Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 grudnia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 grudnia 2017 r. w S.

odwołania S. Z.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 20 maja 2016 r. Nr (...)

w sprawie S. Z.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 532/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 20 maja 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, odmówił S. Z. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od dnia 1 maja 2016r., albowiem Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 13 maja 2016r. nie stwierdziła u niego niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył ubezpieczony S. Z., wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Wskazano, że stan zdrowia ubezpieczonego nie pozwala mu na podjęcie pracy, gdyż ma chory kręgosłup szyjny, piersiowy, lędźwiowy, a podczas wykonywania czynności występują u niego bóle kręgosłupa oraz bóle stawów kończyn dolnych i górnych. Ponadto choruje na cukrzyce 2 stopnia, nadciśnienie, boreliozę, jak również przeszedł operację tarczycy. Wnioskodawca zwrócił uwagę, że nie może się denerwować, występują u niego duszności i wzrasta ciśnienie (odwołanie k.1 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji, a nadto wskazując, że odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych i prawnych, które uzasadniałyby zmianę decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k. 2-3 a.s.).

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

S. Z., ur. (...), miał przyznane prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 12 marca 2015r. do dnia 30 kwietnia 2016r. na mocy decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 22 kwietnia 2015r. (decyzja z 22.04.2015r. k. 27 a.r.). W dniu 14 marca 2016r. wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k. 30-31a.r.). Rozpoznając powyższy wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 21 kwietnia 2016r. stwierdził, że nie jest on niezdolny do pracy (orzeczenie z 21.04.2016r., k. 32 a.r.). Od powyższego orzeczenia ubezpieczony złożył sprzeciw, w związku z czym został skierowany na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która rozpoznała u niego zmiany zwyrodnieniowe i dyskopatyczne odcinka szyjnego i L-S kręgosłupa z okresowym zespołem bólowo-korzeniowym, przebytą boreliozę z obserwacją w kierunku postaci stawowej, nadciśnienie tętnicze, hiperurykemię, cukrzycę typu 2 leczoną insuliną, a także stan po strumectomii eutyreoza (leczenie substytucyjne). Orzeczeniem z 13 maja 2016r. Komisja Lekarska ustaliła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (sprzeciw, k.72 akt lekarskich; orzeczenie Komisji Lekarskiej z 13.05.2016r., k.34 a.r.). Powołane orzeczenie stało się podstawą wydania zaskarżonej decyzji z dnia 20 maja 2016r. odmawiającej S. Z. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od 1 maja 2016r. (decyzja z 20.05.2016r., k.35 a.r.).

Zgodnie z art.57 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2016r. poz. 887) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała we wskazanych w powołanym przepisie okresach albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. W myśl art. 12 ust. 1, 2 i 3 w/w ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Podkreślenia wymaga, że w postępowaniu, którego przedmiotem jest przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, koniecznym jest ustalenie stanu zdrowia osoby ubezpieczonej, z którym to stanem związana jest przedmiotowa niezdolność do pracy. Natomiast stan zdrowia osoby ubezpieczonej bezsprzecznie jest okolicznością, dla której ustalenia, niezbędne są wiadomości specjalne, wymagające udziału w procesie biegłych lekarzy. Kluczowa dla tego rodzaju spraw okoliczność stanu zdrowia oraz związana z nim niezdolność do pracy – w przypadku sporu co do tej okoliczności - nie może być ustalana przez Sąd samodzielnie lub wyłącznie na podstawie innych dowodów zgłoszonych przez strony postępowania. Ocena niezdolności do pracy w zakresie wymagającym wiadomości specjalnych musi znaleźć oparcie w dowodzie z opinii biegłych posiadających odpowiednią wiedzę medyczną adekwatną do rodzaju schorzeń osoby ubezpieczonej.

Ustalając sporną okoliczność niezdolności do pracy Sąd oparł się na dowodzie z opinii biegłych neurologa, diabetologa, specjalisty chorób zakaźnych, ortopedy i endokrynologa. Powołani w spawie biegli rozpoznali u ubezpieczonego następujące schorzenia: zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa bez objawów ubytkowych i neurologicznych, zespół bólowy kręgosłupa szyjnego (w wywiadzie), cukrzycę typu 2 – leczoną insuliną i doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi bez cech niedocukrzenia i bez późnych powikłań narządowych, przebytą boreliozę stawową po zakończonym leczeniu etriotropowym, okresową artalgię po przebytej boreliozie, okresowe dolegliwości bólowe kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego w przebiegu zmian zwyrodnieniowych i dyskopatycznych, bez objawów rozciągowych i niedowładów, pooperacyjną niedoczynność tarczycy – eutyreoza w trakcie leczenia substytucyjnego tyroksyną (stan po obustronnej subtotalnej strumektomii, odrost guzowaty tarczycy), nadciśnienie tętnicze, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa w odcinku lędźwiowo-krzyżowym, przepukliny w odcinku szyjnym kręgosłupa na poziomie C4/C5, C5/C6, C6/C7. Wszyscy biegli uznali S. Z. za zdolnego do pracy w wyuczonym zawodzie tokarza-frezera po dniu 30 kwietnia 2016r.

W badaniu neurologicznym nie stwierdzono objawów korzeniowych i patologicznych objawów neurologicznych, ruchomość kręgosłupa zachowana bez istotnych ograniczeń. Biegły lekarz neurolog zwrócił uwagę, że wyniki badania tomografii komputerowej kręgosłupa w odcinku lędźwiowo-krzyżowym wykazują miernie nasilone zmiany zwyrodnieniowe, a w odcinku szyjnym stwierdzono przepukliny na poziomie C4/C5, C5/C6, C6/C7. Niemniej jednak stan neurologiczny ubezpieczonego nie dał podstaw do uznania go za osobę niezdolną do pracy w wyuczonym zawodzie. S. Z. od 6 lat choruje na cukrzycę leczoną insuliną i doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi. Badanie przez diabetologa wykazało dobry stan ogólny wnioskodawcy, nie stwierdzono objawów klinicznych późnych powikłań narządowych cukrzycy. Zdaniem biegłego lekarza aktualny stan zaawansowania cukrzycy wymaga systematycznego leczenia, okresowych kontroli lekarskich, ale nie sprowadza niezdolności do pracy. W 2014r. u ubezpieczonego stwierdzono boreliozę stawową potwierdzoną badaniami serologicznymi. Z powodów nawracających bólów stawów wnioskodawca był 2-krotnie hospitalizowany w czerwcu 2014r. oraz w czerwcu 2015r. na Oddziale Zakaźnym w S., gdzie rozpoznano boreliozę stawową. Po zastosowaniu antybiotykoterapii dożylnej na oddziale zakaźnym kontynuowano antybiotykoterapię doustną doksycykliną, uzyskując złagodzenie dolegliwości stawowych. Badanie lekarskie przeprowadzone w dniu 3 października 2016r. nie wykazało objawów aktywnego zapalenia stawów oraz istotnego upośledzenia ruchomości stawów kończyn górnych i dolnych. Biegły lekarz specjalista chorób zakaźnych wskazał, że pomimo zgłaszanych przez ubezpieczonego okresowych bólów stawów kończyn (artralgia), przebyta borelioza nie sprowadza obecnie niezdolności do pracy w wyuczonym i wykonywanym zawodzie. Zespół biegłych lekarzy diabetologa, neurologa i specjalisty chorób zakaźnych w opinii sporządzonej na zlecenie Sądu ustalił, że leczenie boreliozy zostało zakończone w 2015r. i obecnie nie wymaga kontynuacji. W kwietniu 2015r. antybiotykoterapia boreliozy była kontynuowana ambulatoryjnie jako zalecona po leczeniu szpitalnym. Obecnie nie stwierdzono obrzęków stawów kończyn dolnych, które były opisane przez lekarzy ZUS podczas orzekania w dniu 14 kwietnia 2015r. Ponadto biegli ustalili, że nieznaczne ograniczenie bólowe ruchów stawów kończyn górnych i dolnych nie upośledza w istotny sposób funkcji motorycznej ubezpieczonego. Zdaniem tego zespołu biegłych lekarzy powyższe ustalenia dały podstawy do stwierdzenia, że ustąpiły przesłanki do uznania wnioskodawcy za osobę niezdolną do pracy. Istniejące choroby powodują umiarkowane upośledzenie sprawności organizmu, ale nie sprowadzają niezdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (opinia biegłych lekarzy diabetologa, neurologa i specjalisty chorób zakaźnych k. 12-13 a.s.). Z uwagi na przedłożenie przez ubezpieczonego dodatkowych wyników badań Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego lekarza ortopedy, który po przeanalizowaniu stanu klinicznego ubezpieczonego i po zapoznaniu się z wynikami badań obrazowych, zgodził się z dotychczasowym stanowiskiem biegłego lekarza neurologa, uznając, że zmiany w obrębie układu ruchu o miernym nasileniu nie powodują niezdolności do pracy zarobkowej z przyczyn ortopedycznych i z powodu schorzeń kręgosłupa (opinia biegłego ortopedy k.34-34v a.s.). Opinia biegłego lekarza specjalisty chorób zakaźnych była dwukrotnie uzupełniania wobec złożenia przez wnioskodawcę nowej dokumentacji medycznej. Biegły ten szczegółowo opisał przedłożone przez S. Z. wyniki badań, jak również powołał się na w/w opinię biegłego ortopedy, a także odniósł się do zaświadczenia lekarskiego z dnia 10 kwietnia 2017r. W tym zakresie biegły specjalista chorób zakaźnych jednoznacznie wskazał, że obecny stan zdrowia ubezpieczonego nie daje podstaw do rozpoznania czynnej boreliozy, a właściwym rozpoznaniem jest przebyta borelioza stawowa. U wnioskodawcy nie stwierdzono aktywnego zapalenia stawów (obrzęki, wysięki, zaczerwienienia). Zdaniem biegłego nie ma wskazań lekarskich do przeprowadzenia kolejnej antybiotykoterapii, a leczenie boreliozy zostało zakończone. Podkreślono, że nawracające okresowe bóle stawów, mięśni i głowy są długotrwałym następstwem przebytej boreliozy, ale także wynikają ze zmian zwyrodnieniowo-dyskopatycznych kręgosłupa, które nie są związane z przebytą boreliozą. Dolegliwości bólowe stawów i mięśni stanowią przewlekły zespół bólowy stawowo-mięśniowy po boreliozie, który miernie upośledza jakość życia w okresie zaostrzenia bólów, wymaga okresowego leczenia farmakologicznego (leki przeciwbólowe) w warunkach ambulatoryjnych, jednak nie sprowadza niezdolności do pracy zawodowej. W pierwszej opinii uzupełniającej biegły lekarz specjalista chorób zakaźnych wskazał, że nowe dokumenty medyczne ubezpieczonego z dnia 21 grudnia 2016r. oraz zaświadczenie lekarskie z dnia 10 kwietnia 2017r., a także wynik oznaczenia przeciwciał anty-B. z 11 sierpnia 2016r. nie wnoszą nowych argumentów medycznych, które dawałyby podstawę do zmiany opinii zasadniczej w zakresie zaawansowania przebytej boreliozy i oceny zdolności do pracy wnioskodawcy (opinia uzupełniająca biegłego lekarza specjalisty chorób zakaźnych z 10.05.2017r. k.47-49 a.s.). W drugiej opinii uzupełniającej ten sam biegły lekarz wyjaśnił, że nowe wyniki oznaczeń przeciwciał anty-B. nie dają podstaw do zmiany jego dotychczasowego stanowiska, a o ocenie zdolności do pracy decyduje stwierdzony stan kliniczny i stopień zaawansowania choroby, nie zaś sam wynik badania serologicznego na obecność przeciwciał anty-B. (opinia uzupełniająca biegłego specjalisty chorób zakaźnych z 24.10.2017r. k.81 a.s.). W niniejszej sprawie opiniował także biegły lekarz endokrynolog, który stwierdził, że stan po obustronnej subtotalnej strumektomii i cukrzyca typu 2 wyrównana biochemicznie nie czynią ubezpieczonego długotrwale nawet częściowo niezdolnym do pracy w wyuczonym zawodzie (opinia biegłego lekarza endokrynologa k.70-73 a.s.). W tych okolicznościach, wobec zgodnych i jednoznacznych stanowisk wszystkich biegłych lekarzy opiniujących w sprawie, brak było podstaw do uznania S. Z. za osobę w dalszym ciągu niezdolną do pracy.

Analizując powyższe opinie i opinie uzupełniające, Sąd doszedł do przekonania, że stanowią one miarodajny dowód w sprawie, gdyż wydane zostały po zapoznaniu się przez biegłych z całą dokumentacją medyczną oraz po przeprowadzeniu badania ubezpieczonego. Opinie są spójne, bardzo szczegółowe i należycie uzasadnione. Biegli w sposób pełny i wyczerpujący przedstawili argumenty potwierdzające słuszność zaprezentowanego przez nich stanowiska o zdolności ubezpieczonego do pracy. Niewątpliwie szereg rozpoznanych chorób oraz ich współistnienie utrudniają wnioskodawcy normalne funkcjonowanie, lecz nie powodują u niego utraty zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji w stopniu znacznym. Podkreślenia wymaga, że tylko utrata zdolności do pracy w stopniu znacznym może stanowić podstawę do ustalenia częściowej niezdolności do pracy. Co prawda ubezpieczony wskazał, że nie zgadza się z treścią opinii, ale nie przedstawił merytorycznych uwag, które podważyłyby prawidłowość zaprezentowanego stanowiska biegłych co do jego zdolności do pracy, a także ostatecznie nie zgłaszał nowych wniosków dowodowych.

Wobec braku stwierdzenia u ubezpieczonego przez powołanych w sprawie biegłych niezdolności do pracy, nie została spełniona przesłanka warunkująca przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy określona w art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Wskazać przy tym należy, iż wszystkie przesłanki nabycia prawa do renty wymienione w art. 57 w/w ustawy muszą być spełnione kumulatywnie, aby prawo to mogło zostać przyznane. Całokształt okoliczności sprawy wykazał zatem, że obecny stan zdrowia S. Z. i stopień zaawansowania rozpoznanych u niego schorzeń nie dają podstaw do uznania go po dniu 30 kwietnia 2016r. za osobę niezdolną do pracy w zawodzie tokarza-frezera.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc, odwołanie podlegało oddaleniu.