Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 października 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu, I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 16 października 2013 r. w Poznaniu

na rozprawie

sprawy z powództwa B. B.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą

w S.

o zapłatę

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu

z dnia 19 marca 2013 r., sygn. akt IX GC 16/13

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od powódki na rzecz pozwanej 5.400 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

/-/ P. Górecki /-/ M. Mazurkiewicz-Talaga /-/ M. Górecki

sygn. akt I ACa 790/13

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 28 września 2012 r. powódka B. B. zam. w B., prowadząca działalność gospodarczą pod firmą (...).W. (...) wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. kwoty 222.141 zł 12 gr wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 31 maja 2012r. do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania.

W sprzeciwie od wydanego przez Sąd w dniu 3 grudnia 2012 r. nakazu zapłaty pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania.

Wyrokiem z dnia 19 marca 2013 r. Sąd Okręgowy oddalił powództwo oraz rozstrzygnął w przedmiocie kosztów postępowania.

Podstawę rozstrzygnięcia Sądu Okręgowego stanowiły następujące ustalenia faktyczne i rozważania prawne:

Powódka B. B. prowadząca działalność gospodarczą pod firmą (...).W. (...) z siedzibą w B. jest przedsiębiorcą wpisanym do (...).

Pozwany (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. jest przedsiębiorcą wpisanym do Krajowego Rejestru Sądowego - Rejestru Przedsiębiorców prowadzonego przez Sąd Rejonowy Poznań - Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu, VIII Wydział Gospodarczy KRS pod numerem KRS (...). Pozwany prowadzi działalność gospodarczą między innymi w zakresie robót budowlanych.

Dnia 30 maja 2011 r. w S. strony zawarły umowę nr (...). Przedmiotem umowy było wykonanie i montaż balustrad na budynku nr (...) przy ulicy (...) w P.. Powódka występowała jako wykonawca, zaś pozwany jako zleceniodawca.

W § 6 umowy strony postanowiły, iż przedstawicielem pozwanego - kierownikiem budowy będzie D. R., natomiast przedstawicielem powódki będzie K. B.. Zmiana osób lub firm pełniących powyższe funkcje wymagała dla swej skuteczności pisemnego poinformowania drugiej strony.

W § 8 umowy strony postanowiły, iż rozliczenie między stronami będzie następować na podstawie faktur VAT wystawionych w cyklach miesięcznych na podstawie protokołu odbioru robót za prawidłowo wykonane roboty rozliczone w oparciu o procentowe zaawansowanie wykonanych robót, w oparciu o załącznik nr 1 oraz la, według stanu na dzień sporządzenia protokołu, którego dotyczy lub Protokołu Odbioru Końcowego Przedmiotu Umowy. Nadto protokół odbioru robót jest wystawiany do celów fakturowania i nie jest protokołem jakościowym odbioru robót.

W § 8 ust. 3 umowy postanowiono, iż wykonawca złoży zleceniodawcy w terminie do 24 dnia każdego miesiąca, do sprawdzenia i potwierdzenia protokół Częściowego Zaawansowania Robót, określający procentowe zaawansowanie wykonania robót - zgodnie z tabelą rozliczeniową Załącznik nr 1 oraz 1 a. Kierownik budowy ciągu 3 dni dokona weryfikacji i przekaże protokół do zatwierdzenia zleceniodawcy, który równiej będzie miał 2 dni na jego sprawdzenie.

W § 8 ust. 4 umowy postanowiono, że faktury będą wystawiane na kwotę zgodną z zatwierdzeniem do zapłaty w Protokole Zaawansowania Robót lub Odbioru Końcowego.

W § 9 umowy postanowiono, iż:

1. Wykonawca w terminie 14 dni od podpisania niniejszej umowy ustanowi zabezpieczenie należytego wykonania umowy w wysokości 5 % wynagrodzenia netto, o którym mowa w §7ust. 1, w formie potrącenia z faktur. ( Dopuszcza się możliwość wniesienia zabezpieczenia w formie gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej, zaakceptowanej przez zleceniodawcę.)

2. Zleceniodawca dokona zwrotu zabezpieczenia należytego wykonania umowy w następujący sposób:

a) 50% wartości zabezpieczenia zostanie zwrócone w terminie 60 dni od dnia wykonania przedmiotu umowy i uznania przez zleceniodawcę za należycie wykonane,

b) 50% wartości zabezpieczenia zostanie zatrzymane przez zleceniodawcę na zabezpieczenie roszczeń z tytułu rękojmi i gwarancji jakości - kwota ta zostanie podwykonawcy zwrócona w terminie 60 dni po upływie okresu rękojmi i gwarancji jakości.

3. Wykonawca udziela zleceniodawcy rękojmi za wady fizyczne przedmiotu umowy oraz gwarancji jakości na okres 36 miesięcy.

4. W przypadku zastosowania materiałów i elementów, na które producenci lub podwykonawcy wykonawcy udzielają gwarancji na okres inny niż przewidziany w ustępie poprzedzającym, stosuje się taki okres gwarancji, który w stosunku do zleceniodawcy biegnie

od daty odbioru końcowego.

5. Terminy rozpoczęcia okresu rękojmi i gwarancji biegną od dnia Odbioru Końcowego (podpisania Protokołu Odbioru Końcowego). Zwrot kaucji gwarancyjnych następuje w kwotach nominalnych, bez oprocentowania.

Wykonawca przedstawi zleceniodawcy dowód ubezpieczenia budowy polisą „od wszystkich ryzyk budowlanych na sumę gwarancyjną nie mniejszą niż wartość wynagrodzenia określonego w § 7 ust. 1 umowy, uzupełnioną o ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej wraz z dowodem uiszczenia odpowiedniej części składki, z tytułu roszczeń mogących powstać wobec zleceniodawcy na podstawie Umowy i dokona cesji praw wynikających z polisy od wszelkich ryzyk budowlanych na rzecz Zleceniodawcy lub banku wskazanego przez zleceniodawcę stosownym powiadomieniem. Wykonawca przed zawarciem ubezpieczenia, ma obowiązek przedstawienia zleceniodawcy do akceptacji zakład ubezpieczeń.

W § 12 umowy o nazwie „Kary Umowne i Odpowiedzialność Odszkodowawcza” ustalono, iż zleceniodawca może żądać zapłaty od wykonawcy następujących kar umownych:

a) Za opóźnienie w wykonaniu przedmiotu umowy w wysokości 0,5% wynagrodzenia określonego w § 7 ust. 1 umowy za każdy dzień opóźnienia;

b) Za opóźnienie w rozpoczęciu lub zakończeniu węzłowego elementu robót określonego w załączniku nr 3 i 4 w wysokości 0,5% wartości tego elementu za każdy dzień opóźnienia.

c) Za opóźnienie w naprawie wad ujawnionych w trakcie odbioru w wysokości 0,5% wynagrodzenia określonego w § 7 ust. 1 umowy za każdy dzień opóźnienia;

d) Za opóźnienie w naprawie wad ujawnionych w okresie gwarancyjnym w wysokości 0,5% wynagrodzenia za dany element robót (według harmonogramu) za każdy dzień opóźnienia; ponadto w sytuacji, gdy wykonawca opóźnia się z naprawą wad lub usterek wykrytych w okresie gwarancyjnym ponad ustalony termin, zleceniodawca ma prawo wykonać takie naprawy na koszt wykonawcy, potrącając należność z gwarancji bankowej.

Strona winna odstąpienia od umowy zapłaci drugiej stronie karę umowną w wysokości 10% wynagrodzenia określonego w § 7 niniejszej umowy. Aneksem nr (...) do umowy z dnia 30 maja 2011 r., w dniu 29 listopada 2011 r. strony rozszerzyły jej zakres o dostawę dodatkowych folii mlecznych dla szyb balustradowych w cenie ryczałtowej 30.352,00 zł netto. Zmieniono również wynagrodzenie ryczałtowe do kwoty 620.352,00 zł netto oraz termin zakończenia prac na dzień 23 grudnia 2011r.

Dnia 30 kwietnia 2012r. sporządzono protokół zaawansowania finansowego wykonanych robót (nr 4). Stwierdzono, iż roboty o nazwie „Dostawa i montaż balustrad” na kwotę 233.464 zł są wykonane zgodnie z umową. Protokół został podpisany przez kierownika budowy pozwanego J. B. nr upr. Z./ (...)/ll. Do protokołu załączono zestawienie wartości robót wykonanych od początku budowy.

Dnia 30 kwietnia 2012r. powódka wystawiła w ciężar pozwanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 252.141,12 zł. Dnia 31 lipca 2012r. pozwany dokonał wpłaty na rzecz powódki w kwocie 30.000 zł.

Dnia 17 maja 2012r. pozwany wezwał powódkę do powrotu na budowę celem usunięcia stwierdzonych podczas przeglądu wad i usterek pod rygorem odstąpienia.

Dnia 12 września 2012r. powódka wezwała pozwanego do zapłaty kwoty 222.141,12 zł w terminie 3 dni od dnia otrzymania pisma. Pismo zostało doręczone pozwanemu w dniu 17 września 2012r.

Pismem z dnia 11 grudnia 2012r. pozwany naliczył i wezwał powódkę do zapłaty kary umownej w kwocie łącznej 415.635,84 zł. Kara umowna została obliczona jako iloczyn ilości dni opóźnienia w wykonaniu przedmiotu umowy w odniesieniu do zastrzeżonego terminu umownego a współczynnikiem 0,5% kary umownej za jeden dzień opóźnienia i wynagrodzenia umownego netto 620.352,00 zł, czyli: 0,5% x 620.352,00 zł = 3.101,76 zł, opóźnienie od 24 grudnia 2011r. do 30 kwietnia 2012r. = 134 dni, 134 dni x 3.101,76 zł/dzień = 415.635,84 zł. W piśmie z dnia 11 grudnia 2012r. pozwany potrącił należność wynikająca z kary umownej z należnością powódki wynikającą z faktury VAT (...).

Na rozprawie w dniu 05 marca 2013r. pełnomocnik powódki przyznał, ze terminem zakończenia prac zgodnie z umową miał być dzień 23 grudnia 2011r., jednak faktyczne zakończenie prac nastąpiło w dniu 30 kwietnia 2012r. W ocenie pełnomocnika powódki opóźnienie było spowodowane powstaniem opóźnień po stronie innych wykonawców, co przełożyło się na powstanie opóźnienia po stronie powódki. Pełnomocnik powódki nie kwestionował faktu otrzymania oświadczenia o potrąceniu wystosowanego przez pozwanego do powódki.

Pełnomocnik pozwanego na rozprawie w dniu 05 marca 2013r. stanął na stanowisku, że opóźnienia w budowie występowały, jednak nie było przeszkód, aby powódka zakończyła prace w terminie. Wystąpiła zmiana materiałów, ale została ona stwierdzona aneksem i podwyższono wynagrodzenie.

Przechodząc do rozważań Sąd Okręgowy stwierdził, że w sprawie kwestią bezsporną był fakt związania stron sporu umową nr (...), zawartą w dniu 30 maja 2011 r., na podstawie której powódka była zobowiązana do wykonania i montażu balustrad na budynku nr (...) przy ul. (...) w P., a pozwany do zapłaty umówionego wynagrodzenia. Umowę łączącą strony należało zakwalifikować jako umowę o dzieło w myśl art. 627 k.c.

Sąd pierwszej instancji wskazał, że jako termin wykonania i montażu prac strony ustaliły pierwotnie dzień 15 września 2011 r., który został następnie aneksem zmieniony na dzień 23 grudnia 2011 r. Ostatecznie wykonanie i montaż balustrad nastąpiło dopiero w dniu 30 kwietnia 2012 r. W dniu tym strony sporządziły „Protokół zaawansowania finansowego wykonanych robót (nr 4)”, a powódka wystawiła w ciężar pozwanego fakturę VAT nr (...).

Sąd Okręgowy uznał, iż przedstawione Sądowi roszczenie o zapłatę wynagrodzenia przez pozwanego na rzecz powódki zasługiwałoby na uwzględnienie i jako takie co do zasady było uzasadnione. Mimo że, jak słusznie wywodził pozwany, zgodnie z umową protokół odbioru dzieła winien być podpisany przez kierownika budowy pozwanego w osobie D. R., a nie jak to miało miejsce J. B., na podstawie innych okoliczności uznać należało, iż pozwany miał świadomość istnienia swojego zobowiązania, a przez częściowe zapłatę uznał swoją wierzytelność poprzez tzw. uznanie niewłaściwe.

W sprzeciwie od wydanego w sprawie nakazu zapłaty pozwany podniósł, na podstawie art. 498 § 1 k.p.c. zarzut potrącenia roszczenia powódki z przysługującym mu roszczeniem z tytułu kary umownej za opóźnienie w wykonaniu i montażu dzieła oraz wniósł o oddalenie powództwa w całości. W ocenie Sądu zarzut potrącenia zgłoszony w sprzeciwie, zasługiwał na uwzględnienie. W piśmie z dnia 11 grudnia 2012 r. pozwany wezwał powódkę do uiszczenia kary umownej oraz złożył oświadczenie o potrąceniu przysługującej mu z tego tytułu wierzytelności z wierzytelnością powódki. Oświadczenie powyższe, co potwierdziła powódka, zostało jej doręczone.

Jako źródło powstania swojej wierzytelności pozwany wskazał naliczoną powódce karę umowną za opóźnienie w oddaniu dzieła.

W ocenie Sądu Okręgowego załączona do pozwu umowa nr (...) z dnia 30 maja 2011 r. wraz z aneksem była podpisana przez strony. Ważność umowy wraz z załącznikami nie była kwestionowana przez żadną ze stron. Postanowienia samej umowy, a w szczególności § 12 ust. 1 ppkt. a, na którym pozwany oparł roszczenie o zapłatę kary umownej nie wzbudziły zastrzeżeń Sądu Okręgowego, który uznał, że są zgodne z obowiązującymi przepisami. Podkreślił, że same strony przyznały, że doszło do powstania opóźnienia w wykonaniu dzieła, a w konsekwencji zostało oddane dopiero w dniu 30 kwietnia 2012 r., zamiast w umówionym terminie, tj. 23 grudnia 2011 r.

Sąd pierwszej instancji wskazał, że z racji, iż w rozpatrywanej umowie strony jednoznacznie postanowiły, że naliczenie kary umownej może nastąpić za powstanie opóźnienia, a powódka, która przyznała fakt wystąpienia opóźnienia (k. 137) nie zaoferowała żadnych dowodów pozwalających stwierdzić, iż nie ponosi ona odpowiedzialności za jego wystąpienie, Sąd Okręgowy uznał naliczoną przez pozwanego karę umowną na gruncie wskazanych wyżej zapisów umowy za zasadną, a jej potrącenie za dopuszczalne, ponieważ strony były względem siebie jednocześnie dłużnikami i wierzycielami, a przysługujące im wierzytelności były jednorodzajowe (wierzytelności pieniężne) oraz były wymagalne. Zauważył, iż pismo z dnia 22 stycznia 2013r. jako wniesione bez dołączenia dowodu nadania stronie przeciwnej w myśl art. 132 § 1 k.p.c. podlegało zwrotowi bez wzywania do uzupełnienia tego braku. Powódka pismem z dnia 31 stycznia 2013r. wprawdzie wniosła do Sądu dowód nadania pisma z dnia 25 stycznia 2013r., jednak z braku ustawowej regulacji Sąd nie mógł konwalidować powyższej czynności, a pismo to w myśl art. 207 § 7 kpc podlegało zwrotowi, co nastąpiło postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 05 marca 2013r. W tym zakresie zatem zarzuty powódki nie mogły zostać rozpatrzone.

Sąd Okręgowy wskazał, że do potrącenia na pewno doszło na skutek oświadczenia złożonego przez pozwanego z ostrożności procesowej w treści sprzeciwu.

Dodatkowo stwierdził, że pozwany słusznie podniósł okoliczność, że roszczenie powódki o zapłatę w części - to jest co do kwoty 11.673,20 zł nie jest wymagalne, albowiem pozwany na zabezpieczenie roszczeń związanych z wykonywaniem przez powódkę przedmiotu umowy uprawniony jest do zatrzymania tytułem tzw. kaucji gwarancyjnej 5% wynagrodzenia netto w formie potrącenia z faktur VAT powódki (§ 9 ust. 1 i 2). Na tej podstawie pozwany ma prawo wstrzymać się ze spełnieniem świadczenia na rzecz powódki do kwoty 11.673,20 zł (tj. 5% od wartości netto z faktury VAT (...)), co wynikało z § 9 ust. 1 i 2 umowy. Powódka nie wykazała, iż uwolniła się od powyższego zobowiązania, np. poprzez przedłożenie gwarancji bankowej, a tym samym zarzut pozwanego należało uznać za zasadny.

W tym stanie rzeczy uznał, że w odniesieniu do pozostałej części należności z faktury objętej pozwem, to jest kwoty 210.467 zł 92 gr wraz z odsetkami obliczonymi na dzień 11 grudnia 2012r. 14.542 zł 47 gr, w sumie 225.010 zł 39 gr skuteczny okazał się zarzut potrącenia wierzytelności pozwanego względem powódki z tytułu kar umownych za opóźnienie w wykonaniu przedmiotu umowy w kwocie 415.635 zł 94 gr i z tego względu powództwo należało oddalić , albowiem obie wierzytelności w myśl art. 498 § 2kc umorzyły się nawzajem do wysokości wierzytelności powódki.

O kosztach postępowania Sąd Okręgowy rozstrzygnął na podstawie art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. w zw. art. 99 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c.

Wyrok Sądu Okręgowego został zaskarżony w całości apelacją powódki która podniosła zarzuty:

- naruszenia art. 227 k.p.c. poprzez nie uwzględnienie zgłaszanego przez nią, także i na rozprawie dowodu z dziennika budowy, na okoliczność niezawinionych przez nią opóźnień w budowie osiedla mieszkaniowego, mimo, że fakt tez został uznany przed Sądem przez pozwanego;

- błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, poprzez nieuprawnione uznanie, że naliczona przez pozwanego kara umowna, od wartości całej wieloetapowej inwestycji jest ustalona prawidłowo, podczas gdy zapisy umowne i charakter prac wykonywanych przez powódkę na rzecz pozwanego, a zwłaszcza ich całkowicie samoistny charakter, prowadzi pewnie do stwierdzenia, ze kara umowna, jeżeli miałaby zostać naliczona, odnosić się może jedynie do ostatniego etapu robót;

- błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, polegający na nieuprawnionym przyjęciu, że odbiór ostatniego, spornego, objętego pozwem etapu robót dokonała osoba przez pozwanego nie uprawniona, podczas, gdy nie kwestionowane przez pozwanego okoliczności tj. fakt przyjęcia, zaksięgowania i częściowego rozliczenia faktury wystawionej przez powoda faktury, przeczą temu ustaleniu.

W konsekwencji wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości.

W odpowiedzi na apelację pozwany wniósł o jej oddalenie.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja powódki nie zasługiwała na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych i na ich podstawie wywiódł trafne wnioski, które to ustalenia Sąd Apelacyjny na podstawie art. 382kpc przyjmuje jako własne. Za chybiony należało uznać zarzut naruszenia art. 227kpc , albowiem zgodnie z ustalonym w orzecznictwie i piśmiennictwie prawniczym poglądem, nie może on stanowić samodzielnej podstawy apelacyjnej gdyż przepis ten nie jest źródłem obowiązków ani uprawnień jurysdykcyjnych , ale określa jedynie wolę ustawodawcy zmierzającą do ograniczenia kręgu faktów, które mogą być przedmiotem dowodu w postępowaniu cywilnym.(por. wyrok SA w Poznaniu z 18.10.2007r I A Ca 731/07, niepubl).

Niezależnie od powyższego, dodatkowo wskazać należy, że zarzut tej jest bezpodstawny, gdyż na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego oraz wobec przyznania faktu opóźnienia robót na budowie przez powódkę , nie zachodziła potrzeba prowadzenia w tym kierunku dalszego postępowania dowodowego. Powódka przyznała, że pozostawała w opóźnieniu co najmniej do 30.04.2012r i nie zaoferowała żadnych dowodów dla wykazania, że nie ponosi winy za to opóźnienie. Zarzucany w apelacji brak przeprowadzenia dowodu z dziennika budowy jest tym bardziej nieuzasadniony, że powódka nie tylko nie sformułowała tezy jakie okoliczności miałyby być za pośrednictwem tego dowodu wykazane , ale też nie powołała się na to jakie wpisy w dzienniku budowy miały by stanowić o braku jej winy w wykonaniu prac w terminie wskazanym w umowie. Ponadto, wobec postanowienia sądu o zwrocie pisma procesowego powódki z dnia 22.01.2013r stwierdzić należy, że wniosek o przeprowadzenie takiego dowodu nie został sformułowany ani na rozprawie poprzedzającej wydanie wyroku, ani nawet w piśmie procesowym zawierającym wniosek o otwarcie zamkniętej rozprawy .

Nie zasługiwał na uwzględnienie również zarzut błędnych ustaleń faktycznych i to zarówno w zakresie dotyczącym ustalenia wysokości kary umownej jak i kompetencji osoby dokonującej odbioru prac w dniu 30.04.2012r . Wbrew polemicznym wywodom apelacji, kara umowna została wyliczona przez pozwaną zgodnie z treścią regulacji zawartej w § 12 ust.1. lit.a łączącej strony umowy , zgodnie z którym kara umowna za jeden dzień opóźnienia wynosi 0,5 % wynagrodzenia brutto. Strony wprawdzie przewidziały w umowie w § 12 ust.1 lit. b również kary umowne za opóźnienie w rozpoczęciu lub zakończeniu węzłowego elementu robót określonego w zał. Nr 3 i 4 (których do akt nie dołączono) , ale powódka nie podjęła żadnej inicjatywy dowodowej w tym kierunku, aby wykazać, że karą umowną miał być objęty jakiś konkretny „ węzłowy element robót”. Zarzut błędnych ustaleń faktycznych dokonanych przez sąd I instancji w tym zakresie , wobec braku jakichkolwiek twierdzeń odnośnie opóźnienia w wykonaniu konkretnego elementu robót przez powódkę nie popartych żadnym materiałem dowodowym, należało zatem uznać za całkowicie pozbawiony podstaw. W zaistniałych okolicznościach faktycznych zasadnie zatem wyliczono karę umowną wg zasad określonych w § 12 ust.1 lit.a zawartej przez strony umowy.

Chybiony i pozostający bez związku z treścią rozstrzyganego sporu pozostawał również zarzut dotyczący ustalenia, że odbioru robót w dniu 30.04.2012r w imieniu pozwanej spółki dokonywała osoba nieuprawniona. Stwierdzone przez sąd I instancji uchybienie, polegające na tym , że w odbiorze robót w dniu 30.04.2012r uczestniczyła osoba, która nie była do tego uprawniona zgodnie z treścią wiążącej strony umowy jest o tyle nieistotne, że pozwana z tym faktem nie wiązała żadnych negatywnych dla powódki konsekwencji, takich jak np. uznanie, że do odbioru robót nie doszło, a skutkiem tego termin opóźnienia powódki mógłby być znacznie dłuższy. Taka sytuacja nie miała miejsca wobec czego i ten zarzut apelacji nie zasługiwał na uwzględnienie.

Z powyższych względów apelację powódki jako pozbawioną uzasadnionych podstaw, w myśl art. 385kpc należało oddalić.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i3 kpc w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. oraz § 2 ust. 1 i 2, § 6 pkt 7 i § 12 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu – Dz. U. z 2002 r., Nr 163, poz. 1349).

SSA M. Górecki SSA M .Mazurkiewicz-Talaga SSA P. Górecki