Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 grudnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – SSR Katarzyna Garbarczyk

Protokolant – st.sekr.sąd. Aneta Dybikowska

w obecności Prokuratora --------

po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2017 roku sprawy

R. R.

s. J. i G. z d. D.

ur.(...) w G.

oskarżonego o to, że:

w okresie od czerwca 2016 roku do kwietnia 2017 roku w G., w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pod nazwą (...) FIRMA HANDLOWA (...) z siedzibą w G., jako właściciel firmy, uporczywie naruszał prawa pracownicze z zakresu ubezpieczeń społecznych zatrudnionych w firmie na podstawie umowy o pracę pracowników A. W., A. R. i A. M. w ten sposób, że nie opłacał składek ubezpieczenia społecznego w części finansowanej przez ubezpieczonych oraz w części finansowanej przez pracodawcę powodując zaległość w kwocie ogólnej 15.206,76 złotych działając tym samym na szkodę wymienionych pracowników i Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Inspektorat w G.

tj. o czyn z art. 218§1 a kk

1.  Oskarżonego R. R. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 218§1a kk w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk skazuje go na karę grzywny w wymiarze 100 ( sto) stawek dziennych przy przyjęciu, iż wysokość jednej stawki dziennej równa jest kwocie 20 ( dwadzieścia) złotych.

2.  Na podstawie art. 46§1 kk zobowiązuje oskarżonego do częściowego naprawienia szkody w ten sposób, że nakazuje zapłacić R. R. na rzecz pokrzywdzonego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. kwotę 14 000 ( czternaście tysięcy) złotych.

3.  Zasądza od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. tytułem zwrotu poniesionych wydatków w związku z ustanowieniem pełnomocnika kwotę 420,00 (czterysta dwadzieścia) zł.

4.  Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 200 ( dwieście) złotych tytułem opłaty i obciąża go pozostałymi kosztami procesu w wysokości 70,00 ( siedemdziesiąt) złotych.

Sygn. akt IIK 392/17

UZASADNIENIE

w części dotyczącej kary

W dniu 11 grudnia 2017 roku, w sprawie IIK 392/17, zapadł przeciwko R. R. wyrok, mocą którego oskarżony został uznany za winnego tego, że w okresie od czerwca 2016 roku do kwietnia 2017 roku w G., w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pod nazwą (...) FIRMA HANDLOWA (...) z siedzibą w G., jako właściciel firmy, uporczywie naruszał prawa pracownicze z zakresu ubezpieczeń społecznych zatrudnionych w firmie na podstawie umowy o pracę pracowników A. W., A. R. i A. M. w ten sposób, że nie opłacał składek ubezpieczenia społecznego w części finansowanej przez ubezpieczonych oraz w części finansowanej przez pracodawcę powodując zaległość w kwocie ogólnej 15.206,76 złotych działając tym samym na szkodę wymienionych pracowników i Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Inspektorat w G., tj. czynu z art. 218§1 a kk i za to:

- na podstawie art. 218§1a kk w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk Sąd skazał oskarżonego na karę grzywny w wymiarze 100 ( sto) stawek dziennych przy przyjęciu, iż wysokość jednej stawki dziennej równa jest kwocie 20 ( dwadzieścia) złotych,

- na podstawie art. 46§1 kk zobowiązał oskarżonego do częściowego naprawienia szkody w ten sposób, że nakazał zapłacić R. R. na rzecz pokrzywdzonego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. kwotę 14 000 ( czternaście tysięcy) złotych.

Przy wymiarze kary Sąd kierował się ogólnymi jej dyrektywami zawartymi w art. 53§1 i 2 kk.

R. R. przyznał się do winy i złożył szczere wyjaśnienia, obiecując uregulować wszelkich zaległe należności wobec ZUS - co Sąd miał na uwadze jako okoliczności łagodzące w sprawie. Oskarżony podał, iż zaniechał opłaty składek z uwagi na problemy rodzinne i wynikające stąd kłopoty finansowe, albowiem osiągane dochody musiał przeznaczyć na leczenie ciężko chorej żony. Przeprosił pokrzywdzonych pracowników za zaniechanie swoim obowiązkom. Kolejną okolicznością łagodzącą w sprawie, jaką Sąd uwzględnił, była dotychczasowa niekaralność R. R. ( karta karna k. 53).

Oskarżony bez wątpienia naruszył jedno z podstawowych praw, jakie na nim- osobie odpowiedzialnej za opłacanie składek ZUS- ciążyło, nie mniej o hierarchii dóbr chronionych przez polskie prawo karne pośrednio można wnioskować z systematyki części szczególnej kodeksu karnego oraz z rodzaju i wysokości sankcji grożącej za popełnienie danego czynu - występek z art. 218§1 a kk zagrożony jest karą grzywny, ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do lat 2, wobec czego uznać należy, że ustawodawca tego rodzaju czynu nie zaliczył do kategorii „poważniejszych występków”. Nie dopatrując się jednocześnie okoliczności obciążających w sprawie, mając przy tym na uwadze również długość okresu za jaki oskarżony nie wywiązywał się z ciążącego na nim obowiązku, wysokość powstałej w ten sposób zaległości, Sąd skazał R. R. na karę grzywny w wymiarze 100 ( sto) stawek dziennych. Zważywszy, że oskarżony osiąga miesięczny dochód w wysokości około 6000 zł, ma na utrzymaniu dziecko, nie posiada majątku większej wartości - Sąd przyjął wysokość jednej stawki dziennej za równą kwocie 20 ( dwadzieścia) złotych.

Zdaniem Sądu rodzaj i rozmiar przedmiotowej kary jest adekwatny do stopnia zawinienia i społeczne szkodliwości czynu, a kara ta spełni cele wychowawcze i poprawcze wobec sprawcy.

Zobowiązując, w oparciu o treść art. 46§1 kk, oskarżonego do częściowego naprawienia szkody i nakazując tym samym zapłacić R. R. na rzecz pokrzywdzonego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. kwotę 14 000 ( czternaście tysięcy) złotych, Sąd miał na uwadze okoliczność, iż z zaległej na rzecz ZUS kwoty 15206,76 zł, na rachunek egzekucyjny tego pokrzywdzonego wpłynęły w dniu 7 grudnia 2017 r. dwie należności: pierwsza w kwocie 163,41 zł, druga – w wysokości 803,21 zł, a co wynika z pisma pokrzywdzonego ZUS (k. 79). Podkreślić należy, że w tym samym piśmie pokrzywdzony ZUS oświadczył, iż z uwagi na konieczność rozliczenia w/w sum, pokrzywdzony nie ma możliwości podania aktualnego stanu zadłużenia R. R.. Z tych też względów Sąd zdecydował o zobowiązaniu oskarżonego do częściowego naprawienia szkody, co jednak nie zamyka pokrzywdzonemu drogi do dochodzenia w drodze postępowania cywilnego ewentualnych dalszych roszczeń wynikających z popełnionego przez oskarżonego czynu.

Sąd zasądził od oskarżonego: na rzecz oskarżyciela posiłkowego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. tytułem zwrotu poniesionych wydatków w związku z ustanowieniem pełnomocnika kwotę 420,00 (czterysta dwadzieścia) zł, oraz na rzecz Skarbu Państwa 200 ( dwieście) złotych tytułem opłaty i obciążył oskarżonego pozostałymi kosztami procesu w wysokości 70,00 ( siedemdziesiąt) złotych - kierując się treścią art. 627 kpk.