Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 listopada 2013 roku.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

przy udziale Barbary Chodorowskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2013 roku

sprawy S. R.

oskarżonego z art. 297 § 1 k.k., art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionych przez oskarżonego i jego obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu

z dnia 15 lipca 2013 roku, sygnatura akt III K 27/13

uchyla zaskarżony wyrok wobec oskarżonego S. R.a na podstawie art. 435 k.p.k. także wobec oskarżonej K. J. i sprawę w tym zakresie przekazuje Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sygnatura akt IV Ka 775/13

UZASADNIENIE

Prokurator Rejonowy w Kłodzku wniósł akt oskarżenia przeciwko S. R.oskarżając go o to, że: w okresie od 4 lipca do 7 lipca 2011 roku w K., woj. (...), działając w celu uzyskania kredytu w kwocie 44.705, 88 złotych na zakup samochodu marki V. (...)o wartości 38 000 złotych przez B. S., podrobił niezbędne dla jego uzyskania dokumenty w postaci zaświadczenia z dnia 04.07.2011 r. o zatrudnieniu i wysokości otrzymywanego wynagrodzenia przez B. S.w Zakładzie (...) K. J.w W.oraz dowody wypłaty wynagrodzenia otrzymywanego przez B. S.o numerach (...), (...)i (...)każdorazowo w wysokości po 2.574, 86 złotych, które miały po ich przedłożeniu istotne znaczenie dla przyznania kredytu z(...)Bank z siedzibą w W., przy czym czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od dobycia części kary 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej prawomocnym wyrokiem sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 08 czerwca 2010 r. w sprawie III K 29/09 w okresie od 18 stycznia 2006 r. do dnia 22 grudnia 2006 r. między innymi za czyny z art. 271 § 1 i 3 kk i art. 286 § 1 kk i inne,

tj. o czyn z art. 297 § 1 kk, art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

Wyrokiem z dnia 15 lipca 2013 roku (sygn. akt III K 27/13) Sąd Rejonowy w Wałbrzychu S. R. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku, to jest występku z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i za czyn ten na podstawie art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk w zw. z art. 64 § 1 kk wymierzył mu karę 3 lat (trzech) pozbawienia wolności;

Apelację od wyroku wywiódł obrońca oskarżonego S. R. zaskarżając wyrok w części orzeczenia o karze zarzucając obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia, a w szczególności art. 4 i art. 410 kpk polegającą na pominięciu przy wymierzaniu kary S. R. okoliczności, które przemawiały na jego korzyść, co doprowadziło do wydania zbyt surowego orzeczenia, a podnosząc wskazany zarzut wniósł o zmianę wyroku przez znaczne złagodzenie kary pozbawienia wolności i orzeczenie jej z warunkowym zawieszeniem wykonania.

Apelację od wskazanego wyroku wywiódł oskarżony S. R.zaskarżając wyrok w całości - jak można wnioskować z treści apelacji – zarzucając naruszenie przepisów prawa procesowego art. 4 kpk, art. 5 § 2 kpk, art. 7 kpk i art. 424 § 1 i 2 kpk. W ocenie skarżącego w przedmiotowej sprawie nie przeprowadzono wnikliwego postępowania dowodowego. Dla zweryfikowania informacji odnośnie osoby która miała na początku dokonać zakupu samochodu marki V.nie przesłuchano w charakterze świadka D. R.. Szczegółowych informacji konsultantowi banku przeprowadzającemu wywiad odnośnie sytuacji finansowej firmy jak również weryfikacji zatrudnienia w tym podmiocie gospodarczym wskazanej w zaświadczeniu osoby udzielały B. S.i K. J.. Nadto w niedługim czasie od zdarzenia w/w osoby zakupiły w salonie samochodowym nowy pojazd marki K.za znacznie wyższą niż V. (...)kwotę. Wniosek kredytowy został sporządzony przez (...)po przeprowadzonej weryfikacji i to B. S.go podpisała. Wymierzona zaś przez sąd rejonowy w zaskarżonym wyroku kara jest rażąco surowa.

Sąd Okręgowy zważył:

wywiedzione w sprawie apelacje obrońcy oskarżonego jak i oskarżonego S. R.odniosły ten skutek, iż konieczne stało się uchylenie zaskarżonego orzeczenia nie tylko wobec S. R.ale także w trybie art. 435 kpk również wobec oskarżonej K. J.oraz przekazanie sprawy w tym zakresie do ponownego rozpoznania.

Wyrokując sąd rejonowy uznał oskarżonego S. R.za winnego popełnienia czynu z art. 297 § 1 kk art. 270 w zw. z art. 11 § 2 kk i w zw. z art. 64 § 1 kk. Stwierdzić jednakże należy, iż przyjęta przez sąd orzekający koncepcja prawna oceny zachowania oskarżonego a także z uwagi na tożsame względy również ocena prawna zachowania oskarżonej K. J.w świetle zgromadzonego materiału dowodowego budzi wątpliwości.

Znamiona przestępstwa z art. 297 § 1 kk wypełnia działanie sprawcy, który przedkłada podrobione, przerobione, poświadczające nieprawdę dokumenty albo nierzetelne pisemne oświadczenie dotyczące okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania wsparcia finansowego, instrumentu finansowego, instrumentu płatniczego lub zamówienia po to, aby uzyskać, dla siebie lub kogo innego, środki finansowe wskazane w tym przepisie.

W pisemnym uzasadnieniu wyroku sąd rejonowy stwierdził, iż „S. R. przedkładając w (...)Banku dokumenty jakie osobiście a także we współpracy z K. J.podrobił – w istocie rzetelność obrotu naruszyły. Zauważyć w tym miejscu jednakże należy, iż w sprawie nie zostało wykazane przez sąd orzekający aby po podrobieniu przez S. R.dokumentów w postaci zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości otrzymywanego wynagrodzenia przez B. S.w Zakładzie (...) K. J.w W.oraz dowody wypłaty wynagrodzenia otrzymywanego przez B. S.o numerach (...), (...)i (...)każdorazowo w wysokości po 2.574.86 złotych które miały po ich przedłożeniu istotne znaczenie dla przyznania kredytu, oskarżony podjął inne działanie, które stanowiłoby realizację znamion czynu z art. 297 § 1 kk w tym aby takie działanie oskarżony dokonywał w placówce (...)w K.pośredniczącego w udzieleniu kredytu, gdzie wniosek o kredyt oraz umowa kredytowa zostały podpisane. Niewątpliwym jest, iż zarówno wniosek kredytowy jak i umowa kredytowa zostały podpisane przez B. S.- czemu wymieniona nie zaprzeczyła w swoich wyjaśnieniach i która to okoliczność nie jest w sprawie kwestionowana. Żadnemu z oskarżonych nie zarzucono ani też nie przypisano działania wspólnie i w porozumieniu, a zatem ich odpowiedzialność kształtuje się jedynie w ramach przypisanych czynności sprawczych, które mogą być postrzegane w kategoriach sprawstwa czynów z art.270§1 kk i co najwyżej pomocnictwa B. S.w dokonaniu czynu z art.297§1 kk. Kierunek zaskarżenia wyroku (jedynie na korzyść) nie daje możliwości przypisania oskarżonym działania wspólnie i w porozumieniu, nawet jeśli to wynikać będzie z poczynionych w toku ponownego rozpoznania sprawy ustaleń.

Z tych też względów uchylono zaskarżony wyroku wobec oskarżonego S. R.jak również z tych samych powodów także wobec oskarżonej K. J.i przekazano sprawę do ponownego rozpoznania sądowi I instancji. Wobec powyższego merytoryczne odniesienie się do podniesionego przez S. R.i jego obrońcę zarzutu rażącej niewspółmierności kary jest bezprzedmiotowe (art. 436 kpk) skoro zaistnieje potrzeba ponownego ukształtowania tegoż orzeczenia.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy sąd I instancji dokładnie ustali jakie czynności sprawcze były dziełem oskarżonych w toku „procedury kredytowej” i dokona karnoprawnej oceny tych zachowań.