Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 stycznia 2018 r.

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w III Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: SSR Maciej Jabłoński

Protokolant: Monika Obarzanek

Przy udziale Prokuratora Magdaleny Milewskiej

po rozpoznaniu w dniach 16.09.2016 r., 18.10.2016 r., 30.11.2016 r., 03.02.2017 r., 24.03.2017 r., 27.06.2017 r. 04.08.2017 r., 31.10.2017 r., 12.01.2018 r.

sprawy:

W. K., s. Z. i T. z d. K., ur. (...) w S.

oskarżonego o to, że:

w dniu (...)o godz. (...) w W. na terenie L. C. przy ul. (...) (...) na parkingu wielopoziomowym dokonał uszkodzenia pojazdu dwukołowego marki (...) poprzez uderzenie pchanym wózkiem bagażowym w pojazd (...) powodując w ten sposób zniszczenie: uchwytu na akcesoria, koła do modeli i2, zaślepki z logo do kierownicy, przekładni napędowej – gearbox oraz uszkodzenie powłoki lakierniczej drążka kierowniczego, o łącznej wartości strat 4464 zł na szkodę Przedsiębiorstwa Państwowego (...) w W.,

tj. o czyn z art. 288 § 1 kk

orzeka:

I.  W. K. uniewinnia od dokonania zarzucanego mu czynu a koszty postępowania przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

III K 945/15

UZASADNIENIE

Na podstawie zebranego materiału dowodowego Sad ustalił następujący stan faktyczny w sprawie:

Na terenie (...) im. (...) w W. od lat występuje zjawisko konkurencji pomiędzy taksówkarzami z różnych firm, które władze portu lotniczego próbują ( z powodów tak wizerunkowych jak i dla bezpieczeństwa podróżnych ) próbują kontrolować wydając części korporacji swoiste licencje na obsługę pasażerów jak i kierując do tych ostatnich komunikaty sugerujące korzystanie z rekomendowanych firm. Pozostali taksówkarze prowadzący legalną działalność gospodarczą traktowani są podejrzliwie i niechętnie przez miedzy innymi pracowników (...)czyli zakładowej formacji ochronnej. Na tym tle dochodzi do wzajemnych konfliktów pomiędzy obiema stronami. Tak też miało to miejsce w dniu (...) W tym dniu około (...) doszło do wymiany zdań pomiędzy pracownikiem(...) G. B. (1) i taksówkarzem W. K.. Po tej wymianie zdań pracownik (...) udzielał na terenie (...) w okolicy kas parkingu wielopoziomowego informacji jednemu z pasażerów kiedy to oskarżony pchnął na niego wózek bagażowy ( jeden z wielu dostępnych dla każdego na terenie portu) Wózek uderzył w pojazd dwukołowy marki S., którym poruszał się G. B. (1) i na którym akurat stał. Wskutek uderzenia pojazd lekko odtoczył się a sprawca oddalił się. Następnie G. B. (1) tym samym pojazdem udał się na teren parkingu wielopoziomowego i tam stojąc na pojeździe ponownie zetknął się z oskarżonym, który popchnął go wskutek czego stracił on równowagę i spadł z pojazdu lecz nie przewrócił się, zaś pojazd dwukołowy odtoczył się i uderzył o betonowy element architektoniczny. W wyniku oględzin dokonanych przez funkcjonariusza Policji na pojeździe ujawniono uszkodzenie uchwytu przymocowanego do kierownicy. Pojazd został poddany badaniu diagnostycznemu i wymieniono szereg części bez wskazywania przyczyn wymiany (k- 31)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów: wyjaśnień oskarżonego W. K. (k- 108-109), zeznań świadków G. B. (2) (k- 4-8, 145-146, 175), A. K. (k- 24-26, 146-147), I. N. (k-34-35, 147-148), M. K. (k- 16, 163), J. O. (k-269-270) oraz dokumentów zaliczonych do materiału dowodowego zgodnie z wykazem na k-275 oraz opinii uzupełniającej złożonej do protokołu przez biegłego (k- 259-261).

Sąd z dystansem poszedł do wyjaśnień oskarżonego, który aczkolwiek nie negował ostatecznie swojego uderzenia wózkiem w pojazd dwukołowy to jednak minimalizował jego intensywność i niemal przypisywał je przypadkowi oraz negował to, że odepchnął pracownika (...) w drugiej fazie zdarzenia. Niemniej jednak co do zasadniczych okoliczności zdarzenia są ode dość spójne i stosunkowo wiarygodne albowiem odpowiadają treści pozostałych dowodów.

Sąd uznał zeznania świadków ca wiarygodny materiał dowodowy z uwagi na ich konsekwencję, spójność i wzajemne częściowe potwierdzenie.

Sąd zważył, co następuje:

Uznanie winy oskarżonego jest w realiach niniejszej sprawy wykluczone. Na początku należy zauważyć, że opis czynu ujęty w akcie oskarżenia odnosi się tylko do pierwszej fazy zdarzenia czyli uderzenia wózkiem w pojazd dwukołowy. Tym samym to zajście, które miało miejsce kilka minut później w pobliżu windy na parkingu wielopoziomowym, gdzie doszło do powtórnego zetknięcia się stron konfliktu i gdzie oskarżony (czego nie potwierdzał) miał popchnąć G. B. (1) nie może być przedmiotem orzekania nawet poprzez rozpatrywanie ewentualności uznania oskarżonego winnym naruszenia nietykalności cielesnej. Opis czynu z aktu oskarżenia odnosi się tak wyraźnie do pierwszej fazy konfliktu, że tylko to zdarzenie może być objęte rozpoznaniem bez ryzyka wyjścia poza granice aktu oskarżenia.

Teza oskarżenia, że oskarżony swoim działaniem uszkodził pojazd dwukołowy w dniu zdarzenia nie może się ostać w świetle opinii biegłego, który oceniał zresztą stan pojazdu także po drugim incydencie to jest po tym, jak wózek uderzył w ogrodzenie i ścianę.

Opinia biegłego, która Sąd uznał za wyczerpującą i kompletną oraz wewnętrznie spójną nie pozostawia wątpliwości, ze uszkodzenia pojazdu miały charakter wyłącznie eksploatacyjny a nie powstały w wyniku działania oskarżonego. Biegły w opinii uzupełniającej szczegółowo i przekonująco wyjaśnił jak doszedł do swoich wniosków i odniósł się do zastrzeżeń stron.

W tym stanie rzeczy nie ma dowodu wskazującego na to, że oskarżony dopuścił się zniszczenia lub uszkodzenia mienia niezależnie czy miało to mieć postać działania umyślnego jak zarzucił to prokurator w akcie oskarżenia czy nieumyślnego jak w przedstawionym w toku postepowania przygotowawczego oskarżonemu zarzucie. Skoro zaś zniszczenia i uszkodzenia wynikały z eksploatacji pojazdu, to Sąd nie miał podstaw do wydania innego orzeczenia jak uniewinnienie oskarżonego.

Wobec powyższego należało orzec jak w sentencji wyroku.