Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 stycznia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Anna Guniewska

Protokolant: st. sekr. sądowy Magdalena Rykała-Płodzień

po rozpoznaniu w dniu 4 stycznia 2018 r. w Rzeszowie

sprawy z wniosku B. Z.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o rentę

na skutek odwołania B. Z.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 27/09/2017 r. znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. z dnia 27/09/2017 r. znak: (...)w ten sposób, że nakazuje organowi rentowemu dalszą wypłatę wnioskodawcy B. Z. renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy poczynając od dnia 1 lipca 2017r. na okres do 31 grudnia 2018r.

Sygn. akt: IV U 1183/17

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 4 stycznia 2018r.

Decyzją z dnia 27 września 2017r. znak:(...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R., po rozpatrzeniu wniosku B. Z. z dnia 18 maja 2017 r. odmówił mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu powołanej decyzji organ rentowy wskazał, że odmawia przyznania prawa od renty, ponieważ zgodnie z orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 22 września 2017 r. wnioskodawca nie został uznany za niezdolnego do pracy.

Od powyższej decyzji odwołanie złożył B. Z. wskazując, iż jego stan zdrowia nie pozwala mu na wykonywanie pracy w zawodzie wyuczonym oraz ostatnio wykonywanym. Podkreślił przy tym, że jest pod stałą opieką lekarza neurologa.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie i podtrzymał stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

B. Z. urodził się (...) W dniu 6 lutego 2007 r. złożył wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy. Decyzją z dnia 16 kwietnia 2007 r. (...) Oddział w R. przyznał wnioskodawcy rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy do 31 marca 2008 r. Okres pobierania świadczenia rentowego był wielokrotnie przedłużany.

W dniu 18 maja 2017r. B. Z. złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 23 sierpnia 2017r. wnioskodawca nie został uznany za niezdolnego do pracy. Podobnie, orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 22 września 2017r. nie uznano wnioskodawcy za niezdolnego do pracy.

Dowód: dokumentacja w aktach ZUS

Dotychczas wnioskodawca pracował na takich stanowiskach pracy jak maszynista maszyn do formowania szkła, górnik pod ziemią, monter izolacji termicznej, ustawiacz maszyn i urządzeń obróbki plastycznej oraz monter sprzętu gospodarstwa domowego.

Dowód: dokumentacja w aktach ZUS

W celu ustalenia stanu zdrowia wnioskodawcy, w szczególności, czy jest on po 30 czerwca 2017 r. nadal częściowo niezdolny do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, kiedy powstała owa niezdolność do pracy, a także czy niezdolność ta ma charakter trwały czy okresowy, Sąd dopuścił i przeprowadził dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu neurologii.

Biegły neurolog w opinii z dnia 22 listopada 2017r. sporządzonej w oparciu o badanie sądowo-lekarskie i dokumentację medyczną zdiagnozował u wnioskodawcy zespół bólowy kręgosłupa na podłożu zmian dyskopatycznych w kręgosłupie lędźwiowym, rwę kulszową obustronną oraz stan po operacji dysków L4-5 w 2004 r. i L5-S1 w 2015 r. Obecnie wnioskodawca prezentuje objawy bólowego zespołu korzeniowego obustronnego. Objawy rozciągowe (tj. objawy świadczące o istnieniu bólu korzeniowego) obecne są przy niewysokich kątach co świadczy o stopniu nasilenia dolegliwości. Ponadto wnioskodawca jest w praktyce jednooczny co zaburza widzenie stereoskopowe tj. przestrzenne. Stopień rozstroju organizmu u wnioskodawcy powodujący dysfunkcję lokomocyjną sprawia, że nadal pozostaje on niezdolny częściowo do pracy na okres do 31 grudnia 2018 r.

Dowód: opinia neurologiczna k.8-10 akt sądowych

Sąd Okręgowy dokonał powyższych ustaleń faktycznych na podstawie wskazanych dowodów. Sąd Okręgowy dał wiarę dowodom z dokumentów, albowiem zostały one sporządzone przez powołane do tego osoby, w zakresie przyznanych im kompetencji i w przepisanej formie, a ich autentyczność i treść nie budziły wątpliwości Sądu.

Sąd Okręgowy dał wiarę opinii biegłego sądowego z zakresu neurologii, albowiem jest ona fachowa, a jej treść oraz sposób formułowania wniosków nie budzi wątpliwości. Opinia została wydana przez biegłego specjalistę, którego specjalizacja zawodowa odpowiada rodzajom schorzeń i dolegliwości wnioskodawcy. Biegły wydał opinię po badaniu wnioskodawcy oraz po wnikliwej analizie dokumentacji jego leczenia. Z treści opinii wynika, iż zawiera ona wszystkie konieczne elementy (wywiad uzyskany od wnioskodawcy i z zapisu dokumentacji medycznej, rezultaty własnych badań, wskazanie dokumentacji medycznej będącej przedmiotem analizy, rozpoznanie lekarskie i wniosek końcowy dotyczący niezdolności do pracy). Merytoryczna analiza również pozwala na przyznanie opinii biegłego waloru wiarygodności. Biegły w sposób jasny i logiczny wyjaśnił motywy wydania opinii o takiej treści, wskazując przede wszystkim na przeprowadzone badania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Odwołanie jest zasadne.

Zgodnie z art. 107 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu ustalono zmianę stopnia niezdolności, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie. Renta z tytułu niezdolności do pracy chroni przed ryzykiem niezdolności do pracy. Specyfika powyższego ryzyka przejawia się w niestałości tego stanu faktycznego i prawnego. W związku z tym prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy może ulec zmianom – zmianie kwalifikacji niezdolności do pracy, jej ustaniu lub ponownemu powstaniu. O zmianach w prawie i wysokości świadczeń rentowych przesądza wynik badania lekarskiego przeprowadzonego przez lekarza orzecznika ZUS i komisji lekarskiej ZUS. W toku postępowania sądowego w przedmiocie odwołania od decyzji organu rentowego, która zależna jest od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS, Sąd dokonuje weryfikacji stanowiska lekarza, jak i komisji lekarskiej zakwestionowanych przez wnioskodawcę.

Niezdolność do pracy określa się na podstawie regulacji art. 12-14 w/w ustawy. Zgodnie z art. 12 ust. 1 - 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Za osobę całkowicie niezdolną do pracy uważa się osobę, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się z jednej strony stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, z drugiej zaś możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne. Ocena powyższa, jako że wymaga odniesienia się do kryteriów medycznych, w szczególności do stopnia naruszenia sprawności organizmu, wymaga zasięgnięcia przez Sąd opinii biegłych dysponujących wiadomościami specjalnymi z zakresu medycyny. Ocena biegłych warunkuje dopiero dalszą analizę prawną niezdolności do pracy.

W niniejszej sprawie, stanowisko wyrażone w decyzji organu rentowego, odmawiające dalszej wypłaty renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy nie było zasadne. Sąd Okręgowy dokonując weryfikacji decyzji organu rentowego oparł się w tej mierze na wiarygodnej opinii biegłego z zakresu neurologii. Biegły jednoznacznie wskazał na jakie schorzenia cierpi wnioskodawca oraz, że jest on nadal częściowo niezdolny do pracy. Okres tej niezdolności trwa do 31 grudnia 2018 r. Wnioskodawca cierpi na zespół bólowy kręgosłupa na podłożu zmian dyskopatycznych w kręgosłupie lędźwiowym, rwę kulszową obustronną oraz stan po operacji dysków L4-5 w 2004 r. i L5-S1 w 2015 r. Obecnie wnioskodawca prezentuje objawy bólowego zespołu korzeniowego obustronnego co istotnie uniemożliwia mu wykonywanie pracy zgodnie z kwalifikacjami na otwartym rynku pracy z przyczyn schorzeń neurologicznych.

Sąd nie znalazł podstaw, aby zakwestionować opinie biegłego neurologa, która w jego ocenie jest poprawna zarówno pod względem merytorycznym jak i formalnym. Schorzenia jakie prezentuje wnioskodawca w ocenie Sądu nie pozwalają na stwierdzenie, iż jest on w stanie w jakimkolwiek stopniu wykonywać pracę fizyczną maszynisty maszyn do formowania szkła, górnika pod ziemią, montera izolacji termicznej, ustawiacza maszyn i urządzeń obróbki plastycznej czy montera sprzętu gospodarstwa domowego. Dlatego też Sąd oparł orzeczenie na wskazanej opinii biegłego neurologa, uznając wnioskodawcę za nadal częściowo niezdolnego do pracy. Niezdolność ta ma charakter okresowy – od 1 lipca 2017 r. do 31 grudnia 2018 r.

Jest oczywiste, że ocena niezdolności do pracy wymaga wiadomości specjalnych i musi znaleźć oparcie w dowodzie z opinii biegłych. Wprawdzie w ramach przyznanej Sądowi swobody w ocenie dowodów, sąd nie tylko może, ale także powinien uznać opinię jednego biegłego za przekonywającą, a opinię drugiego biegłego zdyskwalifikować (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 19.7.1952 r., ŁC 207/52, i z dnia 24.8.1972 r., II CR 222/72), lecz nie może opierać się wyłącznie na własnej wiedzy, oderwanej od specjalistycznej wiedzy medycznej, a tym bardziej jedynie na twierdzeniach strony, odnośnie jej stanu zdrowia (por. wyrok SN z dnia 07.07.2005r. sygn. akt: II UK 277/04) .To właśnie opinia biegłych dostarcza sądowi wiedzy specjalistycznej koniecznej do dokonania oceny stanu zdrowia osoby ubiegającej się o świadczenie rentowe, w tym rodzaju występujących schorzeń, stopnia ich zaawansowania i nasilenia związanych z nimi dolegliwości, stanowiących łącznie o zdolności do wykonywania zatrudnienia lub jej braku (por. wyrok SA w Rzeszowie z dnia 26.03.2013r., sygn. akt: III AUa 853/12).

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji.