Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 lipca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Słupsku w XIV Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Marcin Machnik

Protokolant: prot. sąd. Monika Skóra

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Mławie Marka Łasickiego

po rozpoznaniu w dniach 7 czerwca, 8, 9 i 23 września, 24 i 25 listopada 2016 r., 27 stycznia, 17 marca, 12 maja, 14 lipca 2017 r. sprawy:

M. K. (1)

syna B. i J. z d. S.

ur. (...) w G.

oskarżonego o to, że:

1.  w dniu 10 sierpnia 2012 r. w U., woj. (...), będąc wspólnikiem spółki cywilnej (...) z/s w U., w związku z grożącą mu niewypłacalnością i upadłością, udaremnił zaspokojenie swoich wierzycieli, tj. właściciela spółki (...) spółka jawna z/s w M., Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., współwłaścicieli spółki jawnej (...) z/s w W., (...) sp. z o.o. z/s w P., (...) sp. z o.o. z/s we W., właściciela (...) -U (...) - (...) W. R. (1), właściciela firmy Usługi (...) z/s w Ż., (...) SA z/s w S., właściciela Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowo-Usługowego (...) J. B. z/s w S., (...) sp. z o.o. z/s w S., Urzędu Miasta w U., poprzez darowanie na rzecz swojego syna P. K. (1) składnika swojego majątku – udział wynoszący ½ części w prawie własności nieruchomości położonej w U., przy ul. (...), składającej się z zabudowanej działki gruntu nr (...) o pow. 0, (...) o bliżej nieustalonej wartości,

tj. o czyn z art. 300 § 1 k.k.

2.  w dniu 10 sierpnia 2012 r. w U., woj. (...), będąc wspólnikiem spółki cywilnej (...) z/s w U., w związku z grożącą mu niewypłacalnością i upadłością, udaremnił zaspokojenie swoich wierzycieli, tj. właściciela spółki (...) spółka jawna z/s w M., Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., współwłaścicieli spółki jawnej (...) z/s w W., (...) sp. z o.o. z/s w P., (...) sp. z o.o. z/s we W., właściciela (...) -U (...) - (...) W. R. (1), właściciela firmy Usługi (...) z/s w Ż., (...) SA z/s w S., właściciela Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowo-Usługowego (...) J. B. z/s w S., (...) sp. z o.o. z/s w S., Urzędu Miasta w U., poprzez darowanie na rzecz M. L. składnika swojego majątku – prawa do lokalu mieszkalnego przy ul. (...) w U. o powierzchni użytkowej 60,70 m/kw o bliżej nieustalonej wartości,

tj. o czyn z art. 300 § 1 k.k.

D. M.

syna W. i T. z d. O.

ur. (...) w S.

oskarżonego o to, że:

3.  w dniu 17 lipca 2012 r. w U., woj. (...), będąc wspólnikiem spółki cywilnej (...) z/s w U., w związku z grożącą mu niewypłacalnością i upadłością, udaremnił zaspokojenie swoich wierzycieli, tj. właściciela spółki (...) spółka jawna z/s w M., Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., współwłaścicieli spółki jawnej (...) z/s w W., (...) sp. z o.o. z/s w P., (...) sp. z o.o. z/s we W., właściciela (...) -U (...) - (...) W. R. (1), właściciela firmy Usługi (...) z/s w Ż., (...) SA z/s w S., właściciela Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowo-Usługowego (...) J. B. z/s w S., (...) sp. z o.o. z/s w S., Urzędu Miasta w U., poprzez darowanie na rzecz swojego syna G. M. składnika swojego majątku – udział wynoszący ½ części w prawie własności nieruchomości położonej w U., przy ul. (...), składającej się z zabudowanej działki gruntu nr (...) o pow. 0, (...), o bliżej nieustalonej wartości,

tj. o czyn z art. 300 § 1 k.k.

4.  w dniu 10 sierpnia 2012 r. w U., woj. (...), będąc wspólnikiem spółki cywilnej (...) z/s w U., w związku z grożącą mu niewypłacalnością i upadłością, udaremnił zaspokojenie swoich wierzycieli, tj. właściciela spółki (...) spółka jawna z/s w M., Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., współwłaścicieli spółki jawnej (...) z/s w W., (...) sp. z o.o. z/s w P., (...) sp. z o.o. z/s we W., właściciela (...) -U (...) - (...) W. R. (1), właściciela firmy Usługi (...) z/s w Ż., (...) SA z/s w S., właściciela Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowo-Usługowego (...) J. B. z/s w S., (...) sp. z o.o. z/s w S., Urzędu Miasta w U., poprzez darowanie na rzecz córki O. M. składnika swojego majątku – udział wynoszący ½ części w prawie własności nieruchomości położonej w U., przy ul. (...), składającej się z zabudowanej działki gruntu nr (...) o pow. 0, (...) o bliżej nieustalonej wartości,

tj. o czyn z art. 300 § 1 k.k.

I.  uznaje oskarżonego M. K. (1) za winnego tego, że:

a. w dniu 10 sierpnia 2012 r. w U., woj. (...), będąc wspólnikiem spółki cywilnej (...) w U., w związku z grożącą mu niewypłacalnością i upadłością, uszczuplił zaspokojenie swoich wierzycieli, tj. właściciela (...) spółka jawna w M., Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., współwłaścicieli (...) spółka jawna w W., (...) sp. z o.o. w P., (...) sp. z o.o. we W., właściciela (...) -U (...) - (...) W. R. (1), właściciela Usługi (...) w Ż., (...) SA w S., właściciela Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowo-Usługowego (...) J. B. w S., (...) sp. z o.o. w S., Urzędu Miasta w U., poprzez darowanie na rzecz swojego syna P. K. (1) składnika swojego majątku – udziału wynoszący ½ części w prawie własności nieruchomości położonej w U., przy ul. (...), składającej się z zabudowanej działki gruntu nr (...) o pow. 0,0288 ha o bliżej nieustalonej wartości,

b. w dniu 10 sierpnia 2012 r. w U., woj. (...), będąc wspólnikiem spółki cywilnej (...) w U., w związku z grożącą mu niewypłacalnością i upadłością, uszczuplił zaspokojenie swoich wierzycieli, tj. właściciela (...) spółka jawna w M., Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., współwłaścicieli (...) spółka jawna w W., (...) sp. z o.o. w P., (...) sp. z o.o. we W., właściciela (...) -U (...) - (...) W. R. (1), właściciela Usługi (...) w Ż., (...) SA w S., właściciela Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowo-Usługowego (...) J. B. w S., (...) sp. z o.o. w S., Urzędu Miasta w U., poprzez darowanie na rzecz M. L. składnika swojego majątku – prawa do lokalu mieszkalnego przy ul. (...) w U. o powierzchni użytkowej 60,70 m ² o bliżej nieustalonej wartości,

kwalifikując te czyny jako ciąg przestępstw z art. 300 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 300 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. skazuje go na karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności, wykonanie której na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. warunkowo zawiesza na okres 2 (dwóch) lat próby, a na podstawie art. 33 § 1, 2 i 3 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. wymierza oskarżonemu obok kary pozbawienia wolności 200 (dwieście) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych;

II.  uznaje oskarżonego D. M. za winnego tego, że:

a. w dniu 17 lipca 2012 r. w U., woj. (...), będąc wspólnikiem spółki cywilnej (...) w U., w związku z grożącą mu niewypłacalnością i upadłością, uszczuplił zaspokojenie swoich wierzycieli, tj. właściciela (...) spółka jawna w M., Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., współwłaścicieli (...) spółka jawna w W., (...) sp. z o.o. w P., (...) sp. z o.o. we W., właściciela (...) -U (...) - (...) W. R. (1), właściciela Usługi (...) w Ż., (...) SA w S., właściciela Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowo-Usługowego (...) J. B. w S., (...) sp. z o.o. w S., Urzędu Miasta w U., poprzez darowanie na rzecz swojego syna G. M. składnika swojego majątku – udziału wynoszącego ½ części w prawie własności nieruchomości położonej w U., przy ul. (...), składającej się z zabudowanej działki gruntu nr (...) o pow. 0,0668 ha o bliżej nieustalonej wartości,

b. w dniu 10 sierpnia 2012 r. w U., woj. (...), będąc wspólnikiem spółki cywilnej (...) w U., w związku z grożącą mu niewypłacalnością i upadłością, uszczuplił zaspokojenie swoich wierzycieli, tj. właściciela (...) spółka jawna w M., Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., współwłaścicieli (...) spółka jawna w W., (...) sp. z o.o. w P., (...) sp. z o.o. we W., właściciela (...) -U (...) - (...) W. R. (1), właściciela Usługi (...) w Ż., (...) SA w S., właściciela Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowo-Usługowego (...) J. B. w S., (...) sp. z o.o. w S., Urzędu Miasta w U., poprzez darowanie na rzecz córki O. M. składnika swojego majątku – udziału wynoszącego ½ części w prawie własności nieruchomości położonej w U., przy ul. (...), składającej się z zabudowanej działki gruntu nr (...) o pow. 0,0255 ha o bliżej nieustalonej wartości,

kwalifikując te czyny jako ciąg przestępstw z art. 300 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 300 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. skazuje go na karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności, wykonanie której na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 kk. warunkowo zawiesza na okres 2 (dwóch) lat próby, a na podstawie art. 33 § 1, 2 i 3 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. wymierza oskarżonemu obok kary pozbawienia wolności 200 (dwieście) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych;

III.  zasądza od oskarżonych M. K. (1) i D. M. solidarnie na rzecz oskarżycielki posiłkowej (...) spółki jawnej w M. kwotę 12.300 (dwanaście tysięcy trzysta) złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego;

IV.  zasądza od oskarżonych M. K. (1) i D. M. solidarnie na rzecz oskarżycielki posiłkowej (...) spółki jawnej w W. kwotę 2.016 (dwa tysiące szesnaście) złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego;

V.  zasądza od oskarżonych M. K. (1) i D. M. solidarnie na rzecz oskarżyciela posiłkowego Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowo-Usługowego (...) J. B. w S. kwotę 1.512 (tysiąc pięćset dwanaście) złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego;

VI.  wymierza oskarżonym po 980 (dziewięćset osiemdziesiąt) złotych opłaty i zwalnia ich z kosztów sądowych w pozostałym zakresie.

XIV K 108/16

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. K. (1) i D. M. prowadzili działalność gospodarczą (...) spółka cywilna z siedzibą w U.. Spółka (...) wykazywała łączny dochód w wysokości 508.369,79 zł za 2010 r., 203.620,89 zł za 2011 r., 154.283,81 zł za 2012 r.

W ramach działalności w latach 2011-2012 i następnych M. K. (1) i D. M. współpracowali między innymi z (...) spółką jawną w M., (...) spółką jawną w W., (...) Sp. z o.o. w P., (...) sp. z o.o. we W., właścicielem (...) -U (...), właścicielem Usług (...) w Ż. W. G. (1), (...) SA w S., właścicielem Przedsiębiorstwa Produkcyjno – Handlowo – Usługowego (...) w S., (...) sp. z o.o. w S..

D. M. i M. K. (1) posiadali zaległości na rzecz Urzędu Skarbowego w S., Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Urzędu Miasta U..

W 2011 r. w ramach współpracy z (...) spółką jawną w M. została zawarta umowa, na mocy której spółka (...) zobowiązała się do realizacji zamówienia, za które przyjęła wynagrodzenie w kwocie 633.450 zł. W dniu 30 czerwca 2011 r. wystawiono fakturę, przelew na rzecz (...) s.c. wykonano w dniu 30 czerwca 2011 r. Do wykonania umowy nie doszło, zaś wierzyciel przystąpił do dochodzenia roszczenia na drodze postępowania cywilnego. W dniu 29 czerwca 2012 r. skierowano przeciwko D. M. i M. K. (1) pozew o zapłatę wymienionej kwoty. W dniu 27 lipca 2012 r. Sąd Okręgowy w Olsztynie wydał nakaz zapłaty orzekając zgodnie z żądaniem pozwu, od którego pozwani wnieśli sprzeciw w dniu 15 sierpnia 2012 r. Na skutek sprzeciwu sprawa została skierowana na rozprawę.

W okresie 2012 r. M. K. (1) i D. M. posiadali zadłużenie wobec pozostałych wskazanych podmiotów, a także wobec Urzędu Miasta w U. z tytułu zaległości w podatku od nieruchomości za lata 2012-2015, ZUS O/S., Urzędu Skarbowego w S.. Wskazani przedsiębiorcy wzywali spółkę (...) do zapłaty należności, wezwania okazywały się bezskuteczne, wobec czego przeciwko D. M. i M. K. (1) kierowano wezwania do zapłaty, pozwy o zapłatę, a następnie po zakończeniu postępowania sądowego wszczynano postępowania egzekucyjne. Znaczna część postępowań została wszczęta od połowy 2012 r. i w pierwszej połowie 2013 r.

W okresie od listopada 2011 r. do 30 października 2012 r. D. M. i M. K. (1) rozwiązali umowy o pracę z kilkunastoma pracownikami, zaś główną przyczyną były redukcje stanowisk pracy.

Już w dniu 18 kwietnia 2012 r. D. M. w imieniu spółki (...) zwracał się z jednobrzmiącą prośbą do kontrahentów H., (...) Sp. z o.o., S. sp. j. o wydłużenie okresu spłaty zadłużenia z tytułu nieterminowych płatności zobowiązań wskazując, że koniec roku 2011 i rok 2012 okazały się być wyjątkowo niekorzystne i trudne dla firmy, a trwający kryzys w budownictwie powodował zastój w produkcji i w ściąganiu należności za dotychczas sprzedane urządzenia, kryzys doprowadził do upadku wielu firm, z których kilka pozostaje dłużnikami M.. W konsekwencji D. M. oświadczył, że te problemy doprowadziły ich do kłopotów z płynnością finansową i terminowym regulowaniem zobowiązań, zobowiązał się zarazem do uregulowania należności niezwłocznie po otrzymaniu środków, nie później niż do końca 2012 r.

W dniu 24 kwietnia 2012 r. (...) Sp. z o.o. wezwała spółkę (...) do zapłaty kwoty 18.901,18 zł. W dniu 28 maja 2013 r. wydany został na rzecz spółki nakaz zapłaty, w styczniu 2014 r. skierowano wniosek egzekucyjny.

W dniu 20 kwietnia 2012 r. (...) SA w S. skierował pozew o zapłatę przeciwko D. M. i M. K. (1). Nakazem zapłaty Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 4 lipca 2012 r. zasądzono od pozwanych solidarnie na rzecz (...) SA kwotę 12.626,12 zł wraz z ustawowymi odsetkami począwszy od dnia 11 stycznia 2012 r. do dnia zapłaty i kosztami procesu. W dniu 20 sierpnia 2012 r. nakaz zapłaty został opatrzony klauzulą wykonalności.

W dniu 17 lipca 2012 r. w U. D. M. darował na rzecz syna G. M. składnik swego majątku, tj. udział wynoszący 1/2 część w prawie własności nieruchomości położonej w U. przy ul. (...) składającej się z zabudowanej działki gruntu nr (...) o powierzchni 0,0668 ha o nieustalonej wartości.

W dniu 10 sierpnia 2012 r. w U. D. M. darował na rzecz córki O. M. składnik swego majątku, tj. udział wynoszący 1/2 część w prawie własności nieruchomości położonej w U. przy ul. (...), składającej się z zabudowanej działki gruntu nr (...) o powierzchni 0,0255 ha o nieustalonej wartości.

Tego samego dnia w U. M. K. (1) darował na rzecz syna P. K. (1) składnik swego majątku, tj. udział wynoszący 1/2 część w prawie własności nieruchomości położonej w U. przy ul. (...), składającej się z zabudowanej działki gruntu nr (...) o powierzchni 0,0288 ha o nieustalonej wartości.

Również tego samego dnia M. K. (1) darował na rzecz M. L., ówczesnej partnerki swego syna P. K. (2) składnik swego majątku, tj. prawo do lokalu mieszkalnego o powierzchni użytkowej 60,70 m ² przy ul. (...) w U. o nieustalonej wartości.

Czynności te zostały dokonane w związku z grożącą obu (...) spółki (...) niewypłacalnością bądź upadłością i doprowadziły do uszczuplenia zaspokojenia wierzycieli (...) spółki (...).

Nakazem zapłaty Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 3 lipca 2012 r. w sprawie V GNc 987/12 zasądzono od D. M. i M. K. (1) na rzecz (...) Sp. z o.o. kwotę 22.779,780 zł wraz z odsetkami ustawowymi począwszy od dnia 12 stycznia 2012 r. i kosztami procesu. W dniu 27 sierpnia 2012 r. nakaz zapłaty został opatrzony klauzulą wykonalności.

Nakazem zapłaty Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 20 lipca 2012 r. w sprawie VI GNc 1317/12 zasądzono od D. M. i M. K. (1) na rzecz W. G. (1) kwotę 3.874,50 zł wraz z odsetkami ustawowymi począwszy od dnia 27 lutego 2012 r. i kosztami procesu. W dniu 24 sierpnia 2012 r. nakaz zapłaty został opatrzony klauzulą wykonalności. We wrześniu 2012 r. wierzyciel złożył wniosek egzekucyjny.

Nakazem zapłaty Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 7 sierpnia 2012 r. zasądzono od D. M. i M. K. (1) solidarnie na rzecz W. R. (2) kwotę 32.941,22 zł z ustawowymi odsetkami począwszy od dnia 8 marca 2012 r.

Nakazem zapłaty Sądu Rejonowego Poznań – Stare Miasto w P. z dnia 3 września 2012 r. w sprawie IX GNc 7137/12 zasądzono od D. M. i M. K. (1) solidarnie na rzecz (...) Sp. z o.o. kwotę 4631,31 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 21 sierpnia 2012 r. i kosztami procesu. W grudniu 2012 r. wierzyciel skierował wniosek o wszczęcie egzekucji.

Nakazem zapłaty Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku z dnia 18 września 2012 r. w sprawie V GNc 2567/12 zasądzono od D. M. i M. K. (1) solidarnie na rzecz (...) Sp. z o.o. kwotę 15.907,33 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 20 marca 2012 r. oraz kosztami zastępstwa procesowego. Klauzula wykonalności została nadana w dniu 6 grudnia 2012 r., w styczniu 2013 r. wierzyciel złożył wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego.

Nakazem zapłaty Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 15 października 2012 r. w sprawie VI GNc 1948/12 zasądzono od D. M. i M. K. (1) solidarnie na rzecz J. B. kwotę 9.158,64 zł z ustawowymi odsetkami od określonych kwot począwszy od dnia 10 lutego 2012 r. Klauzula wykonalności została nadana w dniu 12 grudnia 2012 r. W styczniu 2013 r. wierzyciel złożył wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego.

W październiku 2012 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. wystawił tytuł wykonawczy wobec D. M. i M. K. (1) na kwotę 15.654 zł z odsetkami.

W listopadzie 2012 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. wystawił tytuł wykonawczy wobec D. M. i M. K. (1) na kwotę 34.501 zł z odsetkami.

W styczniu 2013 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. przesłał tytuły wykonawcze Komornikowi Sądowemu przy Sądzie Rejonowym w Słupsku do dalszej łącznej egzekucji.

Nakazem zapłaty Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie IV GNc 5230/12 zasądzono solidarnie od D. M. i M. K. (1) na rzecz Z. G. (1) kwotę 6.549,75 zł wraz z odsetkami ustawowymi począwszy od dnia 2 stycznia 2012 r. i kosztami procesu, następnie w dniu 5 lutego 2013 r. nakazowi została nadana klauzula wykonalności. W kwietniu 2013 r. wierzyciel skierował wniosek egzekucyjny

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Toruniu z dnia 17 grudnia 2012 r. w sprawie VI GC 179/12 zasądzono solidarnie od D. M. i M. K. (1) na rzecz (...) sp. z o.o. we W. kwotę 408.360 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 11 sierpnia 2012 r. i kosztami procesu, następnie w dniu 11 stycznia 2013 r. wyrokowi została nadana klauzula wykonalności. W styczniu 2013 r. wierzyciel skierował wniosek egzekucyjny.

W lutym 2013 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. wystawił tytuł wykonawczy wobec D. M. i M. K. (1) na kwotę 21.285 zł, przesyłając tytuł w kwietniu 2013 r. do dalszej łącznej egzekucji Komornikowi Sądowemu przy Sądzie Rejonowym w Słupsku.

Nakazem zapłaty Sądu Rejonowego Katowice – Wschód w Katowicach z dnia 12 marca 2013 r. w sprawie VI GNc 681/13/8 zasądzono od D. M. i M. K. (1) na rzecz (...) Sp. z o.o. kwotę 32.656,29 zł z ustawowymi odsetkami począwszy od 3 listopada 2012 r. i kosztami procesu. w dniu 3 czerwca 2013 r. skierowano wniosek o wszczęcie egzekucji.

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 20 czerwca 2013 r. w sprawie V GC 37/13 zasądzono od D. M. i M. K. (1) solidarnie na rzecz (...) spółki jawnej w M. kwotę 633.450 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 17 kwietnia 2012 r. do dnia zapłaty i kosztami procesu. Klauzula wykonalności została nadana w dniu 2 października 2013 r.

W toku egzekucji dokonano zajęcia mienia w postaci ruchomości, nadto dłużnicy dokonywali wpłat na konto komornika. Część postępowań egzekucyjnych zakończyła się spłatą zadłużenia.

W dniu 31 stycznia 2014 r. pełnomocnik wierzyciela T. P. sp. j. w M. złożył zawiadomienie o przestępstwie w kierunku art. 300 § 1, 2, 3, art. 302 § 1, art. 303 § 1 k.k.

W dniu 6 czerwca 2014 r. pełnomocnik wierzyciela T. P. sp. j. w M. złożył pozew przeciwko P. K. (1), O. M. i M. L. o uznanie czynności prawnych dłużników za bezskuteczne względem wierzyciela. Pozew dotyczył dokonanych na rzecz pozwanych opisanych wyżej darowizn.

W dniu 2 lutego 2015 r. B. K. i M. K. (1) skierowali przeciwko M. L. pozew o rozwiązanie umowy dożywocia.

W dniach 12 i 31 marca 2015 r. umowy darowizny na rzecz P. K. (1), O. M. zostały rozwiązane.

Obecnie w toku egzekucji prowadzonej przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Słupsku z wniosku wierzyciela (...) Sp. z o.o. przeciwko (...) s.c. do zapłaty pozostaje kwota 586.249,93 zł, a na rzecz wierzyciela wpłacono kwotę 142.732,62 zł. Z wniosku wierzyciela (...) spółka jawna do zapłaty przez (...) s.c. pozostaje kwota 1.054.886,74 zł, na rzecz wierzyciela wpłacono dotychczas kwotę 43.658,21 zł.

Z wniosków pozostałych wierzycieli egzekucje dotyczyły mniejszych należności, które pozostają również niespłacone. Dotyczy to między innymi (...) sp. z o.o., (...) Sp. z o.o., J. B., W. G. (1), Z. G. (1).

M. K. (1) i D. M. nie byli dotychczas karani za przestępstwa.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zeznania świadków I. P. (1) (k. 881-883), J. P. (k. 884), J. M. (k. 884-886), J. Ł. (k. 889-890), J. B. (k. 890-891), M. L. (k. 56-60 tomu C, 893-894), T. T. (2) (k. 909-910), D. K. (k. 52-53, 119-120 tomu C, 910-912), M. G. (k. 912-913), S. M. (k. 913-914), W. G. (2) (k. 914-916), M. M. (k. 81 tomu C, 982-983), S. S. (k. 983-984), J. J. (2) (k. 71-72 tomu C, 985-986), E. S. (k. 85-86 tomu C, 987-988), W. G. (1) (k. 989-990), L. G. (k. 93-94, 107-109 tomu C, 990a-991a), W. R. (2) (k. 997), D. P. (k. 115 tomu C od słów „ firma (...)” do słów „do 13 stycznia 2012 roku”, k. 997-998), M. K. (2) (k. 999), L. L. (k. 160-1061), A. O. (k. 1061-1062), W. G. (3) (k. 1091-1097, 1120-1122), F. J. (protokół z dnia 20.02.2014 r. k. 75-76 tomu C, k. 1155-1156), J. W. (protokół z dnia 17.04.2015 r. k. 106 tomu C, k. 1201-1202), Z. G. (1) (k. 1278-1279), B. B. (protokoły z dnia 10.o2.2014 r., z dnia 20.04.2015 r. k. 87-92 tomu C, k. 1323-1324) oraz w oparciu o pozostałe dowody ujawnione na rozprawie (k. 1-145, 149-154, 156-174, 176-204, 208-218, 221-248, 252-316, 318-325, 327-329, 331-378, 391-393, 395-413, 426-443, 445, 447-452, 454-469, 470-497, 499-506, 512-519, 521-522, 524-525, 527-529, 532-606, 608-619, 621-658, 661-720, 740-760, 828, 1013-1014, 1131-1132, 1157-1194, 1213-1240, 1327, 1329-1333, 1349-1373, 1377, 1378-1379, 1382-1500).

Oskarżony M. K. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień.

Oskarżony D. M. nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień.

Stanowisko oskarżonych w świetle całokształtu materiału dowodowego nie przekonuje, stanowi przyjętą linię obrony i zmierza do uniknięcia odpowiedzialności karnej. Za takim wnioskiem przemawia całokształt zebranego materiału dowodowego, tak w zakresie osobowego materiału dowodowego, jak i dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony.

W toku postępowania dopuszczono dowód z zeznań świadków – przedsiębiorców współpracujących z oskarżonymi, jak i ich pracowników. Zeznania tych świadków, tj. J. P., I. P. (2), J. M., W. G. (3), S. M., M. G., J. B., J. Ł., T. T. (2), D. K., W. G. (2), J. J. (2), F. J., S. S., M. M., W. G. (1), E. S., B. B., L. G., L. L., Z. G. (2), J. W., W. R. (2), D. P., A. O., M. K. (3) dotyczą tych samych w istocie okoliczności, tj. szczegółów współpracy ze spółką (...), wywiązywania się przez tą spółkę z zobowiązań, istnienia zadłużenia i jego spłaty, a także wszczynania postępowań egzekucyjnych i ich skuteczności. Świadkowie ci nie mieli w zasadzie żadnej wiedzy odnośnie czynności będącej przedmiotem badania w tym postępowaniu, tj. darowania części swego majątku przez wspólników M., niemniej jednak treść tych zeznań w powiązaniu z dowodami z dokumentów pozwalają odtworzyć stan faktyczny w zakresie współpracy z oskarżonymi i ich kondycji finansowej, gdyż ta niewątpliwie wywierała przemożny wpływ na przebieg współpracy.

Zeznania wskazanych świadków uznać należy za konsekwentne, logiczne, pozbawione sprzeczności, a zatem brak jest powodów do odmówienia im przymiotu wiarygodności. Świadkowie ci pozostają też dla oskarżonych osobami obcymi, nie można więc mówić o braku obiektywizmu ze strony świadków, skoro zeznania te są rzeczowe, obiektywne, znajdują oparcie w dokumentach, a nierzadko świadkowie przyznawali, że współpraca z oskarżonymi mimo okresowych trudności finansowych i powstania zadłużenia nie została zerwana.

Świadkiem nienależącym do tej grupy była świadek M. L., która w 2012 r., w czasie czynu, pozostawała partnerką syna oskarżonego M. K. (1), a która zeznawała w zakresie darowizny i towarzyszących temu okoliczności. Świadek nie posiadała szczegółowej wiedzy w tym zakresie, a zatem jakkolwiek brak jest podstaw do odmówienia zeznaniom świadka przymiotu wiarygodności, to jednak tylko w niewielkim zakresie okazały się one przydatne dla odtworzenia stanu faktycznego.

Pozostały materiał dowodowy, w tym dane o karalności oskarżonych, nie budzi wątpliwości, także Sąd z urzędu nie znalazł podstaw, by podważać jego wiarygodność, tym bardziej, że nie był on kwestionowany przez strony.

Zebrany materiał dowodowy przemawia za przyjęciem, że oskarżony M. K. (1) wypełnił swoim zachowaniem, w sposób zawiniony, znamiona czynów z art. 300 § 1 k.k. w ten sposób, że:

- w dniu 10 sierpnia 2012 r. w U., woj. (...), będąc wspólnikiem spółki cywilnej (...) w U., w związku z grożącą mu niewypłacalnością i upadłością, uszczuplił zaspokojenie swoich wierzycieli, tj. właściciela (...) spółka jawna w M., Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., współwłaścicieli (...) spółka jawna w W., (...) sp. z o.o. w P., (...) sp. z o.o. we W., właściciela (...) -U (...) - (...) W. R. (1), właściciela Usługi (...) w Ż., (...) SA w S., właściciela Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowo-Usługowego (...) J. B. w S., (...) sp. z o.o. w S., Urzędu Miasta w U., poprzez darowanie na rzecz swojego syna P. K. (1) składnika swojego majątku – udziału wynoszący ½ części w prawie własności nieruchomości położonej w U., przy ul. (...), składającej się z zabudowanej działki gruntu nr (...) o pow. 0,0288 ha o bliżej nieustalonej wartości;

- w dniu 10 sierpnia 2012 r. w U., woj. (...), będąc wspólnikiem spółki cywilnej (...) w U., w związku z grożącą mu niewypłacalnością i upadłością, uszczuplił zaspokojenie swoich wierzycieli, tj. właściciela (...) spółka jawna w M., Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., współwłaścicieli (...) spółka jawna w W., (...) sp. z o.o. w P., (...) sp. z o.o. we W., właściciela (...) -U (...) - (...) W. R. (1), właściciela Usługi (...) w Ż., (...) SA w S., właściciela Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowo-Usługowego (...) J. B. w S., (...) sp. z o.o. w S., Urzędu Miasta w U., poprzez darowanie na rzecz M. L. składnika swojego majątku – prawa do lokalu mieszkalnego przy ul. (...) w U. o powierzchni użytkowej 60,70 m ² o bliżej nieustalonej wartości.

Oskarżony D. M. wypełnił swoim zachowaniem, w sposób zawiniony, znamiona czynów z art. 300 § 1 k.k. w ten sposób, że:

- w dniu 17 lipca 2012 r. w U., woj. (...), będąc wspólnikiem spółki cywilnej (...) w U., w związku z grożącą mu niewypłacalnością i upadłością, uszczuplił zaspokojenie swoich wierzycieli, tj. właściciela (...) spółka jawna w M., Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., współwłaścicieli (...) spółka jawna w W., (...) sp. z o.o. w P., (...) sp. z o.o. we W., właściciela (...) -U (...) - (...) W. R. (1), właściciela Usługi (...) w Ż., (...) SA w S., właściciela Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowo-Usługowego (...) J. B. w S., (...) sp. z o.o. w S., Urzędu Miasta w U., poprzez darowanie na rzecz swojego syna G. M. składnika swojego majątku – udziału wynoszącego ½ części w prawie własności nieruchomości położonej w U., przy ul. (...), składającej się z zabudowanej działki gruntu nr (...) o pow. 0,0668 ha o bliżej nieustalonej wartości;

- w dniu 10 sierpnia 2012 r. w U., woj. (...), będąc wspólnikiem spółki cywilnej (...) w U., w związku z grożącą mu niewypłacalnością i upadłością, uszczuplił zaspokojenie swoich wierzycieli, tj. właściciela (...) spółka jawna w M., Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., współwłaścicieli (...) spółka jawna w W., (...) sp. z o.o. w P., (...) sp. z o.o. we W., właściciela (...) -U (...) - (...) W. R. (1), właściciela Usługi (...) w Ż., (...) SA w S., właściciela Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowo-Usługowego (...) J. B. w S., (...) sp. z o.o. w S., Urzędu Miasta w U., poprzez darowanie na rzecz córki O. M. składnika swojego majątku – udziału wynoszącego ½ części w prawie własności nieruchomości położonej w U., przy ul. (...), składającej się z zabudowanej działki gruntu nr (...) o pow. 0,0255 ha o bliżej nieustalonej wartości.

W przypadku obu oskarżonych czyny te należy zakwalifikować jako ciąg przestępstw, wobec zaistnienia przesłanek, o których mowa w art. 91 § 1 k.k.

Zmiana opisu czynów miała charakter z jednej strony redakcyjny, jednak nadto w miejsce znamienia strony przedmiotowej czynów odnoszącego się do udaremnienia zaspokojenia wierzycieli dokonano odmiennego ustalenia, albowiem oskarżeni uszczuplili zaspokojenie swoich wierzycieli, nie można mówić o udaremnieniu zaspokojenia.

Przez „udaremnienie” należy rozumieć całkowite uniemożliwienie zaspokojenia wierzycieli.

Przez „uszczupla” należy rozumieć uniemożliwia częściowo, zmniejsza, także przez spowodowanie zwłoki. Nie jest konieczne, aby egzekucja została całkowicie udaremniona.

Inaczej mówiąc jest to uniemożliwienie zaspokojenia wierzyciela w części, ale nie w całości. Karalne jest również choćby nieznaczne uszczuplenie, będzie to jednak miało wpływ na ocenę karygodności sprawcy. Co istotne, wystarcza również udaremnienie lub uszczuplenie roszczenia choćby jednego wierzyciela

K. są już same czynności, których skutkiem jest naruszenie interesu wierzycieli, czyli udaremnienie lub uszczuplenie ich zaspokojenia. Skutek w postaci niewypłacalności lub wszczęcia postępowania upadłościowego nie należy do istoty przestępstwa (R. Góral, w: Kodeks karny, praktyczny komentarz, III wydanie, Warszawa 2002, s. 489).

Jest też jasne, że „darowanie” składników majątku oznacza nieodpłatne przeniesienie własności, co w sposób bezsporny miało miejsce w niniejszej sprawie.

Pojęcia niewypłacalności i upadłości są jasne, natomiast należy zwrócić uwagę na „grożącą” niewypłacalność lub upadłość. Oznacza ona „wszelkie sytuacje, w których istnieje obiektywnie konkretne, realne niebezpieczeństwo nadejścia upadłości lub niewypłacalności dłużnika, niebezpieczeństwo, z którym należy się liczyć. Realizacja owego znamienia nie musi się łączyć z nieuchronnością nadejścia któregoś z rzeczonych zdarzeń ani bardzo wysokim prawdopodobieństwem tegoż (zob. aprobująco m.in. Sąd Apelacyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 7 lutego 2013 r., II AKa 291/12, Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z dnia 24 października 2013 r., II AKa 311/13, LEX nr 1391898; odmiennie na tle art. 6 § 1 u.o.o.g. zob. H. Pracki, Nowe rodzaje przestępstw gospodarczych..., s. 29). Wystarczy, jeśli istnieje znaczące prawdopodobieństwo zaistnienia upadłości lub niewypłacalności, przy czym upadłość lub niewypłacalność niekoniecznie muszą grozić rychłym nadejściem (por. aprobująco m.in. Sąd Apelacyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 7 lutego 2013 r., II AKa 291/12, Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z dnia 24 października 2013 r., II AKa 311/13)” (red. A. Zoll, Kodeks karny. Część szczególna. Tom III. Komentarz do art. 278-363 k.k., 2016, teza 96 do art. 300). Podkreśla się też, że „stanu zagrożenia określonego podmiotu upadłością nie należy mylić ze stanem uzasadniającym złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości tego podmiotu, gdyż pierwszy z tych stanów poprzedza wystąpienie drugiego. Stan, w którym zachodzą materialnoprawne podstawy do ogłoszenia upadłości określonego podmiotu, jest już bowiem stanem upadłości tego podmiotu w rozumieniu przepisów art. 300 i 301” ( ibidem, teza 98 do art. 300). Z kolei ustalając, czy dłużnik znajdował się w sytuacji grożącej mu upadłości lub niewypłacalności, należy brać pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy. „W szczególności trzeba mieć na względzie istniejące zobowiązania dłużnika, wymagalne, ale także jeszcze niewymagalne, wartość jego majątku, ze szczególnym uwzględnieniem środków płynnych i łatwych do spieniężenia, jego zdolność kredytową, jak również ogólny stan jego interesów” ( ibidem, teza 99 do art. 300).

W realiach sprawy doszło do realizacji i tego znamienia, o czym przekonuje całokształt materiału dowodowego zarówno w zakresie dokumentacji związanej z zadłużeniem oskarżonych na rzecz opisanych wyżej podmiotów, przy czym wystarczy wskazać już na dwóch najistotniejszych ze względu na wysokość zadłużenia wierzyciela, tj. (...) sp. z o.o. i T. P. sp. j., wobec których należności główne łącznie przekraczają 1 mln zł. Suma pozostałych należności na rzecz innych wierzycieli jest daleko niższa. Zestawienie wysokości zadłużenia oskarżonych z ich majątkiem, zajmowanym w toku postępowania egzekucyjnego, którego zajęcie nie doprowadziło do zaspokojenia wierzycieli, z utratą płynności (...) spółki (...) już wiosną 2012 r., co wynika z tożsamego w treści pisma kierowanego przez oskarżonego D. M. do wierzycieli z prośbą o przesunięcie spłaty zaległości, z sytuacją, w której rozwiązano stosunki pracy z kilkunastoma pracownikami, głównie z powodu redukcji stanowisk, pozwala stwierdzić, że oskarżeni znajdowali się w stanie grożącej upadłości bądź niewypłacalności. Było to niebezpieczeństwo nawet jeżeli nie nieuchronne, to jednak takie, z którym należało się liczyć, było ono realne, zważywszy na szybki przyrost w latach 2012-2013 tytułów wykonawczych i kolejnych wniosków o wszczęcie egzekucji wobec spółki (...). Zresztą należy podkreślić, że nieuchronność niebezpieczeństwa nie jest warunkiem karalności, podobnie nie ma mowy o „wysokim” prawdopodobieństwie. Z tymi okolicznościami należy więc wiązać postępowanie oskarżonych, którzy nie tyle z uwagi na ewentualne zobowiązania rodzinne, lecz właśnie z uwagi na niekorzystny obrót spraw finansowych podjęli określone działania, na co wskazują wszak wprost daty, w zasadzie tożsame, dokonania darowizn na rzecz członków rodziny. Trudno bowiem racjonalnie wytłumaczyć, że dokładnie tego samego dnia podejmowane były przez obu oskarżonych rozporządzenia swoim majątkiem, a całość czynności zamyka się w okresie około 2 tygodni. Jedynym dającym się logicznie uzasadnić wnioskiem jest właśnie tożsama sytuacja finansowa oskarżonych, będących od lat wspólnikami tej samej spółki cywilnej i taki sam w istocie pomysł i jego realizacja w postaci rozporządzenia swoim majątkiem pod tytułem darmym. Trzeba też odnotować zbieżność czasową z dochodzeniem na drodze sądowej roszczenia przez wierzyciela z największym roszczeniem, tj. T. P. sp. j., albowiem w tym właśnie okresie – na przełomie lipca – sierpnia 2012 r. skierowany został pozew o zapłatę (29 czerwca 2012 r.), został wydany nakaz zapłaty (27 lipca 2012 r.), a w dniu 15 sierpnia 2012 r. oskarżeni wnieśli sprzeciw od nakazu zapłaty. W tym właśnie czasie doszło do darowania części majątku oskarżonych, zaś na skutek sprzeciwu od nakazu zapłaty sprawa znalazła rozstrzygnięcie po upływie bez mała roku, tj. w czerwcu 2013 r..

Należy też dodać, że mienie, które zostało darowane członkom rodziny oskarżonych, przedstawiało określoną wartość i można wyobrazić sobie możliwość jego zbycia w drodze egzekucji, nawet jeżeli mowa jest o części prawa własności, co miałoby – wedle obrony – utrudnić lub wręcz uniemożliwić potencjalną egzekucję.

Dalszy bieg sprawy związany z rozwiązaniem umów darowizny i dożywocia, spłata części zobowiązań na rzecz niektórych wierzycieli, pozostaje bez wpływu na ocenę zachowania oskarżonych w czasie czynów, tj. latem 2012 r. Zresztą podkreślić należy ponownie, że należności na rzecz dwóch największych wierzycieli zostały spłacone w znikomej wręcz części, zaś nie bez wpływu na postawę oskarżonych pozostało wniesienie powództwa o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną wobec wierzyciela T. P. sp. j.

Nie ma żadnych okoliczności wyłączających winę oskarżonych. Oskarżeni są osobami sprawnymi intelektualnie, zdolnymi do rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem.

Przy wymiarze kary Sąd kierował się przesłankami określonymi w rozdziale VI Kodeksu karnego, w szczególności dyrektywami art. 53 k.k., biorąc pod uwagę tak okoliczności łagodzące, jak i obciążające oskarżonych.

Trzeba podkreślić, że oskarżeni prowadzili działalność na zasadach spółki cywilnej, a zatem każdy z nich był uprawniony i zobowiązany do prowadzenia spraw spółki (art. 865 § 1 k.c.), na każdym z nich ciążyła też odpowiedzialność majątkowa, albowiem za zobowiązania spółki wspólnicy odpowiedzialni są solidarnie (art. 864 k.c.). Powyższe przekłada się więc również na odpowiedzialność karną w zakresie postawionych oskarżonym zarzutów.

Sąd jako okoliczność łagodzącą wziął pod uwagę właściwości i warunki osobiste oskarżonych, którzy pracują zarobkowo, prowadząc własną działalność gospodarczą. Trzeba też podkreślić, że oskarżeni nie byli dotychczas karani za przestępstwa.

Do okoliczności obciążających obu oskarżonych należało zaliczyć stosunkowo znaczny stopień winy i znaczny stopień szkodliwości społecznej czynów, przejawiający się w sposobie i okolicznościach popełnienia czynów, w czasie gdy zapadały wobec nich kolejne orzeczenia, stanowiące realną możliwość zagrożenia egzekucją.

Przestępstwo z art. 300 § 1 k.k. jest zagrożone karą pozbawienia wolności do 3 lat, zatem orzeczenie wobec oskarżonych kary po 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 1, 2 i 3 k.k. po 200 stawek dziennych grzywny po 20 złotych każda stawka nie jest rażąco surowe ani łagodne; przeciwnie, orzeczone kary pozostają mimo wszystko, zważywszy na uprzednia niekaralność oskarżonych, w dolnych granicach ustawowego zagrożenia, nadto grzywny uwzględniają one możliwości zarobkowe oskarżonych.

Jednocześnie Sąd uznał, iż w świetle całokształtu okoliczności sprawy nie jest zasadne orzeczenie wymienionych wyżej kar pozbawienia wolności w wymiarze bezwzględnym i pomimo negatywnej oceny zachowania oskarżonych zasługują oni stosownie do dyspozycji art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. na warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności. Zważyć trzeba na wskazane wyżej właściwości i warunki osobiste oskarżonych, a przede wszystkim uprzednią i dotychczasową niekaralność za przestępstwa, co pozwala przyjąć, że będzie to wystarczające dla osiągnięcia celów kary w zakresie oddziaływania wychowawczego jak i zapobiegawczego względem oskarżonych, a to w okresie 2 lat próby.

Długość okresu próby winna być wystarczająca dla osiągnięcia wychowawczych celów kary. W przypadku oskarżonych istnieje pozytywna prognoza kryminologiczna uzasadniająca przekonanie, że natychmiastowe wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności nie jest konieczne dla powstrzymania ich przed popełnieniem nowego przestępstwa.

Orzeczone kary winny być dla oskarżonych dolegliwe, by spełnić stawiane przed nimi cele, lecz nie nadmiernie. Kary takiego rodzaju i w tym wymiarze są karami adekwatnymi, w tym zakresie w pełni odpowiadają wskazanej w art. 53 § 1 k.k. zasadzie prewencji indywidualnej oraz czynią zadość potrzebom prewencji generalnej.

Na zakończenie należy dodać, że wobec rozstrzygnięcia, jakie zapadło, należało zastosować zgodnie z art. 4 § 1 k.k. przepisy względniejsze dla sprawców, czyli obowiązujące uprzednio, w czasie czynów, albowiem zgodnie z ówcześnie obowiązującym art. 72 k.k. warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności nie wymagało obligatoryjnego orzeczenia środka probacyjnego, a sąd nie uznał za niezbędne orzeczenia takiego środka. Na marginesie należy też dodać, że za niezasadny sąd uznał wniosek pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego T. P. Sp. j. o orzeczenie obowiązku probacyjnego wykonania orzeczenia Sądu Okręgowego w Olsztynie w sprawie V GC 37/13, skoro jego realizacja mogłaby w rzeczywistości doprowadzić do sytuacji, w której wykonanie tego obowiązku prowadziłoby do pokrzywdzenia pozostałych wierzycieli, którzy takiego wniosku nie składali, a na rzecz których również toczy się postępowanie egzekucyjne, a także ewentualnych pozostałych wierzycieli, którzy nie zostali ujawnieni w toku tego postępowania, a to byłaby sytuacja niedopuszczalna.

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono w punktach III, IV i V wyroku na podstawie § 11 ust. 2 pkt 3, ust. 7, § 15 ust. 3, § 16 i § 17 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie. Uwzględniono terminy rozprawy, w których brali udział pełnomocnicy oskarżycieli posiłkowych, bacząc, by opłata nie przekroczyła sześciokrotności stawki minimalnej. Sąd kierował się też dyspozycją § 16, zgodnie z którym wniosek o zasądzenie kosztów zastępstwa prawnego i kosztów adwokackich może zawierać oświadczenie o wysokości kosztów obciążających stronę z tytułu wynagrodzenia adwokata, jednak w braku takiego oświadczenia opłatę ustala się w wysokości odpowiadającej stawce minimalnej, chyba że okoliczności określone w § 15 ust. 3 (czyli wkład pracy adwokata) przemawiają za innym jej ustaleniem.

O kosztach sądowych rozstrzygnięto na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 2 ust. 3 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych, obciążając oskarżonych opłatą od kary pozbawienia wolności i grzywny, a na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolniono oskarżonych z kosztów sądowych w pozostałym zakresie mając na uwadze ich przeciętną sytuację majątkową.