Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 listopada 2017 r.

Sąd Rejonowy w Garwolinie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 10 listopada 2017 r. w Garwolinie

sprawy z powództwa M. S.

przeciwko W. S.

o wydanie nieruchomości

I.  nakazuje pozwanemu W. S. opuszczenie i opróżnienie z rzeczy wszystkich pomieszczeń budynków gospodarczych w tym wykorzystywanych na cele mieszkaniowe znajdujących się na działce oznaczonej nr ewidencyjnym 367/2 położonej w G. gm. Wilga oraz nakazuje pozwanemu W. S. opuszczenie i opróżnienie z rzeczy nieruchomości położonej w G. oznaczonej nr ewidencyjnym 367/2;

II.  przyznaje pozwanemu W. S. prawo do lokalu socjalnego i wstrzymuje wykonanie opróżnienia lokalu opisanego w punkcie 1 do czasu złożenia pozwanemu przez oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego przez Gminę W.;

III.  zasądza od pozwanego W. S. na rzecz powódki M. S. kwotę 200 zł (dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 94/17

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 09.02.2017 r. powódka M. S. wniosła o nakazanie eksmisji pozwanego W. S. z nieruchomości oznaczonej nr ewidencyjnym działki (...) położonej w m. G. 64 gm. Wilga tj. nakazanie pozwanemu opuszczenia opróżnienia wszystkich pomieszczeń budynków gospodarczych znajdujących się na przedmiotowej nieruchomości oraz zabrania przez pozwanego wszystkich rzeczy należących do niego z całej nieruchomości oznaczonej nr ewidencyjnym działki (...) położonej w m. G. 64 oraz zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kosztów procesu.

W odpowiedzi na pozew pozwany W. S. reprezentowany przez zawodowego pełn. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Pozwany w odpowiedzi na pozew podniósł, że żądanie eksmisji przez powódkę jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego i nie korzysta w związku z tym z ochrony prawnej. Wskazał na treść art. 5 kc i wniósł o oddalenie powództwa na podstawie art. 222 kc w zw. z art. 5 kc. Nadto pełn. pozwanego podniósł, że w ostatnim okresie czasu stan zdrowia pozwanego się pogorszył i leczy się on kardiologicznie.

W piśmie z dnia 30.05.2017 r. powódka podtrzymała swoje stanowisko. Podniosła, iż nieruchomość położoną pod adresem G. 64 jest w całości jej własności. Wskazała, że zasady współżycia społecznego chroniąc przed nadużyciem prawa własności nie mogą tego prawa całkowicie unicestwiać. Nadto podniosła, że zachowanie pozwanego w postaci znęcania się nad rodziną, nadużywania alkoholu, wszczynania awantur, co skutkowało zarządzeniem kary pozbawienia wolności nie wpłynęło na zmianę zachowania pozwanego i w wyroku rozwodowym Sąd rozwiązał małżeństwo przez rozwód z winy pozwanego i eksmitował pozwanego z lokalu mieszkalnego pod adresem G. 64 i po powrocie z Zakładu Karnego pozwany wprowadził się do pomieszczeń w budynku gospodarczym na działce nr (...) pod adresem G. 64.

Sąd Rejonowy ustalił i zważył, co następuje:

Wezwaniem z dnia 31.12.2016 r. powódka M. S. jako właścicielka nieruchomości wezwała pozwanego do opuszczenia i opróżnienia z rzeczy lokalu w budynku niemieszkalnym w miejscowości G. Powódka nr działki (...) o pow. 0,09 ha z dniem 31.01.2017 r. z miesięcznym okresem wypowiedzenia.- wypowiedzenie z dnia 31.12.2016 r. wraz z potwierdzeniem nadanie k.8-9.

M. S. jest właścicielką nieruchomości zabudowanej położonej w G. , gm. Wilga oznaczonej nr ewidencyjnym działki (...) o pow. 0,09 ha dla której w Sądzie Rejonowym w Garwolinie urządzona jest Księga Wieczysta Nr (...) na podstawie umowy darowizny zawartej w formie aktu notarialnego zapisanej w Rep. A nr 227/2011 z dnia 14.05.2011 r. – wypis aktu notarialnego Rep. A nr (...) k. 10-13, wypis z rejestru gruntów k. 13-14, mapa do celów projektowych k. 15, odpis zwykły Księgi Wieczystej Nr (...) k. 16. Przedmiotową nieruchomość darował powódce pozwany W. S. pozostający w dacie zawarcia umowy darowizny mężem powódki M. S.- okoliczność bezsporna.

W akcie notarialnym Rep. A nr (...) nie zawarto żadnych postanowień dotyczących zasad dalszego zamieszkiwania pozwanego W. S. w budynku mieszkalnym na przedmiotowej nieruchomości ani korzystania przez niego z przedmiotowej nieruchomości, w tym budynku gospodarczego. – okoliczność bezsporna.

W dniu 16.05.2011 r. powódka M. S. cofnęła pozew w sprawie o rozwód wszczętej przed Sądem Okręgowym w Siedlcach pod sygn. akt I C 154/11. W dniu 13.07.2011 r. W. S. poinformował kuratora o przekazaniu całego majątku na rzecz powódki. Nie potrafił wskazać powodu przekazania powódce, wówczas żonie, nieruchomości zabudowanej. W tym czasie pozwany planował wyjazd z powódką i synami na wakacje - karta czynności nadzoru kuratora sądowego w sprawie sygn. akt Alk k 77/09k. 51- 52.

Pozwany W. S. znęcał się psychicznie i fizycznie nad powódką M. S. za co został skazany prawomocnym wyrokiem karnym w sprawie IV K 536/08na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu na okres próby 3 lat i zobowiązany do powstrzymania się od nadużywania alkoholu w okresie próby. - wyrok k. 74 .

W sprawie IV K 536/08 zostało zarządzone wykonanie kary i pozwany odbywał kare 8 miesięcy pozbawienia wolności w okresie czasu 24.07.2010 r.-24.03.2011 r. – obliczenie wykonania kary k. 76, zawiadomienie o zwolnieniu ze sprawy k. 77.

Prawomocnym postanowieniem z dnia 30.06.2009 r. w sprawie III RNs 18/09 został orzeczony obowiązek poddania się przez pozwanego W. S. leczeniu odwykowemu stacjonarnym zakładzie leczenia odwykowego – postanowienie k. 105.

Wyrokiem z dnia 02.06.2011 r. w sprawie II K 401/09 pozwany W. S. został ponownie prawomocnie skazany za czyny z art. 207 §1 kk na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania na okres próby lat 4. Nadto orzeczony został wobec niego obowiązek powstrzymywania się od nadużywania alkoholu. Postanowieniem z dnia 08.02.2013 r. w sprawie II 401/09 , II 2Ko 1994/12 Sądu Rejonowego w Garwolinie został nałożony na pozwanego W. S. obowiązek opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzoną M. S. do dnia 30.05.2013 r.- postanowienie wraz z uzasadnieniem k. 107-108.

Postanowieniem z dnia 07.03.2014 r. w sprawie II K 401/09 , II 2 Ko 1994/12 Sąd Rejonowy w Garwolinie zarządził wykonanie wobec W. S. katy 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Garwolinie z dnia 02.06.2011 r. w sprawie II K 401/09. Jak wynika z uzasadnienia postanowienia pozwany W. S. nadal zamieszkiwał w domu, który miał obowiązek opuścić , pił, wszczynał awantury podczas, których dokuczał pokrzywdzonej M. S. i był agresywny względem niej. Negatywne postepowanie W. S. nie zmieniło się od czasu wydania wyroku w sprawie II K 401/09 , a wręcz nastąpiła jego eskalacja co potwierdza założona niebieska karta z dnia 05.12.2013 r. - postanowienie wraz z uzasadnieniem k. 110-111.

Pozwany W. S. nie wywiązywał się także z obowiązku alimentacyjnego wobec synów i był skazany prawomocnie za przestępstwo z art. 209§1 kk- wyrok nakazowy w sprawie II K 513/10 k. 73.

Wyrokiem z dnia 04.04.2014 r. w sprawie I C 700/12 Sąd Okręgowy w Siedlcach rozwiązał małżeństwo W. S. i M. S. przez rozwód z winy pozwanego W. S.. W pkt. IV wyroku na podstawie art. 58 §2 krio orzekł eksmisję pozwanego W. S. ze wspólnego miejsca zamieszkania to jest domu mieszkalnego położonego w miejscowości G. 64 gmina W.- prawomocny wyrok w sprawie I C 700/12 k. 6-6v.

Po wyjściu z Zakładu Karnego po orzeczeniu eksmisji pozwanego z budynku mieszkalnego wyrokiem rozwodowym w sprawie I C 700/12 pozwany zamieszkał w budynku garażu na działce nr (...) i rozpoczął tam prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie naprawy samochodów. Obecnie pozwany zamieszkuje w budynku garażu i prowadzi w nim wspólnie z synem warsztat samochodowy. Warsztat pozwanego pracuje od 8.00 do 19-20.00 . Na nieruchomości są pozostawione samochody do naprawy przez pozwanego. Nawet do godz. 22 na nieruchomość , której właścicielką jest powódka przyjeżdżają osoby do warsztatu pozwanego. Pozwany W. S. jest agresywny w stosunku do powódki, wszczyna awantury kiedy wraca ona wieczorem ok. 22 z pracy. Powódka czuje się zagrożona na swojej nieruchomości.

Pozwany zamieszkał w budynku gospodarczym na nieruchomości bez zawarcia umowy dotyczącej zasad na podstawie, których zamieszkuje na nieruchomości w budynku garażu. Pozwany po prostu wprowadził się do garażu. Nie została zawarta w tym przedmiocie umowa z powódką. Pozwany zamieszkał w budynku garażu jako były mąż powódki.

W ostatnim czasie pogorszył się stan zdrowia pozwanego. W dniu 16.07.2016 r. zgłosił się na Oddział Ratunkowy SPZOZ w G. z bólem w klatce piersiowej. Pozwany choruje ponadto na nadciśnienie tętnicze.- karta informacyjna (...) w G. k. 337v.,

Z powodu niestabilnej choroby wieńcowej, nadciśnienia tętniczego pozwany przebywał na oddziale wewnętrznym (...) w G. od dnia 18.07.2016 r. – 21.07.2016 r. – karta informacyjna leczenia szpitalnego k. 38-38v.

Nadto pozwany przebywał w okresie czasu od 21.07.2016 r. – 25.07.2016 r. w Centrum (...) w J. na Oddziale Kardiologii z pododdziałem Intensywnego Nadzoru Kardiologicznego z rozpoznaniem Niestabilnej choroby wieńcowej, miał wykonywane badania diagnostyczne i zabiegi operacyjne opisane w karcie informacyjnej leczenia szpitalnego- karta informacyjna leczenia szpitalnego k. 39-40.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów wymienionych wyżej. Wiarygodność dokumentów nie została podważona przez żadną ze stron.

Ustalając stan faktyczny Sąd nie oparł się na zeznaniach świadków S. S., H. P., G. G. w zakresie twierdzeń, że pozwany nie znęcał się nad powódka, ale przeciwnie p to powódka znęcała się nad nim. Zeznania świadków w tym zakresie są sprzeczne z materiałem dowodowym w postaci prawomocnych wyroków karnych skazujących pozwanego W. S. za znęcanie się nad rodziną tj. powódka i synami, prawomocnego postanowienia o zarządzeniu wykonania kary pozbawienia wolności.

Sąd nie uznał za wiarygodne zeznań tychże świadków zakresie twierdzeń, że pozwany nie nadużywał alkoholu. Podnieść należy, że pozwany nadużywał alkoholu bo w związku z tym był orzeczony nakaz poddania się przez niego przymusowemu leczeniu odwykowemu w 2009 r.

Sąd uznał za niewiarygodne zeznania świadków jakoby darowizna nieruchomości na rzecz powódki była dokonana w związku z tym, że powódka miała wziąć kredyt i dobudować piętro na budynku garażu. Zauważyć należy, że pozwany dokonał darowizny nieruchomości na rzecz powódki po kryjomu nie informując o tym członków rodziny i wobec tego członkowie rodziny nie mogli wiedzieć jaka była przyczyna dokonania darowizny w czasie jej dokonywania . Obecnie wiedza, którą posiadają w tym zakresie pochodzi od samego pozwanego i potwierdzają świadkowie wersję pozwanego. Podnieść należy, że bezpośrednio po darowiźnie pozwany utrzymywał w tajemnicy przed rodziną okoliczność dokonania jej . Nawet kuratorowi sądowemu pozwany nie potrafił wskazać przyczyny dokonania darowizny na rzecz powódki w 2011 r.

Pomocniczo stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie uznanych za wiarygodne zeznań powódki M. S..

Sąd nie uznał za wiarygodne zeznania pozwanego W. S. w charakterze strony w zakresie twierdzeń, że powódka obecnie prowokuje awantury, a on z synami zamykają się w pomieszczeniu garażu przed nią. Podnieść należy, że powódka wraca z pracy około 22 i niewiarygodne jest i sprzeczne z zasadami logiki i doświadczenia życiowego twierdzenie, że po całym dniu pracy wraca i wszczyna awantury.

Zgodnie z art. 222 § 1kc właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą.

W sprawie poza sporem pozostaje okoliczność, że powódka jest właścicielką działki nr (...) położonej w G. gm. Wilga zabudowanej budynkiem mieszkalnym i garażu.

Pozwany W. S. to były mąż powódki i jednocześnie darczyńca przedmiotowej nieruchomości na rzecz powódki.

W czasie dokonywania darowizny strony były w trakcie sprawy rozwodowej i najprawdopodobniej było także w zamian za cofnięcie pozwu o rozwód przez powódkę pozwany przeniósł na rzecz powódki własność nieruchomości. Pozwany nie zastrzegł dla siebie żadnego prawa dożywocia, służebności na przedmiotowej nieruchomości.

Pozwany zamieszkał w budynku garażu i rozpoczął tam prowadzić ponownie działalność gospodarczą po wyjściu z Zakładu Karnego w 2015 r.

Pozwany zamieszkał w garażu jako były mąż powódki. Stwierdzić należy, że pozwany zamieszkał tam na zasadach stosunku rodzinnego zbliżonego do użyczenia. Umowa została zawarta w sposób dorozumiany bowiem powódka dopiero w 2017 r. sprzeciwiła się zamieszkiwaniu pozwanego w budynku garażu i wezwała go do jego opróżnienia.

Wezwaniem do opuszczenia i opróżnienia budynku niemieszkalnego przez pozwanego z dnia 31.12.2016 r. powódka wypowiedziała umowę użyczenia z miesięcznym terminem wypowiedzenia, który upłynął w toku sprawy.

Pozwany reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika nie udowodnił, że przysługuje mu skuteczne względem powódki M. S. uprawnienie do władania działką nr (...) i posiadania znajdującego się na niej garażu.

Uprawnienie takowe dla pozwanego nie wynika z faktu, że to on darował powódce przedmiotową działkę bowiem nie została ustanowiona jednocześnie na jego rzecz ani służebność osobista ani dożywocie.

Ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że przed zawarciem umowy darowizny strony ustaliły, że powódka cofnie pozew o rozwód i powódka to uczyniła w dniu 16.05.2011 r.

Pozwany reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika podnosi, że żądanie jego eksmisji przez powódkę jest nadużyciem prawa i powołuje się na art. 5 kc.

W myśl art. 5 kc nie można czynić ze swego prawa użytku, który by był sprzeczny ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem tego prawa lub z zasadami współżycia społecznego. Takie działanie lub zaniechanie uprawnionego nie jest uważane za wykonywanie prawa i nie korzysta z ochrony. Sąd uwzględniając powództwo nie uznał zasadności obrony pozwanego powołującego się na art. 5 kc bowiem biorąc pod uwagę stanowisko Sądu Najwyższego w tym przedmiocie i doktryny w obecnym stanie prawnym oddalenie powództwa windykacyjnego na podstawie art. 5 kc jest niedopuszczalne. W orzecznictwie Sądu Najwyższego za utrwalony można obecnie uznać pogląd, zgodnie z którym możliwość oddalenia roszczenia windykacyjnego na podstawie art. 5 k.c. może mieć miejsce tylko w sytuacjach zupełnie wyjątkowych. Oddalenie powództwa windykacyjnego na podstawie art. 5 k.c. oznacza bowiem pozbawienie właściciela ochrony przysługującego mu prawa.

Podnieść należy także że nie może się powoływać na art. 5 kc strona, która sama narusza zasady współżycia społecznego. Podnieść należy , że pozwany W. S. wielokrotnie naruszał zasady współżycia społecznego świadczą o tym prawomocne wyroku karne za znęcanie się psychiczne i fizyczne nad rodziną, wydanie dwukrotnie postanowień o zarządzeniu wykonania kary pozbawienia wolności, wyroki dotyczące niewykonywania obowiązku alimentacyjnego przez pozwanego względem synów, orzeczenie obowiązku poddania się przymusowemu leczeniu odwykowemu .

W związku z powyższymi ustaleniami Sąd uwzględnił powództwo o wydanie nieruchomości i budynku garażu.

Podnieść należy, że pozwany w garażu na działce nr (...) położonej w m. G. zaspokaja swoje potrzeby mieszkaniowe i w związku z tym Sąd ustalił iż pozwanemu przysługuje uprawnienie do lokalu socjalnego na podstawie art. 14 ust. 4 pkt. 3 ustawy z dnia 21.06.2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i zmianie kodeksu cywilnego .

Podnieść należy, że pozwany jest zarejestrowany w PUP jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku od dnia 25.10.2013 r. (zaświadczenie k. 121) ale podnieść należy, że pozwany w budynku garażu prowadzi warsztat samochodowy i w związku z tym pomimo zarejestrowania się w PUP jako osoba bezrobotna nie jest faktycznie bezrobotny bowiem pracuje i ma stałe źródło dochodu. W związku z przyznaniem pozwanemu uprawnienia do lokalu socjalnego Sąd wstrzymał eksmisję do czasu zaoferowania pozwanemu zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego.

O kosztach Sąd orzekł z mocy art. 98 §1i 2 kpc. Na zasądzona kwotę składa się opłata sądowa od pozwu w kwocie 200 zł.

Z podniesionych względów na podstawie art. 222§1 kc Sąd orzekł jak w wyroku.