Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 listopada 2017 r.

Sąd Rejonowy w Nidzicy I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2017 r. w Nidzicy

sprawy z powództwa P. (...) w N.

przeciwko M. J.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego M. J. na rzecz powoda P. (...) w N. kwotę 19.309,87 zł (słownie: dziewiętnaście tysięcy trzysta dziewięć złotych, osiemdziesiąt siedem groszy) z ustawowymi odsetkami :

- od kwoty 1356,43 zł od dnia 24.01.2015 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 1356,43 zł od dnia 20.02.2015 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 1356,43 zł od dnia 20.03.2015 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 1356,43 zł od dnia 22.04.2015 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 1356,43 zł od dnia 22.05.2015 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 1356,43 zł od dnia 23.06.2015 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 1356,43 zł od dnia 22.07.2015 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 1356,43 zł od dnia 26.08.2015 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 1356,43 zł od dnia 23.09.2015 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 1356,43 zł od dnia 27.10.2015 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 1356,43 zł od dnia 25.11.2015 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 1356,43 zł od dnia 31.12.2015 r. do dnia zapłaty,

z ustawowymi odsetkami za opóźnienie:

- od kwoty 1356,43 zł od dnia 27.01.2016 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 1356,43 zł od dnia 24.02.2016 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 319,85 zł od dnia 15.05.2016 r. do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę (...),00 (słownie: pięć tysięcy siedemset osiemdziesiąt trzy złote) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 4.800 (słownie: cztery tysiące osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 251/17

(...)

Powód P. (...). w N. wniosło o zasądzenie w postępowaniu upominawczym od pozwanego M. J. łącznie kwoty 19.309,87 zł wraz z odsetkami ustawowymi odsetkami liczonymi: od kwoty 1356,43 zł od dnia 24.01.2015 r. do dnia zapłaty, od kwoty 1356,43 zł od dnia 20.02.2015 r. do dnia zapłaty, od kwoty 1356,43 zł od dnia 20.03.2015 r. do dnia zapłaty, od kwoty 1356,43 zł od dnia 22.04.2015 r. do dnia zapłaty, od kwoty 1356,43 zł od dnia 22.05.2015 r. do dnia zapłaty, od kwoty 1356,43 zł od dnia 23.06.2015 r. do dnia zapłaty, od kwoty 1356,43 zł od dnia 22.07.2015 r. do dnia zapłaty, od kwoty 1356,43 zł od dnia 26.08.2015 r. do dnia zapłaty, od kwoty 1356,43 zł od dnia 23.09.2015 r. do dnia zapłaty, od kwoty 1356,43 zł od dnia 27.10.2015 r. do dnia zapłaty, od kwoty 1356,43 zł od dnia 25.11.2015 r. do dnia zapłaty, od kwoty 1356,43 zł od dnia 31.12.2015 r. do dnia zapłaty, od kwoty 1356,43 zł od dnia 27.01.2016 r. do dnia zapłaty, od kwoty 1356,43 zł od dnia 24.02.2016 r. do dnia zapłaty, od kwoty 319,85 zł od dnia 15.05.2016 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu żądania powód wskazał, że na podstawie porozumienia nr (...) 1.2014 z dnia 02 stycznia 2014 roku powód gospodaruje/zarządza nieruchomościami komunalnymi i gminnymi zasobami mieszkaniowymi Gminy N.. Pozwany użytkował lokal położony w N. przy ul. (...) stanowiący własność Gminy N.. Prawomocnym wyrokiem z dnia 14 września 2014 roku w sprawie XI C 679/13 Sąd Rejonowy w O. XI Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w N. nakazał pozwanemu wydanie lokalu, które nastąpiło w drodze eksmisji dopiero w dniu 15 marca 2016 r. W związku z czym pozwany pozostawał w zwłoce za użytkowanie lokalu za okres od stycznia 2015 r. do lutego 2016 r.

W dniu 16 marca 2017 roku Sąd Rejonowy w N. I Wydział Cywilny w sprawie o sygn. akt I Nc 119/17, wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwany M. J. w ustawowym terminie wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym i wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu. Pozwany wskazał, że strony nie wiązał żaden węzeł obligacyjny z jakiegokolwiek tytułu więc brak jest jakiejkolwiek podstawy faktycznej oraz prawnej dochodzonego roszczenia.

Powód ustosunkowując się do złożonego sprzeciwu od nakazu zapłaty wskazał, że pozwany pomimo rozwiązania umowy najmu w dniu 31 października 2012 roku nie wydał przedmiotowego lokalu powódce.

Sąd ustalił, co następuje:

Pozwany M. J. w dniu 27 czerwca 2008 roku zawarł umowę najmu lokalu użytkowego położonego w N. przy ul. (...) z Gminą N. w imieniu której działał Z. (...) w N.. Przedmiotowa umowa została zawarta na okres lat dziesięciu tj. do dn. 30 czerwca 2018 roku i określono w niej wysokość czynszu od 01.07.2008 r. do 31.12.2008 r. w wysokości 237,96 zł natomiast w okresie od 01.01.2009 r. do 30.06.2018 na kwotę 523,51 zł, płatnego do 10 dnia każdego bieżącego miesiąca.

Strony aneksem z dnia 21 września 2009 roku ustaliły wysokość czynszu płatnego od 01 października 2009 roku na kwotę 1.164,86 zł. Następnie w wyniku ustaleń podjętych na spotkaniu z dnia 21 lutego 2012 roku strony ustaliły podwyższenie kwoty czynszu o 10%.

W dniu 31 października 2012 roku doszło do rozwiązania umowy najmu lokalu przy ul. (...) w N. pomiędzy stronami. Na skutek rozwiązania umowy pozwany nie przekazał/wydał lokalu powodowi.

Postanowieniem Sądu Rejonowego w O. VIII Wydziału Gospodarczego Krajowego Rejestru Sądowego z dnia 03 grudnia 2013 roku oraz art. 494 Ksh powód jako spółka przejmująca wstąpiła w prawa i obowiązki spółki przejmowanej tj. Z. (...)w N.. Na podstawie porozumienia nr (...) 1.2014 z dnia 02 stycznia 2014 roku powód gospodaruje/zarządza nieruchomościami komunalnymi i gminnymi zasobami mieszkaniowymi Gminy N..

Prawomocnym wyrokiem z dnia 14 września 2014 roku wydanym w sprawie XI C 679/13 Sąd Rejonowy w O. XI Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w N. nakazał pozwanemu wydanie lokalu. Pozwany dobrowolnie nie dokonał wydania lokalu jak i jego opróżnienia.

W związku z powyższym lokal zajmowany przez pozwanego został przekazany w drodze eksmisji w dniu 15 marca 2016 roku, która została dokonana przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Nidzicy D. D. (sygn. Km 1/16).

Pozwany nie posiadał żadnego tytułu prawnego do zajmowanego lokalu użytkowego. Powód pismem z dnia 18 maja 2016 roku wystosował przedsądowe wezwanie do zapłaty. Wskazując, iż pozwany za okres od stycznia 2015 roku do lutego 2016 roku winien zapłacić pozwanemu kwotę 18.990,02 zł oraz kwotę 319,85 zł tyt. opłaty za umieszczenie tablicy reklamowej działalności pozwanego.

Dowód: Postanowienie SR w O. z dn. 03.12.2013 [k. 5]; porozumienie [k. 6-7]; umowa o najem wraz z aneksami [k. 11-13]; przedsądowe wezwanie do zapłaty [k. 14]; faktury vat [k. 17-32]; odpis wyroku SR w O. z dnia 14 października 2014 roku sygn. XI C 679/13 [k. 91]; akta komornicze Km 1/16;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest zasadne.

Strona powodowa w postepowaniu domagała się od pozwanego zapłaty wynagrodzenia za bezumowne korzystaniem z lokalu, którego właścicielem jest Gmina N. a zgodnie z zawartym porozumieniem z dnia 02 stycznia 2014 roku administrował/zarządzał powód.

Zatem, roszczenie swoje wywodził z art. 225 kc i nast., bowiem lokal który zajmował pozwany, był lokalem użytkowym. Z okoliczności przedstawionych przez powoda wynika, że od 2012 roku pozwany bez żadnego tytułu prawnego zajmuje nieruchomość stanowiącą lokal użytkowy znajdujący się w N. przy ul. (...). Umowa najmu została wypowiedziana pozwanemu z powodów nieopłacania czynszu.

Powód załączył do akt sprawy dokumenty, w których wskazywał na kwotę zobowiązania pozwanego oraz to, że wynika ono z bezumownego korzystania z lokalu jak również wywieszenia reklamy prowadzonej przez pozwanego działalności gospodarczej. Wyrokiem wydanym w sprawie XI C 679/13 z dnia 14 października 2014 roku Sąd Rejonowy w O. XI Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w N. nakazał pozwanemu M. J. opuszczenie i opróżnienie lokalu użytkowego położonego w N. przy ul. (...) wraz z rzeczami prawa jego reprezentującymi i wydanie go stronie powodowej.

Pomimo wydania przedmiotowego wyroku pozwany dobrowolnie nie wydał przedmiotowego lokalu oraz nie opróżnił go ze swoich rzeczy, tym samym stała się zasadna eksmisja przeprowadzona przez Komornika Sądowego w N. D. D. (Km 1/16).

W związku z powyższym, pozwany w żaden sposób skutecznie nie zakwestionował, że w spornym okresie uiszczał czynsz lub też, że przedmiotowego lokalu użytkowego nie zajmował. Kwestionował jedynie fakt, iż z powodem nie łączył go żaden stosunek prawny. Pozwany twierdził, że odesłał klucze w kopercie bez pisma przewodniego do powoda, nie przedstawiając żadnych dowodów na potwierdzenie swego stanowiska.

Roszczenie o wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z rzeczy jest roszczeniem tzw. uzupełniającym. Roszczenie uzupełniające przysługuje właścicielowi tylko w stosunku do posiadacza, który w danym okresie faktycznie władał rzeczą, a więc względem posiadacza, który mógłby być legitymowany biernie w świetle art. 222 § 1 kc (zob. m.in. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 30 lipca 2013r., sygn. akt I ACa 220/13, LEX nr 1378894). Czynnie materialnie legitymowany jest więc tu wyłącznie właściciel, a biernie materialnie legitymowany – wyłącznie ten, kto bez podstawy prawnej faktycznie włada jego rzeczą.

W związku z powyższym orzeczono jak w pkt I sentencji wyroku.

Orzeczenie o odsetkach Sąd oparł na art. 481 § 1 i 2 kc zgodnie, z którym jeżeli dłużnik spóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania znajduje uzasadnienie w treści art. 98 § 1 kpc, zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Stosownie do brzmienia art. 98 § 3 kpc do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. Przepis art. 98 § 3 kpc przez analogię stosuje się również do strony reprezentowanej przez radcę prawnego.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd w pkt II wyroku zasądził od pozwanego kwotę 5.783,00 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 4.800,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.