Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 grudnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: SSR Ewelina Wolny

Protokolant: st. sekr. sąd. Katarzyna Mierzejewska

Przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Szczytnie Jowity Chyła-Radgowskiej

po rozpoznaniu na rozprawie dnia 19 grudnia 2017 r.

sprawy M. D. (1) z domu B.

córki B. i A. z domu W., ur. (...) w S.

oskarżonej o to, że:

w dniu 25 września 2017 roku na ulicy (...) w miej. W., woj. (...), w ruchu lądowym prowadziła samochód osobowy marki V. (...) o nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości, posiadając 0,56 mg/l (godzina 17:28, godzina 17:54, 17:56), 0,54 mg/l (godzina 17:42) zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu

tj. o czyn z art. 178a § 1 kk

I.  oskarżoną M. D. (2) uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu i za to z mocy art. 178a § 1 kk przy zastosowaniu art. 34 § 1 i §1a pkt 1 kk i art. 35 § 1 kk skazuje ją na karę 7 (siedmiu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 32 (trzydziestu dwóch) godzin w stosunku miesięcznym,

II.  na podstawie art. 42 § 2 kk orzeka wobec oskarżonej środek karny w postaci zakazu prowadzenia w ruchu lądowym pojazdów mechanicznych kategorii B na okres 3 (trzech) lat,

III.  na podstawie art. 43a § 2 kk orzeka wobec oskarżonej świadczenie pieniężne w kwocie 5.000 (pięć tysięcy) zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej,

IV.  na podstawie art. 63 § 4 kk na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów zalicza okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 25 września 2017r.

V.  na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżoną w całości od zapłaty kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

W dniu 25 września 2017r. przed godziną 17.00 oskarżona M. D. (2), niepracująca matka trojga dzieci w wieku od 10 do 15 lat, spożywała alkohol w postaci piwa, następnie udała się swoim samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) z miejsca swojego zamieszkania na ulicy (...) w W. do sklepu przy ulicy (...). Technika jazdy oskarżonej, po wyjeździe spod sklepu ulicą i skręceniu w ulicę (...) kierującej bardzo wolno i często hamującej, wzbudziła zastrzeżenia przejeżdżających radiowozem oznakowanym funkcjonariuszy Policji K. T. i M. Ł., którzy podjęli decyzję o jej zatrzymaniu, używając sygnałów świetlnych i dźwiękowych. Oskarżona została poddana badaniu na obecność alkoholu w wydychanym powietrzu, kolejne badania wykazały następujące stężenia: 0,54 mg/l o godz. 17.42, 0,56 mg/l o godz. 17.54

(dowód: wyjaśnienia oskarżonej M. D. (2) na k. 32v w części dotyczącej spożywania alkoholu i kierowania pojazdem, zeznania świadka K. T. na k. 12v i k. 32v – 33, protokoły badania stanu trzeźwości na k. 2 – 3v, postanowienie o zatrzymaniu prawa jazdy na k. 6)

Oskarżona M. D. (2) przyznała się do popełnienia zarzucanego jej przestępstwa. Wyjaśniła, że w dniu zdarzenia około 14.00 wróciła z B. i otrzymała niespodziewany telefon od właściciela wynajmowanego przez nią domu z informacją o konieczności wyprowadzenia się na wiosnę, zdenerwowana tą wiadomością wypiła piwo, a następnie, po telefonicznej kłótni z mężem – jeszcze jedno, przed godziną 14.35. Dodała, iż musiała odebrać dzieci, przebywające u jej siostry, która nie mogła ich odwieźć z powodu złego samopoczucia spowodowanego ciążą, przywiezienia dzieci odmówił także były mąż oskarżone, po powrocie do domu po godzinie 17.00. Nadmieniła, że była zdenerwowana całą sytuacją i nawet nie pomyślała, że może pozostawać pod wpływem alkoholu. Podała, że po drodze do miejsca zamieszkania siostry udała się do sklepu w celu zrobienia zakupów, zamierzając wraz z dziećmi pozostać na noc. Wskazała, że pokonała odcinek 500 metrów z miejsca zamieszkania do sklepu, a następnie 100 metrów drogi gruntowej, wiodącej do domu siostry, oddalonego o około 1500 km. Wyrażając żal w związku z powyższym występkiem, wniosła o warunkowe umorzenie postępowania, powołując się na wychowywanie trojga dzieci w wieku szkolnym, konieczność zapewnienia im transportu na zajęcia pozalekcyjne i wizyty lekarskie, a także na ofertę podjęcia zatrudnienia za granicą, przyznając, że w dacie zdarzenia nie pracowała, zajmując się domem. (vide wyjaśnienia oskarżonej na k. 32v)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższe wyjaśnienia M. D. (2) zasługują w ocenie Sądu na wiarę w części potwierdzającej fakt kierowania pojazdem po uprzednim spożyciu alkoholu, albowiem w tym zakresie znajdują odzwierciedlenie zarówno w spójnych i konsekwentnych zeznaniach świadka K. T. (vide k. 12v i k. 32v - 33), funkcjonariusza Policji będącego osobą obcą dla oskarżonej i relacjonującego naoczne spostrzeżenia poczynione w trakcie wykonywania czynności służbowych, jak i protokołów badania rzeźwości oskarżonej (vide k. 2 - 3v). Dowody te tworzą wzajemnie uzupełniającą się całość, podważając zarazem wiarygodność twierdzeń oskarżonej odnoszących się do ilości wypitego alkoholu i czasu jego spożycia, gdyby bowiem istotnie wymieniona skonsumowała dwa piwa pomiędzy godziną 14.00 a 14.35, to stężenie alkoholu w jej organizmie po upływie trzech godzin powinno maleć, nie zaś wzrastać, jak wynika z dokumentacji na k. 2-3v. Z zeznań bezstronnego świadka K. T. nie wynika ponadto, by zachowanie oskarżonej świadczyło o jej zdenerwowaniu, zaalarmowała go natomiast nienaturalnie wolna, pozbawiona płynności jazda samochodu kierowanego przez M. D. (2).

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, iż fakt dopuszczenia się przez oskarżoną zarzucanego jej występku nie ulega wątpliwości. Spożywając alkohol, a następnie kierując samochodem osobowym drogą publiczną, wyczerpała znamiona przestępstwa prowadzenia pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, określone w art. 178a § 1 kk.

M. D. (2) działała umyślnie, zdając sobie sprawę z uprzedniego spożycia alkoholu i co najmniej godząc się na kierowanie pojazdem pod wpływem tej substancji, na co wskazuje także nadmiernie ostrożna technika jazdy oskarżonej. Stopień jej winy jest tym samym wyższy niż nieznaczny.

Analogicznie potraktować należy stopień społecznej szkodliwości przedmiotowego występku. Jako okoliczności obciążające potraktowano stężenie alkoholu w organizmie oskarżonej, ponad pięciokrotnie przekraczające dopuszczalną normę, kierowanie samochodem w porze popołudniowej uczęszczanymi ulicami (...), a także sposób prowadzenia auta, świadczący o niepewności kierującej.

Na korzyść oskarżonej potraktowano natomiast jej przyznanie się do winy, a także dotychczasową niekaralność (vide k. 11).

Jakkolwiek właściwości i warunki osobiste M. D. (2), w tym brak uprzednich naruszeń porządku prawnego, przemawiają za przyjęciem wobec niej pozytywnej prognozy kryminologicznej, jednakże zdaniem Sądu, z uwagi na powyższe okoliczności obciążające, stopień jej winy i stopień społecznej szkodliwości jej czynu są wyższe niż nieznaczne i nie pozwalają na warunkowe umorzenie postępowania karnego, zgodnie z wnioskiem oskarżonej. Dodać należy, iż sytuacja rodzinna oskarżonej oraz ewentualne negatywne skutki związane z jej karalnością oraz niemożnością kierowania przez nią pojazdami nie mają wpływu na ocenę stopnia karygodności jej czynu, ujść uwadze nadto nie może wewnętrzna sprzeczność w zapewnieniach M. D. (2), deklarującej jednoczesną wolę dowożenia dzieci do lekarzy i na zajęcia pozalekcyjne oraz podjęcia zatrudnienia za granicą (vide k. 32v).

Mając na uwadze powyższe okoliczności obciążające i łagodzące, wymierzoną oskarżonej karę ograniczenia wolności uznać należy za adekwatną do stopnia jej winy i stopnia społecznej szkodliwości przypisanego jej występku. pozostając znacznie poniżej górnej granicy ustawowego zagrożenia, wynoszącego dwa lata, nie może być uznana za rażąco surową, jako bezpośrednio dolegliwa, jest w stanie zapewnić realizację zadań prewencji indywidualnej, powstrzymując oskarżoną przed podobnymi zachowaniami w przyszłości, kształtuje nadto społeczną świadomość prawną, piętnując sprawców tak rozpowszechnionego przestępstwa, jakim jest kierowanie samochodem na drodze publicznej w stanie nietrzeźwości.

Orzekając obligatoryjny zgodnie z dyspozycją art. 42 § 2 kk środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, określono minimalny okres jego obowiązywania, wynoszący 3 lata, a także ograniczono go do pojazdów kategorii B, zaś przy orzekaniu równie obligatoryjnego świadczenia na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej, pod uwagę wzięto najniższą dopuszczalną kwotę, wskazaną w art. 43a § 2 kk, uwzględniając brak zatrudnienia oskarżonej, wychowującej troje dzieci.

Powyższa sytuacja osobista i finansowa M. D. (2) uzasadnia ponadto jej zwolnienie od kosztów sądowych, na podstawie art. 624 § 1 kpk.