Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 października 2017 r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie - Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 26 października 2017 r. w Szczecinie

sprawy B. K. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury pomostowej

na skutek apelacji ubezpieczonego

od wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 22 września 2016 r. sygn. akt VI U 327/16

oddala apelację.

SSO del. Barbara Konieczna SSA Anna Polak SSA Barbara Białecka

Sygn. akt III AUa 944/16

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. decyzją z 4.04.2016r. odmówił B. K. (1) prawa do emerytury pomostowej. Organ rentowy nie zaliczył do okresów wykonywania pracy w szczególnych warunkach zatrudnienia od 13 listopada 1987 roku do 30 listopada 2002 roku i od 4 maja 2006 roku do 31 grudnia 2008 roku, gdyż pracodawcy nie potwierdzili, że ubezpieczony wykonywał pracę wymienioną w załączniku 1 lub 2 do ustawy z dnia 19 grudnia 2008r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. z 2008r. Nr 237, poz. 1656, ze zm.) – zwanej dalej ustawą o emeryturach pomostowych.

W odwołaniu od decyzji ubezpieczony wniósł o jej zmianę i przyznanie emerytury pomostowej.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie i podniósł, że ubezpieczony nie wykazał, aby pracował w szczególnych warunkach także
po dniu 31.12.2008r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 22.09.2016 r. oddalił odwołanie.

Sąd I instancji ustalił, że B. K. (1), urodzony (...), w dniu 3.03.2016r. złożył wniosek o emeryturę pomostową. Legitymuje się okresem ubezpieczenia wynoszącym 40 lat, 5 miesięcy i 19 dni okresów składkowych i nieskładkowych. W okresie od 13.11.1987r. do 30.11.2002 roku był zatrudniony w Zakładzie (...) sp. z o.o. na stanowisku rzemieślnika, starszego rzemieślnika. W okresie od 4.05.2006 roku do 29.04.2016 roku był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) sp. z o.o. s.k. na stanowisku pracownika magazynowego w mroźni i zamrażalni. W tym czasie wykonywał obowiązki na terenie kilku obiektów, przeznaczonych do przechowywania
i przygotowania do przechowywania produktów w niskich temperaturach. W skład kompleksu wchodziły m. in.: zamrażalnia, mroźnia i rampa załadowcza. Głównym miejscem wykonywania obowiązków służbowych przez B. K. (1) była duża hala (rampa załadowcza), na której wybijał pojemniki, paletyzował, przewoził, ładował na kontenery, samochody, owijał oraz streczował produkty przed wysyłką. Temperatura powietrza w pomieszczeniach, w których przebywał ubezpieczony
w godzinach pracy oscylowała w granicach od 0 do 5 stopni C.. Niezależnie
od powyższego zdarzały się incydentalne przypadki, w których B. K. dokonywał krótkotrwałych czynności w temperaturach niższych, dochodzących do -24 st. C, na przykład w komorach składowych na mroźni (zamiatanie i sprzątanie śniegu, odbijanie lodu, czy też kiedy zastępował operatorów wózków widłowych w razie ich choroby). W okresie wytężonej pracy instalacji, ewentualnie zimą w czasie mrozów, również mogło dochodzić do krótkotrwałych spadków temperatury w pomieszczeniach, w których przebywał B. K. (poniżej 0 st. C). W czasie zatrudnienia ubezpieczony systematycznie przechodził profilaktyczne badania lekarskie. W skierowaniach na profilaktyczne badania lekarskie, opisując warunki pracy ubezpieczonego, pracodawca wskazywał, iż B. K. wykonuje „pracę poza komfortem cieplnym (chłód)”.

Sąd Okręgowy ustalił w dalszej kolejności, że w dniu 29.04.2016 roku pracodawca ubezpieczonego wydał świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach, w którym stwierdził, że B. K. (1) w okresie zatrudnienia
w (...) sp. z o.o. sp. k. od 4.05.2006 roku do 31.12.2008 roku w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace w chłodniach składkowych
i przyzakładowych o temperaturze wewnętrznej poniżej 0° - wykaz A, dział X, poz. 7 rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983 r., Dz.U. nr 8 poz. 43 z 18.02.1983 r., na stanowisku pracownika magazynowego – wykaz A, dział X, poz. 7, pkt 13. Pracodawca ubezpieczonego nie wydał mu zaświadczenia wykonywania pracy
w warunkach szczególnych w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych
za okres po 31.12.2008r., uznając że B. K. (1) nie wykonywał w tym czasie pracy, o której mowa w załącznikach do tej ustawy. Ustalając stan faktyczny
w niniejszej sprawie Sąd pierwszej instancji miał na uwadze, że B. K. (1) zarówno do 31 grudnia 2008r., jak i po tej dacie wykonywał w spółce (...) prace tego samego rodzaju, w takich samych warunkach.

W oparciu o tak poczynione ustalenia faktyczne Sąd Okręgowy uznał,
że odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie. Wskazując na przepisy art. 4 i art. 49 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (tekst jednolity opubl. w Dz.U. z 2015 r. poz. 965), wyjaśnił, że zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o emeryturach pomostowych, za prace w szczególnych warunkach uważa się prace związane
z czynnikami ryzyka, mogące z wiekiem z dużym prawdopodobieństwem spowodować trwałe uszkodzenie zdrowia, wykonywane w szczególnych warunkach środowiska pracy, determinowanych siłami natury lub procesami technologicznymi, stawiające przed pracownikami - mimo zastosowania środków profilaktyki technicznej, organizacyjnej i medycznej - wymagania przekraczające poziom
ich możliwości, ograniczony w wyniku procesu starzenia się jeszcze przed osiągnięciem wieku emerytalnego, w stopniu utrudniającym ich pracę
na dotychczasowym stanowisku. Zamknięta lista takich prac została wymieniona
w załączniku nr 1 do ustawy. Z kolei pod pojęciem prac o szczególnym charakterze ustawodawca rozumie, zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy, prace wymagające szczególnej odpowiedzialności oraz szczególnej sprawności psychofizycznej, których możliwość należytego wykonywania w sposób niezagrażający bezpieczeństwu publicznemu,
w tym zdrowiu lub życiu innych osób, zmniejsza się przed osiągnięciem wieku emerytalnego na skutek pogorszenia sprawności psychofizycznej, związanego
z procesem starzenia się. Wykaz takich prac został ujęty w załączniku nr 2 do ustawy.

Sąd Najwyższy w wyroku z 13 marca 2012 roku, wydanym w sprawie II UK 164/11 wyraził pogląd, że wyżej wymienione wykazy prac mając charakter zamknięty,
co oznacza, że nie podlegają uzupełnieniu, choćby ubezpieczony wykonywał inne prace, potocznie uważane za „szkodliwe dla zdrowia” i choćby sposób ich wykonywania i ich jakość mogła obniżyć się z wiekiem. Sąd Okręgowy następnie podniósł, że w niniejszej sprawie poza sporem jest, że B. K. (1) urodził się po 31 grudnia 1948 roku, ukończył 60 lat i nie pozostaje w zatrudnieniu (jego zatrudnienie w spółce (...) ustało z dniem 29 kwietnia 2016 roku) oraz posiada co najmniej 25 – letni okres składkowy i nieskładkowy ustalony na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Ubezpieczony nie spełnił natomiast przesłanki z art. 4 pkt 6 ustawy o emeryturach pomostowych, gdyż po 31 grudnia 2008 roku nie wykonywał pracy w szczególnych warunkach lub
w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych. Ubezpieczony nie spełnił również wymogu z art. 49 cyt. ustawy, gdyż do dnia wejścia w życie ustawy nie posiada wymaganego okresu pracy
w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1
i 3. Do okresów zatrudnienia w warunkach szczególnych w rozumieniu ustawy
o emeryturach pomostowych nie można było mu zaliczyć okresu zatrudnienia w (...) sp. z o.o. sp. k. W ocenie Sądu meriti zgromadzony materiał dowodowy, przede wszystkim treść zeznań świadka, nie dawał podstaw do przyjęcia, że praca wykonywana przez ubezpieczonego na stanowisku pracownika magazynowego była pracą w warunkach szczególnych w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych. W pozycji 35 załącznika nr 1 cytowanej ustawy wymieniono prace w pomieszczeniach o narzuconej technologią temperaturze powietrza poniżej 0°. Ponadto, z treści przepisu art. 3 ust. 4 ustawy o emeryturach pomostowych wynika, że prace takie muszą być wykonywane w pełnym wymiarze czasu pracy, co oznacza w praktyce konieczność wykonywania wyłącznie takich prac przez całą dniówkę roboczą, nie zaś tylko doraźnie, na przemian z pracami, które nie mają takiego charakteru. Tymczasem tak z zeznań świadka M. W. (1) – pracującego na stanowisku mistrza magazynu, mroźni i zamrażalni, tj. bezpośredniego przełożonego ubezpieczonego, jak i wyjaśnień samego B. K. (1) wynika jednoznacznie, że ubezpieczony nie pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w pomieszczeniach o temperaturze powietrza poniżej 0°. Z wyjaśnień ubezpieczonego i świadka wynika, że na terenie zakładu były hala (rampa załadowcza), zamrażalnia i mroźnia, przy czym ubezpieczony w ramach swoich obowiązków pracował przede wszystkim na hali (rampie załadowczej), gdzie – jak zapewnił świadek M. W. (1), a co przyznał B. K. (1) – na stałe (poza okresami mrozów) panuje temperatura od 0 do 5°C. Świadek wyjaśnił, że B. K. (1) na co dzień zajmował się wybijaniem pojemników, paletyzowaniem, ładowaniem na kontenery, owijaniem oraz streczowaniem produktów przed ich wysyłką. Jedynie sporadycznie był oddelegowywany do pracy w pomieszczeniach, gdzie temperatura spadała poniżej zera (przykładowo w razie potrzeby obsługiwał wózki widłowe, zastępując innych pracowników w czasie ich urlopu czy choroby. Także w sytuacji, gdy trzeba było posprzątać, zamieść śnieg czy też odbić lód, ubezpieczony był kierowany do pracy do pomieszczeń, gdzie temperatura dochodziła do -24°C). Podkreślenia wymaga, iż sam ubezpieczony przesłuchiwany na pierwszej rozprawie wskazał, iż w miejscach gdzie pracował „temperatura 0° była raczej wyjątkowo (…) generalnie miała tam być temperatura do plus dwóch stopni”. Co więcej, potwierdził, że temperatura poniżej 0 stopni panowała tylko w mroźni i zamrażalni i tylko tam - wchodząc sporadycznie, jedynie w razie potrzeby - przebywał w temperaturze poniżej 0°. Powyższe znalazło pełne potwierdzenie także w dokumentacji znajdującej się w aktach osobowych ubezpieczonego z omawianego okresu zatrudnienia, w tym w szczególności w skierowaniach na badania okresowe, w których zawsze wskazywano, że ubezpieczony pracuje w pomieszczeniach o obniżonej temperaturze (wykonuje pracę poza komfortem cieplnym – w chłodzie), natomiast nigdzie, w żadnym dokumencie nie wskazano, że ubezpieczony wykonuje pracę, która stale naraża go na przebywanie w temperaturze poniżej 0 stopni. W ocenie Sądu Okręgowego, w tej sytuacji nie sposób było uznać, że w trakcie spornego okresu zatrudnienia ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace w pomieszczeniach o narzuconej technologią temperaturze powietrza poniżej 0°. B. K. (1) z całą pewnością pracował w przemyśle chłodniczym, niemniej świadczył swoją pracę „przy chłodni”, a taka praca nie narażała go w pełnym wymiarze i stale na warunki określone jako szkodliwe (tj. konieczność pracy w temperaturze poniżej 0°). Innymi słowy jedynie stała, w pełnym wymiarze praca w przemyśle chłodniczym, w chłodniach składowych o temperaturze wewnętrznej poniżej 0° uprawniałaby do kwalifikacji takiej pracy jako pracy w szczególnych warunkach.

Sąd Okręgowy podniósł dalej, że ubezpieczony nie spełnił również przesłanki
z art. 49 ustawy o emeryturach pomostowych, ponieważ na dzień 1 stycznia 2009r.
nie legitymował się wymaganym stażem wykonywania pracy w warunkach szczególnych, o jakiej mowa w art. 3 ust. 1 i 3 tej ustawy. Pracując bowiem
na stanowisku pracownika magazynowego w zakładzie, którego głównym przeznaczeniem było przechowywanie i przygotowywanie do przechowywania produktów w niskich temperaturach, w ramach swoich obowiązków przede wszystkim pracował w pomieszczeniach o temperaturze od 0 do 5° C, a co nie mieści się
w zakresie pkt 31 wskazu stanowiącego załącznik nr 1 do ustawy o emeryturach pomostowych. Sąd pierwszej instancji podniósł, że przedłożone przez ubezpieczonego świadectwo pracy w warunkach szczególnych w okresie od 4 maja 2006 roku do 31 grudnia 2008 roku nie odpowiada prawdzie. Wskazują na to przede wszystkim zeznania świadka M. W., który przyznał, że po wejściu w życie ustawy o emeryturach pomostowych, komisja zakładowa dokonała weryfikacji tego, który pracownik faktycznie wykonuje pracę w warunkach szczególnych, ostatecznie ustalając, iż pracę taką wykonują jedynie operatorzy wózków widłowych, z racji stałego przebywania w komorach i tunelach zamrażalniczych. Tym samym, świadek zasugerował, iż wcześniejsze zaliczenie do pracy w warunkach szczególnych, chociażby pracy właśnie ubezpieczonego, było po prostu niedopatrzeniem. Niespornym było bowiem, że tak przed 1 stycznia 2009 roku, jak i poczynając od tej daty, ubezpieczony nie wykonywał w pełnym wymiarze czasu, pracy w pomieszczeniach, w których temperatura nie przekraczała zera stopni C..

Mając na uwadze wskazane okoliczności, w ocenie Sądu Okręgowego ubezpieczony nie spełnił wszystkich warunków do uzyskania emerytury pomostowej.

Z rozstrzygnięciem Sądu Okręgowego nie zgodził się ubezpieczony. Zaskarżył wyrok w całości. Skarżący podniósł, że dotychczas były rozpatrywane warunki pracy w A. (...) w pryzmacie pracy w niskich temperaturach. Nową natomiast okolicznością, dotychczas nie zbadaną w sprawie, jest fakt, że ubezpieczony wykonywał prace wymagające olbrzymiego wysiłku fizycznego, związane z wydatkiem energetycznym powyżej 8400 kJ. Zajmował się wybijaniem mrożonego mięsa, układaniem mrożonego mięsa do kartonów, układaniem paczek z mrożonym mięsem na palety, a także załadunkiem palet z kartonami z mrożonym mięsem do samochodu ciężarowego, oraz streczowaniem palet. Podczas tych prac wydatek energetyczny sięgał wartości (...)- (...), a średnio (...). W ocenie skarżącego, cały okres pracy od 4.05.2006r., do 29.04.20016r. powinien być uwzględniony do stażu pracy w szczególnych warunkach. Spełniona została bowiem przesłanka pracy w szczególnych warunkach po dniu 31.12.2008r. Skarżący wniósł
o przeprowadzenie uzupełniającego postępowania dowodowego na okoliczność warunków pracy w wydatku energetycznym. Wskazując na powyższe argumenty, wniósł o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Organ rentowy wniósł o oddalenie apelacji. Podniósł, że podtrzymuje dotychczasowe stanowisko w sprawie i w jego ocenie Sąd pierwszej instancji wydał prawidłowy wyrok.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja ubezpieczonego nie zasługiwała na uwzględnienie.

Analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w tym argumentacji środka odwoławczego, doprowadziła Sąd Apelacyjny do wniosku, że wyrok Sądu Okręgowego jest prawidłowy.

W ocenie Sądu Odwoławczego, Sąd pierwszej instancji na podstawie całego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, z uwzględnieniem stanowiska ubezpieczonego, wyjaśnił wszystkie istotne okoliczności sprawy, trafnie przyjmując, że ubezpieczony za okres do dnia 31.12.1998r. nie legitymuje się stażem pracy
w szczególnych warunkach w rozumieniu ustawy pomostowej, nie kontynuował pracy w tych warunkach po dniu 31.12.2008r., w konsekwencji czego ubezpieczony nie posiada co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Argumentacja zawarta w apelacji w żaden sposób nie podważyła poczynionych przez Sąd pierwszej instancji niezbędnych dla wyjaśnienia sprawy ustaleń faktycznych. W sprawie nie można też zasadnie zarzucić, aby Sąd pierwszej instancji zaniechał zbadania wszystkich dostępnych mu w sprawie dowodów. Mając na uwadze powyższe uwagi, Sąd Apelacyjny przyjął poczynione przez Sąd pierwszej instancji ustalenia faktyczne za własne, czyniąc je zarazem integralną częścią niniejszego orzeczenia.

Materiał dowodowy jednoznacznie wskazał, że w pomieszczeniach, w których pracował i przebywał ubezpieczony w A. (...) temperatura spadała poniżej 0 st. C. jedynie sporadycznie. Zatem nie sposób uznać, że ubezpieczony pracował w tym zakładzie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku wymienionym pod pozycją 35 załącznika nr 1do ustawy o emeryturach pomostowych, a mianowicie nie pracował w pomieszczeniach o narzuconej technologią temperaturze powietrza poniżej 0°C.

Po wydaniu wyroku przez Sąd I instancji ubezpieczony zmienił dotychczasowe stanowisko i stwierdził, że w spornym okresie w A. (...) pracował jednak w innych warunkach, tj. określonych w art. 3 ust. 2 pkt 2 ppkt c lub ppkt e ustawy o emeryturach pomostowych. Treść apelacji wskazuje, że sporna w sprawie pozostała kwestia świadczenia pracy w (...) Sp. z o.o. sp. k. w okresie od 4.05.2006r. do 29.04.2016r. na stanowisku pracownika magazynowego i na płaszczyźnie podniesionej w apelacji okoliczności wykonywania ciężkiej pracy fizycznej związanej z wydatkiem energetycznym powyżej 8400 kJ, czy związanej z dużym obciążeniem statycznym w niezmienionej, wymuszonej pozycji ciała, z wydatkiem energetycznym powyżej 6300kJ, a zatem w pryzmacie art. 3 ust. 2 pkt 2 ppkt c i e ustawy o emeryturach pomostowych.

Ustosunkowując się do apelacji należy wyjaśnić, że regulacja prawna prac uprawniających do emerytury pomostowej należy do najistotniejszych materii uregulowanych w ustawie o e.p. Ujęcie prac kwalifikowanych w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o e.p. odbiega od regulacji prac w szczególnych warunkach oraz w szczególnym charakterze zawartej w art. 32 ust. 2 i 3 ustawy o e.r. FUS oraz w rozp. w sprawie wieku emerytalnego. Prace w szczególnych warunkach zostały określone poprzez: 1) definicję zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy o e.p., 2) wyliczenie rodzajów prac związanych z czynnikami ryzyka występującymi w szczególnych warunkach pracy zawarte w art. 3 ust. 2 ustawy o e.p. i 3) wykaz takich prac zawarty w załączniku nr 1 do ustawy o e.p. Prace o szczególnym charakterze zostały zdefiniowane w art. 3 ust. 3 ustawy o e.p. i wyliczone w załączniku nr 2 do tej ustawy. Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o e.p. warunkiem zaliczenia określonego rodzaju pracy do kategorii prac w szczególnych warunkach jest: 1) wykonywanie jej w szczególnych warunkach środowiska pracy determinowanych siłami natury lub procesami technologicznymi, 2) występowanie czynników ryzyka, które z wiekiem mogą z dużym prawdopodobieństwem spowodować trwałe uszkodzenie zdrowia, 3) stawianie przed pracownikami wymagań przekraczających poziom ich możliwości, ograniczony w wyniku procesu starzenia się jeszcze przed osiągnięciem wieku emerytalnego mimo zastosowania środków profilaktyki technicznej, organizacyjnej i medycznej. Dopełnieniem definicji zawartej w art. 3 ust. 1 ustawy o e.p. jest wyliczenie rodzajów prac wykonywanych w szczególnych warunkach determinowanych siłami natury lub procesami technologicznymi, z którymi związane są wspomniane czynniki ryzyka. Do pierwszej kategorii należą prace wykonywane po ziemią, na wodzie, pod wodą i w powietrzu. Do drugiej kategorii - prace wykonywane w warunkach gorącego i zimnego mikroklimatu, bardzo ciężkie prace fizyczne, prace w warunkach podwyższonego ciśnienia atmosferycznego i ciężkie prace fizyczne związane z bardzo dużym obciążeniem statycznym wynikającym z konieczności pracy w wymuszonej, niezmiennej pozycji ciała. Na podstawie art. 3 ust. 3 ustawy o e.p. warunkiem zaliczenia określonego rodzaju pracy do kategorii prac o szczególnym charakterze jest: 1) szczególna odpowiedzialność i szczególna sprawność psychofizyczna wymagana przy jej wykonywaniu, 2) zmniejszenie się możliwości należytego wykonywania pracy w sposób niezagrażający bezpieczeństwu publicznemu, w tym zdrowiu i życiu innych osób na skutek pogorszenia się sprawności psychofizycznej związanej z procesem starzenia się. Definicje prac w szczególnych warunkach oraz o szczególnym charakterze nie znajdują bezpośredniego zastosowania przy ocenie prawa do emerytury pomostowej. Ich znaczenie prawne sprowadza się jedynie do wskazania kryteriów, w oparciu o które zostały ustanowione wykazy takich prac zawarte w załącznikach nr 1 i 2 do ustawy o e.p. O nabyciu prawa do emerytury pomostowej decyduje umieszczenie danego rodzaju pracy w wykazach prac w szczególnych warunkach lub prac o szczególnym charakterze. (zob. Marcin Zieleniecki Komentarz do art. 3 ustawy o emeryturach pomostowych).

Mając powyższe na uwadze należy podkreślić, że ubezpieczony nie wykonywał żadnej z prac wymienionych w złączniku nr 1 do ustawy o emeryturach pomostowych, a najbardziej zbliżone „prace bezpośrednio przy ręcznym załadunku lub wyładunku”, wskazane w punkcie 16 i 17 dotyczą zupełnie innych gałęzi przemysłu, gdyż pieców komorowych i gorących wyrobów ceramicznych. Nie było zatem potrzeby uzupełniania materiału dowodowego, poprzez dopuszczenie dowodu z opinii biegłego na okoliczność wydatku energetycznego, podczas pracy wykonywanej przez ubezpieczonego ponieważ bez względu na wydatek energetyczny nie był to rodzaj prac wymienionych w załączniku. Prace wykonywane przez ubezpieczonego nie zostały również zakwalifikowane jako prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, gdyż nie ujęto ich w wykazach do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983r., Nr 8, poz. 43 ze zm.).

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje, wbrew twierdzeniu apelacji, iż ubezpieczony nie kontynuował zatrudnienia w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze po dniu 31.12.2008r., w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych.

Ubezpieczony również przed 01.01.1999r. nie pracował w szczególnych warunkach, co wyklucza możliwość przyznania mu prawa do emerytury pomostowej. Praca jako ślusarz, ślusarz – remontowy, kierowca, pomocnik murarza, na kolei w zakładzie napraw infrastruktury: jako umowny robotnik kwalifikowany, umowny murarz – tynkarz, malarz, rzemieślnik i starszy rzemieślnik – w zawodzie murarz - tynkarz, nie była kwalifikowana jako praca w szczególnych warunkach. Ubezpieczony do dnia 1.01.1999r. pracował bowiem na kolei, lecz nie wykonywał pracy w szczególnych warunkach ani o szczególnych charakterze po myśli art. 3 ust. 1 i ust. 3 ustawy o emeryturach pomostowych. Dotychczasowego więc stażu pracy ubezpieczonego nie można było zakwalifikować jako pracę w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze w rozumieniu obowiązujących przepisów (art. 3 ust. 3 ustawy o emeryturach pomostowych) - wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 marca 2012 r., sygn. II UK 164/11, OSNAPiUS 2013 nr 5-6, poz. 62, str. 225).
W ocenie Sądu Apelacyjnego wykaz prac określonych w art. 3 ust. 1 i 3 jest zamknięty i nie podlega uzupełnieniu, a to oznacza, że cech pracy o szczególnym charakterze lub w szczególnych warunkach nie mogą posiadać inne prace, chociażby zbliżone rodzajowo, których sposób wykonania i jakość mogły obniżyć się z wiekiem.

Reasumując, w ocenie Sądu Apelacyjnego ubezpieczony nie spełnił przesłanki wykonywania pracy w warunkach szczególnych, wynikającej z art. 4 i z art. 49 ustawy o emeryturach pomostowych, co wyklucza przyznanie prawa do emerytury pomostowej.

Wskazując na argumenty wyżej podane Sąd Apelacyjny na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację ubezpieczonego jako niezasadną.

SSO del. Barbara Konieczna SSA Anna Polak SSA Barbara Białecka