Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 października 2017 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący Sędzia SO Andrzej Tekieli

Protokolant Sylwia Sarnecka

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze G. H.

po rozpoznaniu w dniu 24 października 2017 roku

sprawy P. W. ur. (...) w L.,

s. T. i E. z domu C.

oskarżonego z art. 244 kk

z powodu apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze

z dnia 26 maja 2017 r. sygn. akt II K 388/17

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok wobec oskarżonego P. W.;

II.  na podstawie art. 105 § 2 k.p.k. prostuje oczywistą omyłkę pisarską w części wstępnej zaskarżonego wyroku w ten sposób, że w opisie czynu w miejsce sformułowania „od dnia 20 lutego 2020 r.” przyjmuje sformułowanie „do dnia 20 lutego 2020 r.”;

III.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze w kwocie 140 złotych.

Sygn. akt VI Ka 423/17

UZASADNIENIE

P. W. oskarżony został o to że:

w dniu 8 grudnia 2016 r. w J. woj. (...) przy ulicy (...) kierował w ruchu lądowym pojazdem marki V. (...) o nr rej. (...) wbrew orzeczonemu wyrokiem Sądu Rejonowego w Legnicy w sprawie o sygnaturze akt VIII K 889/14 zakazowi prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 4 lat do dnia 20 lutego 2020 roku

tj. o czyn z art. 244 k.k.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze wyrokiem z dnia 26 maja 2017 roku w sprawie II K 388/17

I.uznał oskarżonego P. W. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku tj. występku z art.244 k.k. i za to na podstawie art. 244 k.k. wymierzył mu karę 4 miesięcy pozbawienia wolności;

II.na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 626 § 1 k.p.k. zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa w całości koszty sądowe w kwocie 190 zł., w tym opłatę 120 zł.

Apelację od powyższego wyroku złożył obrońca oskarżonego zarzucając rażącą niewspółmierność wymierzonej kary bezwzględnej 4 miesięcy pozbawienia wolności podczas gdy właściwości, warunki osobiste, niski stopień społecznej szkodliwości czynu przemawiają za orzeczeniem kary wolnościowej. Wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie na podstawie art.37a k.k. kary grzywny w wysokości 300 stawek po 10 zł.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

Skarżący wskazał we wniosku o sporządzenie pisemnego uzasadnienia wyroku że wniosek ten dotyczy całości orzeczenia, chociaż złożona apelacja zawierała tylko zarzut rażącej niewspółmierności kary. W zakresie sprawstwa i winy oskarżonego wskazać więc jedynie należy że nie budzą one wątpliwości, zostały wykazane przede wszystkim wyjaśnieniami oskarżonego przyznającego się do zarzucanego mu czynu i opisującego przebieg zdarzenia, a także dowodami z dokumentów w postaci m.in. policyjnej notatki urzędowej i odpisu wyroku skazującego w sprawie VIII K 889/14 Sądu Rejonowego w Legnicy ( k.23 – 24, i k.32, k.1, k. 11 ).

Wbrew twierdzeniom skarżącego wymierzona oskarżonemu kara 4 miesięcy pozbawienia wolności za czyn przypisany oskarżonemu nie jest karą rażąco surową, przede wszystkim ze względu na dotychczasowy sposób życia oskarżonego, jego uprzednią wielokrotną karalność. Z karty karnej wynika że od 2012 r. oskarżony P. W. był karany 5 – krotnie, w tym raz za granicą w Niemczech za kradzież, w Polsce zaś 4 – krotnie za przestępstwa z art. 190 § 1 k.k., z art. 224 § 2 k.k. i in. oraz z art. 178a § 4 k.k. kiedy to orzeczono wobec niego m.in. 4 – letni zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych który oskarżony naruszył w niniejszej sprawie ( k.8 -9 ) Wobec oskarżonego orzekano początkowo kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania, które następnie były zarządzane ze względu na popełnianie kolejnych przestępstw. Oskarżony P. W. jest więc sprawcą niepoprawnym, lekceważącym i notorycznie naruszającym porządek prawny, wobec którego wolnościowe kary pozostają nieskuteczne. Tej negatywnej oceny oskarżonego nie niwelują okoliczności łagodzące takie jak przyznanie się do popełnienia zarzucanego czynu, którą zresztą wziął pod uwagę Sąd I instancji wymierzając karę, czy też okoliczności powołane w apelacji obrońcy dotyczące sytuacji rodzinnej i finansowej oskarżonego. Okoliczność iż oskarżony pracuje za granicą, ma „określone zobowiązania płatnicze” oraz dwoje dzieci na utrzymaniu nie zmienia faktu iż lekceważy on porządek prawny i dotychczas wymierzane mu kary o charakterze wolnościowym nie zmieniły tej postawy.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy utrzymał w mocy zaskarżony wyrok wobec oskarżonego P. W..

Na podstawie art. 105 § 2 k.p.k. Sąd Okręgowy sprostował oczywistą omyłkę pisarską w zaskarżonym wyroku w ten sposób że w części wstępnej w opisie czynu w miejsce sformułowania „od dnia 20 lutego 2020 r.” przyjął sformułowanie „do dnia 20 lutego 2020 r.”. O zaistnieniu w wyroku oczywistej omyłki pisarskiej w tym sformułowaniu przesądza treść zarzutu aktu oskarżenia ( k. 25 ).

Na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 636 § 1 k.p.k. Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze w kwocie 140 zł ( 120 zł opłata za II instancję + 20 zł ryczałt za doręczenia ).