Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 października 2017 r.

Sąd Rejonowy dla Krakowa – Nowej Huty w Krakowie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: SSR Zuzanna Drukała

Protokolant: protokolant sądowy Magdalena Przyłucka

po rozpoznaniu w dniu 21 września 2017 r. w Krakowie

na rozprawie

sprawy z wniosku K. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o świadczenia inne z ubezpieczenia społecznego

na skutek odwołania K. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 12 kwietnia 2017 r. znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że stwierdza, że odwołujący się K. K. nie jest zobowiązany do zwrotu świadczenia rehabilitacyjnego wraz z odsetkami za okres od 01.03.2017 r. do 14.03.2017 r.

Sygn. akt IV U 633/17/N

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 3 października 2017 roku

Decyzją z dnia 12 kwietnia 2017r. znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. zobowiązał odwołującego się K. K. do zwrotu nienależnie pobranego świadczenia rehabilitacyjnego wraz z odsetkami w łącznej kwocie 2148,68 zł za okres od 1 marca 2017r. do 31 marca 2017r. Na ustaloną kwotę złożyła się należność główna 2143,34 zł z funduszu chorobowego z okres od 1 marca 2017r. do 31 marca 2017r. oraz odsetki 5,34 z funduszu chorobowego.

Na uzasadnienie swojego stanowiska organ rentowy wskazał, że z dokumentacji będącej w posiadaniu organu rentowego wynika, że odwołujący się miał przyznane świadczenie rehabilitacyjne na okres od 14 listopada 2016r. do 12 maja 2017r. w czasie, którego z dniem 15 marca 2017r. podjął pracę zarobkową. W decyzji przyznającej prawo do świadczenia rehabilitacyjnego odwołujący się został powiadomiony o konieczności niezwłocznego poinformowania organu rentowego w przypadku zamiaru podjęcia pracy. Organ rentowy wskazał również, że zaświadczenie lekarskie stwierdzające brak przeciwwskazań do podjęcia pracy zostało wystawione przez lekarza w dniu 31 marca 2017r. tj. po powrocie do pracy.

W odwołaniu od decyzji ZUS odwołujący się podniósł, że nie zgadza się ze stanowiskiem organu rentowego. Wskazał, że w terminie od 20 lutego 2017r. do 14 marca 2017r. przeszedł zabieg szpitalny i przebywał na zwolnieniu lekarskim, które zostało dostarczone do organu rentowego 10 marca 2017r. Odwołujący się w dniu 15 marca 2017r. wrócił do pracy o czym jego pracodawca poinformował organ rentowy w dniu 28 marca 2017r. Ponadto odwołujący się wskazał, że zwrócił organowi rentowemu 2148,68 zł, a w jego ocenie w okresie od 20 lutego 2017r. do 14 marca 2017r. pozbawiony był możliwości zarobkowej i świadczenie za ten okres mu przysługuje.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Na uzasadnienie swojego stanowiska przytoczył argumentację jak w zaskarżonej decyzji.

Bezsporne w sprawie były następujące okoliczności:

Odwołującemu się przyznano prawo do świadczenia rehabilitacyjnego na okres od 14 listopada 2016r. do 12 maja 2017r. W związku z informacją z dnia 31 stycznia 2017r., że od dnia 5 grudnia 2016r. odwołujący się powrócił do pracy decyzją z dnia 31 stycznia 2017r. odmówiono odwołującemu się prawa do wypłaty świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 5 grudnia 2017r. do 12 maja 2017r.

Odwołujący się był niezdolny do pracy w okresie od 20 lutego 2017r. do 14 marca 2017r.

Decyzją z dnia 16 marca 2017r. znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. przyznał odwołującemu się prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 20 lutego 2017r. do 12 maja 2017r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W okresie od 22 do 24 lutego 2017r. odwołujący się przeszedł zabieg operacyjny w szpitalu. Zgodnie z zaświadczeniem lekarskim z dnia 31 marca 2017r. u odwołującego się stwierdzono brak przeciwwskazań do podjęcia pracy zawodowej z dniem 15 marca 2017r. i odwołujący się wrócił do pracy. Pismem z dnia 3 kwietnia 2017r. pracodawca odwołującego się poinformował organ rentowy o chęci powrotu odwołującego się do pracy.

W marcu 2017r. odwołujący się otrzymał wypłatę świadczenia tylko za ten miesiąc. Przelewem z dnia 20 kwietnia 2017r. odwołujący się zwrócił do organu rentowego 2.148,68 zł z tytułu świadczenia rehabilitacyjnego za okres 1-31 marca 2017r.

Dowód: pismo (...) sp. z.o.o. w B. z 20.01.2017r. k.17, zeznania odwołującego się k. 24, zaświadczenie lekarskie z 31.03.2017r., potwierdzenie przelewu k.9

Powyższy stan faktyczny ustalony został na podstawie zeznań odwołującego się oraz dokumentów zalegających w aktach sprawy. W ocenie Sądu zeznania odwołującego się były spójne, logiczne i wiarygodne. W nawiązaniu zaś do dokumentacji była ona w ocenie Sądu autentyczna, a strony postępowania nie negowały zawartych w nich treści.

Sąd zważył co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 84 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U.2017.1778 j.t.) za kwoty nienależnie pobranych świadczeń uważa się świadczenia wypłacone mimo zaistnienia okoliczności powodujących ustanie prawa do świadczeń albo wstrzymanie ich wypłaty w całości lub w części, jeżeli osoba pobierająca świadczenie była pouczona o braku prawa do ich pobierania (pkt 1) lub świadczenia przyznane lub wypłacone na podstawie nieprawdziwych zeznań lub fałszywych dokumentów albo w innych przypadkach świadomego wprowadzania w błąd organu wypłacającego świadczenia przez osobę pobierającą świadczenia ( pkt 2).

Jak wynika z ustalonego stanu faktycznego, odwołującemu się zostało przyznane prawo do świadczenia rehabilitacyjnego od 20 lutego 2017r. do 12 maja 2017r., jednak odwołujący się nie skorzystał z tego prawa w całości i wrócił do pracy w dniu 15 marca 2017r. O fakcie tym został poinformowany organ rentowy. Nie ulega również wątpliwości, iż w okresie od 20 lutego 2017r. do 14 marca 2017r. odwołujący się był niezdolny do pracy, a za okres od 1 do 31 marca 2017r. odwołujący się otrzymał świadczenie rehabilitacyjne, które następnie odwołujący się w dniu 20 kwietnia 2017r. zwrócił na konto organu rentowego. W ocenie Sądu zasadne było stanowisko organu rentowego co do zwrotu świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 15 do 31 marca 2017r., gdyż w okresie tym odwołujący się do pracy nie był niezdolny i faktycznie podjął pracę.

Co do okresu zaś od 1 do 14 marca 2017r. to w ocenie Sądu brak jest podstaw do zobowiązania odwołującego się do zwrotu świadczenia rehabilitacyjnego wraz z odsetkami, ponieważ był on w okresie tym niezdolny do pracy (co było okolicznością bezsporną. A w szczególności do oceny zaistniałego stanu faktycznego nie może mieć zastosowanie art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, który stanowi, że ubezpieczony wykonujący w okresie orzeczonej niezdolności do pracy pracę zarobkową lub wykorzystujący zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia, traci prawo do zasiłku chorobowego za cały okres tego zwolnienia. Przepis ten ma charakter penalizujący określone zachowania i winien mieć zastosowanie do sytuacji, gdy ubezpieczony w okresie orzeczonej niezdolności do pracy wykonuje pracę zarobkową i w ten sposób oszukuje organ rentowy, bo będąc faktycznie zdolnym do pracy i wykonując pracę zarobkową dąży do tego, żeby równolegle z zapłatą za pracę uzyskać także świadczenie z tytułu ubezpieczenia, które w takiej sytuacji jest nienależne.

W niniejszej sprawie ubezpieczony dopóki był niezdolnym do pracy, to żadnej pracy nie wykonywał, zaś podjął pracę, gdy jego stan zdrowia na to pozwolił (o czym zdecydował lekarz leczący go) i o podjęciu pracy lojalnie poinformował ZUS za pośrednictwem swego pracodawcy.

Mając powyższe na uwadze Sąd uwzględnił odwołanie i orzekł jak w sentencji wyroku na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c.