Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powódka D. S. pozwem wniesionym w dniu19 maja 2017 r. wniosła o zasądzenie od pozwanego R. K. kwoty 15680 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie a od 1 stycznia 2016 roku za opóźnienie w transakcjach handlowych (k. 20) od kwoty 7840 zł od dnia 18 maja 2015 r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 7840 zł od dnia 25 maja 2015 r. doi dnia zapłaty, a nadto o zasądzenie kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że zawarła z pozwanym dwie umowy sprzedaży ziemniaków, w związku z czym zostały wystawione dwie faktury – pierwsza 45/15/4/F na kwotę 7840 zł w dniu 17 kwietnia 2015 roku z terminem zapłaty 24 maja 2015 roku oraz druga 52/15/4/F też na kwotę 7840 zł w dniu 24 maja 2015 r. z terminem zapłaty do 24 maja 2015 roku. Pomimo wezwań pozwany wskazanych kwot nie zapłacił.

W dniu 31 lipca 2017 r. tut. Sąd wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym

W sprzeciwie pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu. W pierwszym żerdzie podniósł zarzut przedawnienia roszczenia. Wskazał też, ze z powódką umów nie podpisywał

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej pozwany w dniu 17 kwietnia 2015 roku kupił od powódki ziemniaki – 8 ton ziemniaków sadzeniowych V. i 6 ton ziemniaków sadzeniowych J.. W związku z transakcją został wystawiona przez powódkę pozwanemu faktura VAT (...) na łączną kwotę 7840 zł, z terminem płatności do 17 maja 2015 roku. Następnie w dniu 24 kwietnia 2015 roku ponownie pozwany kupił od powódki ziemniaki – 8 ton ziemniaków sadzeniowych V. i 6 ton ziemniaków sadzeniowych J.. W związku z transakcją został wystawiona przez powódkę pozwanemu faktura VAT (...) na łączną kwotę 7840 zł, z terminem płatności do 24 maja 2015 roku.

Powódka wzywała dwukrotnie pozwanego do zapłaty kwoty 15680 zł, ale bez odzewu ze strony pozwanego.

Dowód:

- faktury VAT k. 8-9;

- wezwania do zapłaty z dowodami nadania k .10-11;

Sąd zważył co następuje:

Powództwo okazało się uzasadnione w części.

Stan faktyczny ustalony został na podstawie dowodów z dokumentów w postaci faktur i wezwań do zapłaty. Sąd oddalił wniosek o dopuszczenie dowodu z dokumentu wz ponieważ był on nieczytelny. Sąd pominął dowód z przesłuchania stron, ponieważ powódka i pozwany wezwani na rozprawę na nią się nie stawili.

Powódka roszczenie wywodził w niniejszej sprawie z normy zawartej w art. 535 Kodeksu Cywilnego zgodnie, z którym przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy celem, domagając się realnego wykonania zobowiązań przez kupującego za zapłatę ceny, zgodnie z art. 354 § 1 k.c.

Zważywszy że pozwany w pierwszym rzędzie podniósł zarzut przedawnienia, a dopiero w dalszym wskazywał, że nie podpisywał żadnej umowy, Sąd uznał że zarzut nie zawarcia umowy sformułowany został tylko na potrzeby procesu. Skoro do umowy miało nie dojść, to formułowania zarzutu przedawnienia jest niezrozumiałe, ponieważ opiera się on na założeniu, że zobowiązanie istnieje ale z uwagi na upływ czasu staje się tzw. zobowiązaniem naturalnym, którego nie jest możliwa przymusowa realizacja. Potwierdzeniem dla takiego ustalenia jest brak reakcji pozwanego na wezwania do zapłaty. Powódka złożyła do akt w wezwania do zapłaty, z dowodem nadania – przynajmniej jednego z nich listem poleconym. Wzorzec postępowania przedsiębiorcy z należytą starannością, wskazuje że wezwanie do zapłaty nieistniejącego zobowiązania musi spotkać się z odpowiedzią wskazującą właśnie na jego nie istnienie. Tymczasem, w sprawie pozwany w ogóle nie odpowiedział na wezwania do zapłaty. Oznacza to że milcząco przyznał że ono istnieje. Zgodnie z art. 355 §§ 1 i 2 k.c. Dłużnik obowiązany jest do staranności ogólnie wymaganej w stosunkach danego rodzaju (należyta staranność). Należytą staranność dłużnika w zakresie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej określa się przy uwzględnieniu zawodowego charakteru tej działalności.

W efekcie Sąd uznał, że doszło do zawarcia dwóch umów sprzedaży. Pozwany bronił się zarzutem przedawnienia. Zgodnie z art. 554 k.c. Roszczenia z tytułu sprzedaży dokonanej w zakresie działalności przedsiębiorstwa sprzedawcy, roszczenia rzemieślników z takiego tytułu oraz roszczenia prowadzących gospodarstwa rolne z tytułu sprzedaży płodów rolnych i leśnych przedawniają się z upływem lat dwóch. Zgodnie z art. 120 § 1 zd. 1 k.c. Bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. W przypadku sprzedaży udokumentowanej fakturą (...) roszczenie stało się wymagalne w dniu 17 maja 2015 roku, natomiast w doniesieniu do sprzedaży udokumentowanej fakturą (...) roszczenie stało się wymagalne w dniu 24 maja 2015 roku. Kolejno zgodnie z art. 123 § 1 pkt 1 k.c. Bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia. Taką czynnością zaczepną powodującą przerwanie biegu przedawnienia jest wytoczenie powództwa o zapłatę. Wytoczone ono zostało w dniu 19 maja 2017 r. (k. 13), a więc po upływie dwuletniego terminu przedawnienia roszczenia z faktury (...) i powództwo w tym zakresie podlegało oddaleniu. Natomiast co do roszczenia z faktury (...) to powództwo wytoczono przed upływem dwuletniego terminu przedawnienia, wytoczenie powództwa spowodowało przerwanie biegu terminu przedawniania, co z kolei oznacza, że przedawnienie nie biegnie na nowo, dopóki postępowanie niniejszej to nie zostanie zakończone (art. 124 § 2 k.c.). Oznacza to, że zarzut przedawniania skierowany do roszczenia z faktury (...) jest niezasadny i kwotę 7840 zł należało zasądzić

Podstawę prawną orzeczenia o odsetkach do dnia 31 grudnia 2015 r. stanowi norma zawarta w art. 481 § 1 k.c., zgodnie z którą jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Z kolei za okres od 1 stycznia 2016 r. podstawa jest norma wynikającą z art. 7 ust. 1 w zw. z art. 4 a ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, W transakcjach handlowych - z wyłączeniem transakcji, w których dłużnikiem jest podmiot publiczny - wierzycielowi, bez wezwania, przysługują odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych, chyba że strony uzgodniły wyższe odsetki, za okres od dnia wymagalności świadczenia pieniężnego do dnia zapłaty, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki: 1) wierzyciel spełnił swoje świadczenie, 2) wierzyciel nie otrzymał zapłaty w terminie określonym w umowie. Z kolei zgodnie z art. 4a ustawy Do transakcji handlowych nie stosuje się przepisu art. 481 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380 i 585). Sąd przyjął, że termin płatności jest określony na fakturze i odsetki mogą być naliczane od dnia następnego – o co strona powodowa wnosiła.

Konsekwencją rozstrzygnięcia w pkt I i II było rozstrzygnięcie o kosztach procesu oparte o treść art. 98 k.p.c.. Zgodnie z art. 98 § 1 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Powódka wygrała sprawę w 50%, więc należy jej się zwrot od pozwanego połowy poniesionych kosztów procesu. Wyniosły one 4401 zł i składają się nań opłata od pozwu w kwocie 784 zł, opłata skarbowa od udzielonego pełnomocnictwa 17 zł oraz wynagrodzenie zawodowego pełnomocnika w kwocie 3600 zł, zgodnie z § 2 pkt 5 w zw. z § 15 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. poz. 1804 z 2015 r.). Połowa z tej kwoty to 2200,50 zł i taką kwotę zasądzono w punkcie III.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

04.12.2017