Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Rejonowy w Złotoryi w Wydziale II Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Michał Misiak

Protokolant: Anna Rogalska

w obecności Asesor Prokuratury Rejonowej w Złotoryi J. P.

po rozpoznaniu w dniu 07 grudnia 2017 r. w Złotoryi

sprawy S. Ż.

urodzonego (...) w P.

syna J. i E. z d. S.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1)  Sądu Rejonowego w Złotoryi z dnia 14 czerwca 2017 r. sygn. akt II K 225/17 za czyn z art. 178a§4 kk w zw. z art. 178a§1 kk, popełniony w dniu 16 marca 2017 r., na karę czterech miesięcy pozbawienia wolności, dożywotni środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, świadczenie pieniężne w kwocie dziesięciu tysięcy złotych, skazany odbywa karę od 17 sierpnia 2017 r. i ma ją odbywać do 15 grudnia 2017 r.;

2)  Sądu Rejonowego w Złotoryi z dnia 12 października 2017 r. sygn. akt II K 536/17 za czyn z art. 178a§4 kk w zw. z art. 178a§1 kk i art. 244 kk w zw. z art. 11§2 kk, popełniony w dniu 30 kwietnia 2017 r., na karę roku pozbawienia wolności (zaliczono zatrzymanie od 30 kwietnia 2017 r. godz. 22.30 do 01 maja 2017 r. godz. 12.15), dożywotni środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, świadczenie pieniężne w kwocie dziesięciu tysięcy złotych, skazany ma odbywać karę od 15 grudnia 2017 r. do 14 grudnia 2018 r.

I na podstawie art. 85 kk, art. 86§1 kk łączy kary pozbawienia wolności, orzeczone wyrokami Sądu Rejonowego w Złotoryi z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie o sygn. akt II K 225/17 i z dnia 12 października 2017 r. w sprawie o sygn. akt II K 536/17 i wymierza S. Ż. karę łączną 1 (jeden) roku i 2 (dwa) miesięcy pozbawienia wolności;

II na podstawie art.85§1 kk, art. 86§1 kk i art. 90§2 kk łączy skazanemu orzeczone na mocy wymienionych powyżej wyroków środki karne zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych i wymierza mu łączny środek karny dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych;

III na podstawie art.85§1 kk, art. 86§1 kk i art. 90§2 kk łączy skazanemu orzeczone na mocy wymienionych powyżej wyroków środki karne w postaci świadczenia pieniężnego i wymierza mu łączny środek karny świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 15 (piętnaście) tysięcy złotych;

IV na poczet orzeczonej skazanemu kary łącznej pozbawienia wolności zalicza okres zatrzymania od 30 kwietnia 2017 r. godz. 22.30 do 01 maja 2017 r. godz. 12.15;

V w pozostałym zakresie rozstrzygnięcia zawarte w wyżej wymienionych wyrokach pozostawia do odrębnego wykonania;

VI zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. N. kwotę 147,60 zł (120 zł + 27,60 zł jako podatek VAT), tytułem zwrotu kosztów obrony udzielonej skazanemu z urzędu;

VII na podstawie art. 624§1 kpk zwalnia skazanego od ponoszenia kosztów sądowych związanych z wydaniem wyroku łącznego, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa.

.

Sygn. akt II K 698/17

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

Sąd Rejonowy w Złotoryi w dniu 07 listopada 2017 r., na skutek informacji z Zakładu Karnego w S., wszczął z urzędu postępowanie o wydanie wyroku łącznego wobec S. Ż. (również on sam złożył następnie w sprawie II K 699/17 wniosek o wydanie wyroku łącznego – notatka z k. 4).

Sąd ustalił z urzędu, iż S. Ż. odbywa obecnie (lub ma do odbycia) kary pozbawienia wolności na mocy następujących wyroków:

1)  Sądu Rejonowego w Złotoryi z dnia 14 czerwca 2017 r. sygn. akt II K 225/17 za czyn z art. 178a§4 kk w zw. z art. 178a§1 kk, popełniony w dniu 16 marca 2017 r., na karę czterech miesięcy pozbawienia wolności, dożywotni środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, świadczenie pieniężne w kwocie dziesięciu tysięcy złotych, skazany odbywa karę od 17 sierpnia 2017 r. i ma ją odbywać do 15 grudnia 2017 r.;

2)  Sądu Rejonowego w Złotoryi z dnia 12 października 2017 r. sygn. akt II K 536/17 za czyn z art. 178a§4 kk w zw. z art. 178a§1 kk i art. 244 kk w zw. z art. 11§2 kk, popełniony w dniu 30 kwietnia 2017 r., na karę roku pozbawienia wolności (zaliczono zatrzymanie od 30 kwietnia 2017 r. godz. 22.30 do 01 maja 2017 r. godz. 12.15), dożywotni środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, świadczenie pieniężne w kwocie dziesięciu tysięcy złotych, skazany ma odbywać karę od 15 grudnia 2017 r. do 14 grudnia 2018 r.

Dowód: akta spraw: II K 225/17, II K 536/17,

karta karna – k. 21-23,

odpisy wyroków – k. 5, 6,

obliczenie kary – k. 26.

S. Ż. ma obecnie 38 lat, przebywa w zakładzie karnym, gdzie odbywa karę pozbawienia wolności. Jego zachowanie w zakładzie karnym jest oceniane jako przeciętne, nie był karany dyscyplinarnie, dwukrotnie był nagradzany. Ma wykształcenie zawodowe, jest żonaty (ale obecnie żyje w związku konkubenckim), ma dwoje dzieci (dowód: opinia o skazanym k. 26 odwrót).

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny sprawy był bezsporny, jasno wynikał z dołączonych akt i znajdujących się w nich wyroków, a także karty karnej skazanego i opinii o nim z zakładu karnego.

Jako, że wszystkie czyny, objęte wyżej wymienionymi wyrokami, zostały popełnione po 01 lipca 2015 r., należało zastosować obecnie obowiązujące przepisy, dotyczące łączenia kar.

Na marginesie dodać należy, iż brak było podstaw do badania poprzednio wydanych wobec skazanego kar pod kątem możliwości wydania wyroku łącznego, gdyż jak wynika z karty karnej, generalnie były to wyroki z lat 2013-2015, gdzie orzekano kary grzywny, a wyrok w sprawie II K 198/17 również dotyczył kary grzywny.

Zgodnie z art. 85 kk, generalnie podstawą orzeczenia kary łącznej są kary wymierzone i podlegające wykonaniu (zaznaczyć trzeba, iż ze względu na nieco odmienne kwalifikacje prawne brak było możliwości wymierzenia jednej kary na podstawie art. 91§1 kk i uznania wielości przestępstw za ciąg przestępstw). Stosownie do treści art. 90§2 kk, odpowiednio stosuje się przepisy o karze łącznej do obowiązków tego samego rodzaju,

Obecnie skazany S. Ż. odbywa karę pozbawienia wolności w sprawie Sądu Rejonowego w Złotoryi o sygn. akt II K 225/17, a następnie będzie wykonywać karę pozbawienia wolności w sprawie Sądu Rejonowego w Złotoryi o sygn. akt II K 536/17.

Jako, że kary te podlegają wykonaniu, możliwe było ich połączenie, szczególnie, że nie zaistniała przesłanka negatywna wskazana w art. 85§3 kk.

Zgodnie z art. 86§1 kk, sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar do ich sumy.

Łącząc zatem kary, orzeczone w sprawach II K 225/17 i II K 536/17, sąd poruszał się w granicach od roku pozbawienia wolności do roku i czterech miesięcy pozbawienia wolności.

Wymierzając karę łączną, sąd uznał, iż należy zastosować zasadę częściowej absorpcji (asperacji). Popełnione przez skazanego czyny skierowane były przeciwko tym samym dobrom prawnym (każdorazowo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji i każdorazowo kwalifikacja dotyczyła art. 178a§4 kk), zachodziła pomiędzy tymi przestępstwami nieznaczna odległość czasowa (około sześć tygodni), co przemawia za zastosowaniem zasady absorpcji. Jako okoliczności przemawiającej za zastosowaniem absorpcji nie sposób było uznać jednak zachowania skazanego w zakładzie karnym, które jest przeciętne. Również względy wychowawcze nie pozwalały na zastosowanie pełnej absorpcji z uwagi na konieczność przeciwdziałania możliwości uznania przez skazanego, iż zachowanie w postaci dokonania więcej, niż jednego przestępstwa, może być korzystne ze względu na możliwość redukcji reakcji karnej w drodze instytucji wyroku łącznego.

Z tych względów, sąd wymierzył skazanemu karę łączną jednego roku i dwóch miesięcy pozbawienia wolności, uznając taką karę za sprawiedliwą i orzekając, jak w punkcie I wyroku łącznego.

Wobec skazanego w obu wymienionych wyrokach orzeczono takie same środki karne w postaci dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Sąd połączył te środki karne i nie mając pola manewru wymierzył jako środek karny łączny dożywotni zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, o czym na podstawie art. 85§1 kk, 86§1 kk i art. 90§2 kk orzekł, jak w punkcie II części dyspozytywnej wyroku łącznego.

Wobec skazanego w obu wyrokach orzeczono taki sam środek karny w postaci świadczenia pieniężnego. Łącząc te środki karne, sąd (poruszając się w granicach od 10 tysięcy do 20 tysięcy złotych), również uznał za zasadne zastosowanie zasady jedynie częściowej absorpcji, prócz wskazanych wyżej okoliczności mających wpływ na wymiar kary łącznej, biorąc pod uwagę również trudną sytuację materialną skazanego.

Z tego względu, sąd na podstawie art. 85§1 kk, art. 86§1 kk i art. 90§2 kk orzekł, jak w punkcie III wyroku łącznego.

Znane sądowi są poglądy (vide m.in. J. Giezek (red.), Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz, Warszawa 2007, s. 586 czy D. Kala, M. Klubińska, Kara łączna i wyrok łączny, Kraków 2017, s. 236) wskazujące na brak podstaw do łączenia środków karnych w postaci świadczenia pieniężnego i jako podstawę tego poglądu podające brak terminowego charakteru tego środka karnego. W ocenie sądu jednak, poglądy takie są w istocie oparte na wykładni contra legem, skoro treść przepisu art. 90§2 kk nie czyni w tym zakresie żadnego rozróżnienia, a świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu jest środkiem tego samego rodzaju, a jego charakter (jak to jest np. w razie przepadku odrębnych przedmiotów) nie wyklucza sam z siebie możliwości połączenia. Sam brak terminowości świadczenia nie jest przesłanką niepozwalającą na połączenie takich środków karnych, gdyż, pomijając już brak takiej przesłanki w treści art. 90 kk, również grzywna nie jest karą o charakterze terminowym, a podlega łączeniu.

Jako, że skazany w okresie od 30 kwietnia 2017 r. godz. 22.30 do 01 maja 2017 r. godz. 12.15 był pozbawiony wolności, czas ten należało zaliczyć mu na poczet kary łącznej, o czym orzeczono w punkcie IV wyroku.

Stosownie do treści art. 576§1 kpk, pozostałe rozstrzygnięcia połączonych wyroków należało pozostawić do odrębnego wykonania, o czym orzeczono, jak w punkcie V wyroku łącznego.

Jako, że skazany korzystał z pomocy obrońcy wyznaczonego z urzędu, któremu koszty obrony nie zostały zwrócone, sąd zasądził te koszty od Skarbu Państwa w wysokości 120 złotych plus podatek VAT, o czym sąd orzekł, w punkcie VI wyroku.

Skazany nie posiada majątku, a odbywanie przez niego kary pozbawienia wolności nie pozwala na obciążenie go kosztami sądowymi, stąd sąd na podstawie art. 624§1 kpk zwolnił go z obowiązku poniesienia tych należności, orzekając, jak w punkcie VII wyroku łącznego.