Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 listopada 2017 r.

Sąd Rejonowy w S. Wydział IV Pracy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Wioletta Szulc

Ławnicy: Edward Szlanderbach, Józef Krystian Żuchowski

Protokolant: Lucyna Kozyra

po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2017 r.

sprawy

z powództwa A. N.

przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w J.

o odszkodowanie

I.  oddala powództwo.

II.  przyznaje pozwanemu (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w J. od powoda A. N. kwotę 180 zł ( sto osiemdziesiąt złotych) tytułem kosztów procesu.

IV P 46/17

UZASADNIENIE

Powód A. N. wniósł przeciwko pozwanej (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w J. o zasądzenie kwoty 7500 zł. tytułem odszkodowania za rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem z naruszeniem przepisów prawa [ k 2-4 ].

Pozwana (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w J. wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa według norm przepisanych [ k 16-17].

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Powód zatrudniony był u pozwanej od 1 lipca 2016 r. w pełnym wymiarze czasowym na stanowisku magazyniera, od 1 października 2016 r. na podstawie umowy na czas określony, która miała trwać do 30 czerwca 2019 r.

( dowód : umowa o pracę z 30.06.2016 r. k 6, umowa o pracę z 1.10.2016 r. k 9-akt osobowych oraz k 6 i 5 akt sprawy)

Od 2 listopada 2016 r. do 14 kwietnia 2017 r. powód przebywał na zwolnieniu lekarskim wystawionym przez lekarza rodzinnego.

( dowód : pozew k 2-3 )

W dniu 18 kwietnia 2017 r. powód stawił się do pracy. Otrzymał od kadrowej skierowanie na badania lekarskie kontrolne i został poinformowany, gdzie te badania można przeprowadzić. W tym samym dniu powód stawił się do lekarza i uzyskał orzeczenie, że po zwolnieniu lekarskim trwającym powyżej 30 dni jest zdolny do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku. Termin następnego badania wskazano na 18 kwietnia 2019 r.

( dowód : skierowanie z 18.04.2017r.,orzeczenie lekarskie z 18.04.2017 r. k 14- akt osobowych, zeznania świadka M. B. k 43-44, zeznania świadka J. L. k 44-45, karta badania profilaktycznego k 75-76 akt sprawy)

W dniu 19 kwietnia 2017 r. powód stawił się do pracy. Przekazał kadrowej zaświadczenie, że jest zdolny do pracy. Następnie przedłożony powoda wręczył mu pismo z datą 18 kwietnia 2017 r., w którym wskazano, że pracodawca rozwiązuje z powodem umowę o pracę za miesięcznym wypowiedzeniem z powodu utraty zaufania.

( dowód : zeznania świadka M. B. k 43-44, zeznania świadka J. L. k 44-45, pismo z 18.04.2017 r. k 1 akt osobowych i k 7 akt sprawy )

Lekarzem rodzinnym powoda jest A. W. z Niepublicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej (...) w Ł.. Przyjmował on pacjentów w dniu 14 kwietnia 2017 r. i 18 kwietnia 2017 r. W dniach: 15 kwietnia 2017 r., 16 kwietnia 2017 r., 17 kwietnia 2017 r. przychodnia była nieczynna. Przychodnia (...) jest czynna w każdy pracujący dzień tygodnia, jest dwóch lekarzy przyjmujących pacjentów, kiedy jeden z nich jest nieobecny to jego obowiązki wypełnia drugi lekarz. Po 14 kwietnia 2017 r. powód miał wystawione zaświadczenie o niezdolności do pracy na okres od 3 września 2017 r. do 18 września 2017 r. i od 26 września 2017 r. do 30 września 2017 r.

( dowód : pismo z (...) k 73 akt sprawy )

Sąd zważył, co następuje :

Poza sporem było w sprawie, że powód w ostatnim okresie zatrudniony był u pozwanego na podstawie umowy o pracę na czas określony zawartej na okres od 1 października 2016 r. do 30 czerwca 2019 r. i że od 2 listopada 2016 r. do 14 kwietnia 2017 r. przebywał na długotrwałym zwolnieniu lekarskim.

Ustalenia wymaga czy wypowiedzenie, które otrzymał w dniu 19 kwietnia 2017 r. jest zgodne z obowiązującymi przepisami.

Art. 50 par. 3 k.p. stanowi, że jeżeli wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas określony lub na czas wykonywania określonej pracy nastąpiło z naruszeniem przepisów o wypowiadaniu tych umów, pracownikowi przysługuje wyłącznie odszkodowanie.

Zdaniem powoda w dniu 18 kwietnia 2017 r. i w dniach następnych był on niezdolny do pracy i pracodawca nie mógł rozwiązać z nim umowy o pracę.

Art. 41 k.p. stanowi, pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę w czasie urlopu pracownika, a także w czasie innej usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy, jeżeli nie upłynął jeszcze okres uprawniający do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia.

W niniejszej sprawie nie zostało wykazane, że w dniu otrzymania wypowiedzenia tj. 19 kwietnia 2017 r. powód był nieobecny w pracy z przyczyn usprawiedliwionych.

Z korespondujących ze sobą zeznań świadków M. B. i J. L. wynika, że 18 kwietnia 2017 r. po długotrwałej nieobecności spowodowanej chorobą powód stawił się do pracy i został poinformowany o konieczności przedłożenia zaświadczenia od lekarza, że jest zdolny do pracy.

Świadkowie nie potwierdzili wersji powoda, że zgłaszał w dniu 18 kwietnia 2017 r. pracodawcy, że jest nadal chory. Nie znajduje to również potwierdzenia w dokumentacji z przeprowadzonego w dniu 18 kwietnia 2017 r. badania powoda [ k 75-77 ].Z karty badania profilaktycznego załączonej do sprawy [ k75-76 ] nie wynika aby powód zgłaszał w trakcie badania jakiekolwiek dolegliwości. Kartę badania powód podpisał, zatem treści w niej zawarte znał i ich nie kwestionował.

Ponadto zupełnie nie zasługują na wiarę twierdzenia powoda, że w dniu 18 kwietnia 2017 r. nie było jego lekarza i dlatego nie mógł przynieść zwolnienia lekarskiego na okres od 18 kwietnia 2017 r.

Z pisma z przychodni, do której należy powód wynika, że jego lekarz przyjmował pacjentów zarówno w dniu 14 kwietnia 2017 r. jak i 18 kwietnia 2017 r. Ponadto po 14 kwietnia 2017 r. powód uzyskał zaświadczenie o niezdolności do pracy ale dopiero od dnia 3 września 2017 r. [ k 73 ].Zapis w zaświadczeniu z 18.08.2017 r.[ k 52 akt ], że pacjent jest w dalszym ciągu leczony nie jest równoznaczny z tym, że w dniu otrzymania wypowiedzenia tj. 19 kwietnia 2017 r. był niezdolny do pracy i miał wystawione na ten dzień zwolnienie lekarskie, tym bardziej, że zwolnienia lekarskiego obejmującego 18-19 kwietnia 2017 r. powód nie złożył ani nawet nie wskazywał, że takie mu wystawiono.

Z powyższego wynika, że w dniu 18 kwietnia 2017 r. powód stawił się do pracy z zamiarem jej świadczenia. Gdyby był nadal chory to poszedłby do lekarza i przyniósł kolejne zwolnienia lekarskie. Ponadto przekazałby lekarzowi przeprowadzającemu badanie kontrolne, że jest nadal chory i wskazał jakie dolegliwości odczuwa.

Sąd nie uwzględnił wniosku strony powodowej zawartego w piśmie z 23.10.2017 r. o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego lekarza medycyny pracy na okoliczność czy były podstawy do wystawienia przez lekarza medycyny pracy w dniu 18 kwietnia 2017 r. zaświadczenia, że powód jest zdolny do pracy bez znajomości historii choroby powoda. Okoliczność ta jest bowiem bezprzedmiotowa dla sprawy. Dla sprawy nie jest bowiem istotne to czy lekarz wystawiający orzeczenie z 18 kwietnia 2017 r. powinien zapoznać się z historią choroby powoda tj. dokumentacją od lekarza wystawiającego zwolnienia powodowi. Ważne natomiast jest to czy w dniu 19 kwietnia 2017 r. powód był w pracy czy też był nieobecny z powodu choroby, co powodowałoby, że wypowiedzenie narusza art. 41 k.p.

Nie uwzględniono również wniosku powoda o odroczenie ostatniej rozprawy z powodu nieobecności jego pełnomocnika. Pełnomocnik powoda był bowiem prawidłowo powiadomiony o terminie rozprawy.

Powód w trakcie składania zeznań wskazywał, że tydzień po tym jak wystawiono orzeczenie, że jest zdolny do pracy, zawiadomił organy ścigania o tym, że pod orzeczeniem z 18 kwietnia 2017 r. podpisał się lekarz R. P. ale w dniu 18 kwietnia 2017 r. przyjmował powoda inny lekarz.

W związku z powyższymi zeznaniami Sąd nie podjął żadnych czynności z urzędu, gdyż twierdzenia w powyższym zakresie nie były podnoszone wcześniej przez stronę powodową. Ponadto powód w toku postępowania reprezentowany był przez profesjonalnego pełnomocnika i żaden wniosek dowodowy związany z zawiadomieniem organów ścigania nie był zgłoszony.

Powoda jako przegrywającego sprawę obciążono zgodnie z art. 98 par. 1 k.p.c. kosztami zastępstwa procesowego strony pozwanej . Wysokość tych kosztów ustalono na kwotę 180 zł. na podstawie par. 9 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z 3.10.2016 r. w zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. 2016.1667 )