Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 marca 2013 r.

Sąd Okręgowy - IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Tarnowie w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 11 marca 2013 r. w Tarnowie na rozprawie

odwołania A. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 28 września 2012 r. nr (...)

w sprawie A. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 1191/12

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie

z dnia 11 marca 2013 r.

Decyzją z dnia 28.09.2012 r., nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. , na podstawie przepisów ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), wstrzymał A. K. wypłatę renty z tytułu niezdolności do pracy od 01.10.2012 r., tj. od najbliższego terminu płatności świadczenia, ponieważ komisja lekarska ZUS
w orzeczeniu z dnia 04.09.2012 r. uznała, że ubezpieczony nie jest osobą niezdolną do pracy.

W odwołaniu od tej decyzji A. K. domagał się jej zmiany i przyznania mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu odwołujący podniósł, że zaskarżona decyzja jest dla niego krzywdząca.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Bezsporne w niniejszej sprawie było, że A. K., urodzony (...),
z zawodu jest tokarzem, ostatnio zaś przez pracował jako operator koparki, operator ładowarki.

Od 04.02.2004 r. do 31.08.2006 r. i od 01.04.2008 r. do 30.09.2012 r. ubezpieczony pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

W dniu 01.03.2012 r. odwołujący wystąpił do organu rentowego z wnioskiem
o przyznanie mu prawa do tego świadczenia na dalszy okres.

W orzeczeniu z dnia 27.03.2012 r. lekarz orzecznik ZUS uznał, że ubezpieczony jest nadal częściowo niezdolny do pracy, tj. od 01.04.2012 r., na okres do 30.04.2014 r.

Z uwagi na zarzut wadliwości tego orzeczenia, sprawa skierowana została do komisji lekarskiej ZUS, która w opinii lekarskiej z dnia 16.04.2012 r. stwierdziła, że wnioskodawca jest osobą częściowo niezdolną do pracy na okres do 31.12.2012 r. Na tej podstawie, decyzją z dnia 25.04.2012 r. ZUS Oddział w T. przyznał ubezpieczonemu prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy na okres od 01.04.2012 r. do 31.12.2012 r.

Orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 16.04.2012 r. poddane zostało kontroli
w trybie nadzoru na podstawie art. 14 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach
i rentach z FUS w związku z § 12 rozporządzenia Ministra Polityki Społecznej z dnia
14.12.2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy i przekazana do ponownego rozpoznania przez komisję lekarską ZUS na podstawie art. 14 ust. 5 pkt 3 powołanej ustawy.

W orzeczeniu z dnia 04.09.2012 r. komisja lekarska ZUS stwierdziła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.

Na tej podstawie, zaskarżoną decyzją ZUS Oddział w T. z dnia 28.09.2012 r. wstrzymał A. K. wypłatę renty z tytułu niezdolności do pracy od 01.10.2012 r., tj. od najbliższego terminu płatności świadczenia.

(okoliczności bezsporne)

Sąd ustalił ponadto następujący stan faktyczny sprawy:

W opinii sądowo- lekarskiej z dnia 08.01.2013 r. biegli sądowi z zakresu kardiologii, chirurgii ortopedii- traumatologii, neurologii i reumatologii stwierdzili u odwołującego:

-

rwę kulszową lewostronną nawracającą,

-

zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z dyskopatiami,

-

stan po operacyjnym leczeniu dyskopatii lędźwiowej,

-

początkowe zmiany zwyrodnieniowe stawu biodrowego lewego,

-

stan po złamaniu kości nadgarstka prawego,

-

nadciśnienie tętnicze II stopnia,

-

chorobę niedokrwienną serca.

Rozpoznane schorzenia i stopień ich nasilenia nie powodują u badanego niezdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. U badanego występują niewielkie rezydualne objawy ze strony korzeni rdzeniowych o nieznacznym natężeniu. Ubezpieczony zachował dobrą ogólną sprawność fizyczną i porusza się swobodnie. Funkcje kończyn górnych zostały zachowane. Początkowe zmiany zwyrodnieniowe stawów biodrowych nie powodują ich dysfunkcji. Przebyte złamanie kości przedramienia nie upośledziło sprawności chwytnej dłoni ani ruchów precyzyjnych tej dłoni.

Układ krążenia jest wydolny, a nadciśnienie tętnicze dobrze poddaje się leczeniu hipotensyjnemu. Badany może kontynuować leczenie ambulatoryjne przy zachowanej aktywności zawodowej.

dowód:

-

opinia sądowo- lekarska z dnia 08.01.2013 r.- k. 8-11,

Sąd, ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie, podzielił wnioski płynące
z opinii biegłych sądowych kardiologa, chirurga ortopedy- traumatologa, neurologa
i reumatologa, albowiem opinia ta sporządzona została w sposób rzetelny, po osobistym przebadaniu ubezpieczonego oraz bardzo szczegółowej i wszechstronnej analizie dokumentacji zgromadzonej w aktach rentowych, przy czym biegli legitymowali się fachową wiedzą oraz odpowiednim doświadczeniem zawodowym. W ocenie Sądu, dokonana przez biegłych diagnoza schorzeń występujących u wnioskodawcy jest prawidłowa, zaś wnioski płynące z opinii korespondują ze zgromadzoną dokumentacją medyczną oraz bazują na wynikach przeprowadzonego badania, co czyni opinię wewnętrznie spójną, logiczną i kompletną. Opinia w sposób jednoznaczny i przejrzysty obrazuje stan zdrowia ubezpieczonego i w oparciu o aktualne wskazania wiedzy medycznej kategorycznie rozstrzyga kwestię wpływu stwierdzonych u niego schorzeń na zdolność do pracy. Z tych też powodów, Sąd w pełni podzielił wnioski wynikające
z opinii sądowo- lekarskiej z dnia 08.01.2013 r. odnośnie braku u odwołującego niezdolności do pracy.

Na rozprawie w dniu 11.03.2013 r. odwołujący zakwestionował wydaną w sprawie opinię, podnosząc, że ma niedowład lewej stopy, chore biodro i kręgosłup, w związku
z czym odczuwa ból, w szczególności po wpływem wysiłku i zażywa leki przeciwbólowe.

W ocenie Sądu podniesione zarzuty nie zasługiwały na uwzględnienie.

Nie nasuwały bowiem wątpliwości zarówno fachowość biegłych, jak i rzetelność przeprowadzonego przez nich badania. Opinia w sposób przejrzysty obrazuje stan zdrowia ubezpieczonego i w oparciu o aktualne wskazania wiedzy medycznej rozstrzyga kwestię wpływu rozpoznanych u niego schorzeń na zdolność do pracy. Odpowiada też na wszystkie istotne pytania, w pełni realizując dyspozycję Sądu wyrażoną w sentencji postanowienia
o powołaniu biegłych sądowych. Biegli sądowi na podstawie badania odwołującego, które przeprowadzone zostało dokładnie, zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie standardami, oraz analizy dokumentacji medycznej znajdującej się w aktach organu rentowego, w tym wyników badań specjalistycznych, dokonali prawidłowego rozpoznania i sformułowali ostateczne wnioski, które Sąd w pełni podziela. W opinii z dnia 08.01.2013 r. biegli sądowi wyraźnie wskazali, że odwołujący zachował dobrą ogólną sprawność fizyczną i porusza się swobodnie, początkowe zmiany zwyrodnieniowe stawów biodrowych nie powodują ich dysfunkcji, przebyte złamanie kości przedramienia nie upośledziło sprawności chwytnej dłoni ani ruchów precyzyjnych tej dłoni, układ krążenia jest wydolny, a nadciśnienie tętnicze dobrze poddaje się leczeniu hipotensyjnemu- w związku z czym badany może kontynuować leczenie ambulatoryjne przy zachowanej aktywności zawodowej. Wnioski te są jednoznaczne i zostały w sposób prawidłowy umotywowane. Istotne jest również to, że odwołujący, poza twierdzeniem o tym, że ma niedowład lewej stopy, chore biodro i kręgosłup, w związku
z czym odczuwa ból i zażywa leki przeciwbólowe, nie sformułował żadnego merytorycznego argumentu, który mógłby podważyć wnioski wynikające z wydanej
w sprawie opinii sądowo- lekarskiej biegłych sądowych- specjalistów z zakresu konkretnych dziedzin, którzy sformułowali swoje wnioski bazując na długoletnim doświadczeniu zawodowym i zasadach sztuki lekarskiej.

Uwzględniając powyższe, na podstawie tej właśnie opinii, ocenionej pozytywnie, zgodnie z kryteriami zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłych, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażonych w niej wniosków, Sąd oparł swoje rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie od decyzji ZUS Oddział w T. z dnia 28.09.2012 r., w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa jest bezzasadne.

Zgodnie z brzmieniem art. 107 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego, przeprowadzonego na wniosek lub
z urzędu, ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.

Stosownie zaś do treści art. 57 tej ustawy, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit.a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z dyspozycją art. 12 ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

W myśl dyspozycji ust. 2 powołanego artykułu, całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast stosownie do ust. 3, częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Równocześnie w myśl art. 13 ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania tej zdolności uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak również możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możliwość przekwalifikowania zawodowego. Zgodnie z ust. 2 tego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy.

Jak wynika z wydanej w niniejszej sprawie opinii biegłych sądowych kardiologa, chirurga ortopedy - traumatologa, neurologa i reumatologa, odwołujący, pomimo stwierdzonych u niego schorzeń w postaci: rwy kulszowej lewostronnej nawracającej, zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa z dyskopatiami, stanu po operacyjnym leczeniu dyskopatii lędźwiowej, początkowych zmian zwyrodnieniowych stawu biodrowego lewego, stanu po złamaniu kości nadgarstka prawego, nadciśnienia tętniczego II stopnia oraz choroby niedokrwiennej serca, nie jest osobą niezdolną do pracy.

Mając powyższe na uwadze, odwołanie od zaskarżonej decyzji ZUS Oddział
w T. z dnia 28.09.2012 r. podlegało oddaleniu na podstawie powołanych przepisów prawa materialnego oraz art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.