Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 grudnia 2017r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Jacek Witkowski

po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2017r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania J. U.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 30 marca 2017 r. (Nr(...))

w sprawie J. U.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o wysokość emerytury

I.  oddala odwołanie;

II.  zasądza od Skarbu Państwa (Kasa Sądu Okręgowego w Siedlcach) na rzecz adwokata P. A. kwotę 110,70 (sto dziesięć i 70/100) złotych zawierającą podatek Vat tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu na rzecz ubezpieczonego J. U..

Sygn. akt IV U 314/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 3.03.2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawcy J. U. prawa do przeliczenia emerytury w związku ze zmianą podstawy wymiaru, albowiem nie zaistniały przesłanki z art. 111 ustawy z 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 887).

Od decyzji tej odwołanie złożył ubezpieczony J. U., który wnosił o jej zmianę poprzez ustalenie, że wysokość jego świadczenia na dzień 01.01.1998 r. wynosiła 752,24 zł. W uzasadnieniu odwołania, ubezpieczony twierdził, że Zakład na jego wniosek złożony w 1997 r. przyznał prawo do emerytury i ustalił jej wysokość na kwotę 480 zł. Wyliczona wysokość świadczenia nie była prawidłowa, ponieważ w okresie od 1993 r. do 1997 r. uzyskiwał wyższe wynagrodzenie. Mianowicie było to wynagrodzenie w kwocie 45.143,49 zł miesięcznie i uwzględnienie wysokości tego wynagrodzenia winno skutkować emeryturą w kwocie 752,24 zł. Oprócz tego ubezpieczony nie zgadzał się z wyliczeniem stażu składkowego przyjętego przez ZUS, tj. 36 lat i 3 miesiące, gdyż w rzeczywistości powinno być 39 lat okresów składkowych.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o jego oddalenie. Zakład powoływał się na wyliczenie wariantowe podstawy wymiaru emerytury zawarte w decyzji z dnia 25.04.2016 r. Najkorzystniejszym wariantem było przyjęcie podstawy wymiaru z 8 lat kalendarzowych 1989 – 1996, czyli okresu, który był podstawą do ustalenia poprzedniego wymiaru świadczenia. Wskaźnik ten wyniósł 87,59 %. Wynagrodzenie z lat 1993 – 1997 zostało uwzględnione do wyliczenia wysokości świadczenia. Odnośnie okresu składkowego od 2.11.1976 r. do 30.04.1979 r. to okres ten wbrew twierdzeniom ubezpieczonego został zaliczony do okresu składkowego.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony J. U. nabył prawo do emerytury na mocy decyzji z dnia 12.12.1997 r. na podstawie przepisów ustawy z 14.12.1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267). Wysokość świadczenia wynosiła 652,83 zł (k. 28 a.e.). Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 87,59 %. Ubezpieczony kilkakrotnie składał wnioski o przeliczenie emerytury, jednakże były one oddalane, ponieważ nie były spełnione przesłanki z art. 111 ustawy (decyzje z 28.04.2009 r., 29.04.2014 r. i 25.04.2016 r.). Wydanie ostatniej z wymienionych decyzji było poprzedzone złożeniem przez wnioskodawcę dokumentów w postaci umów o pracę i świadectwa pracy dotyczące zatrudnienia w (...) Zakładach (...) w latach 1976 – 1979 oraz kartę wynagrodzeń z lat 1978/1979 (k. 105 – 107 a.em.). Wynagrodzenie z lat 1978 i 1979 zostało uwzględnione do wyliczenia podstawy wynagrodzenia, natomiast za okres od 2.11.1976 r. do 31.12.1977 r. uwzględniono minimalne wynagrodzenie. Najkorzystniejszy był wariant dotychczasowy, tj. wynagrodzenie stanowiące podstawę wymiaru składek z 8 lat kalendarzowych tj. od 1.01.1989 r. do 31.12.1996 r. W dniu 10.03.2017r. J. U. złożył do ZUS kolejny wniosek o przeliczenie emerytury (k. 114 a.em.). Wnosił on o ustalenie, że w dacie przyznania prawa do emerytury, tj. w 1997 r. wysokość świadczenia powinna wynosić 752,24 zł, a nie 480 zł. Jego zdaniem, do wyliczenia wysokości świadczenia powinna być uwzględniona kwota wynagrodzenia z lat 1993 – 1997, łącznie 45.143,49 zł, zaś okresy składkowe wynoszą 36 lat i 6 miesięcy. Zaskarżoną decyzją z dnia 30.03.2017 r. organ rentowy odmówił przeliczenia emerytury, wskazując, iż wniosek ubezpieczonego nie zawiera nowych dowodów, które w myśl art. 111 pkt 1 – 3 ustawy z FUS pozwoliły na takie przeliczenie świadczenia, że wskaźnik podstawy wymiaru byłby wyższy od poprzednio obliczonego (k. 115 a.em.).

Na rozprawie ubezpieczony domagał się, aby do wyliczenia podstawy wymiaru składek uwzględnione zostały wynagrodzenia z ostatnich 5 lat, nie precyzując o jakie dokładnie lata chodzi (k. 9 i 45 a.s.). Pełnomocnik organu rentowego oponował temu wnioskowi, argumentując, iż przepisy prawa nie dają takiej możliwości (k. 45 a.s.).

W ocenie Sądu Okręgowego odwołanie ubezpieczonego nie jest zasadne. Wszystkie okresy zatrudnienia udokumentowane świadectwami pracy, a także dokumenty płacowe zostały przez ZUS uwzględnione do wyliczenia wysokości emerytury. Długość okresów składkowych wynosi 36 lat i 3 miesiące. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru składek był wyliczany zgodnie z przepisami ustawy z 14.12.1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40 poz. 267) i wyniósł 87,59 % obliczony z 8 lat kalendarzowych 1989 – 1996 (k. 18 a.em.). Przyjęcie innego okresu do przeliczenia byłoby sprzeczne z treścią art. 111 pkt 1 ustawy o FUS. Inne warianty wyliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru zawarte w pkt. 2 i 3 tego przepisu byłyby niekorzystne dla wnioskodawcy, gdyż wskaźnik WPW byłby niższy od dotychczas ustalonego. Wywody ubezpieczonego co do wadliwego wyliczenia wysokości emerytury w dacie jej przyznania są całkowicie dowolne i nie znajdowały oparcia w obowiązujących wówczas przepisach.

Reasumując, Sąd Okręgowy uznał, iż zaskarżona decyzja jest prawidłowa i w tej sytuacji odwołanie podlegało oddaleniu z mocy art. 477 ¹⁴ § 1 kpc.