Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 27 grudnia 2017r.

Sąd Rejonowy w Wieliczce IV Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Paweł Styrna

Protokolant sekr. sądowy Rita Kasprzyk

po rozpoznaniu w dniu 27.12.2017r. w Wieliczce

przy udziale (...), J. K. M. K., A. K.

na posiedzeniu, przy drzwiach zamkniętych

sprawy nieletniego

J. K., s. M., ur. (...) w K., zam. S. 160, 32-002 W. W.,

wobec którego wszczęto postępowanie o demoralizację

celem ustalenia, czy istnieją okoliczności świadczące o demoralizacji nieletniego, polegające na tym, że: kradł rodzicom i siostrom pieniądze, dysponował środkami z kart kredytowych rodziców bez ich zgody, nie realizował systematycznie obowiązku szkolnego, uciekał z lekcji, przeszkadzał nauczycielowi w ich prowadzeniu, wchodził w konflikty słowne z nauczycielami i rówieśnikami, wracał do domu w godzinach nocnych, był wulgarny i agresywny w stosunku do rodzeństwa i rodziców, miał trudności z dostosowaniem się do zasad panujących w domu i w szkole.

wobec którego nie stosowano środków wychowawczych i poprawczych

ustalając, że nieletni jest zagrożony demoralizacją w zakresie wyżej opisanym

postanawia:

I.  na zasadzie art. 6 pkt 9 Ustawy z dnia 26.10.1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich ( Dz U z 1982 r. Nr 35 poz. 228 z późn. zm.) umieścić nieletniego J. K. w Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym,

II.  przyznać na rzecz adw. M. Ł. od Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Wieliczce kwotę 221,40 zł brutto (dwieście dwadzieścia jeden złotych 40/100) tytułem wynagrodzenia za wykonywanie obowiązków obrońcy z urzędu.

Sygnatura akt IV Nkd 43/17

UZASADNIENIE

postanowienia z dnia 27 grudnia 2017r.

Postanowieniem z dnia 22 marca 2017r. wszczęto z urzędu postepowanie wobec nieletniego J. K. s. M. i A. ur. (...) w K. zam. S. 160, (...)-(...) W. celem ustalenia czy istnieją okoliczności świadczące o demoralizacji nieletniego, polegające na tym, że: zabierał rodzicom i siostrom pieniądze, dysponował środkami z kard kredytowych rodziców bez ich zgody, nie realizował systematycznie obowiązku szkolnego, uciekał z lekcji, przeszkadzał nauczycielom w ich prowadzeniu, wchodził w konflikty słowne z nauczycielami i rówieśnikami, wracał do domu w godzinach nocnych, był wulgarny w stosunku do rodziców i rodzeństwa, nie stosował się do zasad panujących w szkole i w domu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Nieletni J. K. jest uczniem (...) K. Gimnazjum w W., uczy się na poziomie ocen dostatecznych, na pierwszy semestr 2017r. miał zachowanie poprawne, opuszczał lekcje -wagarował, łącznie w I semestrze opuścił 50 godzin lekcyjnych. Ma 40 uwag negatywnych z zachowania, kłamie, nie słucha rodziców i wychowawców, nie respektuje zasad ustalonych w domu i w szkole używa słów wulgarnych do rodzeństwa i rodziców tj. „kurwa”, obrażał siostrę słowami „głupia” i „popieprzona”. Bez zgody rodziców zabrał pieniądze w kwocie ok. 500 zł w gotówce oraz kolejne 500 zł z bankomatu posługując się karta kredytową rodziców. Również młodszej siostrze zabierał pieniądze łącznie w kwocie 30 zł. ,

Dowód:

wywiad środowiskowy kuratora sądowego K-15,

wyjaśnienia nieletniego K-42.

W opinii (...) w T. nieletni J. K. jest niewrażliwy na reguły społeczne pomimo, że dobrze je zna, nie podporządkowuje się normom społecznym i prawnym, przekracza te normy dla zysku i przyjemności lub też z pragnienia przeżycia ekscytującego doświadczenia, prezentowane przez nieletniego wzorce myślenia i odczuwania wskazują na nieprawidłowe kierunki rozwoju osobowości. J. K. jest też bezkrytyczny wobec swojego zachowania, które łatwo usprawiedliwia lub bagatelizuje naganność swoich czynów. W ocenie biegłych, narastające symptomy demoralizacji nieletniego uzasadniają zastosowanie wobec niego młodzieżowego ośrodka wychowawczego pomimo, że niestosowano wobec niego wcześniej innych środków wychowawczych.

Dowód: opinia (...) w T. K-45-55.

W opinii biegłej z zakresu psychiatrii dr A. R., nieletni J. K. cierpi na zaburzenia zachowania i emocji w okresie adolescencji, nie wymaga leczenia psychiatrycznego, w ocenie biegłej nie ma też podstaw do stwierdzenia, że tendencje do nieprawidłowych kierunków rozwoju osobowości mają podłoże psychiatryczne.

Dowód: opinia sądowo-psychiatryczna K-83 do 85.

Wiarygodna dla sądu była opinia (...) w T., która została sporządzona przez specjalistów psychologa i pedagoga. Opinia została wydana po przeprowadzeniu osobistego badania nieletniego, biegli obszernie przedstawili zastosowane metody badawcze jak i analizę zebranego materiału badawczego. Wątpliwości zaś podnoszone przez obrońcę nieletniego zostały przekonująco wyjaśnione na piśmie w formie opinii uzupełniającej (karta 76 akt) oraz ustnie na posiedzeniu w Sądzie Rejonowym w Tarnowie (karta 137 akt), wyjaśnienia te nie były kwestionowane przez żadną ze stron.

Wiarygodna była opinia sądowo psychiatryczna sporządzona przez biegłą A. R., która nie była kwestionowana przez strony postepowania.

Za wiarygodne też Sąd uznał wyjaśnienia nieletniego J. K., który w całości potwierdził stawiane mu zarzuty. Wyjaśnienia te korespondują także z okolicznościami ujawnionym przez J. K. podczas badań w (...) oraz na potrzeby wydania opinii psychiatrycznej.

Żadna ze stron nie kwestionowała też okoliczności ujawnionych w wywiadzie środowiskowym kuratora sądowego, dlatego stanowił on podstawę ustaleń faktycznych w sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z dyspozycją art. 1 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 października 1982r. o postępowaniu w sprawach nieletnich celem postepowania toczącego się na podstawie tej ustawy jest zapobieganie i zwalczanie demoralizacji - w stosunku do osób, które nie ukończyły lat 18; w myśl zaś dyrektywy zawartej w art. 3 § 1, w sprawie nieletniego należy kierować się przede wszystkim jego dobrem, dążąc do osiągnięcia korzystnych zmian w osobowości i zachowaniu nieletniego. Jak bowiem zauważył Sąd Najwyższy w uchwale z 21.11.1984 r., III CZP 47/84 przy wykładni przepisów ustawy należy uwzględniać, że mają one przede wszystkim charakter ochronny i resocjalizacyjny, a celem podstawowym przewidzianych w niej uregulowań jest dobro nieletniego. Przedmiotem postępowania jest więc ocena m.in. stopnia demoralizacji nieletniego oraz prawidłowy dobór właściwych środków przewidzianych w tej ustawie. Wprawdzie kolejność wymienionych w art. 6 powołanej ustawy, środków wskazuje na ich stopniowanie przez ustawodawcę, to jednak, nie ma przeszkód, aby sąd zdecydował się np. na zastosowanie wobec nieletniego środka w postaci umieszczenia nieletniego w młodzieżowym ośrodku wychowawczym, choć wcześniej nie stosował wobec niego innych środków wychowawczych.

Odnosząc powyższe do okoliczności niniejszej sprawy, zauważyć należy, że zasadność zastosowania wobec nieletniego J. K. środka wychowawczego w postaci (...) Ośrodka (...), wynika przede wszystkim z opinii (...) w T., w której jednoznacznie wskazano, że „J. K. ma utrwalony wzorzec funkcjonowania sprzecznego z normami społeczno-moralnymi, jest wiec zdemoralizowany”. Ustalenia biegłych z (...) korespondują także ze spostrzeżeniami Sądu, który dostrzegł podczas posiedzeń, że nieletni bez jakiegokolwiek skrępowania potwierdził wszystkie okoliczności świadczące o jego demoralizacji i nie wykazał przy tym jakiejkolwiek skruchy lub co najmniej zawstydzenia. Dlatego też wobec narastających symptomów demoralizacji nieletniego, zasadnym jest zastosowanie wobec niego (...) Ośrodka (...), który zapewni mu odpowiednie warunki socjalizacji. Jak zaś wyjaśnili biegli z (...), podczas posiedzenia w Sądzie Rejonowym w Tarnowie w dniu 13 listopada 2017r., stosowanie innych środków wychowawczych, np. nadzoru kuratora, na tym etapie demoralizacji nieletniego, nie wpłynęłoby na jego prawidłową resocjalizacje, gdyż J. prezentuje lekceważący stosunek do wszelkich autorytetów, nie tylko wobec rodziców, ale także wobec wychowawców, nauczycieli, nawet trenerów. Stosowanie więc innych środków przewidzianych w art. 6 powołanej ustawy, byłoby niecelowe z uwagi na stopień demoralizacji nieletniego. Ostatecznie wiec Sąd umieścił nieletniego J. K. w (...) Ośrodku (...), który ze względu na zaawansowany poziom demoralizacji stanowi to najbardziej odpowiedni środek wychowawczy dla nieletniego.

Przyznając obrońcy z urzędu nieletniego wynagrodzenie, stosowano § 5, § 14 ust. 1 pkt 3 i § 4 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. z 2016 r. poz. 1714).