Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 grudnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w (...) w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodnicząca – SSR Anna Zajączkowska

Protokolant – (...)

przy udziale prokuratora Justyny Tupaczewskiej

po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2017 roku na rozprawie

sprawy (...)

s. W. i E. z d. (...)

ur. (...)

w (...)

oskarżonego o to, że:

w dniu (...) roku w (...) ul. (...) województwo (...) posiadał wbrew przepisom ustawy znaczną ilość środków odurzających w postaci marihuany o wadze 16,75 grama netto oraz znaczną ilość substancji psychotropowych w postaci amfetaminy o wadze 29,17 grama netto,

tj. o czyn z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii

o r z e k a

I.  oskarżonego (...) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu
w akcie oskarżenia czynu i za to na podstawie art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii skazuje go, a na podstawie art. 62 ust. 2 ustawy z dnia
29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 37b kk wymierza mu karę
(...) (czterech) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę (...) (czterech) miesięcy ograniczenia wolności polegającej na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

II.  na podstawie art. 70. ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych opisanych w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr (...) (k. 137) pod
poz. 1 i 2, zarządzając ich zniszczenie;

III.  na podstawie art. 70 ust. (...) ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka wobec oskarżonego nawiązkę na rzecz (...) Towarzystwa (...), Ośrodek (...) dla (...) w W., W. (...), w wysokości (...) ((...)) złotych;

IV.  na podstawie art. 230 § 2 kpk zwraca oskarżonemu dowody rzeczowe opisane w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr (...) (k. 138) pod poz. 3-7;

V.  na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej oskarżonemu w pkt I kary pozbawienia wolności zalicza okres zatrzymania od dnia (...) r., godz. (...) do dnia
12 stycznia 2017 r., godz. (...);

VI.  na podstawie art. 627 kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę (...),30 ((...) sześćset dziewięćdziesiąt sześć i 30/100) złotych tytułem kosztów sądowych, w tym kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem opłaty.

Sygn. akt II K 574/17

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 8 grudnia 2017 r. w części dotyczącej kary wymierzonej oskarżonemu (...)

Z uwagi na to, że wniosek oskarżonego D. H. (1) o sporządzenie pisemnego uzasadnienia dotyczy rozstrzygnięcia o karze i innych konsekwencji prawnych czynu, Sąd na podstawie art. 423 § 1a k.p.k., ograniczył zakres uzasadnienia do tych tylko części wyroku, których wniosek oskarżonego dotyczy.

Po dokonaniu analizy całokształtu ujawnionego w niniejszej sprawie materiału dowodowego Sąd uznał (...) za winnego popełnienia tego, że
w dniu (...) r. w (...), ul. (...) posiadał wbrew przepisom ustawy znaczną ilość środków odurzających w postaci marihuany o wadze 16,75 grama netto oraz znaczną ilość substancji psychotropowych w postaci amfetaminy o wadze 29,17 grama netto, tj. przestępstwa typizowanego z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca
2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

Przechodząc do wymiaru kary zważyć należy, iż kierowano się w tym zakresie dyrektywami wymiaru kary wskazanymi w treści art. 53 k.k., mając w szczególności na uwadze motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, stopień społecznej szkodliwości czynu, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, dostosowanie dolegliwości kary do stopnia winy, cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Dyrektywy te dzieli się na okoliczności obciążające i okoliczności łagodzące. Przy ocenie społecznej szkodliwości czynów zarzucanych oskarżonym zaś Sąd kierował się wskazówkami wynikającymi z treści
art. 115 § 2 k.k., wzięto zatem pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynów, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia.

I tak, stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego D. H. (1) zdaniem Sądu jest znaczny. Na tej ocenie zaważył fakt, iż czynu tego oskarżony dopuścił się umyślnie i w zamiarze bezpośrednim. Oskarżony jest bowiem osobą dorosłą z pewnym doświadczeniem życiowym. Oceny tej nie może zmienić okoliczność, że posiadana przez oskarżonego marihuana należy do tzw. narkotyków „miękkich”, gdyż oskarżony jednocześnie posiadał także amfetaminę kategoryzowaną należącą do tzw. narkotyków „twardych”.

Do okoliczności obciążających oskarżonego Sąd zaliczył także jego uprzednią, wielokrotną karalność. Jako okoliczności łagodzące Sąd potraktował to, że oskarżony konsekwentnie na obu etapach postępowania karnego przyznawał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyraził skruchę.

W myśl art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii kto wbrew przepisom ustawy posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe
w znacznej ilości podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Sąd z uwagi na młody wiek oskarżonego, jego postawę procesową, rozważał zastosowanie instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Jednak zgodnie z treścią art. 69 § 1 kk sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności orzeczonej w wymiarze nieprzekraczającym roku, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa nie był wcześniej skazany na karę pozbawienia wolności i jest to wystarczające dla osiągnięcia wobec niego celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Przechodząc na grunt rozpoznawanej sprawy wskazać należy, że aby oskarżonemu wymierzyć karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania w przypadku skazania za czyn z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, po pierwsze należałoby orzec karę w jej najniższym wymiarze, tj. jednego roku, po drugie sprawca nie może być w czasie popełnienia przestępstwa skazany na karę pozbawienia wolności. Oskarżony D. H. (1) zaś w chwili popełnienia zarzucanego mu czynu, tj. w dniu (...) r. był skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w (...) z dnia (...) r. w sprawie sygn. akt (...) za czyn z art. 159 k.k. na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat próby. Z tej przyczyny warunkowe zawieszenie wykonania kary wobec oskarżonego D. H. (1) w niniejszej sprawie było niemożliwe.

Nie można było również, o co wnosił oskarżony, wymierzyć mu jedynie kary o charakterze wolnościowym. Podnieść trzeba, że przypisane oskarżonemu przestępstwo z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii zagrożone jest karą pozbawienia wolności do lat 10. Zgodnie zaś z treścią art. 37a k.k. można orzec karę grzywny albo karę ograniczenia wolności, zamiast kary pozbawienia wolności, jeżeli ustawa przewiduje zagrożenie karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat. W tej sytuacji Sąd w zasadzie mógł rozważać wymierzenie oskarżonemu D. H. (1) bezwzględnej kary pozbawienia wolności w wymiarze od jednego roku do 10 lat albo wymierzyć oskarżonemu przy zastosowaniu art. 37 b k.k. jednocześnie karę pozbawienia wolności w wymiarze nieprzekraczającym 6 miesięcy oraz karę ograniczenia wolności do lat 2. Biorąc zaś pod uwagę okoliczności łagodzące występujące w niniejszej sprawie oraz młody wiek oskarżónego, to że aktualnie oskarżony stara się prowadzić ustabilizowany tryb życia, podjął pracę zarobkową, Sąd postanowił wymierzyć oskarżonemu karę przy zastosowaniu art. 37b k.k. Zatem chcąc dać oskarżonemu szansę, a bacząc jednocześnie na okoliczności obciążające w tej sprawie, Sąd doszedł do przekonania, że karą właściwą dla D. H. (1) będzie kara pozbawienia wolności w wymiarze (...) miesięcy pozbawienia wolności oraz kara ograniczenia wolności również w wysokości (...) miesięcy, polegająca na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze (...). W ocenie Sądu kara w takim wymiarze spełni cele prewencji ogólnej i szczególnej.

Jednocześnie w myśl art. 63 § 1 kk na poczet kary pozbawienia wolności jako wykonywanej w pierwszej kolejności Sąd zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania
w niniejszej sprawie od dnia (...) r., godz. (...) do dnia (...) r., godz. (...).

W tym stanie rzeczy, orzeczono jak w sentencji.