Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 grudnia 2016 r.

Sąd Rejonowy dla Miasta Stołecznego Warszawy w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSR Małgorzata Nożykowska

Protokolant: Maciej Przesmycki

po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2016 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania J. K.

przeciwko Komendantowi Głównemu Policji w W.

o jednorazowe odszkodowanie

na skutek odwołania J. K.

od decyzji Komendanta Głównego Policji w W.

z dnia 27 sierpnia 2014 r. numer (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu J. K. prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku pozostającego w związku z pełnieniem służby w Policji w wysokości 2 % (dwa procent) uszczerbku;

2.  odstępuje od obciążania odwołującego kosztami postępowania instancji odwoławczej.

Sygn. akt VII U 305/16

UZASADNIENIE

W dniu 26 września 2014 r. J. K. odwołał się od decyzji nr (...) Komendanta Głównego Policji z dnia 27 sierpnia 2014 r. odmawiającej mu prawa do jednorazowego odszkodowania pieniężnego z uwagi na uszczerbek na zdrowiu doznany wskutek wypadku pozostającego w związku ze służbą w Policji ( odwołanie, k. 2).

W odpowiedzi na odwołanie pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego oddalenie wskazując, iż zastosowanie w niniejszej sprawie znajduje ustawa z dnia 4 kwietnia 2014 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadku lub choroby pozostających w związku ze służbą, na mocy której za wypadek pozostający w związku z pełnieniem służby nie można uznać zdarzenia zaistniałego w związku z odbywaniem drogi do i z miejsca wykonywania obowiązków służbowych (odpowiedź na odwołanie, k. 9-11).

Wyrokiem z dnia 27 listopada 2015 r. Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, sygn. akt VII U 588/14, zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał ubezpieczonemu prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku pozostającego w związku ze służbą w Policji w wysokości 3 % uszczerbku na zdrowiu (wyrok, k. 78).

Od powyższego wyroku apelację wywiódł organ rentowy (apelacja, k. 87-93).

Sąd Okręgowy w Warszawie XIII Wydział Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 18 maja 2016 r., sygn. akt XIII Ua 8/16, uchylił zaskarżony wyrok z uwagi na nieważność postępowania, zniósł postępowanie od dnia 7 maja 2015 r. oraz przekazał sprawę sądowi I instancji do ponownego rozpoznania (wyrok z uzasadnieniem, k. 114-122).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Ubezpieczony J. K. pełnił służbę w Biurze (...) Kryminalnej Komendy Głównej Policji. W W. zamieszkiwał w hotelu policyjnym mieszczącym się przy ul. (...), w pokoju usytuowanym na drugim piętrze.

W dniu 23 lutego 2014 r. odwołujący, zgodnie z poleceniem wyjazdu służbowego, miał stawić się w godzinach 18 – 22 w Zakładzie (...) w S., gdzie w dniach 24 – 28 lutego 2014 r. miał uczestniczyć w kursie specjalistycznym.

Około godziny 19 opuścił pokój hotelowy i udał się schodami na dół. Pomiędzy drugim a pierwszym piętrem niefortunnie postawił lewą stopę na stopniu, w wyniku czego stopa ześlizgnęła się kilka stopni w dół. Odwołujący nie przewrócił się, jednak odczuwał dotkliwy ból lewej nogi. Mimo bólu, o własnych siłach dotarł z powrotem do pokoju. Wobec faktu, że ból narastał, a ponadto wystąpił obrzęk, odwołujący wezwał karetkę pogotowia, która przetransportowała go do szpitala, w którym udzielono mu odpowiedniej pomocy medycznej.

Bezpośrednio po wypadku odwołujący o zaistniałej sytuacji zawiadomił dyżurnego oraz swojego bezpośredniego przełożonego, zaś raportem z dnia 3 marca 2014 r. poinformował dyrektora Biura (...) Kryminalnej KGP (raport, k. 1 akt rentowych).

Decyzją nr (...) z dnia 14 marca 2014 r. dyrektor Biura (...) Kryminalnej KGP postanowił o powołaniu komisji powypadkowej w celu ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku J. K. (decyzja, k. 4 akt rentowych).

W dniu 2 kwietnia 2014 r. komisja powypadkowa sporządziła protokół powypadkowy nr (...), w którym przedmiotowe zdarzenie zostało uznane za wypadek w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych (protokół, k. 3-4).

Protokół powypadkowy wraz z kartą skierowania oraz skierowaniem został przekazany Wojewódzkiej Komisji Lekarskiej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w dniu 14 kwietnia 2014 r. (dokumenty, k. 20-22 akt rentowych).

Orzeczeniem nr (...) z dnia 7 lipca 2014 r. Wojewódzka Komisja Lekarska Ministerstwa Spraw Wewnętrznych rozpoznała u odwołującego pourazowe zerwanie części włókien głowy przyśrodkowej mięśnia brzuchatego łydki lewej, wygojone, z bólem przeciążeniowym oraz ustaliła 2 % uszczerbku na zdrowiu (orzeczenie, k. 8).

Akta orzecznicze dotyczące odwołującego zostały przekazane dyrektorowi Biura Finansów KGP w dniu 7 sierpnia 2014 r. (pismo, k. 7).

Decyzją z dnia 27 sierpnia 2014 r. nr 90/14 Komendant Główny Policji postanowił nie przyznać ubezpieczonemu prawa do jednorazowego odszkodowania pieniężnego z tytułu wypadku zaistniałego w dniu 23 lutego 2014 r.

W uzasadnieniu wskazano, że w świetle nowej ustawy wypadkowej zdarzenie z udziałem odwołującego nie może być uznane jako wypadek skutkujący przyznaniem prawa do świadczenia odszkodowawczego.

U podstaw decyzji organu rentowego legło przekonanie, że postępowanie odszkodowawcze dotyczące przedmiotowego wypadku zostało wszczęte w dniu 7 sierpnia 2014 r., tj. w dacie wpływu do Biura Finansów KGP pisma Okręgowej Komisji Lekarskiej z dnia 30 lipca 2014 r. wraz z orzeczeniem, co w konsekwencji wymaga stosowania przepisów ustawy z dnia 4 kwietnia 2014 r. Zgodnie bowiem z przepisami nowej ustawy, postępowanie wyjaśniające jest postępowaniem odrębnym od postępowania odszkodowawczego, które rozpoczyna się od momentu wpływu orzeczenia lekarskiego do właściwej komórki organizacyjnej w Komendzie Głównej Policji (decyzja, k. 5-6).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów oraz ich kserokopii zawartych w aktach sprawy, a także w oparciu o akta rentowe, które nie były kwestionowane przez strony, wobec czego również Sąd nie znalazł podstaw do podważania ich prawdziwości.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd pominął obie opinie biegłego J. wobec faktu, iż strony ostatecznie nie kwestionowały uszczerbku na zdrowiu odwołującego ustalonego przez Wojewódzką Komisję Lekarską Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.

Sąd zważył, co następuje :

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż w przedmiotowej sprawie stan faktyczny był pomiędzy stronami bezsporny, a organ rentowy nie kwestionował okoliczności, że odwołujący uległ w dniu 23 lutego 2014 r. wypadkowi, w wyniku którego doznał uszczerbku na zdrowiu. Jak się ostatecznie okazało, niesporny był również uszczerbek na zdrowiu doznany przez odwołującego w wyniku tego zdarzenia.

Istotę sporu stanowiła natomiast interpretacja przepisu intertemporalnego, tj. art. 48 ustawy z dnia 4 kwietnia 2014 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadku lub choroby pozostających w związku ze służbą (Dz.U.2014.616 ze zm.).

Stosownie do jego treści, do postępowań w sprawie przyznania świadczeń odszkodowawczych wszczętych a niezakończonych decyzją ostateczną przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe. Przedmiotowa ustawa weszła w życie z dniem 1 lipca 2014 r., zastępując ustawę z dnia 16 grudnia 1972 r. o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Policji (Dz.U.1972.53.345 ze zm.), która w art.12 ust. 1 wskazywała, że postępowanie w sprawie odszkodowania wszczyna się z urzędu lub na wniosek zainteresowanego.

Szczegółowy tryb ustalania okoliczności i przyczyn wypadków pozostających w związku z pełnieniem służby w Policji od dnia wypadku jakiemu uległ ubezpieczony do dnia 1 lipca 2014 r. określało rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 10 października 2011 r. ( Dz.U. z dnia 15 listopada 2011 r. ) w sprawie trybu ustalania okoliczności i przyczyn wypadków pozostających w związku z pełnieniem służby w Policji. Stosownie do § 3 ust.4 w/w rozporządzenia kierownik jednostki organizacyjnej Policji po otrzymaniu zawiadomienia lub w przypadku powzięcia w inny sposób informacji o wypadku, niezwłocznie podejmuje następujące działania:1) zabezpiecza miejsce wypadku przed ewentualnymi dalszymi następstwami zdarzenia, jeżeli okoliczności to uzasadniają; 2)udziela pomocy poszkodowanemu lub osobom, którym zagraża niebezpieczeństwo; 3)wszczyna postępowanie wyjaśniające w sprawie ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przez pisemne powołanie komisji powypadkowej.

W realiach niniejszej sprawy decyzją nr (...) z dnia 14 marca 2014 r. dyrektor Biura (...) Kryminalnej KGP postanowił o powołaniu komisji powypadkowej w celu ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku J. K. i w ten sposób wszczął postępowanie wyjaśniające które jest elementem postępowania odszkodowawczego, albowiem zostało przewidziane przepisami w/w ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r.- art.2 ust. 2 i służyło ustaleniu czy ubezpieczony uprawniony jest do świadczenia odszkodowawczego.

Mając na uwadze, że zgodnie z art. 48 ustawy o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadku lub choroby pozostających w związku ze służbą, niniejsza sprawa winna być rozpoznawana w oparciu o przepisy obowiązujące w dacie wszczęcia postępowania, czyli w dniu 14 marca 2014 r., za uzasadnione należy uznać zastosowanie ustawy dotychczasowej – ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Policji.

Stosownie do art. 2. ust. 1 pkt 8 powołanej ustawy, za wypadek pozostający w związku z pełnieniem służby w Policji uznaje się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, które zaszło podczas lub w związku z odbywaniem bezpośredniej drogi do miejsca i z miejsca wykonywania obowiązków służbowych.

Okolicznością bezsporną jest, że zdarzenie, któremu uległ ubezpieczony spowodowane było przyczyną zewnętrzną oraz nastąpiło podczas odbywania bezpośredniej drogi z miejsca zakwaterowania J. K. do miejsca wykonywania obowiązków służbowych. W konsekwencji, na gruncie ustawy z 16 grudnia 1972 r. spełnia przesłanki do uznania go za wypadek pozostający w związku z pełnieniem służby w Policji.

Wojewódzka Komisja Lekarska ustaliła, że wskutek przedmiotowego wypadku ubezpieczony doznał 2 % uszczerbku na zdrowiu, zaś odwołujący okoliczności tej nie kwestionował. Tym samym należało uznać, iż na mocy art. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. ma on prawo do jednorazowego odszkodowania w kwocie równej dwuprocentowemu uszczerbkowi na zdrowiu.

Z powyższych względów Sąd orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

Na podstawie art. 108 § 2 w zw. z art. 102 k.p.c. Sąd odstąpił od obciążenia odwołującego kosztami postępowania odwoławczego, uznając, iż w związku z ostatecznym wynikiem postępowania, niesprawiedliwe i sprzeczne z zasadami współżycia społecznego byłoby nałożenie na niego tych kosztów, mimo uwzględnienia apelacji strony przeciwnej.