Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 października 2017 r.

Sąd Okręgowy/Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Częstochowie

Wydział IV

w składzie:

Przewodniczący SSO Lidia Łataś

Protokolant starszy sekretarz sądowy Małgorzata Kłosowicz

po rozpoznaniu w dniu 3 października 2017 r. w Częstochowie

sprawy A. O.

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddział (...) w C.

o emeryturę rolniczą

na skutek odwołania A. O.

od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddział (...) w C.

z dnia 20 kwietnia 2017 r. Nr (...)

oddala odwołanie

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 20 kwietnia 2017r. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddział (...) w C. przyznał ubezpieczonej A. O. prawo do emerytury rolniczej od 1 grudnia 2016r. Wskazał, iż emerytura rolnicza składa się
z części składkowej i uzupełniającej. Podał, iż część składkowa wynosi 34,19 % emerytury podstawowej, tj. kwotę 301,75 zł, a od 1 marca 2017r. – 304,55 zł. Do ustalenia części składkowej organ rentowy przyjął: 5,50 lat opłacania składek na FER w okresie od 1 lipca 1977r. do 31 grudnia 1982r. po 1 % emerytury podstawowej za każdy rok; 7,15 lat opłacania składek na FUSR w okresie od 1 stycznia 1983r. do 31 grudnia 1990r. po 1 % emerytury podstawowej za każdy rok; 21,54 lat podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu po 31 grudnia 1990r. po 1 % emerytury podstawowej za każdy rok. Wskaźnik wymiaru części składkowej wyniósł 0,34. Wskaźnik wymiaru części uzupełniającej wyniósł 0,88. Część uzupełniająca wyniosła 776,65 zł, a od 1 marca 2017r. – 783,85 zł, tj. 88,00 % emerytury podstawowej. Organ rentowy wskazał, iż część uzupełniająca ulega zawieszeniu w 100 % z powodu prowadzenia działalności rolniczej.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła ubezpieczona. Kwestionowała ogólną kwotę wyliczonej emerytury, która w ocenie ubezpieczonej jest za niska. Przyznając, iż prowadzi działalność rolniczą, a organ rentowy uwzględnił jej wszystkie okresy podnosiła, iż winna otrzymywać emeryturę w granicach 1.500 zł. Argumentowała, iż opłacała składki przez 35 lat. Opisywała, iż znalazła się w grupie osób, którym należą się dwie emerytury, ponieważ przez pewien okres czasu pracowała pozarolniczo. Z tego tytułu na swój wniosek otrzymała emeryturę z ZUS w wysokości poniżej 1.000 zł. Podnosiła, iż z decyzji ZUS z dnia 17 lipca 2017r. wynika, że ZUS porozumiał się z KRUS i obniżył jej emeryturę.

Organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania, wywodząc jak w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczona urodziła się (...) Na mocy decyzji ZUS Oddział
w S. z dnia 13 kwietnia 2015r. uprawniona jest do emerytury, którą przyznano jej od dnia 1 lutego 2015r. W dniu 27 grudnia 2016r. odwołująca wystąpiła z wnioskiem
o emeryturę rolniczą. Wnioskodawczyni nie zaprzestała prowadzenia działalności rolniczej. Organ rentowy rozpoznając wniosek ubezpieczonej potwierdził, iż podlegała ubezpieczeniu rolniczemu w okresie od 1 lipca 1977r. do 14 września 1994r. oraz od 1 czerwca 1996r. do
13 kwietnia 2015r. W okresie od 1 lipca 1977r. do 31 grudnia 1982r. ubezpieczona była zwolniona z opłacania składek jako młody rolnik, natomiast w okresach od 1 stycznia 1990r. do 31 grudnia 1991r. oraz od 1 kwietnia 1994r. do 30 czerwca 1994r. kwoty składek zostały umorzone. KRUS przyznając ubezpieczonej prawo do emerytury uwzględnił wszystkie powyższe okresy poza okresami, za które składki zostały umorzone. Część składkowa wyniosła 34,19 % emerytury podstawowej, tj. kwotę 301,75 zł, a od 1 marca 2017r. – 304,55 zł. Do ustalenia części składkowej organ rentowy przyjął: 5,50 lat opłacania składek na FER w okresie od 1 lipca 1977r. do 31 grudnia 1982r. po 1 % emerytury podstawowej za każdy rok; 7,15 lat opłacania składek na FUSR w okresie od 1 stycznia 1983r. do 31 grudnia 1990r. po 1 % emerytury podstawowej za każdy rok; 21,54 lat podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu po 31 grudnia 1990r. po 1 % emerytury podstawowej za każdy rok. Wskaźnik wymiaru części składkowej wyniósł 0,34. Wskaźnik wymiaru części uzupełniającej wyniósł 0,88. Część uzupełniająca wyniosła 776,65 zł, a od 1 marca 2017r. – 783,85 zł, tj. 88,00 % emerytury podstawowej. Część uzupełniająca została zawieszona w 100 % z powodu prowadzenia działalności rolniczej przez odwołującą.

dowód: akta KRUS.

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 24 ustawy z dnia 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2016r., poz. 227 ze zm.) emerytura rolnicza, renta rolnicza z tytułu niezdolności do pracy, oraz renta rolnicza szkoleniowa składa się z części składkowej i części uzupełniającej, ustalonych zgodnie z art. 25 i 26. Dla każdej z tych części ustala się wskaźnik wymiaru.

Wedle art. 6 pkt 8 ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o wskaźniku wymiaru - rozumie się ustaloną dla określonego świadczenia lub określonej części świadczenia liczbę, wyrażającą stały stosunek tego świadczenia (tej części świadczenia) do emerytury podstawowej, z zaokrągleniem do drugiego miejsca po przecinku; wskaźnik wymiaru służy do obliczania wysokości świadczenia lub jego części w myśl art. 48.

Art. 48 ust. 2 ustawy stanowi, iż świadczenie, którego wysokość jest ustalona za pomocą wskaźnika wymiaru, wypłaca się w kwocie odpowiadającej iloczynowi tego wskaźnika i aktualnej emerytury podstawowej.

W myśl art. 25 ust. 1 ustawy część składkową ustala się przyjmując po 1% emerytury podstawowej za każdy rok podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu,
z uwzględnieniem ust. 2-7. Niepełne lata przelicza się odpowiednio, z uwzględnieniem
art. 21a.

Ust. 2 stanowi, iż do liczby lat, o których mowa w ust. 1, dolicza się liczbę lat:

1) podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników indywidualnych i członków ich rodzin
w okresie od dnia 1 stycznia 1983 r. do dnia 31 grudnia 1990 r.;

2) prowadzenia gospodarstwa rolnego lub pracy w gospodarstwie rolnym w okresie od dnia 1 lipca 1977 r. do dnia 31 grudnia 1982 r., za który była opłacana składka na Fundusz Emerytalny Rolników;

4) prowadzenia gospodarstwa rolnego lub pracy w gospodarstwie rolnym - bez podlegania innemu ubezpieczeniu społecznemu - po ukończeniu 16. roku życia, przypadających przed dniem 1 lipca 1977 r., jednak nie wcześniej niż 25 lat przed spełnieniem warunków nabycia prawa do emerytury rolniczej lub renty inwalidzkiej rolniczej.

Zgodnie z art. 6 pkt 14 ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o okresach podlegania określonemu ubezpieczeniu społecznemu - rozumie się tylko takie okresy, za które opłacono przewidziane w odpowiednich przepisach składki na to ubezpieczenie, chyba że w myśl tych przepisów nie istniał obowiązek opłacania składek.

Art. 26 ust. 1 powołanej ustawy stanowi, iż część uzupełniająca wynosi 95% emerytury podstawowej, jeżeli liczba lat przyjęta do ustalenia części składkowej, (…), jest mniejsza od 20; przy każdym pełnym roku od 20 lat część uzupełniającą zmniejsza się o 0,5% emerytury podstawowej.

W myśl ust. 2 część uzupełniająca nie może wynosić mniej niż 85% emerytury podstawowej, a suma części uzupełniającej i części składkowej nie może być mniejsza od emerytury podstawowej, (…).

Z przeprowadzonego postępowania dowodowego wynika, iż organ rentowy prawidłowo uwzględnił okresy ubezpieczenia społecznego rolników. Organ rentowy uwzględnił wszystkie okresy z tytułu prowadzenia działalności rolniczej oprócz okresów, za które umorzono składki, tj. od 1 stycznia 1990r. do 31 grudnia 1991r. oraz od 1 kwietnia 1994r. do 30 czerwca 1994r., co jest zgodnie z cytowanym art. 6 pkt 14 ustawy. Okresy podlegania ubezpieczeniom zostały ustalone do 13 kwietnia 2015r., ponieważ w tej dacie została wydana decyzja ZUS przyznająca ubezpieczonej emeryturę, a zgodnie z art. 3a ust. 4 ustawy jeżeli złożony został wniosek o rentę lub emeryturę, obowiązek ubezpieczenia ustaje od dnia następującego po dniu, w którym wydana została decyzja o przyznaniu świadczenia, jednak nie wcześniej niż od dnia, w którym ubezpieczony nabył to prawo. Oznacza to, iż od 14 kwietnia 2015r. odwołująca nie podlegała już ubezpieczeniu społecznemu w KRUS, co wyklucza możliwość uwzględnienia okresu przypadającego po tej dacie.

Nie budzi również zastrzeżeń Sądu sposób obliczenia wysokości świadczenia. Merytorycznych zarzutów w tym zakresie nie zgłaszała również ubezpieczona, która nie potrafiła wyjaśnić w jaki sposób obliczyła, iż jej emerytura winna wynosić 1.500 zł. Sąd nie dostrzega w zakresie działań matematycznych organu rentowego jakichkolwiek nieprawidłowości. Suma poszczególnych okresów z części składkowej odpowiada liczbie 34,19 co przy przyjęciu, że za każdy rok przysługuje 1 % emerytury podstawowej powoduje, iż wartość ta, tj. 34,19 stanowi procent emerytury podstawowej części składkowej. Także wskaźnik wymiaru części uzupełniającej został prawidłowo obniżony do 88 %, biorąc pod uwagę, że ubezpieczona legitymuje się stażem o 14 lat większym od 20 lat. Do wyliczeń organ rentowy zastosował prawidłową kwotę emerytury podstawowej określonej w art. 6 pkt 7 ustawy w brzmieniu nadanym przepisami ustawy z dnia 2 grudnia 2016r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2017r., poz. 2). Waloryzacja została przeprowadzona zgodnie z art. 5 powołanej wyżej ustawy, przy czym kwotę 10 zł, o którą winna nastąpić waloryzacja podzielono między część składkową i nieskładkową proporcjonalnie do udziału tych części w ogólnej kwocie świadczenia.

Reasumując należy stwierdzić, iż wysokość świadczenia ubezpieczonej została ustalona prawidłowo. Ogólnie wyliczona kwota emerytury wynosi 1.078,40 zł. Przy czym wypłaca ubezpieczonej kwota świadczenia jest znacznie niższa, bowiem wypłacana jest jedynie część składkowa emerytury, albowiem nie zaprzestała ona prowadzenia działalności rolniczej, wobec czego nie może być wypłacana część uzupełniająca.

Wskazać należy, iż w sprawie z odwołania od decyzji organu rentowego, jej treść wyznacza przedmiot i zakres rozpoznania oraz orzeczenia sądu pracy i ubezpieczeń społecznych (por. m.in. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 13 maja 1999r., sygn. II UZ 52/99, OSNP 2000/15/601).

Ubezpieczona zaskarżyła decyzję KRUS dotycząca ustalenia wysokości emerytury rolniczej. Oznacza to, iż nie jest przedmiotem postępowania wysokość świadczenia z ZUS. Tym samym wątpliwości ubezpieczonej co do wyliczenia emerytury z ZUS nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

W konsekwencji uznając zaskarżoną decyzję za prawidłową, Sąd oddalił odwołanie na podstawie powołanych wyżej przepisów oraz art. 47714 § 1 k.p.c.