Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 października 2017 r.

Sąd Rejonowy w Chojnicach w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Grażyna Drobińska

Protokolant: sekr. sąd. Paulina Feder

po rozpoznaniu na rozprawach w dniach 23.05.2017 r., 31.05.2017 r., 19.07.2017 r., 13.09.2017 r., 26.10.2017 r. sprawy

P. R. (R.)

syna R. i B. z domu W. urodzonego (...) w S.

oskarżonego o to, że:

w dniu 28 października 2016 roku w miejscowości C. na ul. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości tj. 0,39 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki F. nr rej. (...) przy czym czynu tego dokonał będąc uprzednio prawomocnie skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w K. z dnia 09.09.2014r. sygn. akt VII K 752/13 za czyn z art. 178 a § 1 kk (data uprawomocnienia się wyroku 17.09.2014r.)

tj. o czyn z art. 178a § 4 kk w zw. z art. 178a§ 1 kk

orzeka

I.  oskarżonego P. R. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu tj. przestępstwa z art. 178a § 4 kk w zw. z art. 178a§ 1 kk i za to na podstawie art. 178 § 4 kk w zw. z art. 178 a § 1 kk skazuje go na karę 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na postawie art.69§1,2 i 4 kk i art.70§1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata,

III.  na podstawie art. 42§3 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio,

IV.  na podstawie art. 43a§2 kk zobowiązuje oskarżonego do zapłaty na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenia pieniężnego w kwocie 10.000 zł (dziesięć tysięcy 00/100 złotych),

V.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych w całości.

Sygn. akt II K 866/16

UZASADNIENIE

Oskarżony P. R. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w K. z dnia 9 września 2014 r., w sprawie o sygn. akt VII K 752/13 za czyn z art.178a§1 kk, na karę grzywny w liczbie 150 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę równą 10 zł oraz zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku. Wyrok uprawomocnił się w dniu 17 września 2014 roku (odpis wyroku k.21). Kara grzywny została przez oskarżonego uiszczona w dniu 29 marca 2016 roku (informacja z Sądu Rejonowego w K.k.126).

W dniu 28 października 2016 roku oskarżony P. R. znajdował się w stanie nietrzeźwości. Następnie wsiadł za kierownicę samochodu osobowego marki F., o nr rej. (...). Pasażerem tego pojazdu była jego córka A.. Kiedy oskarżony prowadził wymienione auto na ulicy (...) w C., został dostrzeżony przez policyjny patrol. Policjanci zatrzymali oskarżonego do kontroli. Przeprowadzili badanie stanu trzeźwości. W wyniku przeprowadzonych badań w powietrzu wydychanym przez oskarżonego stwierdzono 0,39 mg/l alkoholu.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowody już wyżej wskazane oraz pozostałe dowody zgromadzone w sprawie tj. zeznania R. M. (k.19v,62v-63) i D. K. (k.17v,68-69), A. R. (k.69) oraz protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym (k.2,4-5), odpis świadectwa wzorcowania (k.3,6), karta karna (k.14-15,114), odpis wyroku (k.21), kopia dokumentacji medycznej (k.71-98), opinia biegłych z Katedry Medycyny Sądowej (...) M. K. w T.- M. C. oraz M. S. (k.102-104,127-128), informacja z Sądu Rejonowego w Kościerzynie (k.126).

Oskarżony P. R. (k.12,62-62v) oświadczył, że nie przyznaje się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że od ponad 3 lat nie spożywa w ogóle alkoholu, ponieważ choruje na nadżerkę żołądka oraz przepuklinę pępkową. Nie jest zatem możliwe, żeby w tym dniu był pod wpływem alkoholu. Zdaniem oskarżonego, nie ma żadnych wiarygodnych wydruków. W dniu zdarzenia już rano wymiotował. W tamtym czasie używał tabletek A. oraz kropli żołądkowych.

Sąd Rejonowy uznał, że wyjaśnienia oskarżonego w części dotyczącej jego nieprzyznania się do popełnienia zarzucanego mu czynu, stanowią jedynie przyjętą przez niego linię obrony i pozostają w całkowitej sprzeczności z materiałem dowodowym zgromadzonym w niniejszej sprawie.

Naocznym świadkiem prowadzenia pojazdu przez oskarżonego był policyjny patrol w osobach R. M. (k.19v,62v-63) i D. K. (k.17v,68-69).

Świadek R. M. zeznał, że po zatrzymaniu oskarżonego został on poddany badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Po uzyskaniu pozytywnego wyniku, dalsze badania przeprowadzono w KPP C., na urządzeniu A..

Podobnej treści zeznania złożył D. K., który wskazał również, że nie ma takiej możliwości, żeby wydruki dołączone do protokołu nie dotyczyły tej osoby.

W ocenie Sądu Rejonowego, brak jest podstaw do kwestionowania wypowiedzi tych świadków. Są one wzajemnie zgodne i szczere.

Sąd Rejonowy przesłuchał również na rozprawie córkę oskarżonego A. R., która w dniu zdarzenia podróżowała wraz z ojcem (k.69). Zeznała, że zostali zatrzymani przez Policję, ale nie wiedziała co było tego powodem. Następnie udała się na spotkanie. Stwierdziła, że nie widziała, aby tego dnia jej ojciec spożywał alkohol.

Sąd Rejonowy uznał, że zeznania świadka odpowiadają prawdzie. Świadek bowiem mogła nie widzieć spożywania alkoholu przez jej ojca oraz nie wiedzieć nawet, czy znajduje się w stanie nietrzeźwości. Tym bardziej, że stan nietrzeźwości oskarżonego nie był znaczny.

Do sprawy została sporządzona opinia przez biegłych z Katedry Medycyny Sądowej (...) M. K. w T.- M. C. oraz M. S. (k.102-104). Biegłe wskazały w swojej pisemnej opinii, że spożycie przez P. R. 1 łyżki kropli żołądkowych nie mogło doprowadzić do stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu stwierdzonego w badaniach przeprowadzonych w dniu 28 października 2016 roku, a alkohol musiał być spożyty w innej ilości. Biegłe wskazały również, że lek A. nie zawiera w swoim składzie alkoholu etylowego. Zatem przyjmowanie tego leku przez oskarżonego pozostawało bez wpływu na wynik przeprowadzonego badania.

Biegłe został przesłuchane na rozprawie (k.127-128). M. C. dodatkowo wyjaśniła, że otrzymane do badania wyniki badań z sądowo-medycznego punktu widzenia nadawały się do opiniowania. Podała, że nie ma takich schorzeń, które powodowałyby wytwarzanie się alkoholu etylowego w organizmie w takim stężeniu, które przekraczałoby dopuszczalne wartości. Do tych wypowiedzi dołączyła również swoje zeznania M. S.. Wskazała, że pierwsze badanie stanu trzeźwości zostało wykonane urządzeniem typu A. i nie ma obowiązku, by wynik tego pomiaru był załączony wydruk. Następnie czterokrotnie wykonano badania analizatorem dowodowym typu Alkotest 7110. Różnice pomiędzy pomiarami nie były znaczne i dlatego mogły być podstawą badania.

W ocenie Sądu Rejonowego, pisemna opinia i wypowiedzi biegłych są jasne, logicznie uzasadnione i nie zawierają sprzeczności. Wobec powyższego zostały przez Sąd uwzględnione przy dokonywaniu ustaleń faktycznych w przedmiotowej sprawie.

Wobec braku podstaw do kwestionowania Sąd uznał za wiarygodne pozostałe dowody zgromadzone tj. protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym (k.2,4-5), odpis świadectwa wzorcowania (k.3,6), karta karna (k.14-15,114), odpis wyroku (k.21), kopia dokumentacji medycznej (k.71-98), informacja z Sądu Rejonowego w K.(k.126).

W tym stanie sprawy wina oskarżonego P. R. nie budziła żadnych wątpliwości Sądu i polegała na tym, że w dniu 28 października 2016 roku w miejscowości C. na ulicy (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości tj. 0,39 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki F. nr rej. (...) przy czym czynu tego dokonał będąc uprzednio prawomocnie skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w K. z dnia 09.09.2014 r., sygn.. akt VII K 752/13 za czyn z art.178a§1 kk (data uprawomocnienia się wyroku 17.09.2014 r.).

Swoim zachowaniem wypełnił znamiona przestępstwa określonego w art.178a §4 kk w zw. z art.178a§1 kk.

Przy dokonywaniu oceny materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie Sąd kierował się tym, że ocena każdego dowodu, również z wyjaśnień oskarżonego, jako pozostawiona sądowi orzekającemu, musi być dokonywana z przekonaniem, że oskarżony nie popełnił zarzucanego mu czynu. Dopiero, kiedy przeprowadzone dowody, ich ocena i wyprowadzone z nich wnioski, obalą owo przekonanie- można ferować wyrok skazujący. Stanowisko takie ma swoje uargumentowanie w treści art.5§1 kpk w związku z art.7 kpk, jako ze przepisy tej ustawy uznają jedynie zasadę swobodnej oceny dowodów, będącej efektem rozważań całokształtu ujawnionych w sprawie okoliczności, przemawiających zarówno na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonego oraz nie różnicują dowodów od tego, w jakiej fazie postępowania i od kogo zostały pozyskane ( wyrok S.A. w Lublinie z dnia 29.04.2009 r., II AKa 63/09).

Przy analizie materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie, Sąd Rejonowy wziął pod uwagę, że odpowiedzialność za przestępstwo z art.178a kk jest podnoszona wówczas, gdy sprawca prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, znajdując się w stanie nietrzeźwości. Przy czym prowadzeniem pojazdu jest wyprawienie w ruch silnika i pojazdu (uchwała SN z 08.12.1960 r., VI KO 64/60, PiP 1961, z.4-5,s.845-846). Przestępstwo to może zostać popełnione w każdym miejscu, gdzie odbywa się ruch pojazdów. Surowszą odpowiedzialność z §4 kk ponosi sprawca, który był wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo za przestępstwo określone w art.173,174,177 lub w art.355§2 popełnione w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo dopuścił się czynu określonego w §1 w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo. Odnośnie przyjętej kwalifikacji prawnej czynu należy wskazać, że w chwili popełnienia czynu zarzucanego oskarżonemu P. R. był jeszcze osobą skazaną poprzednim wyrokiem. Zgodnie bowiem z treścią art.107§4a kk w przypadku skazania na karę grzywny zatarcie skazania następuje z mocy prawa z upływem roku od dnia wykonania lub darowania kary albo od przedawnienia jej wykonania. P. R. uiścił karę grzywny w dniu 29 marca 2016 roku. Zatem zatarcie skazania w sprawie VII K 752/13 nastąpiło w dniu 29 marca 2017 roku, czyli już po popełnieniu przez oskarżonego czynu zarzuconego mu aktem oskarżenia w niniejszej sprawie.

Oskarżony P. R. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Świadkowie- policjanci potwierdzili fakt zatrzymania oskarżonego jako kierowcy pojazdu znajdującego się w ruchu drogowym oraz okoliczności przeprowadzenia badań. Należy w tym miejscu wskazać, że wyniki pomiarów wykonanych na urządzeniach A.-Sensor oraz (...) 7110, nie budziły żadnych wątpliwości Sądu Rejonowego. Do sprawy załączono odpisy świadectw wzorcownia wymienionych urządzeń, aktualnych na dzień ich użycia. Prawidłowość przeprowadzonych pomiarów potwierdziły również biegłe M. C. i M. S.. Biegłe w swojej opinii wskazały również jasno, że przyjmowane przez oskarżonego leki nie miał żadnego wpływu na stężenie alkoholu w powietrzu wydychanym przez oskarżonego. Sąd Rejonowy oparł się w swoich ustaleniach na wnioskach sformułowanych przez wymienione biegłe.

Uznając, że oskarżony swoim zachowaniem wypełnił znamiona przestępstwa z art.178a§4 kk, Sąd Rejonowy na podstawie tego przepisu skazał go na karę 5 miesięcy pozbawienia wolności. Na podstawie art.69§1,2 i 4 kk i art.70§1 kk Sąd Rejonowy warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej akry pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 3 lata. Sąd Rejonowy uznał, ze oskarżony zasługuje na zastosowanie dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. W pierwszej kolejności Sąd wziął pod uwagę fakt, że stan nietrzeźwości oskarżonego nie był znaczny. W chwili obecnej skazanie w sprawie VII K 752/13 uległo zatarciu. Oskarżony ma 43 lata. Posiada wykształcenie techniczne. Jest emerytowanym żołnierzem. Otrzymuje emeryturę w wysokości 1.780 zł miesięcznie. Jest żonaty i ma na utrzymaniu dwoje nastoletnich dzieci.

Na podstawie art.42§3 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio. Na podstawie art.43a§2 kk zobowiązał oskarżonego do zapłaty na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej świadczenia pieniężnego w wysokości 10.000 zł.

W ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu kara i środki karne nie przekraczają stopnia jego winy oraz społecznej szkodliwości zarzuconego mu czynu. Nie było żadnej szczególnej okoliczności, które usprawiedliwiałaby prowadzenie pojazdu przez oskarżonego. Oskarżony poruszał się pojazdem około południa, gdy natężenie ruchu nie było małe. Na uwagę zasługuje również fakt, że w momencie zatrzymania, wraz z oskarżonym pojazdem przemieszczała się niego córka. Można również przypuszcza, że gdyby nie doszło do zatrzymania oskarżonego przez policyjny patrol, kontynuowałby on swoją jazdę na ulicach (...).

W ocenie Sądu wymierzona kara wpłynie na oskarżonego wychowawczo i zapobiegnie powrotowi do popełniania przestępstw, zaspokoi również społeczne poczucie sprawiedliwości.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art.624§1 kpk. Oskarżony jest emerytem i uiszczenie przez niego kosztów postępowania byłoby zbyt uciążliwe.