Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 (...) 2017 roku

Sąd Rejonowy w Nowym Dworze Mazowieckim (...) Wydział Karny w składzie:

Przewodnicząca – SSR (...)

Protokolant – (...)

przy udziale przedstawiciela Naczelnika (...)Skarbowego w W. (...) M. M.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 (...) 2017 roku,

sprawy K. M.

syna G. i B. z domu N.

urodzonego (...) w B.

oskarżonego o to, że:

1. prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą (...) K. M., w bliżej nieustalonym okresie czasu do dnia 1 (...) (...) r. w lokalu mieszczącym się przy ul. (...) paw. (...) w N. urządzał gry na automatach w rozumieniu art. (...) ustawy z dnia 19 (...) (...) r. o grach hazardowych, gry na pięciu automatach do gier H. (...) (...) H., automatu bez nazwy i numeru, B. (...) nr (...), B. (...) nr (...), (...) G. nr (...):

- wbrew art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 19 (...) (...) r. o grach hazardowych, gdyż nie posiadał koncesji na prowadzenie kasyna do gry w lokalu mieszczącym się przy ul. (...) paw. (...) w N. (kod: (...))

- wbrew art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 (...) (...) r. o grach hazardowych, gdyż urządzał gry na pięciu automatach do gier H. (...) (...) H., automatu bez nazwy i numeru, B. (...) nr (...), B. (...) nr (...), (...) G. nr (...), poza kasynem

- wbrew art. 23a ust. 1 ustawy z dnia 19 (...) (...) r. o grach hazardowych, gdyż w lokalu mieszczącym się przy ul. (...) paw. (...) w N. (kod: (...)) eksploatował pięć automatów do gier H. (...) (...) H., automatu bez nazwy i numeru, B. (...) nr (...), B. (...) nr (...), (...) G. nr (...), które nie były zarejestrowane przez naczelnika urzędu celnego,

to jest o czyn z art. 107 § 1 k.k.s.

(...). prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą (...) K. M., w bliżej nieustalonym okresie czasu do dnia 16 (...) (...) r. w lokalu mieszczącym się na (...) przy ul. (...) w W. urządzał gry na automatach w rozumieniu art. (...) ustawy z dnia 19 (...) (...)r. o grach hazardowych, gry na dwóch automatach do gier o nazwach: B. (...) nr (...), B. (...) nr (...):

- wbrew art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 19 (...) (...) r. o grach hazardowych, gdyż nie posiadał koncesji na prowadzenie kasyna do gry w lokalu mieszczącym się na (...) przy ul. (...) w W.

- wbrew art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 (...) (...) r. o grach hazardowych, gdyż urządzał gry na dwóch automatach do gier B. (...) nr (...), B. (...) nr (...), poza kasynem

- wbrew art. 23a ust. 1 ustawy z dnia 19 (...) (...) r. o grach hazardowych, gdyż w lokalu mieszczącym się na (...) przy ul. (...) w W. eksploatował dwa automaty do gier B. (...) nr (...), B. (...) nr (...), które nie były zarejestrowane przez naczelnika urzędu celnego,

to jest o czyn z art. 107 § 1 k.k.s.

orzeka

I. oskarżonego K. M. uznaje na winnego popełnienia zarzucanych mu w akcie oskarżenia czynów, za które na podstawie art. 107 § 1 k.k.s. skazuje go i wymierza mu za każdy z nich kary grzywny w wysokości po 100 (sto) stawek dziennych po 80 (osiemdziesiąt) złotych każda;

(...). na podstawie art. 85 k.k. w zw. z art. 20 § (...) k.k.s., art. 39 § 1 k.k.s. orzeczone wobec oskarżonego kary grzywny łączy i wymierza mu karę łączną 120 (sto dwadzieścia) stawek dziennych po 80 (osiemdziesiąt) złotych każda;

III. na podstawie art. 30 § 5 k.k.s. w zw. z art. 29 pkt 1 i (...) k.k.s. orzeka przepadek dowodów rzeczowych w postaci automatów do gier, kluczy do automatów do gier i środków finansowych wyjętych z automatów do gier, opisanych w wykazach dowodów rzeczowych nr 1 i (...) (k.82 i 155);

IV. na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. 624 § 1 k.p.k. z art. 113 § 1 k.k.s. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 960 zł (dziewięćset sześćdziesiąt złotych) tytułem opłaty, zwalniając go w pozostałym zakresie od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych i przejmując te koszty na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt (...) K 120/17

UZASADNIENIE

W oparciu o dowody zebrane w trakcie postępowania Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

K. M. w (...) roku prowadził działalność gospodarczą pod nazwą (...) K. M., polegającą na urządzaniu gier na automatach do gier. Oskarżony w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w dniu 1 marca (...) roku w W. zawarł umowę najmu powierzchni 4 m ^(...) na (...) przy ul. (...) w W.. Na podstawie tej umowy oskarżony wstawił do lokalu dwa automaty do gier: B. (...) nr (...), B. (...) nr (...). Oskarżony na tych urządzeniach urządzał gry w rozumieniu art. (...) ustawy z dnia 19 (...) (...) r. o grach hazardowych. W dniu 16 (...) (...) roku funkcjonariusze (...) Urzędu Celnego w W. około godz. 19.00 przeprowadzili kontrolę na (...) przy ul. (...) w W.. Stwierdzili, że dwa urządzenia wstawione przez oskarżonego na (...) były włączone i gotowe do eksploatacji. Urządzenia wstawione przez oskarżonego zostały zatrzymane przez funkcjonariuszy.

Oskarżony w dniu 22 sierpnia (...) roku w M. zawarł umowę najmu powierzchni (...) m ^(...) w lokalu użytkowym przy ul. (...) paw. (...) w N.. Na podstawie tej umowy oskarżony wstawił do tego lokalu automaty do gier: H. (...) (...) H., automat bez nazwy i numeru, B. (...) nr (...), B. (...) nr (...), (...) G. nr (...). Oskarżony na tych urządzeniach urządzał gry w rozumieniu art. (...) ustawy z dnia 19 (...) (...) r. o grach hazardowych. W dniu 1 (...) (...) r. funkcjonariusze (...) Urzędu Celnego w W. około godz. 12.00 przeprowadzili kontrolę w lokalu przy ul. (...) paw. (...) w N.. Stwierdzili, że wszystkie opisane powyżej urządzenia wstawione przez oskarżonego były włączone i gotowe do eksploatacji.

W. urządzenia wstawione przez oskarżonego do obu lokali posiadały akceptory banknotów, wrzutniki do monet, kieszenie na ewentualnie wypłacane monety, przyciski (...), (...)”, (...). Na wszystkich urządzeniach był dostęp do gier występujących w automatach do gier hazardowych. Na urządzeniach tych urządzane były gry na automatach w rozumieniu przepisów ustawy o grach hazardowych. Gry miały charakter losowy, albowiem gracz nie mógł przewidzieć rezultatu poszczególnych gier. Nie wiedział czy straci punkty czy uzyska wygrane punktowe. Odpowiednimi przyciskami wprawiał w ruch elektroniczne bębny, na których widniały różne symbole, które zatrzymywały się samodzielnie, w sposób przypadkowy i niezależny od jego zręczności. Gry na wszystkich urządzeniach były urządzane w celach komercyjnych. Chcąc przeprowadzić grę gracz musiał urządzenie „zasilić” banknotem lub monetą. Automaty te nie były zarejestrowane przez naczelnika urzędu celnego. Oskarżony nie posiadał koncesji na prowadzenie kasyna do gry w lokalu mieszczącym się na (...) przy ul. (...) w W., ani na prowadzenie kasyna do gry w lokalu mieszczącym się przy ul. (...) paw. (...) w N..

K. M. ma (...) lat, wykształcenie zawodowe. Na utrzymaniu ma (...) osób. Prowadzi własną działalność gospodarczą, która nie przynosi dochodu. Oskarżony w przeszłości był wielokrotnie karany za przestępstwa z art. 107 § 1 k.k.s.

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o następujące dowody: zeznania świadków: P. K. (k. 4-6), K. H. (k. 126-128), W. S. (k. 203-206), protokół przeszukania (k. 7-9, 129-131), protokół eksperymentu procesowego (k. 14-22, 140-142), protokół oględzin (k. 23-24, 30-43,143-144, 145-152), dokumentację zdjęciową (k. 25-28, k. 133-136), dowód wpłaty (k. 45), oświadczenie (k. 99, 210), umowę z dnia 22.08.(...) r. (k. 100), umowę najmu powierzchni z 01.03.(...) r. (. 193-194, 208-209),

kopie faktur VAT (k. 214-218), kartę karną (k. 236-238, 265).

K. M. w toku postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień.

Zawiadomiony o terminie rozprawy nie stawił się na nią. Nie składał wyjaśnień.

Sąd Rejonowy dokonał następującej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego:

Sąd uznał zeznania świadków P. K., K. H., W. S., za wiarygodne, uznając że są one szczere, spójne, logiczne.

Sąd nie znalazł również podstaw, aby kwestionować wartość dowodową czy autentyczność dokumentów zaliczonych w poczet materiału dowodowego albowiem dokumenty te zostały sporządzone przez właściwe organy, w granicach ich kompetencji oraz w przypisanej prawem formie.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Uwzględniając zebrany w sprawie materiał dowodowy stwierdzić należy, iż obdarzone przez Sąd wiarą dowody wiążą się w logiczną całość i stanowią wystarczającą podstawę do uznania, iż okoliczności popełnienia przez oskarżonego przypisanych mu czynów i jego wina nie budzą wątpliwości. Oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał przedmiotowe jak i podmiotowe znamiona przypisanych mu w wyroku czynów z art. 107 § 1 k.k.s., zgodnie z którym, odpowiedzialności karnej podlega ten kto wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji lub zezwolenia urządza lub prowadzi grę między innymi na automacie.

Oskarżony urządzał gry na automatach, które zostały zabezpieczone w niniejszej sprawie i co do których miał wyłączne prawo do rozporządzania nimi. Podnieść należy, że wszystkie zatrzymane urządzenia są automatami, na których były urządzane gry niezgodnie z przepisami ustawy o grach hazardowych. Funkcjonariusze (...) Urzędu Celnego przeprowadzili oględziny tych urządzeń oraz przeprowadzili na nich gry, które wykazały, że na tych urządzeniach były urządzane gry o charakterze losowym. Funkcjonariusze stwierdzili, że grający nie ma możliwości zatrzymania zmieniających się symboli na bębnach w najlepszym dla siebie ustawieniu, konfiguracji, a w związku z tym zdecydować o wysokości wygranej. Gry przeprowadzane były w celach komercyjnych (automaty wymagały zasilania środkami pieniężnymi). W czasie gry automaty dokonywały „wypłaty” wygranej w postaci wygranej rzeczowej (dodatkowe punkty kredytowe), dające możliwość rozpoczęcia nowej gry lub kontynuowanie aktualnej gry przez wykorzystanie wygranej rzeczowej w formie punktów uzyskanych w poprzednich grach, a także realizowane wypłaty gotówki. W tej sytuacji należy uznać, że gry na tych urządzeniach wypełniają definicję gier na automatach w rozumieniu ustawy o grach hazardowych. Przepisy ustawy o grach hazardowych w art. (...) w ust. 3 i ust. 5 w dacie popełniania przez oskarżonego zarzucanych mu czynów definiowały grę na automatach wskazując, że grami na automatach są gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych, o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których gra zawiera element losowości. Grami na automatach są także gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych, organizowane w celach komercyjnych, w których grający nie ma możliwości uzyskania wygranej pieniężnej lub rzeczowej, ale gra ma charakter losowy. Zgodnie z brzmieniem art. (...) w ust. 4 ww. ustawy, wygraną rzeczową w grach na automatach jest również wygrana polegająca na możliwości przedłużenia gry bez konieczności wpłaty stawki za udział w grze, a także możliwość rozpoczęcia nowej gry przez wykorzystanie wygranej rzeczowej uzyskanej w poprzedniej grze.

Należy podkreślić, iż konstrukcja przepisu art. 107 k.k.s określa typ czynu zabronionego nie tylko w nim samym, ale również w przepisach koniecznych do odczytania treści jego znamion. To w ustawie o grach hazardowych określono warunki urządzania i zasady prowadzenia działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych i gier na automatach, których naruszenie skutkować może odpowiedzialnością karną skarbową.

Zgodnie z treścią art.3 ustawy o grach hazardowych urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych i gier na automatach jest dozwolone wyłącznie na zasadach określonych w tej ustawie. W myśl art. 6 ust. 1 ustawy działalność w zakresie gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości oraz gier na automatach może być prowadzona wyłącznie na podstawie udzielonej koncesji na prowadzenie kasyna gry. Zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 tej ustawy urządzanie gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości oraz gier na automatach dozwolone jest wyłącznie w kasynach gry. Z kolei zgodnie z treścią art. 23 a ust. 1 ustawy o grach hazardowych automaty i urządzenia do gier, z wyjątkiem terminali w kolekturach gier liczbowych służących wyłącznie do urządzania gier liczbowych, mogą być eksploatowane przez podmioty posiadające koncesję lub zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie gier losowych lub gier na automatach oraz przez podmioty wykonujące monopol państwa, po ich zarejestrowaniu przez naczelnika urzędu celnego.

Przechodząc na grunt rozpoznawanej sprawy podnieść trzeba, że oskarżony prowadził działalność w zakresie urządzania gier na automatach, podlegającą przepisom ustawy o grach hazardowych, ale nie posiadał koncesji na prowadzenie kasyna gry, oraz nie urządzał gier w kasynie. Nie posiadał także zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier losowych lub gier na automatach, po ich zarejestrowaniu przez naczelnika urzędu celnego.

Obrońca oskarżonego w toku postępowania podnosił, że oskarżony w dacie popełniania zarzucanych mu czynów trwał w usprawiedliwionej nieświadomości co do karalności swego czynu. Nie można się z powyższym zgodzić. Podnieść trzeba, że oskarżony urządzając gry na automatach w (...) roku bez stosownej koncesji, poza kasynem, miał świadomość tego, że jego działania są nielegalne. Przyznać trzeba, że do czasu kiedy ustawa zmieniająca ustawę o grach hazardowych nie została notyfikowana Komisji Europejskiej w dniu 5 (...) 2014 r. pod numerem (...), a następnie nie weszła w życie, czyli do dnia 3 (...) 2015 r., oskarżony mógł trwać w usprawiedliwionej nieświadomości co do karalności swych czynów polegających na urządzanie gier na automatach do gier poza kasynami i bez stosownej koncesji. Jednak zmiana treści art. 14 ust. 1 weszła w życie z dniem 3 (...) 2015 roku i od tego czasu w ocenie Sądu Rejonowego treść ustawy o grach hazardowych jest jednoznaczna i nie budzi wątpliwości, że każda działalność w zakresie gier na automatach może być prowadzona jedynie w kasynach gier oraz na podstawie udzielonej koncesji na prowadzenie kasyna. Oskarżony jako przedsiębiorca zajmujący się urządzaniem gier na automatach był doskonale zorientowany w kwestii funkcjonowania rynku urządzeń gier na automatach. Należy także zauważyć, iż w przeszłości był karany za przestępstwa z art. 107 § 1 k.k.s. Odnosząc się do twierdzeń obrońcy oskarżonego, co do tego, że przepis art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych ma charakter przepisu technicznego, to podnieść trzeba, że w orzecznictwie nie budzi wątpliwości, że art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych nie ma charakteru technicznego. Wskazać należy, że Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 (...) 2015 roku, (...), szeroko uzasadnił stanowisko co do tego, że przepis art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych nie stanowi przepisu technicznego. Naczelny Sąd Administracyjny podniósł, że jest kilka powodów, dla których przepisu art. 6 ust. 1 ustawy nie można traktować na równi z art. 14 ust. 1 pod względem technicznego charakteru. W pierwszej kolejności podkreślono, że (...) w wyroku z dnia 19 lipca 2012 r. przypisał bezpośrednio charakter techniczny jedynie art. 14 ust. 1 ustawy. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że przepis art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych nie kwalifikuje się do żadnej z trzech kategorii przepisów technicznych w rozumieniu dyrektywy 98/34, ponieważ nie dotyczy produktów (automatów do gier) w taki sposób, że: mógłby wpływać istotnie na ich właściwości lub sprzedaż (inne wymagania) lub wprowadza zakazy, które wiąże się z trzecią, wyżej wymienioną kategorią przepisów technicznych. Przepis art. 6 ust. 1 nie może być również uznany za specyfikację techniczną. Naczelny Sąd Administracyjny podniósł, że art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych stanowi, że działalność w zakresie gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości oraz gier na automatach może być prowadzona na podstawie koncesji udzielonej na prowadzenie kasyna gry. Zauważył, że poprzednia ustawa z dnia 29 lipca 1992 r. reglamentowała działalność w zakresie gier hazardowych w podobny sposób - wymagała pozwolenia na taką działalność. Podmiotem urządzającym gry na automatach o niskich wygranych mogła być, tak jak obecnie, wyłącznie spółka akcyjna lub spółka z o.o., mająca siedzibę w Polsce (art. 5 ust. 1 ustawy z 1992 r. i art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 19 (...) (...) r.), posiadająca zezwolenie udzielone przez Ministra Finansów, a jeżeli działalność miała być prowadzona na obszarze właściwości miejscowej jednego lub kilku dyrektorów izby celnej - zezwolenia odpowiedniego dyrektora izby celnej (art. 24 ust. 1, 1 a i 1 b tej ustawy). W dalszej kolejności Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że zezwolenia i koncesje są uznawane za formy podmiotowej reglamentacji w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej. Pełnią funkcję wstępnej kontroli spełniania przez podmiot gospodarczy prawem przewidzianych warunków prowadzenia działalności gospodarczej w określonej dziedzinie, objętej koncesjonowaniem. Takie właśnie znaczenie ma w ocenie Naczelnego Sądu A. art. 6 ust. 1 ustawy, ponieważ nie zawiera żadnych ograniczeń albo warunków dotyczących strony przedmiotowej koncesjonowanej działalności. Stanowi tylko tyle, że działalność m.in. w zakresie gier na automatach może prowadzić podmiot, który posiada koncesję na prowadzenie kasyna gry. Natomiast nie ma w nim żadnych odniesień dotyczących urządzeń do prowadzenia gier. W szczególności art. 6 ust. 1 nie przesądza o tym, że posiadacz takiej koncesji może urządzać gry na automatach wyłącznie w kasynie gry. Tę kwestię reguluje bowiem art. 14 ust. 1 ustawy. Dlatego też, zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, istnieje dość istotna różnica treściowa i „jakościowa“ pomiędzy art. 6 ust. 1 i art. 14 ust. 1 ustawy. Przepisy art. 6 ust. 1 i art. 14 ust. 1 należy postrzegać jako uzupełniające się, ale też jako zawierające dwie odrębne normy prawne, ustanawiające dwa różne zakazy. Naczelny Sąd Administracyjny ponadto podniósł, że zaprezentowany pogląd że art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych nie dotyczy produktów (automatów do gry) i dlatego nie ma charakteru przepisu technicznego w rozumieniu art. 1 pkt 11 i 4 dyrektywy 98/34/WE znajduje wsparcie w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. W wyroku w sprawie (...) SA (C - 194/94) Trybunał orzekł, że przepisy techniczne są w rozumieniu dyrektywy 83/189 specyfikacjami określającymi cechy produktów, nie obejmują więc przepisów które określają warunki niezbędne do prowadzenia określonej działalności (pkt 25). W wyroku w sprawie L. (C- 267/03) Trybunał również stwierdził, że przepisy krajowe, ustanawiające warunki zakładania przedsiębiorstw, takie jak przepisy poddające wykonywanie jakiejś działalności zawodowej uprzedniemu uzyskaniu zezwolenia, nie stanowią przepisów technicznych w rozumieniu art. 1 pkt 9 dyrektywy 83/189 (pkt 87).

Ponadto podnieść trzeba, że (...) w dniu 13 (...) (...) r. wydał orzeczenie w sprawie C-305/15, zgodnie z którym przepis taki jak art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych nie stanowi „przepisu technicznego“ w rozumieniu dyrektywy 98/34. Zatem skoro ani wejście w życie ustawy zmieniającej ustawę o grach hazardowych, notyfikowanej Komisji Europejskiej w dniu 5 (...) 2014 r. pod numerem (...), ani wydanie przez (...) orzeczenia w którym wskazano, że przepis art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych nie stanowi przepisu technicznego, w żaden sposób nie skłoniło oskarżonego do zaprzestania prowadzenia działalności polegającej na urządzaniu gier na automatach do gier bez stosownej koncesjina prowadzenie kasyna i poza kasynem, to z uwagi na powyzsze trzeba przyjąć, że oskarżony prowadząc w (...) roku taką działaność bez stosownej koncesji, poza kasynem działał w zamiarze bezpośrednim, wiedząc, że narusza prawo, w celu osiągnięcia nielegalnego zysku, natomiast twierdzenia co do trwania w usprawiedliwionej nieświadomości co do karalności swego czynu, należy przyjąć jako wyraz przyjętej linii obrony, zmierzającej do uniknięcia ewentualnej odpowiedzialności karnej.

Oskarżony zatem urządzając gry na automatach do gier nie posiadając koncesji na prowadzenie kasyna do gry w wynajmowanych lokalach, urządzając gry automatach do gier, które nie były zarejestrowane przez naczelnika urzędu celnego, poza kasynem popełnił przestępstwa z art. 107 § 1 k.k.s.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości zarzucanych oskarżonemu czynów Sąd doszedł do przekonania, że nie był on bardzo wysoki. Nie ulega wątpliwości, iż urządzanie przez oskarżonego gier hazardowych na automatach, motywowane było chęcią zysku i cechowało się zamiarem bezpośrednim, należy jednakże wskazać, iż zakres tej działalności nie był duży, działalność ta nie trwała długo.

Sąd wymierzył oskarżonemu kary grzywny po 100 stawek dziennych po 80 złotych każda, zaś na podstawie art. 85 k.k. w zw. z art. 20 § (...) k.k.s., art. 39 § 1 k.k.s. wymierzył mu karę łączną 120 stawek dziennych po 80 złotych każda. W ocenie Sądu kara ta spełni zarówno cele prewencji ogólnej jak i szczególnej i uświadomi oskarżonemu, jak i innym osobom nieopłacalność zachowań mających na celu łamanie przepisów prawa. Sąd orzekł także na podstawie art. 30 § 5 k.k.s. w zw. z art. 29 pkt 1 i (...) k.k.s. przepadek dowodów rzeczowych w postaci automatów do gier, kluczy do automatów do gier i środków finansowych wyjętych z automatów do gier, opisanych w wykazach dowodów rzeczowych nr 1 i (...).

Z uwagi na to, że oskarżony jest osobą zdrową, mogącą podjąć działalność przynoszącą dochód, Sąd uznał, że brak jest podstaw do zwolnienia oskarżonego od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych w całości. Sąd mając na uwadze to, że oskarżony ma na utrzymaniu czworo dzieci, aktualnie prowadzona przez niego działalność gospodarcza nie przynosi dochodu, obciążył go opłatą, zwolnił go w pozostałym zakresie od obowiązku ponoszenia kosztów postępowania.

Z tych względów orzeczono jak w wyroku.