Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 maja 2017r.

Sąd Rejonowy w Gdyni, Wydział I Cywilny

w składzie

Przewodniczący: SSR Adrianna Gołuńska-Łupina

Protokolant: st. sek. sąd. Iwona Górska

po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2017 r. w Gdyni

na rozprawie

sprawy z powództwa R. A., K. B., S. B., D. J., A. M., K. S. (1), W. S., E. S., T. W.

przeciwko (...) Spółdzielni Mieszkaniowej im. (...) w G.

o ustalenie

I.  ustala, iż zmiana wysokości opłat od 01 kwietnia 2015 roku za eksploatację garażu znajdującego się w posiadaniu R. A. położonego przy ulicy (...), a oznaczonego na karcie 703 sprawy numerem 5 oraz za eksploatację garażu znajdującemu się w posiadaniu R. A. położonego przy ulicy (...), a oznaczonego na karcie 707 sprawy numerem 14 - jest nieuzasadniona;

II.  ustala, iż zmiana wysokości opłat od 01 kwietnia 2015 roku za eksploatację garażu znajdującego się w posiadaniu K. B. położonego przy ulicy (...), a oznaczonego na karcie 704 sprawy numerem 10 - jest nieuzasadniona;

III.  ustala, iż zmiana wysokości opłat od 01 kwietnia 2015 roku za eksploatację garażu znajdującego się w posiadaniu S. B. położonego przy ulicy (...), a oznaczonego na karcie 703 sprawy numerem 6 - jest nieuzasadniona;

IV.  ustala, iż zmiana wysokości opłat od 01 kwietnia 2015 roku za eksploatację garażu znajdującego się w posiadaniu D. J. położonego przy ulicy (...), a oznaczonego na karcie 704 sprawy numerem 15 - jest nieuzasadniona;

V.  ustala, iż zmiana wysokości opłat od 01 kwietnia 2015 roku za eksploatację garażu znajdującego się w posiadaniu A. M. położonego przy ulicy (...), a oznaczonego na karcie 704 sprawy numerem 8 - jest nieuzasadniona;

VI.  ustala, iż zmiana wysokości opłat od 01 kwietnia 2015 roku za eksploatację garażu znajdującego się w posiadaniu K. S. (1) położonego przy ulicy (...), a oznaczonego na karcie 705 sprawy numerem 23 - jest nieuzasadniona;

VII.  ustala, iż zmiana wysokości opłat od 01 kwietnia 2015 roku za eksploatację garażu znajdującego się w posiadaniu W. S. położonego przy ulicy (...), a oznaczonego na karcie 705 sprawy numerem 18 - jest nieuzasadniona;

VIII.  ustala, iż zmiana wysokości opłat od 01 kwietnia 2015 roku za eksploatację garażu znajdującego się w posiadaniu E. S. położonego przy ulicy (...), a oznaczonego na karcie 707 sprawy numerem 10 - jest nieuzasadniona;

IX.  ustala, iż zmiana wysokości opłat od 01 kwietnia 2015 roku za eksploatację garażu znajdującego się w posiadaniu T. W. położonego przy ulicy (...), a oznaczonego na karcie 703 sprawy numerem 1 - jest nieuzasadniona;

X.  zasądza od pozwanego (...) Spółdzielni Mieszkaniowej im. (...) w G. na rzecz powodów R. A., K. B., S. B., D. J., K. S. (2), W. S., E. S., T. W., A. M. kwotę po 188 zł. ( sto osiemdziesiąt osiem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

UZASADNIENIE

Stan faktyczny:

Pozwana (...) Spółdzielnia Mieszkaniowa im. (...) w G. jest współużytkownikiem wieczystym nieruchomości położonej w G. przy ul. (...) stanowiącej działkę gruntu nr (...) o powierzchni 861 m ², objętej księgą wieczystą nr (...) prowadzoną przez Sąd Rejonowy w Gdyni, a także użytkownikiem wieczystym nieruchomości położonej w G. przy ul. (...) o łącznej powierzchni 261.272 m ² oraz właścicielem znajdujących się na tych nieruchomościach zespołów garaży. Właścicielem przedmiotowej nieruchomości jest Gmina M. G..

(okoliczności bezsporne)

W posiadaniu powódki R. A. znajdują się dwa garaże: nr (...) położony przy ul. (...) oraz nr 14 położony przy ul. (...).

W posiadaniu powódki K. B. znajduje się garaż nr (...) położony przy ul. (...).

W posiadaniu powoda S. B. znajduje się garaż nr (...) położony przy ul. (...).

W posiadaniu powódki D. J. znajduje się garaż nr (...) położony przy ul. (...).

W posiadaniu powoda A. M. znajduje się garaż nr (...) położony przy ul. (...).

W posiadaniu powoda K. S. (2) znajduje się garaż nr (...) położony przy ul. (...).

W posiadaniu powoda W. S. znajduje się garaż nr (...) położony przy ul. (...).

W posiadaniu powoda E. S. znajduje się garaż nr (...) położony przy ul. (...).

W posiadaniu powoda T. W. znajduje się garaż nr (...) położony przy ul. (...).

(okoliczności bezsporne ustalone w oparciu o mapę k. 703-705 i 707)

Pismem z dnia 7 czerwca 2013r. Gmina M. G. wypowiedziała wysokość dotychczasowej opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego ww. działki nr (...) w kwocie 236,82 zł i zaproponowała ustalenie nowej wysokości opłaty w kwocie 9.823,82 zł. W dniu 5 lipca 2013r. pozwana złożyła do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. wniosek o ustalenie, że aktualizacja opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego jest uzasadniona w innej wysokości. Na rozprawie przed Samorządowym Kolegium Odwoławczym w G. w dniu 20 listopada 2015r. pozwana (...) Spółdzielnia Mieszkaniowa im. (...) w G. i Gmina M. G. zawarły ugodę, polegającą na obniżeniu opłaty rocznej z tytułu użytkowania ww. gruntu zabudowanego zespołem garaży o 15 %. Zgodnie z ugodą opłata roczna za rok 2014 wyniosła – 473,64 zł, za rok 2015 – 4.411,95 zł, a za rok 2016 – 8350,25 zł. W dniu 26 listopada 2015r. ugoda została zatwierdzona przez SKO.

(okoliczności bezsporne ustalone w oparciu o wypowiedzenie wysokości opłaty rocznej k. 635, wniosek do SKO k. 632-634, pismo z dnia 13 stycznia 2016r. k. 629, postanowienie SKO z dnia 26 listopada 2015r. k. 630-631)

Pismem z dnia 9 maja 2013r. Gmina M. G. wypowiedziała wysokość dotychczasowej opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego gruntu położonego m.in. przy ul. (...) o łącznej powierzchni 261.272 m ² w kwocie 54.662,87 zł i zaproponowała ustalenie nowej wysokości opłaty w kwocie 672.188 zł. W dniu 12 czerwca 2013r. pozwana złożyła do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. wniosek o ustalenie, że aktualizacja opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego jest uzasadniona w innej wysokości. Na rozprawie przed Samorządowym Kolegium Odwoławczym w G. w dniu 20 listopada 2015r. pozwana (...) Spółdzielnia Mieszkaniowa im. (...) w G. i Gmina M. G. zawarły ugodę, polegającą na obniżeniu opłaty rocznej z tytułu użytkowania ww. gruntu zabudowanego zespołem garaży o 15 %. W dniu 30 listopada 2015r. ugoda została zatwierdzona przez SKO.

(okoliczności bezsporne ustalone w oparciu o wypowiedzenie wysokości opłaty rocznej k. 664-668, wniosek do SKO k. 650-663, uzupełnienie wniosku k. 647-649, pismo z dnia 13 stycznia 2016r. k. 629, postanowienie SKO z dnia 30 listopada 2015r. k. 645-646)

Pozwana zawiadomiła powodów, że od 1 kwietnia 2015r. opłata eksploatacyjna za użytkowanie garaży w zespole garaży przy ul. przy ul. (...) wzrośnie do 38,55 zł, a od 1 stycznia 2016r. do 61,23 zł, zaś opłata eksploatacyjna za użytkowanie garaży w zespole garaży przy ul. (...) wzrośnie od dnia 1 kwietnia 2015r. do 48,52 zł, a od 1 stycznia 2016r. do 83,15 zł.

(okoliczności bezsporne ustalone w oparciu o zawiadomienia o wysokości opłat k. 75, 77)

Jako podstawę podwyżki opłaty eksploatacyjnych od kwietnia 2014r. pozwana spółdzielnia wskazała podwyższenie opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystych ww. gruntów dokonaną wypowiedzeniami z dnia 9 maja 2013r. i 7 czerwca 2013r. Do czasu zawarcia ugody przed SKO pozwana spółdzielnia płaciła opłatę roczną w dotychczasowej wysokości.

(okoliczności bezsporne ustalone w oparciu o zeznania świadka R. B. płyta CD k. 610, zeznania świadka J. G. płyta CD k. 610, zeznania świadka A. T. płyta CD k. 610, zeznania J. K. płyta CD k. 694, zeznania D. R. płyta CD k. 694)

Ocena dowodów:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów, dowodu z zeznań świadków R. B., J. G., A. T. oraz dowodu z przesłuchania członków zarządu pozwanej spółdzielni (...).

Oceniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy Sąd uznał, iż dowody z dokumentów są wiarygodne, albowiem żadna ze stron nie kwestionowała autentyczności tych dokumentów, prawdziwości twierdzeń w nich zawartych, ani też żadna ze stron nie zaprzeczyła, iż osoby podpisane pod tymi dokumentami nie złożyły oświadczeń w nich zawartych. Niemniej podkreślić należy, iż większość z przedstawionych przez strony dowodów nie miała żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Zasadniczo brak było podstaw do kwestionowania zeznań świadków oraz członków zarządu (...) Spółdzielni Mieszkaniowej im. (...) w G. zeznających w charakterze strony. W ocenie Sądu zeznania te były szczere, zbieżne i korelowały z zebranym materiałem dowodowym w postaci dokumentów, nadto nie były kwestionowane przez stronę powodową. Z zeznań tych jednoznacznie wynikało, że główną przyczyną podwyżki opłat eksploatacyjnych za korzystanie z garaży było wypowiedzenie opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste gruntu, na którym znajdują się przedmiotowe garaże. Pozwana spółdzielnia dokonała podwyżki opłat eksploatacyjnych, mimo, że przed SKO wciąż toczyło się postępowanie administracyjne.

Kwalifikacja prawna:

W niniejszej sprawie podstawę prawną roszczeń powodów stanowił przepis art. 4 ust. 8 ustawy z dnia 15 grudnia 2000r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jednolity Dz.U.2013.1222 ze zm.), zgodnie z którym członkowie spółdzielni, osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, oraz właściciele niebędący członkami spółdzielni mogą kwestionować zasadność zmiany wysokości opłat bezpośrednio na drodze sądowej. W przypadku wystąpienia na drogę sądową ponoszą oni opłaty w dotychczasowej wysokości. Ciężar udowodnienia zasadności zmiany wysokości opłat spoczywa na spółdzielni. Jak wskazuje się w orzecznictwie na gruncie przepisów ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych po wyeliminowaniu z porządku prawnego przepisu art. 4 ust. 8 zd. pierwsze tej ustawy w zakresie określonym w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 30 marca 2004 r., K 32/03, aktualny jest pogląd, że jeżeli członek spółdzielni mieszkaniowej kwestionuje obciążenie go opłatami związanymi z używaniem lokalu, to nie ma on obowiązku udowodnienia, jaka powinna być prawidłowa wysokość tych opłat, lecz obowiązek wykazania tej okoliczności spoczywa na spółdzielni mieszkaniowej (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2004r., IV CK 220/04, LEX nr 197659). W doktrynie podnosi się, że chociaż art. 4 ust. 8 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych wprost odnosi się tylko do kwestionowania zasadności zmiany wysokości opłat, jednak członek ma również prawo do kwestionowania bezpośrednio na drodze sądowej ustalenia przez spółdzielnię jego zobowiązania z tytułu opłat. Uprawnienie to nie jest uzależnione od uprzedniego uzyskania wyroku uchylającego uchwałę rady nadzorczej określającą zmianę wysokości opłat lub ustalającą ich wysokość (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 czerwca 2006 r., II CSK 37/06, M. S.. 2007, nr 2, poz. 29). Zgodnie z tym wyrokiem uprawnienie to realizować można zarówno w drodze zarzutu w procesie wytoczonym przez spółdzielnię o zasądzenie należności z tego tytułu, jak i w procesie wytoczonym spółdzielni przez uprawnionego o zasądzenie zwrotu już uiszczonej należności albo w drodze powództwa o ustalenie, że określone zobowiązanie z tego tytułu nie istnieje, przy zachowaniu pozostałych wymogów art. 189 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 z późn. zm.). Podstawę kwestionowania zmiany wysokości opłat stanowi pisemne uzasadnienie tej zmiany zawarte w zawiadomieniu o zmianie, o czym mowa w art. 4 ust. 8 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. Trzeba jednak zaznaczyć, że podstawą do kwestionowania wysokości opłat może być też brak pisemnego uzasadnienia ich zmiany, ponieważ obowiązek przedstawienia przez spółdzielnię mieszkaniową takiego uzasadnienia wynika wprost z przepisu ustawy. Kwestionowane mogą być przy tym zarówno wysokość podwyżek, jak i w ogóle fakt dokonywania podwyżki. Kwestionowanie podwyżek na drodze sądowej nie zwalnia jednak w myśl art. 4 ust. 8 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych z obowiązku wnoszenia opłat w dotychczasowej wysokości. Dopiero gdy postępowanie nie przyniesie wyniku pozytywnego, spółdzielnia będzie mogła pobierać opłaty w podwyższonej wysokości (por. Ewa Bończak – Kucharczyk, Spółdzielnie mieszkaniowe. Komentarz, wyd. III, LEX 2013). Przesłanką powództwa wywiedzionego z przepisu art. 4 ust. 8 ustawy z dnia 15 grudnia 2000r. o spółdzielniach mieszkaniowych jest interes prawny w ustaleniu istnienia zobowiązania w niższej wysokości. W motywach wyroku z dnia 19 listopada 1996 r., II CZP 115/96, OSNC 1997/4/35, Sąd Najwyższy wyjaśnił, iż interes prawny stanowi merytoryczną przesłankę powództwa o ustalenie, która decyduje o dopuszczalności badania i ustalania prawdziwości twierdzeń powoda, że wymieniony w powództwie stosunek prawny lub prawo istnieje. Stanowi zatem przesłankę dopuszczalności powództwa. Stanowisko, według którego dopuszczalność powództwa o ustalenie zależy od interesu prawnego, istniejącego w chwili wyrokowania, jest w judykaturze utrwalone (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 30 grudnia 1968 r., III CZP 102/68, OSNCP 1969/5/89, orzeczenie SN z dnia 19 listopada 1996 r., III CZP 115/96, OSNC 1997/4/39). Podkreślić przy tym należy, iż powództwo o ustalenie prawa powinno być skierowane przeciwko podmiotowi prawa, który istnienie tego prawa kwestionuje czy też narusza, albo rości sobie również własne prawa. Musi to być podmiot, z którym powód pozostaje w stosunku prawnym, z którego wywodzi własne prawa.

W niniejszej sprawie nie budziło wątpliwości, iż wszyscy powodowie posiadają interes prawny w ustaleniu istnienia zobowiązania w niższej wysokości aniżeli określona przez spółdzielnię mieszkaniową. Pokreślić bowiem należy, iż pozwana nie wskazała powodom przyczyn takiej podwyżki i nie przedłożyła kalkulacji, o jakiej mowa w przepisie art. 4 ust. 7 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. W tym stanie rzeczy powodowie pozostają w niepewności co do wysokości opłaty eksploatacyjnej, do której uiszczenia są zobowiązani i tylko zapadłe w niniejszej sprawie orzeczenie w sposób jednoznaczny określi sytuację prawną powodów i wyeliminuje zagrożenie w ich sferze prawnej. Zwrócić należy przy tym uwagę, że dotychczasowe próby zmiany stanowiska spółdzielni na drodze polubownej nie odniosły żadnego skutku. Nadto, powodowie nie mają możliwości kwestionowania wysokości opłaty eksploatacyjnej na innej drodze, aniżeli w procesie o ustalenie, w tym poprzez wytoczenie powództwa o świadczenie. Strona pozwana dotąd także nie wnosiła przeciwko powodom pozwu o zapłatę, a zgodnie ze stanowiskiem judykatury w sprawach o świadczenie dłużnik dopóty ma interes prawny w ustaleniu rozmiaru swego obowiązku, dopóki nie został przez wierzyciela pozwany o świadczenie. Gdy już został pozwany, przysługuje mu już tylko obrona w takim procesie (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 lutego 1972r., I CR 388/71, L.). Jednocześnie pamiętać należy, iż zgodnie z treścią przepisu art. 4 ust. 8 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych opłatę w dotychczasowej wysokości powód uiszcza tylko do czasu zakończenia niniejszego postępowania, zaś niewytoczenie powództwa, jak i przegrana w niniejszej sprawie spowoduje, iż po stronie powodowej powstanie zadłużenie z tytułu opłat na rzecz pozwanej spółdzielni mieszkaniowej. Chcąc uniknąć takiej sytuacji powodowie mogli jedynie wnieść pozew oparty na przepis art. 4 ust. 8 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych.

W świetle podniesionych powyżej okoliczności nie budzi sporu, iż ciężar wykazania zasadności podwyżki opłat z tytułu eksploatacji garażu spoczywał na pozwanej spółdzielni mieszkaniowej. Jednakże – w ocenie Sądu – pozwana nie sprostała temu obowiązkowi i nie udowodniła, iż podwyżka tej opłaty była uzasadniona. Przede wszystkim należy zwrócić uwagę, iż pozwana spółdzielnia przy wymiarze opłaty uwzględniła opłatę roczną z tytułu użytkowania wieczystego gruntu w nowej wysokości, wynikającej z wypowiedzenia przez Gminę M. G. wysokości tej opłaty, choć pozwana nadal – do dnia zawarcia ugody przed SKO - nie uiszczała tej opłaty w nowej wysokości. Bezspornym jest bowiem, że pozwana złożyła do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. wniosek o ustalenie, iż aktualizacja opłaty rocznej jest uzasadniona w innej wysokości i dopiero na rozprawie w dniu 20 listopada 2015r. doszło do zawarcia ugody i obniżenia opłaty rocznej o 15 % w stosunku gruntu zajętego pod zespoły garażowe. Jak natomiast wynika z przepisu art. 78 ust. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jednolity Dz.U.2014.518) złożenie wniosku nie zwalnia z obowiązku uiszczania opłat w dotychczasowej wysokości. Z kolei w myśl art. 79 ust. 4 i 5 ww. ustawy dopiero w przypadku oddalenia wniosku obowiązuje wysokość opłaty zaoferowana zgodnie z art. 78 ust. 1, natomiast ustalona na skutek prawomocnego orzeczenia kolegium lub w wyniku zawarcia przed kolegium ugody nowa wysokość opłaty rocznej obowiązuje począwszy od dnia 1 stycznia roku następującego po roku, w którym wypowiedziano wysokość dotychczasowej opłaty. Z przywołanych przepisów jednoznacznie wynika, iż do czasu rozstrzygnięcia sprawy przed Samorządowym Kolegium Odwoławczym użytkownik wieczysty jest obowiązany uiszczać opłatę roczną w dotychczasowej wysokości. Z zeznań świadków oraz członków zarządu pozwanej spółdzielni mieszkaniowej wprost wynika, iż pozwana uiszczała na rzecz właściciela gruntu opłatę w wysokości sprzed wypowiedzenia. Z uwagi zatem na powyższe, brak jest jakichkolwiek podstaw, by jeszcze przed rozstrzygnięciem sprawy przez SKO uwzględniać aktualizację opłaty rocznej przy wymiarze opłat eksploatacyjnych należnych od członków spółdzielni, skoro wynik tego postępowania nie był znany. Jednocześnie należy wskazać, że zmiana wysokości opłaty rocznej miała istotny wpływ na wysokość kosztów eksploatacyjnych, co wynika z przedłożonych dowodów. Co prawda, na dzień zamknięcia rozprawy wysokość nowej opłaty rocznej została już ustalona w drodze ugody zawartej przed SKO, jednak okoliczność ta nie oznacza, że podwyżka opłat eksploatacyjnych już w momencie wypowiedzenia tej opłaty przez właściciela gruntu była zasadna. Zgodnie z treścią przywołanych powyżej przepisów w chwili wypowiedzenia opłata roczna w nowej wysokości nie była jeszcze wymagalna i stała się wymagalna dopiero z chwilą zawarcia ugody przed SKO i dopiero wówczas powstał obowiązek zapłaty tej należności w wysokości ustalonej ugodą. Natomiast, w okresie, za który pozwana spółdzielnia mieszkaniowa naliczała opłaty eksploatacyjne, bez wątpienia opłata roczna w nowej wysokości nie była wymagalna. Gdyby, zaś przyjąć, tak jak chce strona pozwana, że obowiązek zapłaty opłaty rocznej w nowej wysokości powstał już z chwilą wypowiedzenia, oznaczałoby to, że już wówczas roszczenie o zapłatę tej opłaty musiało być wymagalne, co jak wskazano powyżej nie znajduje uzasadnienia w obowiązujących przepisach prawa.

Niezależnie od kwestii opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, pozwana nie wykazała, iż wzrosły też pozostałe należności, od których zależy wysokość opłaty eksploatacyjnej. Z zebranego materiału dowodowego wynika, że – oprócz opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego – na wysokość opłaty eksploatacyjnej wpływ mają również: podatek od nieruchomości, składka na ubezpieczenie majątkowe, prowizje bankowe, koszty zarządu, koszty ogólnoosiedlowe, koszty mienia ogólnoosiedlowego etc. Niemniej pozwana w żaden sposób nie udowodniła, iż nastąpił wzrost poszczególnych składników, ani nie wykazała wysokości ewentualnych podwyżek. Co prawda pozwana przedłożyła dokumenty w postaci wykonania planów gospodarczych za lata 2012-2015 czy zestawienia obrotów i sald na kontach analitycznych, lecz nie są to dokumenty źródłowe, na podstawie których można byłoby ustalić prawidłowość i zasadność podwyżki opłat eksploatacyjnych, w szczególności nie można określić które koszty zarządu nieruchomością garażową wzrosły w poprzednim roku obrachunkowym. Poza tym pozwana nie wniosła o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu księgowości. Podkreślić należy, iż zgodnie z art. 4 ust. 41 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych zarząd spółdzielni prowadzi odrębnie dla każdej nieruchomości ewidencję i rozliczenie przychodów i kosztów, o których mowa w ust. 1-2 i 4 oraz ewidencję wpływów i wydatków funduszu remontowego zgodnie z art. 6 ust. 3; ewidencja wpływów i wydatków funduszu remontowego na poszczególne nieruchomości powinna uwzględniać wszystkie wpływy i wydatki funduszu remontowego tych nieruchomości. Przepis ten wyraża zasadę indywidualizowania opłat eksploatacyjnych w zależności od konkretnego lokalu, oznaczającego powiązanie wysokości opłat z rzeczywistą wysokością wydatków ponoszonych przez spółdzielnię na poszczególne lokale (vide: uchwała SN z dnia 5 grudnia 1991r., III CZP 127/91, OSP 1992/9/209). Biorąc zatem pod rozwagę wszystkie podniesione powyżej okoliczności uznać należało, iż pozwana spółdzielnia mieszkaniowa nie sprostała ciężarowi dowodu i nie wykazała, iż istniały podstawy od tak radykalnej podwyżki opłaty z tytułu eksploatacji nieruchomości garażowej.

W związku z powyższym, na mocy art. 189 k.p.c. w zw. z art. 4 ust. 8 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych Sąd ustalił, że zmiana wysokości opłat od dnia 1 kwietnia 2015r. za eksploatację garaży będących w posiadaniu powodów jest nieuzasadniona.

Koszty procesu:

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. i zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy zasądził od pozwanej na rzecz każdego z powodów kwotę stanowiącą równowartość uiszczonej opłaty sądowej od pozwu.