinionego A. M. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 77 kw przy zastosowaniu przepisu art. 38 kw skazuje go na karę 20 (dwudziestu) dni aresztu;

II.  na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw zwalnia obwinionego od kosztów postępowania i opłaty.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

W dniu 08 czerwca 2017 r. około godz. 13:45 mieszkanka D. L. G. (1) przyjechała samochodem odebrać córkę ze Szkoły Podstawowej nr (...) na ul. (...) w tym mieście. W jej pobliżu, na ul. (...) spostrzegła biegającego luzem, bez żadnego nadzoru znanego jej z widzenia psa należącego do obwinionego A. M.. Korzystając z kamery w telefonie komórkowym nagrała tego psa. Wiedziała, że pies ten bywa agresywny i atakuje m. in. dzieci wychodzące ze szkoły dlatego postanowiła o tym zawiadomić telefonicznie dyżurnego Komisariatu Policji w D.. Ten wysłał na miejsce patrol, jednak funkcjonariuszom nie udało się odnaleźć wskazanego psa..

(dowody: notatka urzędowa k. 1, k. 8, zdjęcia z k. 2, płyta z nagraniem k. 7; dane o karalności za wykroczenia k. 15, odpisy wyroków k. 14 —19; zeznania świadków; E. O. k. 46, K. R. k. 46v., P. P. k. 46v., L. G. k. 46v)

Wobec powyższego A. M. został obwiniony o popełnienie wykroczenia z art. 77 kw.

Obwiniony nie złożył wyjaśnień ani w toku prowadzonych czynności wyjaśniających ani na rozprawie. Pomimo prawidłowego wezwania go na rozprawę nie stawił się na nią i nie nadesłał usprawiedliwienia ani pisemnych wyjaśnień.

Sąd zważył, co następuje:

Przeprowadzone postępowanie dowodowe w ocenie Sądu w pełni potwierdziło zarzut postawiony obwinionemu w kolejnym już wniosku o ukaranie.

Jak wynika z w pełni wiarygodnych, a co istotne również łączących się z pozostałymi dowodami, zeznań świadka L. G. (1) należący do obwinionego pies wielokrotnie był przez nią widziany w okolicy szkoły przy ul. (...) w D.. Tak też było w dniu 08 czerwca 2017 r. Ponieważ świadek obawiała się, że pies ten może zaatakować wychodzące ze szkoły dzieci, po raz kolejny postanowiła o tym zawiadomić dyżurnego miejscowego komisariatu. Znała dobrze tego psa z podobnych zdarzeń z przeszłości i wiedziała, że bywa on agresywny. Świadek ten w żaden sposób nie jest skonfliktowana z obwinionym, jej zeznania należało uznać za szczere i w pełni obiektywne dalekie od tendencyjności i negatywnego nastawienia do obwinionego. Zeznawała rzeczowo i konsekwentnie podkreślając bezowocność uwag zwracanych obwinionemu.

W ocenie Sądu relacja tego świadka ma pełną wartość dowodową, potwierdza ją nagranie wykonane przez nią w dniu zdarzenia. Wynika z niego niezbicie, że pies obwinionego nie był w żaden sposób nadzorowany i przemieszczał się swobodnie m. in. po ul. (...). Okoliczności wskazane przez tego świadka znajdują potwierdzenie również w sporządzonej przez funkcjonariuszy Policji bezpośrednio po przeprowadzonej interwencji notatce urzędowej, a także w notatce z rozpytania obwinionego.

Uwzględniając powyższe ustalenia, przyjęto, że zebrany w niniejszej sprawie materiał dowodowy w pełni pozwala na uznanie, że obwiniony dopuścił się zarzucanego mu czynu i swoim zachowaniem wypełnił znamiona wykroczenia z art. 77 kw. Zgodnie z art. 77 kw przy trzymaniu zwierzęcia należy zachować zwykłe (należyte) i nakazane środki ostrożności. Przez zachowanie należytych środków ostrożności należy rozumieć niedopuszczenie do tego aby zwierzę wyrządziło szkodę innej osobie bądź innemu zwierzęciu i było puszczane luzem. Obwiniony mieszka na osiedlu domów jednorodzinnych i dopuszczanie do tego by pies biegał luzem po terenie ogólnodostępnym stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa ludzi oraz innych zwierząt. Tym bardziej w sytuacji gdy pies jest agresywny i atakuje inne osoby. Osoba trzymająca psa jest także zobowiązana do wyprowadzania psa na tereny przeznaczone do użytku publicznego tylko na smyczy, a jeśli stwarzają zagrożenie także w kagańcu. Psy bez smyczy mogą być wypuszczane jedynie na terenie nieruchomości ogrodzonej w sposób, który uniemożliwia opuszczenie go przez psa i dostanie się tam osób trzecich. Ponadto nieruchomość ta powinna być oznakowana tabliczką zawierającą stosowaną informacje o przebywającym tam psie.

Obwiniony doskonale wiedział o obowiązkach ciążących na nim jako osobie trzymającej psa. W przeszłości nie tylko sąsiedzi już kilkukrotnie zwracali mu uwagę, iż pies wydostaje się poza teren jego posesji i biega bez nadzoru po ulicy. Obwiniony świadomie nie zastosował się do obowiązujących w tym zakresie przepisów

Wymierzając obwinionemu karę za czyn opisany w zarzucie jako podstawową okoliczność obciążającą potraktowano przede wszystkim działanie obwinionego z jawnym pogwałceniem obowiązujących przepisów i norm dotyczących trzymania zwierząt (psa). Jak widać, choćby z faktu wielokrotnej karalności za identyczne wykroczenia (k. 14-19) obwiniony niczego sobie nie robił nawet z uprzednio orzekanych kar. Takie zachowanie świadczy dobitnie o postawie obwinionego, o nonszalancji i lekceważącym stosunku do przepisów prawa.

Sąd nie dopatrzył się w zachowaniu obwinionego żadnych istotnych okoliczności łagodzących.

Sąd uznał, że wyjątkowo negatywne nastawienie obwinionego do ciążących na nim jako właścicielu zwierzęcia obowiązków i wręcz naigrywanie się z obowiązującego prawa przemawiało za uznaniem, że dotychczas orzekane kary grzywny okazało się dalece nieskuteczne. Powtarzające się cyklicznie zgłoszenia świadczą, że obwiniony nie zrobił praktycznie nic aby ograniczyć ucieczki psa. Dlatego Sąd postanowił zastosować instytucję wynikającą z przepisu art. 38 kw i orzec wobec ukaranego karę 20 dni aresztu. Skoro dotychczas orzekane kary okazały się nieskuteczne, może taka kara odniesie pożądany efekt wychowawczy i skłoni obwinionego do podjęcia skutecznych środków zabezpieczenia należącego do niego psa. Dla takich postaw, jak obwinionego nie może być tolerancji, orzeczenie kary łagodniejszego rodzaju byłoby z cała pewnością uznane za nadmierna pobłażliwość ze strony Sądu.

Kara taka jest adekwatna do stopnia zawinienia obwinionego oraz społecznej szkodliwości popełnionych przez niego czynów, a nadto spełni swe cele w zakresie prewencji generalnej i szczególnie indywidualnej.

Na podstawie art. 624 § 1kpk w zw. z art. 119 kpw Sąd zwolnił obwinionego od ponoszenia kosztów postępowania i opłaty z uwagi na brak aktualnych informacji o osiąganych dochodach i źródle utrzymania.