Sygn. akt: I C 306/17 upr.
Dnia 25 października 2017 r.
Sąd Rejonowy w Ostrzeszowie I Wydział Cywilny
w składzie następującym:
Przewodniczący: |
SSR Małgorzata Wierzba-Golicka |
Protokolant: |
starszy sekretarz sądowy Ilona Motylewska |
po rozpoznaniu w dniu 25 października 2017 r. w Ostrzeszowie, na rozprawie
sprawy z powództwa (...) we W.
przeciwko A. W.
o zapłatę
oddala powództwo.
Sygn. akt I C 306/17
wyroku zaocznego z dnia 25 października 2017r.
Powód (...)z siedzibą we W. wniósł pozew przeciwko A. W. domagając się zasądzenia od pozwanej na jego rzecz kwoty 430,61 złotych wraz z odsetkami oraz zwrotu kosztów procesu.
W uzasadnieniu pozwu podniósł, że pozwana nie uregulowała zobowiązań wynikających z zawartej przez nią z (...)umowy pożyczki. Powód nabył przedmiotową wierzytelność na podstawie umowy cesji.
Pozwana A. W. pomimo prawidłowego wezwania nie stawiła się na rozprawę, nie złożyła odpowiedzi na pozew ani żadnych wyjaśnień w sprawie.
Sąd zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 339 § 1 kpc jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny, § 2 wymienionego przepisu stanowi, iż w takim wypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa.
Sąd zawsze jest zobowiązany rozważyć, czy w świetle przepisów obowiązującego prawa materialnego, twierdzenia powoda uzasadniają uwzględnienie żądań pozwu, w zakresie tym bowiem nie obowiązuje domniemanie z art. 339 § 2 kpc, negatywny zaś wynik takich rozważań powoduje wydanie wyroku zaocznego oddalającego powództwo ( zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 czerwca 1972r. w sprawie III CRN 30/72, LEX 7094 ). Sąd ma także każdorazowo obowiązek krytycznego ustosunkowania się do twierdzeń powoda z punktu widzenia ich ewentualnej zgodności z rzeczywistym stanem faktycznym ( zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 października 1998r. w sprawie I CKU 85/98 ).
Jedynym dowodem mającym potwierdzić istnienie zobowiązania pozwanego był wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego z dnia 5 maja 2017r. ( k. 9 ). Wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu inwestycyjnego po zmianie art. 194 ustawy z dnia 27 maja 2004r. o funduszach inwestycyjnych nie ma mocy dowodowej dokumentu urzędowego w postępowaniu cywilnym. Należy go, więc traktować jako sporządzony przez powoda dokument prywatny, który w ocenie Sądu nie stanowi wystarczającego dowodu dla stwierdzenia istnienia zobowiązania w nim wymienionego.
Poza wyżej wymienionym dokumentem prywatnym powód nie przedłożył jakichkolwiek innych dowodów na potwierdzenie istnienia zobowiązania po stronie pozwanej. W takiej sytuacji Sąd nie może bezkrytycznie przyjąć twierdzeń powoda, tym bardziej, że to na nim zgodnie z art. 6 kc spoczywa ciężar udowodnienia faktów, z których wywodzi skutki prawne. W związku z powyższym wobec powstałych wątpliwości co do okoliczności faktycznych Sąd w wyroku zaocznym orzekł o oddaleniu powództwa.
/-/ Małgorzata Wierzba-Golicka