Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 listopada 2017 r.

Sąd Rejonowy Szczecin- Centrum w Szczecinie w V Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Rafał Pawliczak

Protokolant: Patrycja Zielińska

przy udziale prokuratora Edyty Sielewończuk

po rozpoznaniu w dniach 14.03.2017 r., 21.03.2017 r., 11.04.2017 r., 25.05.2017 r., 1.06.2017 r., 29.06.2017 r., 24.08.2017 r., 28.09.2017 r., 26.10.2017 r., 9.11.2017 r.,

sprawy P. P. (1)

syna C. i K. z d. F.

urodzonego (...) w H.

oskarżonego o to, że:

I. w okresie od września 2010r do maja 2014 r , dat bliżej nieustalonych i w lipcu 2014r., dat bliżej nieustalonych, w S. znęcał się fizycznie i psychicznie nad żoną P. P. (2) w ten sposób, że bez powodu wszczynał w domu awantury , w trakcie których używał wobec niej słów uznanych powszechnie za obelżywe , szarpał, uderzał rękoma po ciele i kopał, groził spowodowaniem jej i jej matce -E. M. uszkodzeń ciała , niszczył sprzęt stanowiący wyposażenie lokali mieszkalnych i zmuszał ją w ten sposób kilkakrotnie do opuszczania zajmowanych przez nich lokali mieszkalnych, a za pomocą przemocy jak wyżej i gróźb bezprawnych spowodowania uszkodzeń ciała i pozbawienia życia, w tym przy użyciu noża , który przystawiał P. P. (2) do ciała - co najmniej 3 razy zmusił ją do odbycia z nim stosunków płciowych - dopochwowych i oralnych, a w dniu 3 sierpnia 2014r , po uprzednim użyciu wobec P. P. (2) gróźb bezprawnych spowodowania uszkodzeń ciała i pozbawienia życia, w tym za pomocą noża przystawionego do gardła oraz chwyceniu za włosy, szarpaniu i zasłonięciu ust za pomocą ręki - odbył z nią stosunek oralny , a następnie stosunek dopochwowy,

tj. o przestępstwo z art. 207 § 1 kk w zb. z art. 197 § 1 kk w zw. z art. 12 kk,

II. w okresie od marca 2011 r do sierpnia 2011 r, dat bliżej nieustalonych, w S., działając w krótkich odstępach czasu i z góry powziętym zamiarem, groził E. M. spowodowaniem jej i jej synowi F. M. uszkodzeń ciała, pozbawieniem życia oraz podpaleniem jej mieszkania, w celu zmuszenia, by zaprzestała zajmować się relacjami panującymi pomiędzy nim, a jego żoną, a córką wyżej wymienionej - P. P. (2) i zwracania mu wagi, że zachowywał się niewłaściwie wobec jej córki,

tj. o przestępstwo z art. 191 § 1 kk w zw. z art. 12 kk,

III. w okresie od lipca 2012r do sierpnia 2012r, daty bliżej nieustalonej, w S., groził E. M. spowodowaniem uszkodzeń ciała, w celu zmuszenia jej, by zaprzestała interesować się sprawą legalizacji pobytu na terenie (...)jego żony, a jej córki - P. P. (2),

tj. o przestępstwo z art. 191 § 1 kk,

IV.  w kwietniu 2014r, daty bliżej nieustalonej, w S., groził E. M. spowodowaniem jej i jej synowi F. M. uszkodzeń ciała , w celu wywarcia na nią wpływu jako na świadka w sprawie prowadzonej przez Prokuraturę Rejonową S. - Ś. w S. przeciwko jego żonie, a jej córce - P. P. (2), sygn. 1 Ds. 2072/13 , o przestępstwa z art. 286 § 1 kk,

tj. o przestępstwo z art. 245 kk,

V. w okresie od czerwca 2014r do lipca 2014r, daty bliżej nieustalonej, w S., działając w krótkich odstępach czasu i z góry powziętym zamiarem, groził E. M. spowodowaniem uszkodzeń ciała w celu zmuszenia, by zaprzestała zajmować się relacjami panującymi pomiędzy nim, a jego żoną, a córką wyżej wymienionej - P. P. (2) i zwracania mu wagi, że zachowywał się niewłaściwie wobec jej córki,

tj. o przestępstwo z art. 191 § 1 kk w zw. z art. 12 kk,

VI. w okresie od 4 sierpnia 2014r do września 2014r, daty bliżej nieustalonej w S. , działając w krótkich odstępach czasu i z góry powziętym zamiarem, groził P. P. (2) spowodowaniem uszkodzeń ciała , w celu wywarcia na nią wpływu jako na świadka w sprawie prowadzonej przez Prokuraturę Rejonową S. - N. w S. , sygn. 2 Ds. 256/14 ( aktualna sygn. PR 2 Ds. 18.2017),

tj. o przestępstwo z art. 245 kk w zw. z art. 12 kk,

VII. w okresie od 4 sierpnia 2014r do września 2014r, daty bliżej nieustalonej w S., działając w krótkich odstępach czasu i z góry powziętym zamiarem, groził E. M. spowodowaniem uszkodzeń ciała, w celu wywarcia na nią wpływu jako na świadka w sprawie prowadzonej przez Prokuraturę Rejonową S. - N. w S., sygn. 2 Ds. 256/14 (aktualna sygn. PR 2 Ds. 18.2017),

tj. o przestępstwo z art. 245 kk w zw. z art. 12 kk,

I.  uznaje oskarżonego P. P. (1) za winnego tego, że w okresie od września 2010 r do 3 sierpnia 2014 r. w S. znęcał się fizycznie i psychicznie nad żoną P. P. (2) w ten sposób, że używał wobec niej słów uznanych powszechnie za obelżywe, szarpał, uderzał rękoma po ciele i kopał, groził spowodowaniem jej i jej matce uszkodzeń ciała, niszczył przedmioty, wyganiał z domu, a także, używając przemocy opisanej wyżej i gróźb spowodowania uszkodzeń ciała i pozbawienia życia, w tym przy użyciu noża, czterokrotnie doprowadził ją do obcowania płciowego w postaci stosunków oralnych i dopochwowych tj. popełnienia przestępstwo z art. 207 § 1 kk w zb. z art. 197 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za jego popełnienie, na podstawie art. 197 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk, wymierza mu karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności,

II.  uznaje oskarżonego za winnego popełnienia przestępstw opisanych w pkt II – VII i wymierza mu:

a). za popełnienie przestępstwa opisanego w pkt II, na podstawie art. 191 § 1 kk, karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności,

b). za popełnienie przestępstwa opisanego w pkt III, na podstawie art. 191 § 1 kk, karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności,

c). za popełnienie przestępstw opisanych w pkt IV, VI i VII, na podstawie art. 245 kk, przy zastosowaniu art. 91 § 1 kk, karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

d). za popełnienie przestępstwa opisanego w pkt V, na podstawie art. 191 § 1 kk, karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności,

III.  na podstawie art. 86 § 1 kk w zw. z art. 91 § 2 kk wymierzone kary łączy w karę łączną 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy wolności,

IV.  na podstawie art. 230 § 2 kpk zwraca E. M. zatrzymaną odzież,

V.  na podstawie art. 627 kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym, na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 5 Ustawy z 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. , Nr 49 poz. 223 ze zm.) opłatę w kwocie 400 (czterystu) zł,

VI.  na podstawie art. 29 ust. 1 Ustawy z 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (Dz.U.02.123.1058 ze zm). przyznaje adwokatowi T. B. wynagrodzenie w kwocie (...),22 (dwóch tysięcy siedmiuset dwudziestu trzech 22/100) zł brutto za pomoc prawną udzieloną z urzędu oskarżycielce posiłkowej P. P. (2).

sygn. akt V K 80/17

UZASADNIENIE

P. P. (2) i P. P. (1) od 2009r. tworzyli związek konkubencki. W 2011 r. zawarli małżeństwo, urodziła im się córka.

Od lipca 2014 r. pozostają w separacji.

W okresie od września 2010 roku do 3 sierpnia 2014 r. P. P. (1) wszczynał awantury , w trakcie których używał wobec żony słów uznanych powszechnie za obelżywe , szarpał, uderzał rękoma po ciele i kopał. Pluł na nią i groził spowodowaniem jej i jej matce -E. M. uszkodzeń ciała, niszczył sprzęt stanowiący wyposażenie lokali, w których zamieszkiwali i zmuszał ją kilkakrotnie do opuszczania tych lokali. P. P. (2) szła wówczas do matki i przebywała u niej po kilka dni. Wracała do męża, gdy ten przepraszał i obiecywał, że się zmieni. P. P. (1) aby wyrządzić krzywdę żonie w czasie awantury pociął fotelik samochodowy przeznaczony dla ich córki. Zachowywał się w ten sposób zwłaszcza wtedy, gdy P. P. (2) z uwagi na ciążę, a następnie, opiekę nad dzieckiem, odmawiała udziału w dotychczasowym, rozrywkowym trybie życia oraz współżycia seksualnego.

P. P. (1) stosując przemoc zmusił żonę do dokonania oszustwa związanego z telefonami komórkowymi.

Wymieniony znęcał się nad żoną również w ten sposób, że nie przekazywał jej pieniędzy, a sam nie zaopatrywał domu w produkty żywnościowe, przez co P. P. (2) byłą zmuszona korzystać z pomocy matki.

We wskazanym okresie , P. P. (1) stosując przemoc wobec P. P. (2) oraz wypowiadając wobec niej groźby spowodowania uszkodzeń ciała i pozbawienia życia , w tym przy użyciu noża, który przystawiał jej i ich córce J. do ciała czterokrotnie zmusił ją do odbycia z nim stosunków płciowych - dopochwowych i oralnych . Pierwsza zgwałcenie miało miejsce gdy P. P. (2) była w ciąży. Następnie, gdy J. P. miała 4 miesiące P. P. (1) przyłożył nóż do jej nóżki i stosując tą groźbę zmusił żonę do odbycia z nim stosunku płciowego. Groźby wyrządzenie córce krzywdy stosował również przy następnych zgwałceniach.

W dniu 3 sierpnia 2014 roku , gdy P. P. (2) po rozstaniu się z P. P. (1) , przyszła po odbiór swoich rzeczy. Po wejściu do mieszkania P. P. (1) groził P. P. (2) spowodowaniem uszkodzeń ciała i pozbawieniem życia , w tym za pomocą noża przystawionego jej do gardła . Chwycił ją za włosy, szarpał ją i zasłonił jej usta za pomocą ręki , po czym odbył z nią stosunek oralny , a następnie stosunek dopochwowy.

P. P. (1) w obecności J. O. (1), M. P., H. K. , demonstrował niebezpieczne przedmioty tj. maczetę , pistolet , groził, że zabije P. P. (2) bądź „kogoś zabije”.

W dniu 4 sierpnia 2014r , P. P. (2) została poddana oględzinom sądowo - lekarskim w (...) w S. . W wymazach stwierdzono obecność semenogeliny nasienia męskiego.

Dowód:

-

protokół oględzin lekarskich -k. 41- 44 .

-

zeznania P. P. (2) - k. 3- 5 ,46, 54- 55 ,105- 110, 901-905, 970-971

-

zeznania E. M. -k. 8- 11, 45 , 62- 65 , 285- 286 , 823,905-911

-

zeznania J. O. (1) -k. 963-966

-

zeznania J. O. (2) -k. 119 - 121,

-

zeznania H. K. -k. 150- 152 , 960-963

-

zeznania A. K. -k. 912

-

zeznania M. P. -k. 154, 915-917

-

zeznania P. P. (2) - k. 3- 5 ,46, 54- 55 ,105- 110,

-

zeznania E. M. -k. 8- 11, 45 , 62- 65 , 285- 286 , 823,

- zeznania R. J.- k. 122- 123, 912

- zeznania D. S. - k. 916-917

- zeznania F. M. – k. 971-973

- zeznania E. J. (1) - k. 1063-1064

- wydruki SMS - k. 232-236

- listy oskarżonego - k. 292-293, 287-289

W okresie od marca 2011 roku do sierpnia 2011 roku P. P. (1) groził matce P. E. M. spowodowaniem jej i jej synowi F. M. uszkodzeń ciała , pozbawieniem życia oraz podpaleniem jej mieszkania, gdy kobieta ta zwracała mu uwagę , że zachowywał się niewłaściwie wobec jej córki. W ten sposób P. P. (1) działał w zamiarze zmuszenia E. M. do zaprzestania zajmowania się relacjami panującymi pomiędzy nim , a P. P. (2) .

W okresie od lipca 2012 roku do sierpnia 2012 roku P. P. (1) groził E. M. spowodowaniem uszkodzeń ciała , kiedy wyrażała sowią opinię o legalizacji pobytu córki na terenie N. (...). W ten sposób P. P. (1) chciał zmusić ją do zaprzestania zajmowania się tą kwestią.

W kwietniu 2014 roku , daty bliżej nieustalonej, P. P. (1) groził E. M. spowodowaniem jej i jej synowi F. M. uszkodzeń ciała , w celu wywarcia na nią wpływu jako na świadka w sprawie prowadzonej przez Prokuraturę Rejonową S. - Ś. w S. przeciwko P. P. (2), sygn. akt 1 Ds. 2072/13 , o przestępstwa z art. 286 § 1 kk i z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 12 kk .

dowód :

-

zeznania P. P. (2) - k. 3- 5 ,46, 54- 55 ,105- 110,

-

zeznania E. M. -k. 8- 11, 45 , 62- 65 , 285- 286 , 823,

-

kopie akt sygn. akt 1 Ds. 2072/13 -k. 184- 220 ,

W okresie od czerwca 2014 roku do lipca 2014 roku P. P. (1) groził zaś E. M. spowodowaniem uszkodzeń ciała w celu zmuszenia do zaprzestania zajmowania się relacjami panującymi pomiędzy nim, a P. P. (2) i zwracania mu wagi, że zachowywał się niewłaściwie wobec jej córki.

W okresie od 4 sierpnia 2014r do września 2014r, daty bliżej nieustalonej, P. P. (1), groził P. P. (2) i E. M. spowodowaniem uszkodzeń ciała , w celu wywarcia na nie wpływu jako na świadków w przedmiotowej sprawie .

W wyniku tych gróźb wyżej wymienione odmówiły składania zeznań przeciwko P. P. (1). Ostatecznie zdecydowały się jednak składać zeznania w przedmiotowej sprawie i szczegółowo opisały zdarzenia będące przedmiotem postępowania.

dowód :

-

zeznania P. P. (2) - k. 3- 5 ,46, 54- 55 ,105- 110,

-

zeznania E. M. -k. 8- 11, 45 , 62- 65 , 285- 286 , 823,

P. P. (1) ujawnia cechy nieprawidłowej osobowości uwarunkowanej czynnikami konstytucjonalno - wrodzonymi i niekorzystnymi warunkami środowiskowymi, w aurze zaniedbań i błędów pedagogiczno - wychowawczych. Nie był karany.

dowód :

-

opinia biegłych – k. 245-249

-

informacja K. - k. 1112

Przesłuchany w charakterze podejrzanego P. P. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzuconych mu przestępstw i złożył w sprawie wyjaśnienia, które Sąd uznał z niewiarygodne z przyczyn omówionych poniżej (k. 304-307, 1058-1062).

Oceniając zeznania P. P. (2) i E. M. należy zwrócić uwagę, że w sprawie, poza wyjaśnieniami oskarżonego, brak jest dowodów im przeciwnych. Za dowód przeciwny Sąd nie uznał w szczególności zeznań I. D., która, wbrew twierdzeniom pokrzywdzonej zeznała, że oskarżony sprzeciwiał się uprawianiu prostytucji przez pokrzywdzoną. Należy zauważyć, że nie jest to dowód przeciwny zeznaniom, które dotyczą zarzuconych oskarżonemu czynów. W aktach spawy znajdują się wydruki z rozmów oskarżonego z tym świadkiem (k. 351 i in.). Oskarżony miał powody aby namawiać I. D. do złożenia określonych zeznań odnośnie prostytucji bowiem było prowadzone postępowanie w sprawie jego udziału w tym procederze. W aktach sprawy znajduje się również komunikat z rozmowy internetowej, w którym oskarżony uskarża się na otrzymane korzyści z prostytucji. Niezależnie od tego należy zauważyć, że nawet w przypadku stwierdzenia, że P. P. (2) złożyła fałszywe zeznania odnośnie wpływu oskarżonego na prostytucję okoliczność ta nie jest wystarczająca by uznać, że złożyła fałszywe zeznania odnośnie czynów zarzuconych oskarżonemu. Powody, którymi mogłaby się kierować w takiej sytuacji P. P. (2) to przede wszystkim wstyd przed matką i rodziną (której oskarżony ujawnił ten fakt). Wskazywanie, że została przymuszona do takiego zajęcia, wpływało na złagodzenie oceny jej zachowania.

Dowodem przeciwnym do zeznań pokrzywdzonej nie jest również opinia biegłych lekarzy wydana na podstawie badań przeprowadzonych w dniu 5 sierpnia 2014 r. Brak obrażeń ciała pokrzywdzonej nie sprzeciwia się jej zeznaniom. P. P. (2) nie wskazała na zachowania oskarżonego, które nie mogłyby mieć miejsca bez powstania zasinień skóry bądź innych obrażeń.

Omawianego znaczenia Sąd nie przyznał również zeznaniom M. T. (1). Wymieniona początkowo zeznawała o tym, że padła ofiarą gróźb E. M. jednak przyznała, że mogły to być jedynie ostrzeżenia. Istotne jest, że oskarżony szczegółowo zapoznawał świadka ze stawianymi mu zarzutami, a nawet kopiami akt sprawy, a informując, dlaczego pokrzywdzone go oskarżają wskazywał, że chcą wyłudzić pieniądze. Uwagi dotyczące niedziałania pokrzywdzonych z pobudek majątkowych zostaną poczynione poniżej. Okoliczność, że M. T. (2) w tych okolicznościach , nie wskazała na inne możliwe powody dla których P. P. (3) miałby być fałszywie oskarżony, ma znaczenie, dla stwierdzenia, że pokrzywdzone nie miały takich powodów, o czym również będzie mowa poniżej.

Mając na uwadze, że sprawa ma charakter rodzinny, a strony są skonfliktowane Sąd dokonując oceny zeznań pokrzywdzonych nie ograniczył się do stwierdzenia, że zasługują na wiarę wobec z powodu braku dowodów przeciwnych ale dokonywał ich analizy w kontekście możliwości złożenia fałszywych zeznań.

Istotne, dla jej przeprowadzenia i uznania, że zeznania pokrzywdzonych zasługują na wiarę, były:

1.  Okoliczność, że oskarżony nie wskazał przekonującego powodu dla którego wymienione miałyby składać fałszywe zeznania. Oskarżony na rozprawie utrzymał, że P. P. (2) i E. M. dopuściły się tego z uwagi na obawę przed konsekwencjami pobierania nienależnego świadczenia rodzinnego wypłacanego przez niemiecki urząd (wcześniej nie podał właściwie żadnego powodu). Tłumaczenie to nie jest logiczne. Nie sposób zrozumieć dlaczego sprawa karna oskarżonego mogłaby wpłynąć na wynik sprawy dotyczącej wymienionych świadczeń. Oskarżony utrzymywał również, że E. M. działała z powodu nienawiści. Rzecz w tym, że oskarżony nie wskazał powodu dla którego E. M. miałaby kierować się zemstą. Nienawiści, którą w świetle wyjaśnień oskarżonego należałoby uznać jedynie za niechęć, nie sposób jest uznać za wystarczający powód dla fałszywego oskarżenia, zwłaszcza o czyny przypisywane oskarżonemu.

2.  Okoliczność, że w sprawie nie istnieją okoliczności przemawiające za zmową świadków ukierunkowaną na fałszywe oskarżenie. Za takim stwierdzeniem przemawia zwłaszcza częściowa niezgodność kolejnych zeznań P. P. (2) oraz fakt, że pozostali świadkowie z kręgu rodziny bądź znajomych pokrzywdzonej złożyli zeznania, które jedynie pośrednio wskazywały na sprawstwo oskarżonego: J. O. (1), J. O. (2), D. S., H. K., M. P., A. K. =nie zeznali w szczególności, że P. P. (2) zwierzyła się im, że została zgwałcona. Wspomniana częściowa niezgodność zeznań P. P. (4) świadczy zdaniem Sądu o tym, że nie przygotowywała treści zeznań, co zapewne miałoby miejsce, gdyby przedstawiała fałszywe świadectwo. Różnice w jej zeznaniach, nawet dotyczące przykładania noża w celu zmuszenia do obcowania płciowego, nie świadczą zatem o niskiej wiarygodności świadka. Przeciwnie, jak zauważono wyżej, pozwalają stwierdzić, że nie odtwarzała zmyślonej i przygotowanej wersji, a dramatyczne okoliczności czynów, stres wywołany ich relacjonowaniem stanowi ich wytłumaczenie. Zeznania wymienionych świadków, uznane z omówionych powodów za wiarygodne, wskazują jednak na okoliczności istotne dla przypisania oskarżonemu znęcania się nad małżonką. M. P., M. B. (1), A. K., D. S., J. O. (1) H. K. byli w szczególności świadkami agresywnych zachowań oskarżonego podejmowanych bez powodu.

3.  Zeznania M. B. (2), która została przesłuchana na wniosek oskarżonego, a opowiedziała o okolicznościach wskazujących na znęcanie się psychiczne i E. J. (2), która, mimo, że początkowo nie chciała podawać niekorzystnych dla oskarżonego okoliczności, zmieniła zeznania i wskazała, że słyszała wielokrotny płacz pokrzywdzonej i awantury częstsze niż raz w tygodniu. E. J. (2) przyznała, że oskarżany prosił ją, aby złożyła korzystne dla niego zeznania.

4.  Dowody z dokumentów w postaci wydruków SMS (k.232-236) i listów oskarżonego, w których przeprasza pokrzywdzoną, grozi jej i szantażuje. Oskarżony nie kwestionował prawdziwości tych dowodów

5.  Na zachowania opisywane przez pokrzywdzą wskazywała również opinia sądowo psychiatryczna, w której stwierdzono zaburzenia osobowości oskarżonego.

6.  W części dotyczącej gróźb istotne są zeznania F. M., który stwierdził, że nie utrzymuje z siostrą kontaktów. Zeznał, że nie wie bądź nie pamięta okoliczności mających znaczenie do ustalenia czynów popełnionych na jej szkodę. Opisał jednak groźby, które oskarżony kierował wobec niego i jego matki. Opisana postawa świadka wyrażająca się w niechęci do P. P. (2) i opowiadaniu o jej życiu przemawia za wiarygodnością świadka co do zdarzeń, o których zdecydował się złożyć zeznania. Nie sposób bowiem przypisywać świadkowi fałszywego obciążania oskarżonego skoro właściwie odmówił złożenia zeznań o okolicznościach mających największe znaczenie dla jego odpowiedzialności.

Zgromadzone w sprawie dowody z dokumentów Sąd uznał za pełnowartościowy dowód w sprawie, albowiem ich autentyczność i prawdziwość zawartych w nich treści nie budzi wątpliwości, nadto są one jasne i pełne.

Sąd w pełni podzielił wywody opinii ekspertów z zakresu psychiatrii, albowiem są one jasne, pełne, logiczne i sporządzone zostały przez fachowców z dużym doświadczeniem zawodowym, dysponujących specjalistyczną wiedzą. Brak jest podstaw by kwestionować prawdziwości zawartych w nim twierdzeń.

Podobnie nie budziła wątpliwości wiarygodność opinia biegłych lekarzy, którzy jej wydanie poprzedzili specjalistycznym badaniem, a swoje wnioski uzasadnili w sposób jasny i wystarczająco wyczerpujący.

Mając na uwadze zebrany materiał dowodowy Sąd uznał, że oskarżony swoim zachowaniem wypełnił znamiona przestępstwa stypizowanego w art. 207 § 1 kk, gdyż znęcał się nad osobą najbliższą w rozumieniu definicji zawartej w art. 115 § 11 kk, tj. żoną. Przestępne zachowanie oskarżonego przybierało postać znęcania fizycznego i psychicznego, złożone było z wielu aktów wykonawczych. Znęcanie fizyczne polegało na szarpaniu, uderzaniu, kopaniu; psychiczne przybierało formę: wszczynania awantur domowych i kłótni, werbalnego lżenia, grożenia pokrzywdzonej pozbawieniem życia i pozbawieniem życia jej matki. Przestępstwo znęcania zostało skonstruowane jako zachowanie z reguły wielodziałaniowe, polegające na powtarzaniu przez sprawcę w pewnym przedziale czasu zachowań skierowanych wobec pokrzywdzonego. Zatem, poza szczególnymi przypadkami, dopiero pewna suma tych zachowań decyduje o wyczerpaniu znamion przestępstwa z art. 207 § 1 kk. Opisane wielorodzajowe, czynności oskarżonego naruszały różne dobra: życie i zdrowie (przemoc fizyczna) wolność osobistą (groźba karalna), cześć (zniewaga), wolność od awantur domowych, prawidłowe funkcjonowanie rodziny. Na przestępstwo znęcania złożył się, zatem szereg, wielokrotnie, systematycznie powtarzających się zachowań zwartych czasowo i miejscowo, skierowanych na te same dobra prawne, przy założeniu prawnej jedności czynów. Składające się na znęcanie zachowania oskarżonego były nacechowane zamiarem krzywdzenia moralnego.

Podejmując zachowania składające się na znęcanie się oskarżony używając przemocy i gróźb spowodowania uszkodzeń ciała i pozbawienia życia, w tym przy użyciu noża, czterokrotnie doprowadził pokrzywdzoną do obcowania płciowego w postaci stosunków oralnych i dopochwowych

Czyn oskarżonego wyczerpał tym samym znamiona czynu zabronionego z art. 207 § 1 kk w zb z art. 197 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

Oskarżony grożąc E. M. popełnieniem przestępstwa na jej szkodę i szkodę je syna zmuszał ja do określonego zachowania tj. by zaprzestała interesować się sprawą legalizacji pobytu na terenie (...) P. P. (2) oraz by zaprzestała zajmować się relacjami panującymi pomiędzy nim i jego żoną. Wyczerpał w ten sposób znamiona czynu zabronionego z art. 191 § 1 kk. Oskarżony wypowiadał groby również w celu wywarcia wpływu na E. M. oraz P. P. (2) jako świadków w sprawach karnych, czym popełnił każdorazowo czyn z art. 245 kk,

Wypowiadane groźby wzbudziły w pokrzywdzonych uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia. Pokrzywdzone obawiały się gróźb oskarżonego, a obawa ta przy uwzględnieniu opisanych zachowań oskarżonego, a zwłaszcza ich nagminności, była obiektywnie uzasadniona bowiem niemalże każdy obawiałby się człowieka, który postępuje w taki sposób.

Przy wymiarze kary Sąd uwzględnił stopień winy i społecznej szkodliwości czynów oskarżonego, a także cele kary w zakresie prewencji indywidualnej i generalnej. Sposób postępowania oskarżonego rozciągnięty w długim czasie i podejmowany w celu wyrządzenia krzywdy osobom najbliższym uzasadniał przyjęcie, że jest sprawcą zdemoralizowany i nakazywał wymierzenie mu odpowiednio surowej kary w odniesieniu do wszystkich popełnionych czynów.

W ocenie Sądu czyn zakwalifikowany z art. 207 §1 kk i in. charakteryzuje się znacznym stopniem społecznej szkodliwości. Oskarżony naruszał dobra osobiste żony, bez powodu, w celu podporządkowania jej sobie, a przede wszystkim udręczenia. Oskarżony działał z bardzo dużą agresją, wyrządzając jej dotkliwą krzywdę fizyczną i moralną. Znęcania dopuszczał się przez cztery lata, mimo, że pokrzywdzona dawała mu szanse na zmianę zachowania nie korzystał ich, a znęcał się nad nią z jeszcze większym nasileniem dopuszczając się brutalnych zgwałceń. Czyn ten ze względu na dokonane zgwałcenia różni się agresją i nasileniem złej woli sprawcy od czynów kwalifikowanych w ten sam sposób, które najczęściej są osądzane przez sądy. Wymierzona za niego kara aby mogła spełnić cele kary opisane w Kodeksie karnym powinna być surowa.

Przy wymiarze kary za czyn z art. 191 kk Sąd jako okoliczności obciążające uwzględnił działanie cel działania oskarżonego, jego nagminności, podejmowanie go na szkodę żony i jej matki. Grożenie pozbawieniem życia. Podobne okoliczności zostały uwzględnione przy wymiarze kary za czyny z art. 245 kk.

Po uwzględnieniu wymienionych okoliczności podmiotowych i przedmiotowych prze­stępstwa przypisanego oskarżonemu Sąd uznał, że karą adekwatną do stopnia winy oskarżonego, stopnia społecznej szkodliwości czynu, a zarazem spełniającą cele zarówno wychowawcze i zapobiegawcze, które ma osiągnąć wobec oskarżone­go, jak i w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, uznał:

- za popełnienie przestępstwa opisanego w pkt I aktu oskarżenia, karę 3 lat pozbawienia wolności,

- za popełnienie przestępstwa opisanego w pkt II, aktu oskarżenia, karę 3 miesięcy pozbawienia wolności,

- za popełnienie przestępstwa opisanego w pkt III aktu oskarżenia, karę 3 miesięcy pozbawienia wolności,

- za popełnienie przestępstwa opisanego w pkt IV, VI i VII aktu oskarżenia, karę 6 miesięcy pozbawienia wolności,

- za popełnienie przestępstwa opisanego w pkt V aktu oskarżenia, karę 3 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 85 § 1 kk, art. 86 § 1 kk wymierzone kary pozbawienia wolności zostały połączone w karę łączną 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Ustalając wymiar kary Sąd miał na uwadze okoliczności, które zostały wymienione przy wymiarze kar jednostkowych, a które świadczą o dużej demoralizacji oskarżonego oraz wysokiej szkodliwości społecznej popełnionych czynów.

W ocenie Sądu tak ukształtowana kara doprowadzi do wpojenia oskarżonemu podstawowych norm społecznych, takich jak konieczność przestrzegania porządku prawnego. Powinna być czynnikiem odstraszającym oskarżonego oraz ewentualnych naśladowców jego zachowania od popełniania podobnych czynów. Pozwoli na kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa, przekona o nieuchronności kary za popełnione przestępstwo, sprawiedliwej reakcji sądów oraz umocni pożądaną w społeczeństwie postawę poszanowania prawa.

Kierując się ogólną regułą odpowiedzialności za wynik postępowania, na podstawie art. 627 kpk i art. 2 ust. 1 pkt 5 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t. j. Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 ze zm.), Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym opłatę w kwocie 400 złotych.